~สะดุดใจ...นายสุดเฮี้ยว~

ลำดับตอนที่ #3 : Chapter 3:ปฏิบัติการหนีว่าที่คู่มั่น

   แสงแดดยามเช้า  เสียงนกเพิ่งออกจากรัง  กับเสียงสตาร์ทรถที่ฉันเดาว่าคงเป็นของพ่อและแม่  เป็นสิ่งที่ปลุกฉันจากความฝันยามค่ำคืน  นาฬิกาเฮงซวยเอ๊ย! –v- ตอนที่ควรจะดังกลับเงียบสนิทแต่ตอนที่ไม่ควรอย่างยิ่งจะดังกลับแหกปากซะลั่น  วันนี้เป็นวันแรกของการเปิดภาคเรียนใหม่ในชั้นม.ปลายในโรงเรียนใหม่  บรรยากาศใหม่ๆของชีวิ้ตตตต  แล้วนี่ก็ 7: 40 แล้วด้วย  วะ...ว่าไงนะ!! O_O!!  7 โมงสี่สิบงั้นเหรอ  พระเจ้าช่วยกล้วยน้ำว้าทอด  ทั้งๆที่ฉันต้องเข้าเรียนอีก 10 นาทีเนี่ยนะ  นี่ถ้าฉันสามารถย้อนเวลาได้จะไม่ปฏิเสธเลยล่ะ ( แล้วจะมานั่งบ่นทำป้ะอะไรเล่า -*- )

          ! –v- ตอนที่ควรจะดังกลับเงียบสนิทแต่ตอนที่ไม่ควรอย่างยิ่งจะดังกลับแหกปากซะลั่น  วันนี้เป็นวันแรกของการเปิดภาคเรียนใหม่ในชั้นม.ปลายในโรงเรียนใหม่  บรรยากาศใหม่ๆของชีวิ้ตตตต  แล้วนี่ก็ 7: 40 แล้วด้วย  วะ...ว่าไงนะ!! O_O!!  7 โมงสี่สิบงั้นเหรอ  พระเจ้าช่วยกล้วยน้ำว้าทอด  ทั้งๆที่ฉันต้องเข้าเรียนอีก 10 นาทีเนี่ยนะ  นี่ถ้าฉันสามารถย้อนเวลาได้จะไม่ปฏิเสธเลยล่ะ ( แล้วจะมานั่งบ่นทำป้ะอะไรเล่า -*- )

                พอฉันเรียกสติสตางค์ได้ก็ลุกขึ้นโผเข้าห้องน้ำแทบจะทันที  ( เพิ่งนึกได้นะเนี่ยแม่คู้ณณณ -_-;; ) ป้านอมหนอป้านอมไม่คิดจะปลุกสาวน้อยน่ารักคนนี้เลยเหรอ  ( หน้าสิ่วหน้าขวานอย่างนี้ยังมีอารมณ์ชมตัวเอง เฮ้ออ  ทำจายย -.,- )  ประมาณ30 วินาที – 1 นาที  ฉันก็ออกมาจากห้องน้ำ ( เร็วปานวิ่งผ่านสายน้ำแน่ะ ) แต่อะจึ๋ก! O_o!+ บุรุษปริศนาคนหนึ่งนอนอ่านหนังสือการ์ตูนอยู่บนเตียงแสนสวยของฉ้านน ~ ฉันพยายามชะเง้อหน้าแสนสวยออกไปมองคนคนนั้นโดยที่พยายามกำสิ่งเดียวที่ปกปิดเรือนร่างไว้คือผ้าขนหนูไว้แน่น ( ไม่มีใครทำอะไรเธอหรอกย่ะ )

"นะ...นายเป็นใครน่ะ"

                ชายปริศนาเงยหน้ามาจากหนังสือการ์ตูนแบบซุปเปอร์สโลโมชั่น  และแล้วฉันก็ได้พบกับสิ่งที่น่าสะพรึงกลัวที่สุด O_O!! อ๊ากกก!!

