ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : ตอนที่ 5 หญิงชราผู้น่าสงสาร
ตอนที่ 5
คาวีและพ้องเพื่อนเดินมาถึงร้านอาวุธ ร้านอาวุธเป็นอาคารที่ดูเหมือนกระท่อมคนงานที่ดีหน่อยข้างในร้านมีตู้กระจก ข้างในมีอาวุธเรียงรายกันอยู่และมีราคาติดไว้ให้ลูกค้าดู ทุกอย่างพร้อมเพียงมาก แต่ขาดอยู่ 1 อย่าง เจ้าของร้านหายไปไหน
“มีใครอยู่มั้ยครับ”
เงียบ
“มีใครอยู่มั้ยครับ” คาวีตะโกนอีกรอบเผื่อว่าเจ้าของร้านจะไม่ได้ยิน
“นายท่านสงสัยเจ้าของร้านจะไม่อยู่ละมั้งขอรับ” ไลรี่บินรอบๆคาวี
“นั่นสินายท่านสโนว์ไม่เห็นใครเลย” เจ้าสโนว์และพ้องเพื่อนดูจะสนุกกว่าใครเพื่อนเพราะพึ่งลืมตาดูโลกได้ไม่นาน จึงวิ่งพล่านในร้านซะทั่ว
เพล้ง!!
“เฮ้ยๆ ตัวอะไรวะทำของๆแตกเนี่ย” ชายวันกลางคนเดินออกมาจากหลังร้านพร้อมหิ้วลูกสมุนของเจ้าสโนว์
“เจ้าหนุ่มนี่สัตว์เลี้ยงของเจ้าสินะ หึๆเจ้ารู้ไหมผลึกเจ้าที่เจ้านี่ทำน่ะมันราคาเท่าไร” แบมือให้คาวีเห็นเศษแก้วที่อยู่ในมือ
“เอ่อผมขอโทษด้วยครับ ไม่ทราบว่าเท่าไหร่เหรอครับ” คาวีถึงกับหน้าซีด สโนว์นี่ถึงกับดุลูกน้องของตัวเอง ส่วนสหายที่เหลือหน้าจ๋อยก้มหน้ายอมรับผิดกันเป็นแถว
“หึๆ มันก็ไม่ได้มากได้มายอะไรหรอกพ่อหนุ่มราคาก็แค่ 500,000 เหรียญน่ะ แต่ถ้าประมูลก็เป็นล้านล่ะนะ พ่อหนุ่มมีจ่ายมั้ยล่ะ” มาถึงตรงนี่เหล่ากระต่ายซีดจนตัวจาง สโนว์นี่เป็นลมไปแล้วส่วนไลรี่หลับไปตั้งแต่ได้ยินราคา
“เอ่อมีทางไหนพอจะใช้หนี้แทนได้มั้ยครับผมพึ่งจะเข้าเล่นไม่นานนี่อะครับ เลยไม่ค่อยจะมีเงินเท่าไรนัก”
“ข้ารู้อยู่แล้วล่ะว่าเจ้าไม่มีปัญญาจ่าย เอาล่ะมาช่วยงานข้าสัก 2 สัปดาห์ล่ะกัน เงินของเจ้าข้าไม่อยากได้หรอกเอาเป็นแรงงานแล้วกัน ดูแลร้านแทนข้าในช่วงที่ข้ากำลังยุ่งอยู่แล้ว ร้านข้าเปิด 6 โมงเช้า ปิด 6 โมงเย็น เจ้าคงไม่มีที่นอนสินะ งั้นหลังร้านมีห้องว่างอยู่ห้องนึงเก็บกวาดดูเอาเองแล้วกัน ส่วนอาหารก็หากินเอาล่ะกันข้าไปล่ะ” เมื่อเจ้าของร้านพูดถึงตรงนี้เสร็จพวกสรรพสัตว์ต่างฟื้นขึ้นมาทันที
“คุณลุงชื่ออะไรเหรอครับ”
“ข้าชื่อ ฟาร์” แล้วลุงฟาร์ก็หายเข้าไปหลังร้านเช่นเดิม
