คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : ความบรรลัยของด่านทดสอบ(4)
ส่วนของ : เฮคเตอร์
อะ อาจารณ์เพรส(อ่านว่า เพส ไม่ใช่ เพ-รส เพื่อใครจำไม่ได้) อีกแล้วครับ! เล่นเอาโซว์หงุดหงิด "เจ้าอีกแล้วหรอ??? คุมกี่ด่านเนี่ยเพรส" โซว์โว้ยวายยังกะโลกาจะวินาศ "3ด่านจ๊ะหนูเด็กนรกสาปส่ง" ครูแกแรงนะเนี่ย!!! "ช่างมันเถอะของรางวัลด่านนี้เป็นเกราะป้องกันเกรดD พยายามเข้าล่ะ แค่เขียนข้อเขียนสองร้อยข้อของ Dark wall & Monster ก็แค่นั้น" อ.เพรสยิ้มให้พวกเราก่อนจะโยน กระดาษ(เป็นตั้ง) พร้อมดินสอมาให้ "เยอะชะมัด ใครออกข้อสอบว่ะ" โซว์บ่นงึมงำๆ อาจารย์เพรสมองโซว์อย่างเยาะเย้ยก่อนจะพูดว่า "ไม่มีเวลาจำกันน่าไม่ต้องรีบๆ" แล้วเขาก็หายตัวไป ดั้งเช่นทุกด่าน ดั้งเช่นทุกครั้ง ผมเลยต้องมานั่งหัวปั่นเขียนขั้นตอนยาวเป็นกิโลเมตรเช่นนี้แลข้อสอบที่กองสูงเป็นตั้งกำลังปลิวว่อนออกจากโต๊ะหลังจากที่ได้รับการกรอกข้อมูลลงไปแล้ว ลมจากเครื่องปรับอากาศเป่าแรงซะผมหนาว (นี้ยุคอะไรครับ??? พ.ศ.2557นะครับถึงจะใช้เตาผิงแทนฮีตเตอร์ ใช้เวทมนต์เป็น แต่ก็ยังใช้ของไฮเทคนะครับ!!!)แต่เชื่อเถอะมันง่ายมากครับ.....อยากลองทำงั้นหรอ??? อย่าดีกว่าครับง่ายของผมอาจเป็นยากของคุณก็ได้ แต่จะให้ลองสักข้อล่ะกัน!
1. Dark Wall(ปราการมืด) มีวิธีทำลายกี่ขั้นตอน[อธิบายอย่างละเอียดพร้อมยกตัวอย่างเวทในการทำลายอย่างน้อยสองบท] จุดละ0.2คะแนน
.
.
.
.
.
.
50. Dark Monster มีจุดตายกี่จุด (ในกรณีที่เป็นปีศาจปลุกเสก) และมีโอกาสทำลายได้มากน้อยแค่ไหนถ้าไม่ใช้เวท [อธิบายอย่างละเอียดพร้อมยกตัวอย่างเหตุการณ์] จุดละ0.5คะแนน
ไงล่ะ???กระจอกใช่ไหม???
ผมบรรจงเขียนคำตอบลงไปด้วยลายมืออังงดงามโดยใช้เวลาไปประมาณสามชั่วโมงเท่านั้น
รอไม่นานอาจารย์เพรสก็มาเก็บข้อสอบไป เขาเหลือบตามองพวกเราน้อยๆ “แน่ใจนะ...ว่าเขียนกันเอง ไม่ได้โกง???” เขาถาม... แน่นอนครับระดับผมแล้ว “แหงสิ อาคมเวทสามชั้น ช๊อตไฟฟ้าขั้นโคม่า มีคนช่วยมั่ง” โซว์ว่าอย่างหงุดหงิด “อะไรเล่าข้าก็แค่อยากทำไว้เป็นบทเรียนของคนขี้โกงก็แค่นั้นเอง” อาจารย์เพรสพูดพลาง...เอ่อ แคะขี้หู “อาจารย์ครับ ข้าว่าท่านควรห่วงความปลอดภัยของผู้ที่ดูไม่ออกว่าท่านวาดอักขระไว้ด้วยนะครับ” โซว์เถียงกับอาจารย์เพรส ทั้งๆที่ยังลูบหัวผมเหมือนหมาอยู่ “นี้ๆ อย่าลืมสิว่าข้าเป็นใคร” อาจารย์เพรสขึ้นเสียงชี้หน้าโซว์ “ก็ปีศาจไคมีร่าเก่งเวทรักษา ปัญญาอ่อน ติงต๊อง กินจุและ...” ผมไม่ได้ยินว่าโซพูดว่าอะไรต่อ เพราะเสียงอาจารย์เพรสแทรกขึ้นมาก่อน “พอๆๆๆ ข้ายอมแล้วๆ” อาจารย์เพรสพูดหน้าแดงไปถึงหู ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเป็นเพราะโกรธหรือว่าอายกันแน่ ว่าไปโซว์นี่เปลี่ยนอารมณ์เร็วนะ“โถ่ ท่านนี้ ทำข้าหมดสนุกเลยงั้นข้าจะรีบดูคะแนน จะได้รีบไป” โซว์ว่า แล้วจึงเอาใบคะแนนขึ้นมาดู ผมจึงเอาของตัวเองมาดูบ้าง
ด่านที่ 5: ข้อเขียน 100+10/100
ด่านที่ 6: สามัคคีคือพลังแห่งชีวิต
ดูตั้งชื่อเข้า...ด่านบ้าอะไรฟร่ะ???
