00:00

ลำดับตอนที่ #7 : 00:07

APPLICATION

"ไม่เป็นไรนะ ถึงแม้วันนี้จะร้องไห้ ถึงแม้วันนี้จะเจ็บมากแค่ไหน

แต่หลับตานะคะ สัญญาเลยว่าเราจะผ่านวันนี้ไปด้วยกันกับเธอนะ"

บท:: {12} Gerda

ชื่อ:: ริลาน่า  รานิ  |  Rilana  Rani

ความหมายชื่อ:: 

Rilana - บริสุทธิ์/สะอาด

Rani - ความสุขของฉัน

Rilana  Rani  -  "ความบริสุทธิ์ ความสุขเหล่านั้นทั้งหมดเป็นของฉัน"

ชื่อเล่น::

Rina - ริน่า *เรียกชื่อจริงสั้นๆเป็นชื่อที่ใครๆก็เรียกกัน เอาตรงๆเธอไม่ได้ถือด้วยว่าใครจะเรียกอะไร บางคนจะเรียกริลาน่า เรียกรานิก็แล้วแต่หัวใจของเขาเลย*

ชั้นปี:: 1

อายุ:: 15

ฝั่ง:: ครีเอ

ระดับพลังเวทย์:: ปานกลาง

ส่วนสูง/น้ำหนัก:: 152.2 / 37.9

รูปร่างลักษณะ:: 

       เด็กสาวไซส์หมากระเป๋าตัวเล็กที่มีท่าทางปราดเปรียวว่องไวดูซุกซนเป็นตัวตนของริลาน่า รานิมักมาพร้อมรอยยิ้มและเจ้าแก้มเยอะของตัวเองที่ยิ้มออกมาแข่งกับดวงอาทิตย์อย่างไรไม่รู้ เด็กสาวมีเรือนผิวสีขาวอมชมพูดูสุขภาพดี มีเรือนผมสีน้ำตาลยาวสยายคู่กับหน้าม้าปรกตรงหน้าผาก เข้าคู่กับดวงตาสีชมพูหวานที่มีประกายความหวังอยู่เสมอมันทั้งกลมโตและดูมีชีวิตชีวาเอาเสียมาก

       ริลาน่ามักสวมเสื้อลายขวางสีสันออกไปทางสดใสเช่นชมพู เหลือง ฟ้า จับคู่แมตช์กับกระโปรงยีนส์สั้น รวมไปถึงเอี๊ยมยีนส์ พร้อมกับรองเท้าผ้าใบสีขาว ริลาน่า รานิ เป็นสาวที่ไม่ได้แต่งแต้มใบหน้าเพิ่มเติมใดๆ ผมสีน้ำตาลยาวสยายมักจะเก็บมัดเป็นหางม้ารวบเอาไว้พร้อมติดที่หนีบผมสีเหลืองชมพูไว้คู่กันเสมอ เธอไม่ได้สวมเครื่องประดับหลายชิ้นนัก เด็กสาวสวมเพียงสร้อยคอเท่านั้น

อุปนิสัย::

       ตัวเท่าลูกหมา แต่ดีดอย่างกะม้า คือประโยคที่บ่งบอกความเป็นริลาน่า รานิได้มากที่สุดในสายตาของคนอื่นๆ ด้วยอุปนิสัย ท่าทางของเด็กสาวมันทำให้เธอยิ่งเหมาะกับประโยคดังกล่าว ริน่าเป็นสาวซน สดใส ไฮเปอร์ และมีความดื้อจนเหมือนเด็กห้าหกขวบที่เล่นซน เป็นคนที่เคลื่อนไหวร่างกายตลอดเวลา วิ่งซน วิ่งเล่น ไม่มีความเรียบร้อยเหมือนผ้าพับไว้แต่อย่างใด กลับกันเป็นม้าดีดกะโหลกที่น่าเขกหัวสองสามทีจริงๆ และความดื้อซนก็เป็นสิ่งที่ทำให้เรื่องวุ่นวายเกิดได้บ่อยครั้ง เพียงเพราะเหตุจากความซุ่มซ่าม ริลาน่า รานิ เป็นคนซุ่มซ่าม โก๊ะๆ ทั้งยังไม่ค่อยระมัดระวังตัวเองด้วย เป็นคนซนจริงๆให้ตาย

