~สะดุดใจ...นายสุดเฮี้ยว~

ลำดับตอนที่ #6 : Chapter 6:รุ่นพี่ 'โอ คีเทค'

               ผมยังคงตัวแข็งทื่ออยู่อย่างนั้น...ไม่รู้ซิ  อาจจะเป็นเพราะว่าผมกลัวเธอรู้ว่าผมเป็นห่วง  ไม่ซิ!! ผมไม่ได้เป็นห่วงเป็นใยเธอซะหน่อย  แล้วที่ผมทำอย่างนี้มันหมายความว่าอะไรกันเหรอ ( ก็นั่นน่ะซิ O_o? ) แต่เออ...ผมว่าผมไม่ต้องคิดแล้วล่ะ  เพราะเมื่อตอนนี้ผมหันหลังไปหาเธอผมกลับเห็นเธอนอนหลับตาปุ๋ยอยู่บนโซฟาอย่างเดิมแล้ว  -*- แสดงว่ายัยนี่ละเมองั้นเหรอ  แล้วงี้ผมก็คิดเปลืองสมองฝ่ายเดียวน่ะเซ่!! -_-^^ ชั่งมันเถอะ! ผมเดินไปปิดทีวีแล้วต่อจากนี้ผมก็คงต้องกลับห้อง...ก็แน่น่ะซิ  ขืนยัยนี่ละเมอมาอีกรอบผมได้เปลืองหัวสมองคิดไปอีกน่ะเซ่!!…ไปล่ะ -_-^^  -*-

...จะเรียกว่าจบได้รึเปล่า ^_^? ( เพราะมันยังไม่จบ -*- )...

~ เช้าวันต่อมา ~

"ง่ำๆๆ  ห้าววว –O-"

               ฉันตื่นขึ้นมาด้วยอารมณ์งัวเงีย  แสงสว่างสาดส่องเข้ามาทางหน้าต่าง...วันนี้เป็นวันที่ฉันไปเรียนโรงเรียนใหม่เป็นวันที่สอง  แล้วก็เป็นวันที่ฉันมาอยู่ที่นี่เป็นวันที่...เอจะเรียกว่าหนึ่งหรือสองดีล่ะ  ชั่งมันเถอะ  เอ๋.

..O_o? แล้วใครเอาผ้าห่มมาให้ฉันล่ะ  มินอา  แม่บ้านที่ทำงานในบ้านนี้ หรือว่า นายวูฮูค  แต่ที่แน่ๆตัดคนสุดท้ายไปเป็นอันดับแรกเลยล่ะ  อย่างตานั่นน่ะเหรอจะมีจิตใจเมตตาปรานี  -*- แต่เอาเถอะไปอาบน้ำดีกว่า  แต่ว่าฉันจะไปเอาชุดมาจากไหนล่ะ!!...

               10 นาที กับอีก 12 วินาทีผ่านไป...ฉันได้ชุดนักเรียนมาจากในห้องของตัวเอง  คาดว่าทางนี้คงสั่งตัดให้ฉันแล้ว  แต่ดูเหมือนมันจะเล็กกว่าตัวฉันนิดหน่อยแฮะ  มันยังไงกันเนี่ย...ทุกอย่างที่ที่นี่ทำให้มันเหมือนไม่ได้จัดไว้ให้ฉัน  -_-;; แต่เอ...อย่าคิดมากเลย ^_^;; แปลงร่างเป็นมนุษย์หมาป่า  จ๊ากกก!! อาบน้ำดีกว่าโว้ยย ( นี่! เปลี่ยนมุขซะทีดิ เบื่อละ -*- )

               เมื่ออาบน้ำเสร็จฉันเดินมาที่ห้องอาหารเพื่อหวังจะได้กินมื้อเช้าที่เต็มไปด้วยไก่งวงสัก 1 ตัว (ไม่วายอาการตะกละกำเริบ )

"อ่าวซูยองมาช้าจังมากิน Breakfast กัน –O-"สปีคอิงลิชเชียวแก -*-

"เออๆๆ"

               ฉันเดินเข้าไปนั่งข้างๆมินอา  ส่วนตาวูฮูคนั่นคงยังไม่ตื่น...คิดดูซิโต๊ะอาหารตั้งกว้างมีคนนั่งแค่ 2 คนเอง  รู้สึกวังเองชอบกล  แล้วดูอาหารนี่ซิอเมริกันเบรคฟาร์สชัดๆ  ฉันล่ะเซง  ไข่ดาว  แฮม  ฉันจะประทังชีวิตได้ครบวันมั๊ยเนี่ย -_-;; เอ...O_o? แต่จะพูดไปฉันก็ยังไม่ได้สวัสดีพ่อกับแม่ของมินอาเลยนี่นา...

