คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทแรก
“พ่อพาผมมาถูกที่หรือเปล่าเนี๊ยะ” แหมจะไม่ให้ผมสงกะสัยได้ยังไงในเมื่อที่ที่พ่อผมพามามันใหญ่โตกว่าโรงเรียนอีก รั้วกำแพงสีเงินที่เด่นสง่า สวนดอกไม้ขนาดหย่อมๆ อีกทั้งตึกสีขาวที่คาดว่าน่าจะเป็นตึกเรียนก็สูงโด่ออกมาอย่างเห็นได้ชัด เหอะแถมเนื้อที่โรงเรียนผมก็ประเมินไม่ได้เนื่องจากมันกว้างมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
“บะไอ้ลูกวีฉันยังไม่แก่พอที่จะเป็นโรคความจำเสื่อมหรอกน่าก็นี่แหละโรงเรียนชื่อลาวของแก”
ชัดแจ่วแจ่มแจ้งเลยไม่เคยนึกมาก่อนว่าไอ้โรงเรียนชื่อลาวมันจะใหญ่ขนาดนี้
“เอ้าๆ มัวแต่ชื่นชมอยู่นั่นแหละจะไปไหม” เซ็งกับท่านพ่อจริงๆเลยชอบขัดจังหวะเดี๋ยวบัด!
.........................................................................
ตอนนี้ผมได้เข้ามาถึงในโรงเรียนแล้ว แล้วก็อยากจะบอกว่า OH MY GOD! ตกลงว่านี่มันเป็นโรงเรียนหรือเปล่า การเข้ามาเรียนหลังจากเปิดได้ไม่นานนั้นเป็นเรื่องที่ง่ายมากคนจัดการก็คือพ่อของผมแล้วตอนนี้ผมก็กำลังเดินตามหลังอาจารย์สาวไปเพื่อเข้าเรียน อาจารย์คนนี้ชื่อ นารี แหมชื่อชั่งเหมาะกับตัวเหลือเกิน อาจารย์นารีบอกให้ผมยืนอยู่หน้าประตูสักแป๊ปก่อนที่ตัวเองอาจารย์เองจะเข้าไป
“ไอ้พวกลูกลิงทั้งหลายนั่งที่เดี๋ยวนี้โว้ย” อือ หือ ชัดแจ๋วเลย เสียงอาจารย์ นารี ไม่น่าเชื่อคนที่เข้าไปเมื่อกี้เนี๊ยะนะจะถึงขั้นตะโกนแหกปากด่านักเรียนสงสัยไอ้พวกข้างในจะซนมากถึงขั้นเป็นลูกลิงจริงๆถึงกับทำให้สุภาพสตรีต้องเป็นเช่นนี้ (เอ๊ะหรือว่าเป็นอยู่แล้ว)
“เข้ามาได้แล้วจ้ะ” ในที่สุดก็ได้เข้าห้องสักทีนะ 1 2 3
“ครืด”
ผมเดินเข้าไปในห้องเหมือนอย่างที่เคยทำ (เวลาอยู่โรงเรียนเก่า)
“ทุกคนจ้ะนี่คือนักเรียนเข้าใหม่มีอะไรก็ช่วยเพื่อนด้วย แนะนำตัวหน่อยสิจ้ะ”
“สวัสดีฮะ (แล้วผมก็ยกมือไหว้) ผมชื่อ วี พึ่งเข้าใหม่ ไม่ค่อยรู้เรื่องรู้ราวอะไร ถ้าทำอะไรที่ทุกคนไม่พอใจก็ขอโทษด้วย ฝากตัวด้วยนะฮะ” แล้วเสียงซุบซิบก็ตามมาอย่างที่คาดไว้
“ น่ารักจังเลยแถมยังสุภาพอีกด้วย”
“ฉันชักสนใจไอ้หน้าหวานแล้วสิ”
“ใช่ๆน่ารักดีด้วย”
“ผู้หญิงป่าววะ”
“แหกตาดูสิเขาใส่กางเกงไม่ได้ใส่กระโปรง”
“เงียบสิโว้ยไอ้คุณนักเรียนให้เกียรติเพื่อนหน่อย” (เสียงใครคุณน่าจะรู้นะ)
“วีที่นั่งของเธออยู่ริมหน้าต่างแถวสามจ้ะ”
ผมพยักหน้าน้อยๆก่อนจะเดินไปนั่งที่ของตัวเองให้ตายสิโรงเรียนนี้ช่างสบายจริง มีทั้งแอร์ ทั้งตู้หนังสือแถมโต๊ะเรียนหนังสือยังเป็นเหมือนโต๊ะคอมฯอีก เก้าอี้ก็เป็นเหมือนเก้าอี้คอมฯ แน่นอนว่าทุกคนมีเครื่องคอมพิวเตอร์เป็นของตัวเอง
“เอาละในเมื่อ วี ยังไม่รู้อะไรมากครูจะให้คาบนี้ฟรี แนะนำเพื่อนด้วยละ”
พูดจบอาจารย์นารีก็เดินชับๆออกจากห้องทันทีโดยไม่ฟังเสียงเฮของนักเรียนเลย........