       ป๋ำเป๋อ ขี้หลงขี้ลืม เป็นคนขี้หลงขี้ลืมยังกะคนแก่ จึงมักถูกเตือนและย้ำเรื่องสำคัญอยู่เสมอๆ ด้วยลักษณะนิสัยดูเป็นคนที่ไม่มีความเป็นผู้นำและดูแลตัวเองไม่ค่อยได้ ใช่ ริลาน่า รานิออกจะเป็นคนที่ดูแลตัวเองไม่ค่อยได้เลย เธอดูเป็นคนที่ใช้ชีวิตอย่างประมาทเหลือเกิน ริน่าเป็นสายชิลล์ที่ดูไม่คิดซีเรียสอะไรมากกับชีวิต เด็กสาวเป็นบุคคลประเภทอะไรก็ได้ ไม่คิดมาก ตามใจคนอื่นเลย เหตุผลจริงๆก็คงจะเป็นการที่ไม่รู้จะเก็บมันมาคิดทำไม ขี้เกียจ คิดมากแล้วเหนื่อย...

       และนิสัยดังกล่าวของเธอ ทำให้เธอเป็นคนที่ปล่อยตัวปล่อยใจไปตามสบาย ไม่ยึดติดกับอะไรมากนะ และรักสนุก ทำอะไรในสิ่งที่ชอบ สิ่งใหม่ๆ รักความท้าทาย และการไม่ยึดติดในกรอบ เธอไม่จำกัดตัวเองอยู่ในกรอบของอะไร ไม่ว่าจะเป็นเรื่องของการเรียน ความสามารถ เพราะอะไรรู้ไหม? เพราะการทำในสิ่งที่ชอบ ต่อให้มันจะเป็นสิ่งที่ถนัดหรือไม่ถนัด มันก็คือสิ่งที่ทำให้มีความสุข สำหรับริลาน่านะ แค่ทำในสิ่งที่ชอบให้มีความสุขที่สุดก็เพียงพอแล้ว เธอเป็นคนกระตือรือร้น คล่องแคล่วว่องไวในการทำอะไรต่อมิอะไร และการทำในสิ่งที่ชอบเป็นการทำให้สายชิลล์มีพลังในการจะทำอะไรด้วยความกระตือรือร้น ไม่ซึมเซา 

       เธอไม่มีความเฉลียวฉลาด รอบรู้ในตำราใดๆ กระนั้นก็ไม่ได้โง่เง่า แค่ไม่ชอบที่จะทำที่จะเรียนรู้ในสิ่งที่ไม่น่าสนใจ แต่หากเธอสนใจอะไรและอยากรู้สิ่งไหน เธอจะกระตือรือร้นและทำมันออกมาได้ดีเอง เรียกได้ว่าเป็นบุคคลที่ไม่มีความกดดันใดๆในการใช้ชีวิต ล้มก็ได้ พลาดก็ไม่เป็นไร ริลาน่าไม่ได้ให้ความสำคัญกับเรื่องของการเรียนการศึกษามากนักหรอก กระนั้นก็จะพยายามทำอย่างเต็มที่ ยังมีความเชื่อเสมอว่าความพยายามไม่เคยทำร้ายสักคนที่ตั้งใจ เมื่อตั้งใจแล้วก็จะพยายามอย่างเต็มที่ให้ถึงที่สุดโดยไม่ย่อท้อ แต่เพราะเธอยังเป็นคนที่หาความฝันของตัวเองไม่ค่อยได้เลยไม่ได้ยึดติดกับมันมากนัก แต่เมื่อมีเป้าหมายจะเป็นคนนึงที่ขยัน อดทน และไม่ย่อท้อจนกว่าจะทำมันสำเร็จเลยแหละ แม้ปกติเธอจะเป็นสายชิลก็ตาม