"เออ...ว่าแต่พ่อกับแม่แกล่ะฉันยังไม่เห็นหน้าเลย  งั่มๆๆ –O- ( ยัดแฮมเข้าปาก )"

"อ๋อ...เมื่อวานฉันลืมบอกแกไปน่ะ ( ก็แหงล่ะ  กลับมาแกก็เข้านอนเลยนี่ -_-;; ) พ่อกับแม่ฉันไปดูร้านอาหารเกาหลีที่ไปทำไว้ในอเมริกาน่ะ  คงนานกว่าจะกลับมา ( ไม่น่าล่ะ  แม่ถึงบอกว่าช่วงนี้ยุ่งๆ )"

"งั้นเหรอ…แล้วพี่แกล่ะ ( ไม่อยากถามเลยนะเนี่ย [แต่ถามไปแล้วเฟ้ย!! –O-^^])"

"ไปตั้งแต่ก่อนแกตื่นอีก  เห็นบอกว่าจะไปซ้อมบาส"

"ซ้อมทำไมเหรอ O_o?"

"ก็...เห็นเค้าบอกว่าศุกร์นี้จะมีนัดแข่งบาสกับโรงเรียนข้างๆน่ะเอ...โรงเรียนอะไรนะ  อ๋อ!! โรงเรียนแชอุลน่ะ  โรงเรียนชายล้วน  +_++ เสร็จฉัน"มันใช่เพื่อนฉันรึเปล่าฟะเนี่ย!

"แล้วพี่จินฮีของแกล่ะ...ไม่สนแล้วเหรอ –O-;;"

"อันนั้นน่ะตัวจริง...แต่คนอื่นน่ะตัวสำรอง  อุวะฮ่าๆๆๆ ( ยัดไข่ดาวใส่ปาก )"

"-_-;;"

               สรุปคือเช้านี้ฉันก็เดินไปโรงเรียนกับยัยมินอาเนื่องจากโรงเรียนอยู่ไม่ไกลนักแล้วก็แบบว่า...พวกเราขี้เกียจให้คนขับรถไปส่ง...และไม่นานเหมือนกันที่ฉันกับยัยมินอาเดินมาถึงหน้าโรงเรียนวอนดังโรงเรียนของฉันเอง  แต่คนมามุงดูอะไรกันเนี่ยดาราเหรอ  ไม่น่าจะใช่ O_o?? หรือจะเป็น...อุกาบาตตก!! ต้องใช่แน่เลย!! O_O!! จะบ้าเหรอ! ไม่ต้องเดาแล้วเดินเข้าไปดูเลยดีกว่า...และเหมือนยัยเพื่อนซี้เดาใจฉันออก ( หรือมันอยากสอดรู้สอดเห็นเองก็ไม่รู้แฮะ -_-;; ) มินอาเดินจูงมือฉันเข้าไปใกล้กลุ่มฝูงชนและแทรกตัวอย่างชำนาญ  ไม่นานเราก็เดินเข้ามาในจุดศูนย์กลางของวง  พระเจ้า...นี่คนหรือเนี่ย +_+ อะไรมันจะหล่อลากใจสาวได้ถึงขนาดนี้  ซึ้ดดด! น้ำลายไหล

"+_++"ไม่ต้องพูดถึงยัยมินอาหรอกยัยนั่นหน้าตาอุจาดยิ่งกว่าฉันซะอีก

               พวกชะนี  เอ๊ย! ไม่ใช่ๆพวกผู้หญิง ( ไม่ได้ถ้าพูดไปเดี๋ยวจะหมายความว่าด่าตัวเอง ) พากันขอลายเซ็นต์  ขอถ่ายรูปบ้าง  ขอเบอร์บ้าง  ( มันจะบ้ากันใหญ่แล้ว  ทั้งๆที่ถ้าดูจากชุดนักเรียนคงเป็นนักเรียนโรงเรียนเราเนี่ยแหละ  คงจะป๊อบซะด้วย )  เฮือกก  เขาส่งรอยยิ้มบาดใจนั่นให้ฉันด้วย  ^O^ ปลื้มมม...โธ่! คิดอะไรมากล่ะ  เขาก็คงยิ้มให้ทุกคนนั่นแหละ