"ฉันไง...คู่มั่นสุดหล่อของเธอ"( หลงตัวเองไม่แพ้กันแฮะ -.,- )

"นะ...นายเข้ามาได้ไงเนี่ย  แล้วมานอนบนเตียงฉันในขณะที่ฉันกำลังอาบน้ำอยู่หมายความว่ายังไง  แล้วนายกำลังจะทำอะไร  แล้ว..."ฉันรัวคำถามเข้าใส่วูฮูคจนเขาแทบกระอักถ้าเขาไม่ยกมือขึ้นห้ามซะก่อน

"แค่นี้เธอก็เล่นถามฉันจนหูชาแล้ว  ถ้าเกิดเธอมาเป็นภรรยาฉันเธอไม่บ่นจนฉันหูหนวกไปเลยเหรอเนี่ย -*- "

"แต่ฉันยะ..."

"ฉันให้คนสืบที่อยู่เธอให้  แต่...ฉันว่ามันไม่ค่อยตรงกับที่ฉันเคยได้ยินแม่พร่ำให้ฉันฟังเท่าไหร่นะ  ...แต่เอาเถอะ  เธอรีบไปแต่งตัวซะ  ถ้าไม่อยากไปสาย  เหลือเวลาอีก...4 นาที  กับอีก...23 วินาที"

"เรื่องอะไรฉันต้องทำตามนายล่ะ"

"เพราะเธอไม่มีทางเลือกอื่น -_- + + ( สายตาอย่างผู้ชนะ )"

"...-_-^^"

                'เพราะเธอไม่มีทางเลือกอื่น' คิดว่าฉันจะทำตามคำสั่งนายเหรอ  เชอะ! ไม่มีทาง –v- ( ไม่ทำตามคำสั่งวูฮูค  แต่บัดนี้เจ้าหล่อนเดินตุ้ยๆเข้าห้องน้ำมาเปลี่ยนชุดแต่โดยดีแล้ว ...ในบัดดล~  -.,- ) ยังไม่นับที่ตานี่ดึงฉันลงไปอ้างว่าเป็นภรรยาอีกซะนี่  กรอดด!  นึกแล้วก็น่าเจ็บใจชะมัด -_-^^

                ไม่อยากจะเชื่อเลย! ตอนนี้ฉันกำลังเดินเคียงข้างอยู่กับตาชอย วูฮูค น่ะซิ ( เชื่อเถอะๆ ) -.,- นี่หน้าฉันเอง  ส่วนตานั่นก็เดินทำหน้าเก๊ก ( หล่อ ) ให้พวกผู้หญิงบ้ากามที่กำลังมองเขาอย่างหื่นกามสมฉายาที่ฉันตั้งให้  เชอะ! คิดว่าหล่อตายล่ะ หน้าอย่างกับปลาทูทอดที่ยังไม่ได้เช็ดน้ำมัน –O-

"เธอกำลังคิดอะไรอยู่น่ะ ฉันเห็นเธอมองหน้าฉันตั้งแต่ที่เดินออกมาจากบ้านแล้วนะ  เอ...หรือว่าเธอเองก็หลงเสน่ห์ฉันแล้ว O_o?"

"O_O!! เปล่าๆๆ  ใครหลงก็หลงไป  ฉันคนหนึ่งล่ะที่ยังมีหัวสมองอันฉลาดเฉลียว  ไม่หลงเสน่ห์นายเข้าน่ะ  ถามหน่อยเหอะ  นายจะหลงตัวเองไปถึงไหนกันนะ >.<"

"เปล่าซักหน่อย  ฉันก็แค่พูดสัจธรรมที่โลกควรรู้  หรือเธอจะว่าฉันไม่หล่อล่ะ ...เถียงไม่ออกล่ะซิ"

                ขนาดว่าฉันว่าฉันเป็นเจ้าแม่หลงตัวเองแล้วนะ ( อ่าว  รู้ตัวเหมือนกันเหรอเนี่ย  -_-;; ) ตาบ้าวูฮูคยังจะเป็นซูปเปอร์ไซย่าเจ้าพ่อหลงตัวเองกว่าฉันอีกเหรอเนี่ย  เฮ้อออ  จริงที่เขาว่า...เหนือฟ้ายังมีฟ้า  เหนือความหลงตัวเองของซูยองยังมีความหลงตัวเองของวูฮูคที่มากกว่า ( เกี่ยวกันมั๊ยเนี่ย )

"เถียงออกซิ  แล้วสิ่งที่ฉันเถียงก็เป็นสิ่งที่ถูกต้องซะด้วย  นายน่ะมันหน้าเหมือนปลาทูทอดที่ยังไม่ได้เช็ดน้ำมัน  โด่! คิดว่าตัวเองหล่อ  ไม่น่าเล้ยยย  คนเรา  (- - ) ( - -)"