       มิตรภาพแลกมิตรภาพ ใจแลกใจ เด็กหญิงที่ให้ความสำคัญกับสิ่งนี้มากกว่าสิ่งใด มองมิตรภาพ และมองคนอื่นก่อนตัวเองเสมอ เธอเป็นคนที่เป็นที่รักของเพื่อนๆ เพราะความอัธยาศัยดี ทัศนคติการใช้ชีวิต และที่สำคัญเธอไม่เคยทิ้งใคร และไม่ทำร้ายจิตใจเพื่อนหรือคนอื่น มักเข้าหาคนอื่นก่อนเสมอ ริลาน่า รานิเป็นมนุษย์ที่มีพลังทางบวกให้กับคนอื่น เป็นแหล่งชาร์จพลังงานให้กับเพื่อนๆได้ เธอสามารถส่งผ่านความรู้สึกทางบวกของตัวเองให้กับคนอื่นได้ในหลายระดับเลเวล เช่น การมอบเสียงหัวเราะให้คนอื่นด้วยเสียงดังๆของตัวเองที่ตลก การกอดเมื่อรู้สึกทุกข์ใจคำปลอบโยนที่พูดให้กำลังใจพร้อมกับลูบหัวปลอบ เป็นพาวเวอร์แบงค์ที่รับฟังคนอื่นมาเสมอ ริลาน่าเป็นคนรับฟังแม้ปกติจะเป็นคนพูดมากก็ตาม ถึงเธอจะพูดมาก แต่เธอก็พอเดาเหตุการณ์ได้ว่าตอนไหนควรพูดหรือไม่

       เป็นคนตลกที่ขำง่ายๆกับมุกแป้กๆที่คนเขาพยายามเล่น และเธอเองก็ชอบในการเล่นมุกแป้กเช่นกัน ทั้งยังเป็นประเภทเล่นเองขำเอง จนคนอื่นขำตามเพราะเสียงหัวเราะของเธอ กระนั้นริน่าก็ไม่ขำกับมุกเหยียดตลกๆที่พยายามล้อในรูปลักษณ์ สีผิว เชื้อชาติ หรือมุกอะไรบ้าบอคอแตกที่เป็นการเหยียด พอได้ยินมุกแบบนั้นจะหน้าเสียขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด และเธอเองไม่ใช่คนเก็บอารมณ์ทางสีหน้าได้เก่ง เธอเป็นคนแสดงอารมณ์ออกมาทางสีหน้าของตัวเองให้เห็นอย่างชัดๆว่าตอนนี้กำลังรู้สึกอะไรว่าโกรธหรือเสียใจ หรือมีความสุข ทั้งยังเป็นคนที่ซื่อตรงต่อความรู้สึกที่คิดอะไรก็พูดอย่างนั้นออกมาเลย

       หัวใจหนักแน่น ไม่ยอมแพ้ต่อความผิด หรือความไม่ยุติธรรม รักความยุติธรรม และเชื่อมั่นในสิ่งที่ถูกมากกว่าสิ่งที่ผิด เธอเป็นคนกล้าหาญและกล้าเผชิญกับอะไรที่ไม่ยุติธรรม ไม่โอเคกับการเอารัดเอาเปรียบ ทำในสิ่งที่ผิด เป็นคนมั่นคง กระนั้นก็ไม่ตัดสินใครก่อนจากคำพูดที่ฟังๆเขามา เธอจะไม่ตัดสินใครหากไม่รู้จักเขาดีพอ ซึ่งมันเป็นข้อดีของริลาน่าเลย อย่างว่าแหละก็เธอเป็นคนที่ซื่อตรง  เธอเข้มแข็งไม่ใช่คนอ่อนแอ แม้จะดูเป็นน่าเป็นห่วง แต่เธอก็ไม่ได้อ่อนแอที่จะดูแลตัวเองไม่ได้ หลายๆครั้งจึงเป็นคนเข้มแข็งที่ร้องไห้ยาก ไม่ได้ร้องไห้กับอะไรง่ายๆ เพราะส่วนใหญ่จะคอยให้กำลังใจคนอื่น ทำให้เข้มแข็งพอที่จะไม่ร้องไห้ แต่เมื่อร้องไห้เพราะอะไรกระทบจิตใจหนักๆ น้ำตาของเธอก็ทำให้รู้สึกเหมือนโลกจะถล่มได้