จากนั้นทุกวันของคาวีก็ง่วนอยู่กันการขายอาวุธจนได้ทักษะ ขาย เจรจา เลื่อนเป็นระดับ 10 หมดแล้วพวกสรรพสัตว์ของคาวีก็คอยดูแลหยิบของขนของและแพ็คของอย่างขยันขันแข็ง แรกๆลูกค้าก็ไม่มากนักแต่พอพวกผู้เล่นหญิงทั้งหลายได้ยินข่าวว่ามีกระต่ายขาวช่วยงานในร้านขายอาวุธ พวกผู้เล่นหญิงก็ชวนกันมาอุดหนุนกันคนละนิดคนละหน่อย จนลุงฟาร์ยิ้มกับรายรับ ทุกวันจะมีคนมาถามไถ่กับเจ้าสโนว์ เจ้าสโนว์ก็ทำหน้าที่ดีเหลือเชื่ออย่างกับสั่งงานลูกสมุนอย่างขันแข็ง ส่วนนายท่านผู้แสนดีน่ะเหรอตอนนี้เข้าไปช่วยงานหลังร้านกับลุงเป็นที่เรียนร้อย ในบางครั้งมีพวกก่อกวนมาสร้างความวุ่นวายในร้านแต่ก็โดนเจ้าสโนว์สั่งเก็บเรียบจนตอนนี้พวกผู้เล่นหญิงติดร้านอาวุธกันงอมแงมยิ่งกว่าร้านเสริมสวยเสียอีก
2 สัปดาห์ผ่านไปไว้เหมือนโกหก
“เอ่าคาวีนี่ก็ครบสัญญาและนี่พวกหลานทำยอดเกินกว่าที่หนี้กำหนดเอาไว้อีกนะ อือเอาไอ้นั่นไปแล้วกันมันอยู่กับลุงก็ไม่มีประโยชน์หรอก” ลุงฟาร์ชี้ชุดหนังสือที่ฝุ่นเกาะ ถ้าไม่สังเกตดีๆจะไม่เห็นเลยก็ว่าได้
“ขอบคุณครับลุงฟาร์” คาวีเดินลุกไปหยิบหนังสือที่ลุงฟาร์ ดูไปมันมีเกือบยี่สิบเล่มแถมดูเก่ามาก
“อ่อ เอาไอ้นี่ไปด้วยสิ กระเป๋าไปนี้น่าจะจุกว่านะ” คาวีรับก็สำรวจดูเป็นกระเป๋า ระดับ C จุได้ 2,000 ช่อง
ขอบคุณครับลุงฟาร์งั้นผมขอตัวก่อนนะครับ” คาวีลาลุงฟาร์แล้วเดินออกมาจากร้าน เพื่อที่จะไปสำรวจที่อื่นต่อ
“ไลรี่ สโนว์ฉันลืมอะไรรึเปล่านะ”
“ไม่ทราบสิขอรับข้าไม่แน่ใจ” ไลรี่ตอบพลางลอยตามไป
“ข้าก็ไม่แน่ใจขอรับ” สโนว์ที่ตอนนี้นั่งบนบ่าของคาวี ที่กำลังเดินไปสมาคมนักล่าเผื่อมีงานให้ทำ
เมื่อมาถึงก็มีการต้อนรับแบบเดิมๆพนักงานคนเดิมไม่ใช่ใครที่ไหนไออนนั่นเอง
“สวัสดีครับคุณไอออน พอผมมาดูภารกิจซะหน่อยน่ะครับ”
“งั้นสนใจภารกิจพิเศษมั้ยครับ”
“หือภารกิจพิเศษ มันอะไรเหรอครับ”
“ก็ไม่มีอะไรมากหรอกครับแค่ตามหาแมวของมหาเศรษฐีให้ทีน่ะครับ ได้ข่าวว่ามันหนีไปทางหนือแถวๆเมืองเก่า น่ะครับ ค่าตอบแทนก็ดีนะครับ 30,000 เหรียญเลยนะครับ สนใจมั้ย”
“ก็ได้ครับ”
/ผู้เล่นได้รับ ภารกิจตามหาแมวมหาเศรษฐี ระดับ C /
“งั้นผมขอตัวเลยแล้วกันครับเดี๋ยวจะต้องเตรียมตัวก่อน” คาวีเดินออกจากสมาคมม่งหน้าสู่ร้านขายของชำเพื่อซื้อของเดินป่า ระหว่างทางที่ เดินไปนั่นก็เจอหญิงชรานั่งอยู่หน้าน้ำพุด้วยความที่ว่าเป็นคนดี เลยเดินเข้าไปหา