"นะ...นี่เธอ ! กล้าว่าฉันได้ยังไงเนี่ย  ธะ...เธอมัน -_-^^"

"ทำไมล่ะ ^O^"

                เมื่อเห็นเขาเริ่มโมโห  ฉันก็เลยยั่วโมโหเขาด้วยการยื่นหน้าที่มีรอยยิ้มร่าไปใกล้เขา  ทำเอาควันแทบพุ่งออกจากหูเขาแน่ะ  น่าตลก ( ตรงไหน ) ชะมัด ^O^ อ๊ากกกก!!  แต่ดูเหมือนเขาจะชนะฉันขาดรอยเลยล่ะ  ในเมื่อตอนนี้ริมฝีปากเรียวบางของเขากำลังประกบลงเข้ากับริมฝีปากงามๆที่ตอนนี้กำลังสั่นพะงาบๆของฉ้านนน  O_O!!+ +

"นาย...ทำบ้าอะไรของนายน่ะ!! //-.,-//"

เมื่อริมฝีปากถูกปล่อยให้เป็นอิสระฉันก็รีบตะโกนถามตาวูฮูคนั่นแทบจะทันที ( ใช้เวลา 2 วินาทีในการเรียกสติ ) ที่ไหนล่ะ  ตาบ้านั่นเดินลิ่วไปนู่นแล้ว  โธ่เว้ย! -_-;;

"แฮ่กๆๆ เหนื่อยเป็นบ้าเลย–O-"    

                ตอนนี้ฉันยืนหอบแฮ่กอยู่หน้าโรงเรียนโดยไม่สนใจสายตาประชาชีที่มองฉันอย่างกับตัวประหลาดเลยสักนิด  แต่มาถึงโรงเรียนแล้วก็ยังไม่เห็นวี่แววอีตานั่นเลยสักนิดแฮะ  แต่ชั่งมันเถอะ  อย่างน้อยถ้าไม่มีหมอนั่นวันนี้มันจะได้เป็นวันเปิดเทอมวันแรกที่ฉันได้มีความสุขบ้าง  ฉันพยายามกวาดสายตามองหาเพื่อนสนิทสุดซี้ที่ตามมาเรียนโรงเรียนนี้ด้วย  เธอชื่อ 'ชอย มินอา' ฉันชักจะสงสัยแล้วล่ะว่ายัยนี้มีบ้านอยู่ที่โซลหรืออยู่ที่ปูซานกันแน่เห็นมาสายได้แทบทุกวัน  ไอ้ฉันล่ะเบื๊อเบื่อ ( ตัวเองไม่เคยมาสายเล้ยย -.,- ) ฉันตัดสินใจเดินไปดูที่บอร์ดก่อนว่าได้อยู่ห้องไหน ( เป็นงานเป็นการกับเขาก็เป็นเนาะ )

"ฮัน  ซูยอง"ฉันใช้นิ้วอันเรียวสวย ( ยังไม่วายชมตัวเอง -.,- ) ไล่ทีละชื่อลงมา

"ทำอะไรน่ะ"

"ก็กำลังหาชื่อตัวเองไงเล่า  ไม่งั้นจะรู้เหรอว่าอยู่ห้องไหน –O-"

O_o? เอ๋...แล้วเสียงปริศนาที่ถามฉันนี่มันใครกันเนี่ย  คุ้นๆหูจังแฮะ  แต่พอหันหน้าไปก็ได้พบความจริงที่ไม่อยากจะพบ  อีตาวูฮูคอีกแล้วน่ะเซ่!!

"ม.ปลาย ปี1 ห้อง 2 ห้องประจำอยู่ข้างๆฉัน  ป่ะ ฉันจะพาเธอไปเอง ^O^"