       กินเก่งเป็นคนที่กินแล้วมีความสุขอย่างเห็นได้ชัด เธอมักชอบทานของหวาน ริลาน่าเป็นคนที่การกินช่วยปรับอารมณ์ของตัวเองได้ ถ้ากำลังคิดอะไรมากๆการได้เคี้ยวอะไรก็จะช่วยปรับให้ผ่อนคลายขึ้นเป็นต้น เธอชอบสัมผัสที่ลิ้นและฟันได้ทำงานกับเนื้ออาหาร คือมันฟินมากๆ--- ไม่ใช่อะไรหรอก! กระนั้นก็กินเท่าไรแล้วก็ไม่อ้วนขึ้นสักทีเสมือนมันเผาผลาญไปกับร่างกายที่เคลื่อนที่ขยับตัวไปเรียบร้อยแล้วก็มิปาน

       ในด้านของความรักเป็นคนซื่อๆในเรื่องของความรัก ไม่เข้าใจเวลาหัวใจเต้นตกหลุมรัก จะเรียกได้ว่าอ่อนประสบการณ์ก็เป็นได้ เธอไม่เข้าใจความรัก ไม่เข้าใจอาการ ไม่เข้าใจว่าต้องแสดงออกอย่างไร จะเรียกได้ว่าคนอื่นดูออกถึงความรู้สึกรักของเธอหมดแล้ว แต่มีแต่เธอที่ไม่รู้ตัวเอง ชอบความรักที่ค่อยเป็นค่อยไป มากกว่าฉาบฉวยชั่วคราว และมีความขี้เขินอยู่ไม่น้อย

ลักษณะการพูด::

       น้ำเสียงเล็กแหลม หวาน ที่มักจะส่งเสียงดังสดใสในทุกๆวัน แค่น้ำเสียงก็แสดงออกถึงความสดใสเกินร้อยหลายล้านออกมาให้ได้ยิน และแสดงหลากหลายอารมณ์ในหลายๆสถานการณ์บางครั้งอาจแสดงถึงความหงอยออกมาหากไม่ดังและดูเงียบๆไป โดยการใช้สรรพนามต่างๆก็ดูเป็นมิตร โดยส่วนใหญ่ เธอจะแทนตัวเองว่า "เรา" และแทนคนอื่นๆด้วย "ชื่อเล่น" ถ้าเขาอนุญาต แต่ถ้าไม่ก็อาจแทนด้วย "ชื่อจริง หรือ นามสกุล" เป็นปกติ หางเสียงอาจลงท้ายขึ้นอยู่ดับว่าคุยอยู่กับใคร แต่โดยส่วนใหญ่หากพูดคุยกับรุ่นเดียวกันก็ไม่ลงหรอก หางเสียง..

เหตุการณ์ที่ 1 ; โรงอาหาร

       "หิววววววว"ปากของเธอขยับพร้อมกับดึงแขนของเพื่อนสนิทไปมา จนถูกดีดหน้าผากไปที ริลาน่าทำหน้าไม่สบอารมณ์สักเท่าไรนัก กระนั้นก็ยังคงเขย่าแขนเพื่อนเล่นอยู่เหมือนเดิม

       "โอลี่หาโต๊ะก่อนได้ไหมอ่า เราหิวมากเลย เราขอไปเอาข้าวก่อนๆๆ"

       โอลี่...หรือโอลิเวีย จางส่ายหัวอย่างเหนื่อยใจกับเพื่อนสนิทของตัวเองที่กำลังทำตัวเป็นเด็กสามขวบ เธอส่ายหัวและพยักหน้ายอมๆริลาน่าแบบขอไปทีและเพราะแบบนั้นสัมผัสที่แก้มก็ทำให้สะดุ้งโหยง

       "แต้งกิ้ว โอลี่~"

       ไอ้หมากระเป๋าหอมแก้มเธอ แล้วโดดโลดเต้นวิ่งไปซื้อข้าวโดยไม่ทันให้เธอได้ด่าอะไร

เหตุการณ์ที่ 2 ; มุกแป้ก

       "โอลี่! มีมุกมาเล่น!"

       "....."

       "ฟังหน่อยดิ นะๆๆ"

       "ว่ามา"

       "เราจะเล่านิทานให้ฟัง มีชายคนนึงไปปลูกชา ทุกวันชาโตขึ้นเยอะมาก จบแล้ว"

       "นิทานอะไร.."