"นี่แกเห็นมั๊ยว่าเขายิ้มให้ฉันน่ะ ^O^"เห็นมั๊ยล่ะ  ขนาดยัยมินอาเขายังยิ้มให้เลย  เฮ้ออ ตัดจายย -.,-

"ไปเหอะมินอา  ฉันเมื่อยแล้วขี้เกียจยืน  ไปหาอะไรกินที่โรงอาหารด้วย  อาหารเช้าบ้านแกนี่มันคงไม่พอประทังชีวิตฉันในวันนี้แน่"

"เห้ย! เดี๋ยวดิวะยังไม่ทันถ่ายรูปพี่เค้าเลย  ลายเซ็นต์ก็ยังไม่ได้  เห้ย! รีบไปไหนเนี่ย -_-^^"

               ฉันลากมินอาออกมาโดยไม่ฟังคำค้านใดๆทั้งสิ้น  แบบว่าไม่มีอารมณ์เฟ้ย! -_-^^ ( อ่าว...เค้าไม่สนใจแล้วพาลอีก ) จนมาถึงโรงอาหารฉันนั่งลงที่โต๊ะที่ยังว่างอยู่อย่างเซ็งๆ

"เป็นอะไรของแกวะเนี่ย  จู่ๆก็เดินออกมา -*-"

"เปล่า  ก็แค่หิว  ทำไมล่ะ  แกชอบรุ่นพี่เค้าเหรอ  เห็นมองซะตาเยิ้มเลยนี่"น้ำเสียงหมั่นไส้

"ไม่ชอบก็บ้าแล้ว  พี่เค้าทั้งหล่อแล้วดูแล้วก็น่าจะนิสัยดีเป็นสุภาพบุรุษ...อยากรู้จังเค้าเป็นใคร +_++"

"รุ่นพี่ปี 3 น่ะ  ชื่อ  โอ  คีเทค  ป๊อบมากในโรงเรียนนี้และโรงเรียนรอบข้าง  ว่าไปแล้วรุ่นพี่คีเทคป๊อบกว่ารุ่นพี่วูฮูคซะอีกนะ  อาจจะเป็นเพราะรุ่นพี่คีเทคเป็นรุ่นพี่พี่วูฮูค 1 ปีคนเลยรู้จักเยอะกว่าแล้วด้วยนิสัยที่เป็นสุภาพบุรุษมั่กม๊ากกก ^O^++..."

               จู่ๆก็มีหญิงสาวตัวเล็กน่ารักคนหนึ่งที่โผล่มานั่งข้างๆยัยมินอาก่อนจะได้ไขปริศนาให้กับยัยมินอาซะกระจ่างแจ้ง  ( ฉันเองก็แอบหูผึ่งเหมือนกัน )

"ธะ...เธอเป็นใครน่ะ  หน้าตาคุ้นๆนะ ^_^;;"

"ฉันก็อยู่ห้องเดียวกับพวกเธอไง  ฉัน  จิน  จียอน  ยินดีที่ได้รู้จักจ้ะ ^O^"

"จ้ะ/ยินดีที่ได้รู้จักเหมือนกัน"

"ฉันฮัน  ซูยอง"

"ส่วนฉันสาวน้อยผู้เลอโฉม...ชอย มินอา  และที่สำคัญเป็นน้องสาวของพี่ชอย  วูฮูคจ้ะ"

"อ่า...O_O!! จริงเหรอ  ไม่อยากจะเชื่อ ( ชมหรือด่าฟะ : มินอา ) ฉันได้รู้จักกับน้องของรุ่นพี่วูฮูคสุดหล่อ +_+ ( ทำหน้าเพ้อฝัน )"

"ไปใหญ่แล้วยัยจียอน  - -""

"ไม่น่าเล้ยเพื่อนเรา  (-- ) ( --)"