                จ๊ากกก!!  เห็นรอยยิ้มนั่นแล้วใจฉันแทบละลาย  อะไรกัน!!  คะ...คือฉันแค่หมายถึง หล่อตายล่ะตาบ้าเอ๊ย!! - -"  ( กว่าจะรู้ตัวเค้ารู้กันหมดแย้ววว ) แล้วในขณะที่ฉันยังไม่ได้ทันตั้งตัวตาวูฮูคก็ถือวิสาสะจับมือฉันจูงขึ้นบันไดไปซะเฉยๆ  นี่ฉันยังไม่ได้คิดบัญชีกับนายเลยนะที่นาย...เอ่อ...จะ...จูบฉันน่ะ  ตาบ้าเอ๊ย!!  นายกะจะฉวยโอกาสกับผู้หญิงตัวเล็กน่ารักคนนี้ไปถึงไหนกัน!! ( -*- เอากับมันซิ ) กว่าจะเรียกสติได้วูฮูคก็พาฉันมายืนอยู่หน้าห้องแล้ว  แล้วดูเหมือนพวกชะนีในห้องกำลังเพ่งสายตาอาฆาตมาให้ฉันอยู่น่ะซิ  อย่าคิดว่าฉันกลัวล่ะ ( แท้จริงฉี่จะแตกแย้ว –O- )

"ถึงแล้ว  ฉันอยู่ห้องข้างๆเธอนี่ไง  เธอมาหาฉันก็ได้"

"นายเป็นอะไรของนายน่ะ  นายไม่ชอบฉันไม่ใช่เหรอ  แล้วนี่นายมาทำดีกับฉันทำไม"ชักเริ่มสงสัย  หรือว่านายนี่หลงเสน่ห์ฉันแล้ว ^O^

"O_o? พูดอะไรของเธอน่ะ  คิดว่าฉันชอบเธอเหรอ  ฮึๆๆ  ฮ่าๆๆ ( หัวเราะอย่างบ้าคลั่ง -.,- ) ที่ฉันทำดีกับเธอน่ะก็แค่ทำให้เธอชอบฉัน  บริหารเสน่ห์น่ะเข้าใจมะ  ฮ่าๆๆ  แล้วดูเหมือนเธอก็ชอบฉันแล้ว...ใช่มั๊ยล่ะ?"

"ตาบ้า  ใครว่าฉันชอบนาย  คนโง่เท่านั้นแหละที่ชอบนาย"

                พรึบ!!  สายตาอาฆาตจากหมู่ชะนีรอบด้าน  -_- + +

"นั้นเธอก็คงเป็นคนโง่คนหนึ่งนั่นแหละ  ไม่งั้นเธอคงไม่ยอมให้ฉันจูงมือเธอขึ้นมาถึงบนนี้หรอก  แล้วไหนจะที่เธออยู่นิ่งปล่อยให้ฉัน จะ..."

"นายจะพูดอะไร  ระวังหน่อยเซ่"

                ฉันรีบปิดปากพล่อยๆของวูฮูคก่อนที่เขาจะหลุดพูดสิ่งที่หน้าอับอายขายหน้าของฉันออกมาก่อน  ฉันไม่น่าเคลิ้มไม่กับอีตานั่นเลยด้วยซ้ำ T^T แต่พอรู้ว่ามืออันเรียวบางของฉันสัมผัสอยู่กับปากของวูฮูคฉันก็ต้องอับอายขายหน้าอีกครั้ง  ฉันรีบชักมือออกในฉับพลันทันใด //-.,-// อ๊ายยย!! ฉันจะเอาหน้าไปไว้ไหนเนี่ย

"//-.,-//"

"ฮัดเช้ย! มือเธอนี่เหม็นเป็นบ้าเลย  ถามหน่อยเหอะ  เธอไม่คิดจะทำตัวให้มันดูดีสักอย่างนึงเลยเหรอ -*-"

"หนอย!!  นายนี่..."

                แต่ก่อนที่ฉันจะได้โวยอะไรต่อมิอะไร  ยัยมินอาก็โผล่มาซะก่อน  แล้วท่าทางยัยนี่ก็ตกใจมิใช่น้อยที่ฉันยืนต่อล้อต่อเถียงกับตาวูฮูค  ป่อยยยย + +  ที่แท้ยัยนี่ก็หลงเสน่ห์ตานี่เข้าอีกคนเหรอเนี่ย  -O-

"O_O!! พี่วูฮูคทำไมพี่มาเร็วจัง  ไหนบอกว่าจะไปรับว่าที่คู่มั่นไง"ข้อนี่ขอฉันตอบ...ก็เพราะแกมัวแต่ตอนตูดโด่งอยู่ไงเล่า  แต่ที่แกบอกว่าไปรับว่าที่คู่มั่นนี่มันก็แหม่งๆอยู่นา...