       "นิทานชาดก!"

       "อืม..."

       "มีอีกนะ มีหญิงคนนึงสร้างบ้าน แล้วพยายามปูพื้นจนเสร็จ จบ"

       "?"

       "นิทานพื้นบ้าน"

       "โอเค เอาใหม่ เรื่องนี้ต้องขำแน่ๆ อาบน้ำ แปรงฟัน ขึ้นเตียง จบ"

       "นิทาน...ก่อนนอน?"

       "ถูกต้องแล้วค่าาาา เป็นไงขำไหมๆๆ"

       "......"

เหตุการณ์ที่ 3 ; เสียใจ

       "จริงๆคือ...อยากร้องไห้มากๆเลยแหละ"

       "แต่มันทำอะไรไม่ได้นี่...."

       "ก็คือใช่ ปกติเรายิ้มใช่ไหม แต่เราก็ไม่ชอบเหมือนกันบ้างเรื่อง"

       "คือเราผิดเหรอ...ที่เราไม่เคยร้องไห้"

       "เพราะไม่อยากให้ใครลำบากใจน่ะ"

       เธอร้องไห้ออกมาพร้อมกับค่อยๆพูดประโยคเหล่านี้ให้ใครคนนึงที่กำลังฟังเธออยู่ กับความเสียใจจากการถูกโกหกอะไรสักอย่าง "ขอโทษนะ เราไม่เท่เลยที่ร้องไห้แบบนี้"

"แต่ถ้าเราไม่แคร์....ถ้าเราไม่ไว้ใจเธอที่สุด เธอที่เป็นคนโกหกเรา เราก็ไม่ร้องไห้หรอกนะ จริงๆ"

พูดทั้งๆที่น้ำตาอาบแก้ม และมันทำให้ใครสักคนรู้สึกเหมือนโลกใบนี้ของเขามันถล่ม

เหตุการณ์ที่ 4 ; โกรธ

       "นี่ อย่ามาดูถูกกันนะ!"

       ริลาน่าว่าด้วยความโกรธ หน้าที่มักแย้มด้วยรอยยิ้มนั้นตอนนี้ไม่มีห้เห็นมีแต่หน้าแดงๆที่เกิดจากเลือดขึ้นหน้าของตน เธอกัดปากพร้อมสลับเม้มปากหลังถูกดูถูกในความพยายามของตนเอง

       "ทำอาหารไม่ได้เรื่องเลยอ่ะ"

       "งั้นก็ไม่ต้องกินไปให้พ้นเลยนะ!"เอ่ยไล่ มือของเธอเริ่มกำเข้าหากันแน่นจนสั่น

        เธอรู้ รู้ดีเลยแหละ ว่าเธอกำลังโกรธ

เหตุการณ์ที่ 5 ; เมื่อความซุ่มซ่ามออกโรง

เสียงตกแตกกระจายของข้าวของ และคำดุจากผู้เป็นแม่

"แม่บอกกี่ครั้งแล้ว ริน่า ว่าให้ระวัง"

ตอนนี้อ่ะ เป็นหมาเลย...เหมือนหมาจริงๆ

ถ้ามองดีๆก็เหมือนเห็นหางหยุดส่าย พร้อมใบหูที่ลู่ลงประหนึ่งน้องลูกหมาหงอยๆ

"ขอโทษ...นะคะ"

เสียงแผ่วเบา...จากการกลัวการถูกดุจากแม่ของตัวเอง

ประวัติความเป็นมา:: 

       เธอเติบโตมากับกลิ่นหอมขนมปังของหมู่บ้านในชนบทที่มีบ้านของเธอเป็นร้านขนมปังหอมกรุ่นในทุกเช้าของวัน บ้านแห่งนั้นมีเธอ และมีครอบครัวที่รักเธอที่สุดในโลกอยู่ด้วยกัน มันคือชีวิตของริลาน่า รานิ ชีวิตที่เธอวิ่งเล่นไปตามบ้านต่างๆ ผูกมิตรกับคนอื่นๆที่อยู่รอบข้างตัวตอนเป็นเด็กสามขวบสี่ขวบที่สนุกสนานและทำอะไรตามที่หัวใจต้องการ

