ห้องใต้หลังคาสำหรับเก็บของ

ลำดับตอนที่ #110 : [Durarara] Ikebukuro Lovers

คำแปล

(เซย์จิ)
ความรักที่สุดแสนไม่ปกติ
ปรากฏขึ้นในสมองของชายหนุ่ม
ด้วยสิ่งที่แสนแปลกประหลาดที่เรียกว่า [ศีรษะ] และหลังจากนั้น......

(นามิเอะ)
ชั้นจะทำยังไงดี? ดูเหมือนเขาจะเหนื่อยหน่ายกับ
[การแสดงออกทางความรักของ ชั้น]
เพราะว่าแค่สามัญสำนึกที่มีมันไม่เพียงพอที่จะยับยั้งความรู้สึกนี้ไว้ได้

(อันริ)
ภายใต้คำพูดที่แสนสุภาพและไร้เดียงสาที่เอ่ยออกมา
ความรู้สึกที่ขัดแย้ง
[บาป] จากการถวิลหาบุคคลที่มีค่าพอจะรักไม่ว่าจะต้องใช้วิธีไหนก็ตาม

(มิคาโดะ)
ฝังตัวอยู่ในความ'ปกติ'ทุกวัน
นี่
และนั่น
แล้วก็....
ลาก่อน 'บ๊ายบาย'
คำขอที่[ผิดธรรมดา]
ร้องขอ[ความสงบสุข]
สิ่งเหล่านั้นนอนก้นอยู่ภายในจิตใจ
ผมถามคำถาม เช่น
"ผมสงสัยจังว่าแรงบันดาลใจอยู่ที่ไหน?"
ถึงตัวผมที่[บิดพลิ้ว]
หาคำตอบด้วยตัวเอง
หาคำตอบจากผู้อื่น
ล็อคอินแล้วก็ตอบคำถามอื่น


(ชิสึโอะ)
ชั้นปลดปล่อยความโกรธไปตามสัญชาตญาณ จนเรียกว่าทำเป็นปกติไปแล้วก็ว่าได้
แต่สิ่งที่ชั้นอยากจะพูดมีเพียงสิ่งเดียวคือ "ตาย!!"
เจ็บแฮะ นี่ชั้นถูกแทงนี่หว่า..
ชั้นจะสยบหมอนั่น อา ชั้นน่าจะขว้างเครื่องขายเครื่องดื่มอัตโนมัติใส่มันนะ

(คู่โอตาคุ)
นิยายไลท์โนเวล และ
อนิเม และ
เกมส์ และ
การ์ตูน และ
คาโดตะซัง และ
โทกุสะซัง และ
มองแล้วจากนั้นก็กระโจนเข้าสู่
[โลกแห่งสองมิติ]
ตอนนี้เลย!~

(มิคาโดะ)
โกหกให้มากกว่านี้สิ

(ทุกคน)
รวมตัวกันให้เป็นกลุ่มก้อนมากกว่านี้

(ทุกคน)
ถูกสยบโดยคนที่แข็งแกร่งกว่า
อิเคบุคุโระ ช่างน่าสนุกจริงๆ

(ไซม่อน)
ดวงตาที่โดดเด่นนั้น
ยื่นมืออกไป แจกใบปลิวเรียกลูกค้าให้มากขึ้นอีก
แล้วกลับมาทานซูชิรัสเซียอีกนะครับ!

[ชั้นจะกลับมา แต่ว่าชั้นไม่มีเงินอ้ะ!!]

(เซลตี้)
ในสมองของชั้นฝันถึงการกลับมามีร่างกายที่สมบูรณ์อีกครั้ง
จากนั้นก็ถูกปลุกให้ตื่นจากนิทรา
แล้วก็ถูกระรานโดยสิ่งแปลกประหลาดที่เรียกว่า
[ความรัก] และหลังจากนั้นก็.....

(มิกะ แม่สาวสโตรคเกอร์)
ชั้นจะทำยังไงดี? การสโตรคฯคนอื่นนี่มันเรียกว่า...
[การก่ออาชญากรรม]
เพราะความสุขุมที่มีมันไม่พอที่จะหักห้ามการกระทำแบบนี้

(อิซายะ)
[ความทระนงตน]ของ ชั้นมีผลอย่างมากกับความใสซื่อที่แสนอันตรายนั้น ซึ่งนั่นจะเป็นการสร้างหายนะที่ยอดเยี่ยมที่สุด

พบเชื้อไฟที่เป็นชนวนแห่งการเพิกถอนการเปลี่ยนแปลงไปเสียสิ้น

(คิดะ)
เวลาแห่งการเสียใจ
นี่
และนั่น
แล้วก็...
ลาก่อนนะสาวน้อย
ความจริง และ การหนีความจริง
สิ่งเหล่านั้นนอนก้นอยู่ภายในจิตใจ
ชั้นถามคำถามอย่างเช่นว่า
ชั้นสงสัยจังว่าเด็กผู้หญิงดีๆไปอยู่ที่ไหนกันหมดน้า~?
สำหรับตัวชั้นที่[บิดพลิ้ว]

[เกลียดตัวเอง]
[การเสียสละ]
เริ่มต้นขึ้นด้วย
[การแนะนำตัว]

(หนุ่มหมวก แก๊งดอลล่าร์)
ชั้นคิดอย่างปกติธรรมดา ตามเหตุและผล
แต่นั่นมันไม่สามารถถ่ายทอดได้
ชั้นเกลียดมัน
ชั้นกลัวมัน
ชั้นนี่มันอ่อนแอจริงๆ
ชั้นจะต้องช่วยเหลือคนที่ถูกจองจำ
ไม่ว่าจะที่ไหน ไม่ว่าจะเมื่อไหร่ก็ตาม
จะสักสองครั้ง สามครั้ง หรือจะเป็นที่นั่น หรือแม้แต่ที่นี่ก็ตาม

(คู่โอตาคุ และหนุ่มหมวก)
กระโดด เข้ามา[ที่นี่]เลย!!

(อิซายะและชิ สึโอะ)
ทุ่มเททั้งกายใจให้กับความเกลียดชังมากกว่านี้
วางแผนฆาตกรรมให้มากกว่านี้
 พูดอีกสิว่า "ออกไปจากที่นี่ซะ!!!"
เฝ้ารอคอยซุปเปอร์พายุลูกมหึมา!

(มิคาโดะ)
เพิ่มแรงกระตุ้นให้มากกว่านี้สิ

(ทุกคน)
ฝูงชนเริ่มเพิ่มขึ้นทีละน้อย
โกหกให้มากกว่านี้!

(เซลตี้)
เซลตี้
ผู้ไม่มี[ศีรษะ]

(มิกะ อันริ คิดะ)
บุคคลทั้งสามจงแข่งขันกันให้มากกว่านี้

(ทุกคน)
าดสายสัมพันธ์ให้มากกว่านี้
 ถูกสยบด้วยเมืองอันแข็งแกร่ง
อิเคบุคุโระ ช่างน่าสนุกจริงๆ

(ชินระ)
ถูกกักขัง
อาศัยอยู่ในบ้านของตัวเองให้นานยิ่งขึ้น

(ชินระและเซล ตี้)
 มีความรักให้มากกว่าเดิม

รัก รัก รัก รัก [ความ รัก]

 


K-dit  :  http://train.exteen.com/




http://www.youtube.com/watch?v=7G5bl1cuY4c&feature=related  <<เวอร์อิซายะร้อง