"ก็นี่ไงล่ะ...ว่าที่คู่มั่นของฉัน ^_^"

                วูฮูคพูดแล้วชี้มาทางฉัน  ว่าไงนะ!! O_O!! ชะ...ชี้มาทางฉะ...ฉันอย่างงั้นเหรอ  นั้นก็แสดงว่ายัยมินอาก็เป็นน้องตานี่น่ะซิ  โธ่!! ฉันหวังว่าจะมาพึ่งแกแท้ๆเลย  ฮือ T-T  T^T  TOT

[……………….……]

"จริงเหรอเนี่ยที่แกจะมาเป็นพี่สะใภ้ฉันน่ะ  ฉันว่ามันก็ไม่เลวนะ  ฮิๆ ^_^"

"ไม่เลวแต่มันจะเลวร้ายสำหรับฉันเลยล่ะ  ฉันกะจะมาพึ่งแกแท้ๆเลย  กะจะไปนอนบ้านแก  แต่แล้วสวรรค์ก็กลั่นแกล้งฉันให้แกมาเป็นน้องของวูฮูค  โธ่  T-T"

"ฮัน  ซูยอง!!  ชอย  มินอา!!  เพิ่งมาเรียนวันแรกก็คุยในห้องเรียนเลยนะ"

"ค่า/ค่าาา –O-"

                เอาแล้วไงล่ะ  ฉันกับยัยเพื่อนซี้ดันมาเลือกโม้ในคาบอาจารย์ป้ามหาโหด ( เห็นเค้าเล่ากันมาน่ะฉายาเนี่ย ) เลยต้องรับเคราะห์ตามเคย  -*- ฉันกับมินอาเดินถือไม้บรรทัดไปยืนขาเดียวอยู่นอกห้องตามหน้าที่อย่างเคยชิน ( โดนบ่อยน่ะ ) พอเสียงอาจารย์ป้าสอนต่อฉันกับมินอาก็แอบขี้โกงเอาขาลงบ้างเป็นช่วงๆ  แต่จู่ๆเสียงปริศนาก็ดังขึ้นก่อกวนโสตประสาท

"อาจารย์ครับ  มีคนขี้โกงเอาขาลงครับ"

                พอหันไปหาต้นเสียงก็ไร้วี่แวว  เห็นแต่อีตาวูฮูคกำลังแอบอ่านหนังสือการ์ตูนอยู่ใต้โต๊ะกับเพื่อนอย่างเมามัน  โด่! ไอ้เราก็นึกว่าจะเก่งกาจขยันเรียนสักแค่ไหน  แต่จู่ๆตาพี่บ้าของยัยมินอาก็ดันเงยหน้าขึ้นมาเจอฉันพอดิบพอดี -_- + + -_-  ตาย  ต๊าย  ตาย นี่ฉันเผลอแอบมองตากวนบาทานั่นได้ยังไงเนี่ย  //-.,-//  รู้สึกอีกทีมือถือฉันก็สั่นพั่บๆอย่างกับเจ้าเข้าทำเอาคนสวยอย่างฉัน ( เว้นซะนาน  ไอ้เราก็นึกว่าจะเลือกชมตัวเองแล้วเชียว )สะดุ้งตัวลอยละลิ่ว ( เวอร์ซะ -.,- )

"มีอะไรเหรอ  ซูยอง"

"เปล่าหรอก...ก็แค่มีคนส่งข้อความมาน่ะ"

"บ้ารึเปล่าบอกว่าเปล่าแต่กลับมี –v-"ยัยบ้าเอ๊ย!!  ก็แค่มันชินปาก -*-

                ฉันหันมาให้ความสนใจกับมือถือตรงหน้า  ไอ้บ้าตัวไหนมันส่งข้อความมาเวลานี้นะ...~ อยากอยู่ใกล้ฉันล่ะซิ ~…วูฮูคเหรอ O_o ( ตานั่นแอบบันทึกเบอร์ตัวเองไว้ในเครื่องฉันน่ะ  ฉันเองก็เลยตามเลยแล้วกัน  แค่เบอร์เดียวคงไม่รก ) ฉันเงยหน้าขึ้นไปมองหน้าวูฮูคในฉับพลันทันใด  แล้วมันก็ตรงกันกับท่านั่นก็กำลังมองพลางยักคิ้วมาให้ฉัน

"-_-^^"~ ฉัน ~

"^_+"~ ตาบ้านั่น ~

                แต่สิ่งที่ไม่หน้าเชื่อก็เกิดขึ้น  วูฮูคลุกขึ้นกอดอกยืนจ้องหน้าอาจารย์อย่างไม่คิดจะเกรงกลัว  ทำบ้าอะไรของเขาน้า…

"ชอย  วูฮูค!!"

