คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : น้องสาวผู้รู้ความลับ
“มิลิม!!!” ผมพุ่พรวเ้าไปอุ้มัวน้อสาวผมออมาายัยอัศวินอมโทันวัน
“ฟอลหรอ!!!!” ฟีรีมใ้วยใบหน้าแเถือราวับำลัเินอายแ่็ึสิลับมา้วยท่าัผ้าพันอพร้อมทำหน้ารึมอยู่ในท่ามือพาาบอันเป็นเอลัษ์อเธอ
ฟีรีม ฟาแลน
https://www.pinterest.com/pin/701857923198548524/
“อย่ามาล่าวหาันสิ ันับน้อสาวนาย็แ่แลเปลี่ยนเรื่ออผู้หิันเท่านั้น”
ยัยหน้าโโหยันนิสัยนี่ือ ฟีรีม ฟาแลน บุรสาวหัวแ้วหัวแหวนอระูลอัศวินประำหมู่บ้าน ยัยนี่ือ 1 ในนที่มีสิลในหมู่บ้านแห่นี้ สิลอเธอือ เทนิาบสายฟ้า ทำให้ยัยนี่หาับาบอยู่สามารถเร่วามเร็วอัวเอไ้ หาเปิใ้สิล่อเนื่อนาน ๆ ะินแรเธอไปมา
“ใ่แล้ว พี่ิมาเินไป ปล่อยหนูไ้แล้ว”
มิลิม อาร์เ้อ
https://www.pinterest.com/pin/701857923198861037/
มิลิม อาร์เ้อ น้อสาวที่ผมรัผมห่ว เธอเป็นเ็สาวร่าเริธรรมาที่เป็นมิรับทุนและใีับทุนเหมือนแม่ นอานั้นภายนอยัล้ายแม่อี่าันแ่ผมมิลิมสีทอว่าและยาวว่า
ผมวามิลิมล่อนสาธยายวามโหิบอฟีรีม “ยัยนั่นมันอันรายริ ๆ นะ เธออาะโนับิน็ไ้” ผมพูเป็นริเป็นันนในลาไ้ยินและหันมาสนใ
ฟีรีมอ้อมเ้ามา้านหลัอผมและล็อออย่าแน่นหนา “ันไม่ใ่มอนเอร์นะโว้ย!!”
“แอ๊ แอ๊ ปล่อย…ปล่อยนะ!!” เสียผมเล็แหลมเพราะโนลูระเือ ผมพยายามึแนฟีรีมออาอ
“ู่รัู่นั้นน่ารัันะ”
“สมัยันสาว ๆ ็ประมานี้เหมือนันแหละ”
ทุนในลาทำหน้าเอ็นูเหมือนมอู่รัำลัหยอล้อัน และอาเป็นเพราะเหุนี้ทำให้ฟีรีมรัอผมแน่นึ้น
“เอาแล้ว ๆ ” โแลนูอบใ
ฮอลเินเ้าไปอมิลิมแล้ว่อยๆึเธอออมา “ไม่อายนอื่นบ้าเหรอ”
“่วย้วย!! มีนลั่ะ่าัน!!” ผมะโนัึ้น
“ถอนำพูเี๋ยวนี้!!!” ฟีรีมรัแน่นึ้น
มิลิมทำท่าเหมือนเ้าใบาอย่าในะที่ผมำลัโนรัอแน่นว่าเิม “อืม หนูมั่นใแล้วละอนนี้….”
“มั่นใ? มั่นใอะไรหรอ” ฮอลถาม้วยวามสสัย โแลนโหน้าเ้ามาใล้
“มั่นใว่าพี่ฟีรีมนะอบ….”
“อุหวา!!!!!!” ฟีรีมับไปที่าบแล้วใ้สิลอเธอเร่วามเร็วัวเอวิุ่เอามิลิมึ้นพาบ่าานั้น็วิ่หายไปพร้อมใบหน้าแ่ำั่มะเือเทศ “ันะไปส่เธอเอนะมิลิม!!!”
“แฮ แฮ ยัยนั่นะเอาน้อันไปินแล้ว” ผมพูพลาลูปอ
“ทำไมถึอบยุฟีรีมนานั้นละ” ฮอลพู้วยวามเหนื่อยหน่าย
“สนุนะสิ” ผมยิ้มหน้าระรื่นในท่าเท้าเอว
“เฮ้อ ทั้ที่แ่่อน็สนิทันนานั้นมันเิอะไรึ้นันนะ” ฮอลบ่นเบา ๆ
ู่ ๆ ศิลาสีฟ้าที่ห้อยอยู่หูอฮอล็ัึ้น “ฮัลโหลรับ….พ่อหรอ ฟอลหรอ….ใ่ อยู่ับผมทำไมหรอ” ฮอลเียบไปสัพัเหมือนั้ใฟัเสียในศิลา “ลิเลียมาถึแล้วหรอ!! เร็วไปไหม!!”
ำพูนั้นึวามสนใผมนเยิบเ้าไปใล้ แ่่อนะไ้ยินเสียในสายฮอล็เอามันไปห้อยที่เอวเหมือนเิม
“ลิเลียอยู่ไหนเหรอ” ผมถาม้วยวามื่นเ้น
“อ่า….ที่บ้านเธอน่ะ” ฮอลทำหน้าหนัใ “ะไปันเลยไหม”
ผมเมินวามหนัใอฮอล “แน่นอน!!”
“พวนายสอนไปันเลยนะ ัน้อไป่วยพ่อ่วบ่ายน่ะ” โแลนพู่อนะเินหายไปท่ามลาฝูน
“โอเ ไว้เอันใหม่” ผมนหมัับโแลน
ฮอลลืนน้ำลายเฮือให่่อนะหันลับมามอผม “นายน่ะ….เรียมใสันิ็ีนะ”
“ทำไมเหรอ”
ฮอลูอ้ำอึ้ผายมือไปมาในอาาศ ปายับเหมือนะพูบาอย่าแ่็ไม่ล้าหลุปล่อยำพูออมาสัำ
“เอาเป็นว่าเรียมใไว้เลยเถอะ”
ความคิดเห็น