               ไม่นานเราทั้งสองคน ( ฉันกับยัยมินอา ) ก็เดินขึ้นห้องมาด้วยกันกับอารมณ์ฝันหวานค้างของยัยมินอา ^O^++และอาการสุดเซ็งของฉัน -.,- ( ที่รุ่นพี่คีเทคไม่ยิ้มให้เนี่ยนะ  -*- ) ส่วนยัยจียอนเพื่อนใหม่น่ะเหรอ  เจ้าหล่อนให้เหตุผลว่า 'ดิฉันขอบินเดี่ยวท่องเที่ยวตามอิสรภาพ'

               พออาจารย์เริ่มปริปากสอนหนังตาเหี่ยวๆของยัยมินอากับหนังตาเต่งตึงของฉันก็เริ่มปิดลง...และปิดลง  zzZzz –O- ~  แต่เมื่อมีอะไรมันสั่นๆอยู่ที่ขาฉันก็ดึงกับสะดุ้งเตะโต๊ะดังทั่วห้อง  ปัก! //^_^;;// เอ...ฉันผิดอะไรรึเปล่า  คนถึงได้มองฉันทั้งห้องขนาดนี้น่ะ  ไม่เว้นแต่ยัยเพื่อนซี้ก็ยังสะดุ้งเพราะเสียงกระทุ้งโต๊ะของฉัน

"ขะ...ขอโทษค่ะ  ^_^;;"

"อ่า...มาฟังกันต่อเลยนะครับ"

               พอพูดจบฉันก็ก้มหน้าลงมาเพื่อหวังว่ามันจะเป็นวิธีเดียวที่ทำให้ฉันหนีสาตตาอาฆาตของเพื่อนๆทุกคนได้  แต่เอ  O_o? เสียงเมื่อกี้มันออกจะแบบว่าดูเหมือนไม่ใช่อาจารย์นะ  ผู้ชายซะด้วย  แล้วอีกอย่างพอฉันเหล่สายตาไปมองยัยเพื่อนซี้ที่นั่งอยู่ข้างๆก็เห็นมันทำหน้าเพ้อฝันอย่างกับคนบ้าแน่ะ  แต่เอาเถอะต้องดูก่อนว่าใครมันส่งข้อความมาอีก  ~ นี่! กะจะนอนทั้งคาบเลยเหรอ  ตื่นได้แล้ว  เงยหน้าขึ้นมาซิ ^_^ ~ …นายวูฮูคอีกแล้วเหรอ  -*- แล้วตานี่จะให้ฉันเงยหน้าทำป้ะอะไรล่ะ  เอาเถอะๆ  เงยก็เงยฟะ! -_-^^

"O_O!! อ๊ากกก!! อุบ!"

               ฉันรีบปิดปากตัวเองแทบจะทันทีเมื่อสิ่งที่อยู่หน้าห้องเป็นสิ่งที่เลวร้ายที่สุดในชีวิตของฉัน...นายวูฮูค!!O_O!! นี่นายมาทำอะไรเนี่ย! แล้วจะโบกมือให้ฉันทำไมฟะ! ยัยพวกชะนีปากหนามันมองฉันแล้วเดี๋ยวมันก็รุมตบฉันเหมือนเมื่อวานอีกหรอก  แผลตรงปากกับตรงตายังไม่หายดีเลย  ชิ! -*-  แล้วไหนจะคนที่พูดอยู่เป็นรุ่นพี่คีเทคอีก  แล้วคนที่ยืนพิงกระดานอยู่นั่นก็รุ่นพี่จินฮี  ...เห็นอย่างนี้ไม่ต้องถามก็รู้ว่าต้นตอของน้ำลายที่มันตกอยู่บนโต๊ะข้างๆฉันมันมาได้ยังไง - -"  แต่ว่าไปสามคนนี้มาอยู่ด้วยกันแล้วเท่ชะมัดเลย  เห้อๆๆ +_++ อะไรกัน! ทุกคนยกเว้นนายวูฮูคต่างหากล่ะ

"นี่! ยัยมินอาสามคนนี้มาทำอะไรนะ"

"ก็...มาประชาสัมพันธ์เรื่องการแข่งบาสในวันศุกร์นี่ไงล่ะ ^_^++ ( สายตาเพ้อฝัน )"

