Fang and Blood (Twokimdong Binguk Gyunta)

::: Fang & Blood :::

 

#fnbtft

Donghyun

ผมว่ามันคงถึงเวลาแล้วที่ผมจะได้ออกมาใช้ชีวิตด้วยตัวเอง ผมได้รับคัดเลือกให้เข้าศึกษาต่อในมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งสาขาดนตรีสากล ผมได้หาบ้านเช่าที่หนึ่งไว้แล้วในระแวกมหาวิทยาลัยไว้เรียบร้อยเพื่อที่จะได้สะดวกต่อการเดินทาง หลังจากนี้ผมก็จะได้สามารถใช้ชีวิตของตนเองได้อย่างเต็มที่เสียที ผมจะได้อยากทำในสิ่งที่อยากทำเสียที

ผมลองเข้ามาดูในมหาวิทยาลัยต้องรู้สึกทึ่งกับมันเหมือนกันเมื่อผมทราบว่ามหาวิทยาลัยแห่งนี้ใหญ่มากจนเหมือนกับเมืองเมืองหนึ่งเลย มีทั้งโรงเรียนแผนกเตรียมอนุบาลยันระดับอุดมศึกษา มีตั้งแต่สวนสนุก ห้างสรรพสินค้า โรงแรม โรงพยาบาล และสถานที่ต่างๆที่ให้ทั้งความบันเทิงและอำนวยความสะดวกอีกมากมายที่ผมไม่สามารถพูดออกมาได้หมด แถมยังมีรถรางคอยบริการผู้คนอยู่เรื่อยๆตามแต่ละสถานีทุกๆสองนาทีอีกด้วย ผมรู้สึกทึ่งมากจนอยากจะเข้ามาใช้ชีวิตในโรงเรียนแห่งนี้สักครั้งเสียแล้วสิ

Longguo

บรรดาเพื่อนๆผมเคยบอกที่โรงเรียนแห่งนี้ไม่ค่อยปลอดภัยเท่าไหร่นัก แต่ตั้งแต่ผมอยู่ที่นี่มาสองปีผมก็ยังไม่เคยเห็นอะไรแปลกๆเลยนี่สิ มันก็แค่โรงเรียนปกติที่โคตรจะใหญ่เกินโรงเรียนทั่วๆไปก็เท่านั้นเอง แต่ก็มีหลายๆครั้งที่มีนักเรียนจากที่นี่เจออะไรแปลกๆมาบ้าง บ้างก็บอกว่ามีมนุษย์หมาป่าบ้าง บ้างก็ว่าเจอผีดูดเลือดบ้าง บ้างก็เคยมีคนเห็นดวงตาสีแดงส่องแสงในตอนกลางคืนบ้าง แต่มันก็ไม่เคยเกิดขึ้นกับผมมาก่อนเท่านั้นเอง แต่จะว่ายังไงก็ช่าง ผมยังคงไม่เชื่อเรื่องพวกนั้นหรอกจนกว่าผมจะเจอกับตัวจริงๆ

Donghan

สิ่งที่ยากที่สุดสำหรับผมคือการทำตัวให้เป็นปกติที่สุดแล้วไม่เผยพิรุธออกมา ไม่ใช่ว่าผมเป็นผู้ต้องหาคดีร้ายแรงหรือคนย้ายเข้าเมืองผืดกฎหมายหรอกนะ แต่เอาเป็นว่าผมไม่ใช่มนุษย์ธรรมดาสามัญเหมือนคนอื่นละกัน เผ่าพันธุ์ผมเติบโตเร็วกว่าและแข็งแรงกว่ามนุษย์ทั่วไปหลายเท่าเลยล่ะ ถึงแม้ว่าพวกผมจะสามารถแปลงร่างตัวเองได้ก็เถอะ แต่ด้วยสัญชาตญาณและลักษณะนิสัยของพวกผมก็ค่อนข้างจะแปลกไปเสียหน่อย บางทีพวกเราก็เผลอทำตัวแปลกๆบ้าง ถึงผมจะอายุสิบเก้าปีเหมือนเด็กปีหนึ่งคนอื่นๆก็เถอะนะ แต่หลังจากนี้ ร่างกายของผมมันจะไม่แก่ลงอีกแล้ว