“เฮ~~~~~~~~~~~~~~~”
แล้วบางคนก็ทยอยมาทางผมทันที บางคนก็จับกลุ่มคุยกันเอง
“สวัสดี วี เราชื่อ เรย์” เรย์เป็นเด็กผู้ชายที่ดูน่ารักๆ หน้าเหมือนเด็กผู้หญิง เขามีเรือนผมสีแดง ดวงตาบ๋องแบ๋วเหมือนเด็กๆ เย้ ดีใจจังมีคนเป็นเหมือนผมด้วย (น่าดีใจมากเลย-oni-chan)
“ส่วนฉัน เบส ยินดีที่ได้รู้จัก” เบสเป็นเด็กผู้ชายที่หล่อที่สุดเท่าที่ผมเคยเห็นมาเลยเขามีผมสีดำแซมเงินเล็กน้อย รูปร่างสูงสมชาย (แง้ อิจฉาม้านนนนนนนนนน) แต่ดูจากแววตาของเขาพนันได้เลยว่ามัน เป็น PLAY BOY 100%
“หวัดดี วี เราชื่อ นีโอ นีโอนะไม่ใช่รถมีโอ” นีโอเป็นเด็กผู้ชายที่อารมณ์ดีที่สุดดูจากแววตาก็รู้แล้วว่าเขาเป็นคนอย่างไง เขามีผมสีน้ำตาลอ่อนตัวสูงรูปร่างก็สมส่วนดี แต่ เตี้ยกว่า เบสเล็กน้อย
“ไฮ วี ไอชื่อ นิว” นิวเป็นเด็กผู้ชายที่ชอบพูดไปทางฝรั่งๆหน่อยไม่เรียนอังกฤษเก่งจนลืมชาติตนเองก็บ้าหนังฝรั่งละ ยังไม่พอมีการไปย้อมผมให้เป็นสีทองอีก สงสัยคงอยากเป็นเด็กฝรั่งมาก แต่เขาก็ไม่ได้เลวร้ายอะไรมากคบได้คบได้
“...” อ่าวแล้วคนนี้ใครเนี๊ยะมายืนแล้วก็ไม่ยอมพูด เจอคนแปลกอีกแล้วสิเรา เด็กผู้ชายคนนี้มีเรือนผมสีขาวแต่ไม่ใช่ผมหงอกนะฮะผมของคนนี้น่าจะขาวแบบ...น้ำแข็ง.....แถมยังไว้ยาวถึงกลางหลังอีก ดวงตาน้ำแข็งของเขาฉายแววเย็นชาเล็กน้อย (น้อยจริงๆนะ)
“อย่าใส่ใจ /คุณชายน้ำแข็ง/ มากเลยวี เห็นเงียบๆอย่างนี้ก็เป็นคนดีนะ หมอนี่ชื่อ ไอซ์” เบสกล่าวแนะนำตัวแทน /คุณชายน้ำแข็ง/ พูดจบเขาก็ก้มหน้ามาข้างๆหูผม
“ไอซ์ สมชื่อไหมละ” พอได้ยินแล้วผมก็หัวเราะน้อยๆ ก่อนจะพยักหน้าตอบไป
และนี่ก็คือเพื่อนใหม่ของผมในโรงเรียนชื่อลาวแต้ๆ.....................
(ขนาดจบบทแรกแล้วมันยังไม่เลิกอีกนะ-oni-chan)
(อ่าว....ก็มันจริงนี่น่าาา-วี)
(ช่าย~~~~~~~~~-เสียงเสริมจากไอ้คุณเพื่อนใหม่ของวี)
(เออออ ลาวก็ลาว เข้าข้างกันเข้าไป-oni-chan)
.............................................................................
ในที่สุดก็จบบทแรกแล้ว
อย่าลืมเม้นให้กำลังใจด้วยนะคะ
แล้วถ้าพิมพ์ผิดตรงไหนก็ต้องขอประทานโทษด้วย
รักคนอ่านมากกกกกกกกกกกกกกกกกกค้าาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
ความคิดเห็น