"ประชาสัมพันธ์เหรอ O_o? ไม่เห็นจะจำเป็นตรงไหนเลย  ให้อาจารย์ที่สอนในวิชานี้บอกให้ก็ได้  จะหนีเรียนกันล่ะซิไม่ว่า -_-;;"

"จะบ้าเหรอ...พวกเค้าไม่ได้มีจุดประสงค์อย่างนั้นซะหน่อย...แกคิดดูซิว่าถ้าเขาทั้งสามคนมาประชาสัมพันธ์จะมีพวกผู้หญิงไปดูกันถนัดตาขนาดไหน"

"โด่! ที่แท้ก็จะไปเก็กเล่นบาสให้พวกชะนีดู -*-"

"เธอ...ว่าฉันเหรอ"

               กำลังพูด ( นินทา )กับยัยมินอาอยู่ดีๆ  จู่ๆเสียงปริศนาที่เย็นชาแต่แฝงถึงความน่าสะพรึงกลัวจนทำเอาฉันขนลุกซู่ก็ดังขึ้นข้างๆหูฉัน  จนฉันแทบสะดุ้ง  ฉันหันหน้าไปแบบสโลโมชั่นสุดๆเท่าที่จะทำได้   เฮือกกก O_O!! นายวูฮูคหน้านายอยู่ใกล้ฉันเกินไปแล้วนะ!!

"ว่าไงล่ะ"

"นะ...นี่นายเอาหน้านายออกไปห่างๆฉันจะได้มั๊ย  นี่มันห้องเรียนนะไม่ใช่โรงแรมม่านรูด ( แล้วทำไมเธอไม่ถอยออกไปเองล่ะ -.,- )"

"แล้วถ้าฉันจะทำให้มันเป็นโรงแรมม่านรูดล่ะ...ใครจะว่าอะไร +_+ ++"

               อ๊ากกก! สาตตาเจาเล่ห์นั่น  ทำเอาฉันส่ายหน้าเป็นพัลวันอย่างกับคนเจ้าเข้า

"ฮึๆๆ  ฮ่าๆๆ  นี่ทุกคน! ฉันจะบอกความลับของยัยนี่ให้เอามั๊ย!! ( อะไรของนาย  อะไรขอน๊ายยย!) ...ยัยนี่หัวเหม็นนนนน  ฮ่าๆๆ  ^O^"

               เมื่อวูฮูคพูดจบทุกคนในห้องก็เฮลั่นไม่เว้นแม่แต่ไอ้เพื่อนซี้ตัวแสบ  กรอดดด!! -_-^^ ตาบ้าเอ๊ย!!  นายมันไอ้ผู้ชายกวนตี-น  ไม่มีการให้เกียรติผู้หญิง อ๊ายยย! //>o<// แล้วนี่ฉันจะเอาหัวไปแทรกแผ่นดินที่ไหนดีล่ะเนี่ย  TOT ฮือๆๆ  ฉันวิ่งออกมานอกห้องเรียนโดยไม่คิดจะเกรงกลัวว่าอาจารย์จะเห็นเลยสักนิด  จนฉันวิ่งมาถึง...ห้องน้ำหญิง  กระจกสะท้อนเงาบอกว่าฉันกำลังหน้าแดงแปร๊ดดดอย่างกับลูกตำลึง  ถึงยังไงฉันก็จะแก้เผ็ดนายให้ได้คอยดูซิ  แต่ตอนนี้กลับห้องดีกว่าเดี๋ยวอาจารย์กลับมาเห็น ( แล้วจะวิ่งมาให้เหนื่อยทำป้ะอะไรฟะเนี่ย -*- )  แต่คนที่กำลังเดินมาทางนี้ซิ  ทำเอาใจฉันสะดุ้งสะเทือนไม่เป็นส่ำเลยล่ะ //-_-// ใช่...เขาเองแหละ...รุ่นพี่โอ  คีเทค!!...

"หวัดดี ^_^"

"วะ...หวัดดีค่ะ  รุ่นพี่... //-_-//"

               ตาย  ต๊าย  ตาย  แล้วฉันจะทำตัวยังไงดีล่ะ  ใจฉันมันเริ่มเต้นจนจะกระเด็นออกมาแล้วนะ  อ๊ายยย! >o<