       จริงๆเธอก็เป็นคนที่โตตามวัยมาโดยตลอด ถูกเลี้ยงมาสนิทกับทุกบ้านในละแวกของตัวเอง

       มันเป็นชีวิตที่อบอุ่น

       "เนี่ยนะ ตาเชสน่ะ สมัยก่อนไม่เคยเอาถ่านอะไรเลย"

       ป้าเลย์ล่าหรือเลย์ล่า สโตนว่า พร้อมออกท่าทางมือประกอบเล่าเรื่องสมัยเก่าให้หลานสาวร้านขนมปังข้างๆอย่างเธอฟัง วันนี้ริลาน่าถูกนำมาฝากให้ป้าเลย์ล่าคนสนิทของพ่อแม่เลี้ยงเพราะพวกท่านจะออกไปทำธุระมืดค่ำคงอีกนานกว่าจะกลับมาที่บ้าน ซึ่งริลาน่าก็ไม่ได้รู้สึกแย่อะไรที่ต้องฟังเรื่องเล่าเก่าๆจากปากของป้าเลย์ล่า  "ไม่เอาถ่าน จีบผู้หญิงไปเรื่อย"

       เด็กหญิงสี่ขวบหัวเราะขบขัน "แล้วพ่อจีบป้าเลย์ล่าไหมคะ?"

       "หู้ยยย แน่นอนสิจ๊ะ ป้าสวยขนาดนี้  เรานี่ตาถึงนะ"

       ป้าเลย์ล่าหัวเราะกับคำตอบของตัวเอง เธอยังคงเล่าต่อขณะที่มือก็ขยับถักผ้าพันคอในมือของตัวเอง "จริงๆ ตาเชสกับแม่ของหนู จูดิธน่ะ เป็นคู่กัดกันมาก่อนเลยแหละ พวกเขาสองคนทะเลาะกันออกจะบ่อย"

       ริลาน่ามองอย่างสนใจเมื่อป้าเลย์ล่าพูดถึงความรักของครอบครัวเธอ

       "จูดิธเขาสวย เขาน่ารัก แล้วก็เรียบร้อยมากๆ"คนเป็นป้าบอกมือของเธอยังคงขยับถักไหมพรมต่อไป "หลายๆคนเขาก็สงสัยแบบป้าว่าทำไมทั้งคู่ถึงชอบกันได้"

       "แต่มันก็ดีเหมือนกันที่พอตาเชสมีความรักก็กลายเป็นคนที่ดี จากคนที่ไม่เอาไหนก็ขยันขันแข็ง ทำงานเพื่อครอบครัวแบบนี้"

       "ป๊า"

       "ป้าเลย์ล่าบอกหนูว่า ป๊าเคยจีบเขาอ่ะ"

       พรวดดด

       "อะไรนะ?"

       เชสเตอร์ รานิ หรือตาเชสที่เอ่ยถึงข้างต้นถามหลังจากพ่นน้ำใส่หน้าลูกสาวของตัวเอง ริลาน่าเช็ดหน้าของตัวเอง พ่อของเธอทำหน้าคล้ายสยองพิกล "สาบานได้ ลูกรัก พ่อไม่ได้ตั้งใจจะจีบเขาซะหน่อย เนี่ย พ่อสยองไปหมดแล้ว"พูดระรัว "พ่อรักแม่ของลูกเพียงคนเดียวเท่านั้นแหละ เนอะ จู้ด"

       จูดิธ รานิ แม่ของเธอขำ พร้อมกับวางจานผลไม้ลงกับโต๊ะอาหาร สำหรับริลาน่าเผะอเป็นแม่ที่ทั้งใจดีแล้วก็ดุในเวลาเดียวกัน "ค่าๆ" พร้อมตอบรับแบบไม่จริงใจ "พ่อเขารักแม่แค่คนเดียวแหละเนอะ"

       "ความรักนี่ยิ่งใหญ่จังน้าาา" เด็กสี่ขวบเอ่ยแซวไปก่อนจะหยิบองุ่นยัดใส่ปาก แล้วค่อยๆคายเมล็ดทิ้ง

       

       "ก็เพราะความรักยิ่งใหญ่ที่สุดในโลกอย่างไงล่า!"