Sanggyun

ถ้าหากคุณเคยดูหนังหรือเคยอ่านนิยายเรื่อง โรมิโอ กับ จูเลียต มาก่อน ผมก็คงตอบได้ว่าชีวิตของผมก็คงไม่ต่างจากโรมิโอเท่าไหร่นักที่ทั้งสองตระกูล (มอนตะคิวและคาปูเล็ต) มีความขัดแย้งด้วยกันมาโดยตลอด แต่ประเด็นคือเรื่องราวของผมมันไม่ใช่แค่ตระกูลนี่สิ แต่มันเป็นถึงเผ่าพันธุ์ของเราที่แตกต่างกันสุดขั้วจนผมเองก็คิดว่า ผมคงจะไม่สมหวังในความรักเป็นแน่เพราะเรื่องแบบนี้ แถมในตัวเรื่องก็เป็นเรื่องแบบโศกนาฏกรรมเสียด้วยสิ ผมหวังว่าชีวิตของผมคงจะไม่ต้องมีจุดจบแบบทั้งสองคนนั้นหรอกนะ ผมหวังว่างั้นนะ… เพราะคนในครอบครัวของผมคงไม่ยอมรับแน่ๆ

Hyunbin

ชีวิตของผมมีอายุเท่ากับโรงเรียนนี้เลยล่ะครับ ตั้งแต่ผมเกิดมาโรงเรียนนี้ก็เริ่มสร้างขึ้นพอดี แต่มันไม่ได้แปลว่าโรงเรียนแห่งนี้มีอายุยี่สิบปีตามประวัติปลอมของผมหรอกนะ แต่มันถูกสร้างตั้งแต่สมัยต้นศตวรรษที่สิบเก้าแล้ว นั่นหมายความว่าผมเองก็ไม่ได้มีอายุแค่ยี่สิบปีเช่นกัน ผมเห็นอะไรมามากมายบนโลกใบนี้ ผมรู้แทบทุกอย่างตั้งแต่ผู้ก่อตั้งโรงเรียนคนแรก ประวัติศาสตร์โรงเรียนและรายชื่อผู้อำนวยการตั้งแต่คนแรกจนถึงปัจจุบัน ประวัติศาสตร์ของแต่ละสถานที่รวมถึงคณะสาขาวิชาต่างๆในโรงเรียนแห่งนี้ที่ผมเคยเรียนมาเกือบทั้งหมดแล้ว และแน่นอน โรงเรียนแห่งนี้มีความลับซ่อนอยู่แน่นอน ซึ่งผมเองก็รู้ดีด้วยว่าความลับของโรงเรียนแห่งนี้คืออะไร

Kenta

ชีวิตของผมไม่ได้ดูสุขสบายเหมือนคนอื่นๆหรอก ผมเป็นคนคนหนึ่งที่ใช้ชีวิตแบบต้องหลบๆซ่อนๆเพราะว่าไม่สามารถออกไปพบปะผู้คนแบบมนุษย์ปกติทั่วไปในตอนกลางวันได้เมื่ออยู่ๆวันหนึ่งผมรู้สึกตัวขึ้นมาเมื่อผมได้ฆ่าคนไปเสียแล้ว และนั่นก็ทำให้ชีวิตของผมเปลี่ยนไปเลยจากหน้ามือเป็นหลังมือไปโดยปริยาย และหลังจากนั้นผมก็ได้หลบหนีมายังโรงเรียนแห่งหนึ่งที่สามารถรองรับคนแบบผมในการเข้ามาใช้ชีวิตที่นี่ได้ และแน่นอนว่า โรงเรียนแห่งนี้ไม่ได้เป็นเพียงแค่โรงเรียนธรรมดาๆแน่นอน เพราะคนที่คอยช่วยเหลือผมก็คือผู้อำนวยการโรงเรียนที่เป็นเพื่อนสนิทกับผมนี่แหล่ะ

TALK

มาเปิดใหม่จ้ะ เรื่องเก่ายังไม่ทันจะจบ เรื่องใหม่ก็มาละเด้อออออ ฟิคเรื่องนี้เราจะลองเขียนในแบบใหม่นะ คือจะเล่าแบบผ่านบุคคลที่หนึ่งทุกตอนแต่แทรกบรรยายเล็กๆน้อยๆไปด้วยเพื่อให้เข้าถึงตัวละครมากขึ้นนะครับ