____________________________________________
ส่วนของ : ไฟวัสต์
ด่านนี้เป็นด่านที่ให้สู้กับปีศาจในม่านหมอก มีต่างหูสีดำรัตติกาลให้เอาไว้ติดต่อสื่อสาร(ก็ใช้เหมือนวอลก์กี้-ทอลก์กี้ [walky-talky]นั้นแหละ) เนื่องจากเป็นการทดสอบที่จำลองของจริง จึงสามารถ เรียกสัตว์วิญญาณ อัญเชิญสัตว์เทพได้ ยามนี้โซว์คงเอาเคียวของใหม่มาลองใช้ ส่วนไมท์คลาส์ก็น่าจะประกอบปืนเป็น...บ้าซูก้ายิงถล่มทุกอย่าง ส่วนข้าเองนั่งเฉยๆเช่นเดียวกับเฮคเตอร์บนหลังหมอกมาชเมโลว์ เนื่องด้วยบังเอิญเจอกัน “โซว์ สู้กับอะไรอยู่น่ะ เสียงดังจริงลืมปิดไมค์หรอ???” เฮคจับต่างหูขณะกรอกเสียงลงไป “เอ่อ อ่า ไงดีล่ะ ค้างคาว...มั้ง” โซว์ตอบเสียงเก้ๆกังๆ “ไม่คิดจะถามข้าบ้างรึ???” เสียงไมท์คลาส์ถามอย่างรื่นรมณ์ “เจ้าสู้อยู่กับอะรล่ะงั้น???” ข้าถามเพราะคิดว่าเฮคเตอร์คงไม่สนใจที่จะเล่นกับไมท์คลาส์ที่เสียงร่าเริงขนาดนั้น “เปล่า ไม่ได้สู้” นั้นไงกวนจริงๆให้ตายสิ “งั้น???” ข้าถามต่อมิเช่นนั้นก็คงป็นเขานั้นแหละที่เซ้าซี้ให้ถามตนอีก “ก็นั่งอยู่เฉยๆบนกอองซาก...ศพ นั้แหละ” เจ้าของเสียงพูดสบายๆ “งั้นข้ารบกวน พวกเจ้ามาช่วยข้าหน่อยล่ะกัน” สียงโซว์กล่าวเป็นอันจนการกวนประสาทเล็กๆน้อยๆ “อืม/เข้าใจแล้ว/จะรีบไป” ข้า เฮคเตอร์และไมท์คลาส์กล่าวพร้อมกัน
ด่านที่6 : สามัคคีคือพลังแห่งชีวิต 100+100/100
ด่านที่7 : วงกตเรขาคณิต
นี่สิถึงจะรียกว่าคะแนน... “ออกไปนะไอ้โรคจิตไอ้@!@#$%#$” เสียงเฮคเตอร์พ่นคำหยาบเลเวลต้องเซ็นเซอร์ดังลอยมา...ไม่พอสินะ วิ่งมาทางนี้ต่างห่าก “โอ้ยยยย อยู่กันเงียบๆไม่ได้รึไง!?” ข้ากุมหัวบ่นเบาๆ “ท่านพี่!!ทำอะไรสักอย่างสิบ่นไปไม่ช่วยให้ข้าหนีไอ้โรคจิตนี้พ้นนะ” เฮคเตอร์พี่ขอเวลาคิดสักสองนาทีเถอะ...ถ้าเจ้าจะสวนพี่เร็วขนาดนี้น่ะนะ “รู้แล้วๆ แค่ทำอะไรสักอย่างสินะ งั้นเจ้าล่อเลย์ไลย์ไปทางอื่นซะ ที่เหลือข้อจัดการเอง” เจ้าเด็กพวกนี้นี่...ขยันสร้างแต่ปัญหาจริงๆสินะ “ได้เลยล่อออกไปสินะ” จะไหวไหมเนี่ย? ให้ตายสิ “โซว์ตามไปดูด้วยดีกว่า” ข้ากล่าวพลางสะกิดโซว์เบาๆ “ไม่บอกข้าก็ไปน่า เจ้านี่มัน!!!” หึ ข้าก็คือข้า ข้าคิดขณะเริ่มวาดวงแหวนเวธประตูมิติขึ้น “เอ้า หยดเหลือด โซว์กับเฮคเตอร์ลงไปสิไมท์คลาส์” ข้ายื่นขวดเลือดขนาดสองมิลลิลิตรสองขวดที่บรรจุเลือดเฮคเตอรืหนึ่งขวด โซว์หนึ่งขวด(แอบไปเจาะมาตอนที่พวกนั้นหลับน่ะ) ให้กับไมท์คลาส์ “น้อมรับ...