       ว่าแล้วพ่อของเธอก็กอดแม่แล้วหอมแก้มแม่ทั้งสองข้าง

       ริลาน่าหัวเราะขำกับท่าทางของคนเป็นพ่อ

       พร้อมกับเสียงแม่ที่ดุพ่อหลังจากหลุดมาจากอ้อมกอดได้

       "คุณคะ ว่างนักก็ไปจ่ายตลาดไป๊!"

       ตอนห้าขวบ เธอหงุดหงิดพวกเด็กผู้ชายเกเรที่คอยมาดึงผมเปียของตัวเอง มันเจ็บไปทั่วหัว อยากจะจัดการให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย จำได้ว่าตอนนั้นตัวเองถูกรุมแกล้งทุกวัน ขนร้องไห้ ฟ้องแม่ ฟ้องพ่อของตัวเอง 

       "ไม่เห็นจะต้องร้องไห้เลย ริน่า"

       "ต่อไปถ้าพวกมันทำอะไรก็ต่อยหน้ามันไปเลย!"

       "คุณคะ..ลูกเป็นผู้หญิง"

       "ผู้หญิงก็เข้มแข็งได้นะ คุณ"

       ครั้งนั้นริลาน่าก็พยายามเข้มแข็งขึ้นมา จนพวกเด็กผู้ชายเลิกรังแกเธอไปเอง เธอมักจะคอยช่วยที่บ้านทำนู้นทำนี้ แม้บางครั้งมันจะเพิ่มภาระเพราะความป๋ำๆเป๋อๆก็เถอะ ริลาน่าก็ช่วยงานร้านอื่นๆแถวๆนี้ด้วยตามประสาคนที่อยู่นิ่งอะไรไม่ได้

       วันนั้นฝนตกหนัก เธอตอนเจ็ดขวบกำลังกลับบ้าน และเมื่อมองไปในพงหญ้า เธอก็เห็นสิ่งมีชีวิตที่กำลังนอนแน่นิ่ง เด็กหญิงเดินเข้าไปหามันทั้งๆที่ฝนตก เจ้าแมวตัวอ้วนขนฟูดูหรูหราสภาพดูไม่ได้เพราะฝนที่ตกลงมา มันดูตื่นกลัว ริลาน่าค่อยๆอุ้มแมวตัวนั้นขึ้นมา พูดปลอบประโลมก่อนจะพากลับมาที่บ้าน

       เธออยากดูแลมัน...แต่อุปสรรคที่ใหญ่ที่สุดคงเป็น

       การที่เธอแพ้ขนของมัน

       ริลาน่าพึ่งได้รับรู้ว่าเธอแพ้ขนแมว หลังจากจามไม่หยุด คัดจมูกมาเป็นสัปดาห์ และเมื่อหาหมอเธอก็ได้ค้นพบว่าเธอเป็นอะไร มันทำให้รู้สึกเครียดขึ้นมาว่าต้องปล่อยเจ้าแมวไปจริงๆเหรอ....

       "เอางี้ไหม แม่ เราตัดลูกสาวเราออกจากกองมรดก แล้วเอาแมวมาอยู่บ้านแทน"

       "พ๊อออออออ"

       เธอหลุดขำ

       จริงๆมันก็ไม่เลวร้ายอะไรขนาดนั้นหรอก

       เธอจำได้ตอนที่เดินตลาด ป่าวประกาศหาคนรับเลี้ยงน้องแมว แล้วเธอคนนั้นเดินเข้ามาสะกิดที่ไหล่

       ท่าทาง รูปลักษณ์แบบคุณหนู

       "ขอโทษทีนะ ถ้าไม่รังเกียจอะไร...จะขอรับเลี้ยงแมวตัวนั้นได้ไหม?"