                ไม่นานวูฮูคก็เดินถือไม้บรรทัดออกมานอกห้องพลางส่งรอยยิ้มกวนๆให้ฉัน  และรอยยิ้มพริ้มใจให้น้องสาวแสนน่ารัก ( อันนี้ฉันกัดฟันพูดน่ะ )

"สวัสดีอีกครั้งว่าที่คู่มั่นของฉัน..."

"ใครว่าที่คู่มั่นนาย –O-"

"ไม่ใช่เธอหรอกเหรอ  ว้า...น่าดีใจจัง  ฮ่าๆๆๆ ^O^"ตาบ้าเอ๊ย! ฉันล่ะเกลียดนายชะมัดเลย -_-;;

"พี่ออกมาทำอะไรเหรอ"

"พอดีว่าว่าที่คู่มั่นนพี่อยากอยู่ใกล้พี่น่ะจ้ะ"

"O_o?...ซูยองเนี่ยนะ"

                นายจะช่วยหุบปากนายซัก 5 นาทีจะได้มั๊ยเพราะมันจะทำให้ฉันเป็นประสาทตายซะก่อน  แล้วอีกอย่างนายก็ช่วยพูดในสิ่งที่มันเป็นความเท็จจริงหน่อยเซ่  นายเองไม่ใช่เหรอที่สะเหร่ออกมาเอง  ไม่ใช่ฉ้านนน -_-^^

12 : 00 น. เวลาเที่ยงตรง

                มันเป็นเวลาที่ยัยมินอามักจะเริงร่าที่สุดของวันวันหนึ่ง  พอฉันกับมินอาหาอาหารและที่นั่งได้แล้วเราทั้งสองก็นั่งลงหวังจะสวาปามอาหารตรงหน้าตามเคย  ถ้าไม่มีอีตากวนประสาทมาติดพันด้วยนะ  -.,- แถมตานั่นก็ยังพาเพื่อนมาด้วย  ถ้าจะวัดจากระดับหน้าตาของเพื่อนตานั่นแล้วกรุณามองที่หน้าของยัยมินอา +.,+ ยังไม่นับน้ำลายที่เยิ้มลงโต๊ะอีก 2 หยด ( คนหรือหมาจรจัดฟะนั่น -_- )

"นี่ ซอง  จินฮี  เพื่อนสนิทฉัน"วูฮูคแนะนำเสร็จสรรพและคงมีคนเดียวที่สนใจ...ยัยบ้าผู้ชายมินอา

"ซูยองนี่โชคดีนะเนี่ยที่ได้วูฮูคเป็นคู่มั่น  ฉันยังอยากได้เลย  ฮ่าๆๆๆ ^O^"

จินฮีพูดล้อๆกับฉันทำเอาคนที่นั่งตาเยิ้มอยู่ข้างๆฉันตาละห้อยคอตกผิดหวังอย่างเห็นได้ชัด...

"โชคดีตายล่ะ..."

"ธะ...เธอว่าไงนะ  ฉันต่างหากที่ควรพูดปะโยคนั้น –O-"

"ฉันน่ะถูกแล้ว –O-"

"ฉัน..."

"นี่เธอ...กล้าดียังมาว่ารุ่นพี่วูฮูคของเราน่ะ"รุ่นพี่วูฮูคของเรางั้นเหรอ  ฟังดูแล้วสะอิดสะเอียนหูชะมัด –O-

"เธอจะทำไมเหรอ  หรือว่าเธอจะแว้ดๆๆแล้วก็รุมตบฉัน..."

ยัยพวกชะนี 2-3 คนถึงกับควันออกหูในฉับพลันทันใด  แล้วยัยพวกนี้ก็กำลังทำท่าจะแหกปากซะด้วย 1...2...3...เสียงกรีดร้องก็ดังสนั่นโรงอาหาร  ทว่าเสียงปริศนานั้นเป็นเสียงของฉ้านนน  ยัยชะนีพวกนี้กำลังรุมถึ้งฉันเป็นบ้าเป็นหลัง  ถ้าจะสู้ก็ได้นะ  เว้นแต่ถ้ามันไม่มากันตั้ง 5 คน  บ้าเอ๊ย! แล้วไม่มีใครคิดจะช่วยคนสวยอย่างฉันเลยเหรอเนี่ย >.<  T-T

"ว๊ายยยย!! ยัยพวกบ้า  แกจะทำอะไรฉัน"

"ก็สั่งสอนแกยังไงล่ะกล้าดียังไงมาว่ารุ่นพี่วูฮูคของพวกเราฮะ!!"