“คุณยายมานั่งอะไรตรงนี้เหรอครับ”
“ยายมาขายของเก่าน่ะพอดียายไม่มีเงินไปซื้อยาเลยต้องออกจากบ้านมาขายของนี่ล่ะหลานเอ่ย”
“แล้วคุณยายจะเอาอะไรไปขายเหรอครับ” คุณยายก็หยิบแหวนขึ้นวงหนึ่งดูมันเก่ามากแต่ก็ยังดูมีราคาพอสมควร
“มันเป็นแหวนเก่าน่ะ เป็นแหวนของตาแก่สามียายเองล่ะ ตาแก่ให้ไว้ก่อนสิ้นใจน่ะ” พอคุณยายเล่าถึงตรงนี้ก็ทำน่าเศร้า
“ขอโทษนะครับที่พูดเรื่องนี้”
“ไม่เป็นไรหรอก ตาแก่เขาไปสบายแล้ว ก็เหลือแต่ยายที่ต้องทรมานกันต่อไป”
“แล้วค่ายาของยายเท่าไหร่เหรอครับ”
“ ขวดละ 1,000 เหรียญ น่ะจ้ะหลาน ยายกะว่าคงได้ยาซัก 2 ขวดก็ยังดีน่ะหึๆ” คาวีแม้จะเห็นคุณยายยิ้มแต่ในใจคาวีก็รู้ว่าคุณยายไม่ได้ยิ้ม
“งั้นคุณยายเอาเงินนี่ไปนะครับ แล้วคุณยายเก็บแหวนของคุณตาเอาไว้ดีกว่าครับ ถ้าคราวนี้ผมไปจับแมวได้เงินมาเดี๋ยวจะมาหาคุณยายนะครับ” คาวีตั้งใจที่จะช่วยคุณยายจริงใจนึงเพราะสงสาร อีกใจนึงเพราะเข้าใจหัวอกของคนไม่มีเงินเหมือนกันแต่คาวียังฐานะดีกว่าแค่นั้นเอง
“โอ้ยลำบากพ่อหนุ่มเปล่า”
“ไม่เลยครับ แล้วร้านยาอยู่ไหนล่ะครับเดี๋ยวไปซื้อแล้วไปส่งคุณก่อนก็ได้ครับ”
“ขอบใจจริงๆพ่อหนุ่ม” คุณยายถึงกลับร้องไห้เล่นเอาคาวีทำตัวไปถูกเลยทีเดียว คาวีเดินไปร้านยากับคุณยายจึงได้โอกาสซื้อของตัวเองเสียด้วย แล้วเดินไปส่งคุณที่บ้าน บ้านของคุณยายอยู่ท้ายหมู่บ้านทางด้านทิศเหนือเกือบจะถึงเขตป่าอยู่แล้วระหว่างทางคาวีก็เดินคุยกับคุณยายเป็นเพื่อน ได้ทราบว่าคุณยายชื่อ นีน่า ส่วนคุณตาไปสวรรค์เกือบปีแล้วที่บ้านนี้มีคุณยายอยู่คนเดียว จึงทำให้คาวีอยากช่วยคุณยายมากยิ่งขึ้นเมื่อคาวีส่งคุณยายเสร็จก็ขอตัวเดินทางไปเขตเมืองเก่าต่อเพื่อทำภารกิจ คาวีตั้งปณิธานว่าจะต้องรีบกลับมาหาคุณยายให้เร็วที่สุด.....
-------------------------------------------------------
ไรเตอร์แก้ให้แล้วครับ ครบตามที่ไรเตอร์เขียนเอาไว้แล้ว
เม้นเป็นกำลังใจด้วยนะครับ
-------------------------------------------------------
ไรเตอร์แก้ให้แล้วครับ ครบตามที่ไรเตอร์เขียนเอาไว้แล้ว
เม้นเป็นกำลังใจด้วยนะครับ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น