อ่า ตกลง” เขาหยิบมันไปหลดลงบนวงเวทหลังจากที่ข้าร่ายคถายันยาวเหยีดจบในเวลาสั้นๆ “เก้าเข้ามา” ข้าเรียกไมท์คลาส์เข้ามาก่อนที่วงเวทจะบิดเบือนเพราะรอยคราบเลือด เจ้าของเลือดจะได้ย้ายตำแหน่งไปกับเราด้วย และแล้วเราทั้งสี่ก็มาปรากฏตัวต่อหน้าครูไลฟ์ “มาแล้หรอ??? เร็วจังนะ” เธอถามขำๆ “อ่าครับ” เราตอบพร้อมกัน “งั้นเริ่มสอบเลยนะ”
สิบนาทีผ่านไป
“สองร้อยสามสิบ!!” ไมท์คลาส์ตะโกน
สี่สิบนาที่ผ่านไป
“ควรเปลี่ยนชื่อด่านนะเนี่ย! ร้อยห้าสิบรึเปล่า???” โซว์บ่นพึมพำ
หนึ่งชั่วโมงผ่านไป
“ข้าว่าข้าความอดทนสูงแล้วนะ...สองร้อย...” ข้าพูดอย่างหดหู่และหมดแรง
สองชั่วโมงผ่านไป
“พวกนายนี้มัน!!! ไม่มีความอดทนอ่ะ ร้อยเจ็ดสิบ!” เฮคเตอร์ตะคอก
ด่านที่7 : วงกตเรขาคณิต 100+30/100
ด่านที่8 : เกี่ยวกับน้ำ
เหนื่อยมาตั้งนาน... ช่างมันเถอะ “เอาล่ะไปกินข้าว อาบน้ำ พักผ่อนกันได้แล้ว” ข้อบอกทุกตน “ครับ/รู้แล้วน่า/รับ...เออ” เฮคเตอร์ โซว์ ไมท์คลาส์พูดในเวลาไล่ๆกัน “รู้แล้วก็ไปสิ พวกเจ้านี่มัน!!!” เอาเถอะเหลือบททดสอบอีกเพียงหกบทเท่านั้นไปพักบ้างดีกว่า!
‘พรึ่บ’ เสียงผ้าคลุมสีดำสนิดยาวจรดพื้นสะบัดพลิ้วไหวไปมาอย่างเร่งรีบ...หน้าบานกระจกสีทองแดง อันเป็นสัญลักษณ์ขอกกระจกส่องวิญญาณในนรก ‘เขาจะปลอดภัยไหมนะ สัญญาที่ข้าอุตส่าห์ทำพันธะกับจ้าวนรกจะช่วยได้ขนาดไหนกันนะ’ ร่างที่สวมผ้าคลุมสีดำผื้นนั้นคิดอย่างวิตก ‘กังวลไปใยท่านจักพรรดิปีศาจ ท่านมอบบรรณาการที่ล้ำค่าขนาดนั้นให้ข้าเชี่ยวนะ ข้าต้องตอบแทนท่านเป็นอย่างดีอยู่แล้ว’ เสียงทุ้มนุ่มนวลกล่าวติดตลก เมื่อผู้สวมผ้าคลุมทราบว่าบุคคลที่ตนกล่าวหาได้ยินสิ่งที่ตนคิดจึงพูดออกมาว่า “ดูแลดียังต้องไปอยู่ที่นั้น... เวทท่านเสื่อมแล้วหรือไร” จ้าวนรกหัวร่อเบาๆก่อนกล่าว “จักพรรดิปีศาจ... ท่านทราบเรื่องนั้นดีกว่าผู้ใด ท่านยังไว้ใจ ให้ข้าดูแลแก้วตาดวงใจท่าน แสดงว่าอย่างมากท่านก็ต้องไว้เนื้อเชื่อใจข้ามิใช่น้อย” จักพรรดิปีศาจได้ฟังดังนั้นจึงผ่อนลมหายใจก่อนตอบกลับ “จริงอย่างท่านว่านั้นแหละจ้าวนรก ข้าเชื่อใจท่านมั่นใจว่าท่านจะไม่กล่าวคำปดต่อข้า... ราตรีนี้ข้าคงต้องขอตัว ขอพรแห่งท่านจงคุ้มครองเจ้า และ ‘เขา’ต่อไป”...
ความคิดเห็น