"นี่! ใครก็ได้ช่วยเพื่อนฉันทีซิ  รุ่นพี่จินฮีคะ -_- + +"ยัยเพื่อนบ้าเอ๊ยเวลาอย่างนี้อย่าเพิ่งบ้าผู้ชายเซ่!!

"อะ...เอ่อ  ครับ  เห้ย!! วูฮูคช่วยกันช่วยซูยองหน่อยเร็ว"

"เห้ย! จินฮีแต่แกนัดรุ่นน้องที่ชื่ออะไรยองๆไว้ไม่ใช่เหรอวะ  ลืมไปแล้วเหรอ"

"โอ๊ย!!"โธ่  ตาบ้าเอ๊ยคนกำลังจะตายนะเฟ้ย TOT

"เรื่องนั้นเอาไว้ก่อนเว้ย  ช่วยซูยองก่อนเร็ว"

                จินฮีทำท่าจะเข้ามาช่วยฉันแล้วเชียวถ้าอีตาคนใจร้ายวูฮูคไม่ลากแขนเขาออกไปพลางพร่ำว่า 'เอาเถอะๆ  ฉันว่ายัยนี่หนังเหนียวจะตาย' ซะก่อน  ทิ้งให้เหลือเพียงสาวสวยที่โดนรังแก  กับเพื่อนซี้ที่กำลังนั่งเอ๋อเหรอแบบว่าทำตัวไม่ถูก...โว้ย!! ยัยมินอาแกไม่คิดจะช่วยฉันเลยเหรอเนี่ย!! TOT…

                เวลาผ่านไปตราบนานเท่านาน...

                ฉันกับมินอานั่งอยู่ในห้องพยาบาล  คนเจ็บคือฉัน  คนมันคือยัยมินอา  อย่าเพิ่งงงว่ายัยนี่เป็นอะไร  ยัยนี่มันกับการที่ใช้สำลีชุบแผลจิ้มๆใส่แผลฉัน  แต่ฉันเจ็บเฟ้ยยย -_-^^

"เธอมันแรงควายสุดๆเลยยัยมินอา!!"

"ขะ...ขอโทษ  คือว่ามันมันดีน่ะ ^_^"เอากับมันซิ -*-

"พี่แกมันใจร้ายยยย T-T"

"นี่...แกว่ารุ่นพี่จินฮีเค้าหล่อมั๊ย +_+"เอาอีกแล้วอาการบ้าผู้ชายของยัยมินอากำเริบ

"นี่ฉันกำลังว่าพี่นายอยู่นะ"ความจริงฉันจะให้ยัยเพื่อนซี้เห็นใจพาฉันหนีจากเงื้อมมือพี่ชายเจ้าหล่อนน่ะ

"แล้วไงอ่ะ  แกกำลังบอกว่าจะให้ฉันพาหนีใช่มะ"รู้ใจฉันจริ๊ง!!

"โอ๊ย! เบาๆเด่ะ  เออใช่"

"ฉันไม่เอากับแกด้วยหรอก  ขืนพี่ฉันรู้พ่อกับแม่ก็รู้  ฉันไม่รอดแน่"

"เพื่อเพื่อนสุดน่ารักคนนี้ไม่ได้เหรอ -_- + + ( สายตาอ้อนวอน )"

"(- - ) ( - -) (- - ) ( - -) บรึ๋วส์"

"น่านะ...^_^"

"(- - ) ( - -) (- - ) ( - -) บรึ๋วส์"

"ครั้งเดียวเอง..."

"(- - ) ( - -) (- - ) ( - -) บรึ๋วส์"

"มินอาสุดสวยสุดเพอร์เฟ็ก ^O^"

"(^ ^) (_ _) (^ ^) (_ _) (^ ^) (_ _) หงึกๆๆ"

                ลืมไปว่ายัยนี่โค-ต-ร บ้ายอ  เสร็จฉัน ก้ากๆๆๆ ^O^  ^_^  ^O^  ^_^