       "ได้สิ ได้ๆ! ขอบคุณมากๆเลย"

       เธอดีใจจนหอมแก้มทั้งสองข้างของ โอลิเวีย จาง 

       ไม่นานสองคนก็สนิทกัน เล่นด้วยกัน สนุกสนานมีบ้างแหละที่ทะเลาะกันไปตามประสาเพื่อน ชีวิตของริลาน่าก็โชคดีแหละ มีเพื่อนที่ดีครอบครัวที่ดี แถมพากันมาสมัครเรียนด้วยกันด้วย 

ชอบ:: 

       ขนมปังใส่ไส้ต่างๆ [ เกิดจากความเบื่อจำเจกับขนมปังเดิมๆ แต่เมื่อใส่ไส้ต่างๆแล้วมันโคตรยกระดับของขนมปังเลย! ] - กินแล้วทำหน้าฟินาก ตานี่พราวไปหมด

       เรื่องสนุก สิ่งท้าทาย อะไรใหม่ๆ [ก็เพราะว่ามันน่าสนุก ไม่น่าเบื่อยังไงล่า] - ท่าทางสนอกสนใจ อยากทำไปหมด

       การออกกำลังกาย [ได้ขยับร่างกาย] - กระตือรือร้นมากๆ ขยับไม้ขยับมือจริงจังไปหมด

       มุกตลกที่ทั้งแป้กและไม่แป้ก [เพราะมันทำให้เธอหัวเราะ] - ขำออกมาดังพอสมควร...

       รอยยิ้ม [เพราะเวลายิ้มคือเวลาที่มีความสุข] - เวลาเห็นคนอื่นยิ้ม ก็จะชอบยิ้มตามด้วยเลย!

ไม่ชอบ:: 

       หนังสือ [ น่าเบื่อ..] - อ่านแล้วหลับ แค่ใครให้หนังสือมาอ่านก็เบะปากแล้ว..

       การอยู่เฉยๆ [ มันน่าเบื่อแล้วก็ทำให้รู้สึกไม่มีประโยชน์ด้วย] - พยายามหาอะไรทำ

       มะเขือเทศ [เป็นผักชนิดเดียวที่กินแล้วรู้สึกแปลก] - เขี่ยเบาๆ

       กลิ่นของน้ำหอม[กลิ่นฉุน จนรู้สึกแสบจมูก] - มือจะจับจมูกน้อยๆเพราะรู้สึกแสบ

เกลียด:: 

       คนนิสัยไม่ดี [ ในหลายๆความหมายๆ เช่น คนที่ชอบรังแกคนอื่น เพราะถูกรังแกในตอนเด็ก] - จะพยายามเลี่ยงไม่ค่อยเข้าไปผูกมิตรด้วยเท่าไร

       คนโกหก [ เพราะเป็นคนที่เชื่อใจคนอื่นมากๆละมั้ง?] - จะเดินหนีเมื่อรู้ว่าเขาโกหก

       คนที่ดูถูกความพยายามของคนอื่น [ เพราะเข้าใจเวลาคนที่พยายามมากๆ ทำให้ไม่ชอบ] - จะโวยวายออกมาว่าถ้าไม่ช่วยก็อย่าเอาเท้าราน้ำสิ อะไรทำนองนี้

กลัว:: 

       แมลงสาบ [ ก็ควือ....คือว่า ทั้งรูปลักษณ์และการบินได้ของมันนั้น...] - ตัวแข็งก่อนจะส่งเสียงกรีดร้องออกมาดังๆ 

แพ้:: 

       ขนแมว - มีอาการทางระบบหายใจ คัดจมูก น้ำมูกไหล จามไม่หยุด จึงมียาพ่นพกติดตัวเสมอ

งานอดิเรก::

       วิ่งเล่น [ วิ่งไปเรื่อยเป็นเด็กๆ ซุกซนไม่อยู่กับที่ ตามความชอบของตัวเอง]

       เล่นมุกแป้ก [ แน่นอน เธอชอบเล่นมุกนะ และมันก็แป้กเสมอเลยเนี่ยแหละ]

       กิน [ เธอกินได้อีก รู้ไหมริลาน่านั้นกินได้อีก ]

       ทำข้าวของตก ข้าวของพัง-- [ เพราะความซุ่มซ่ามของเธอทำให้เธอเป็นตัวทำลายล้างเลยแหละ ]

ชมรมที่สังกัด:: ชมรมกินจุ [ กินแล้วกินอีก สบายๆ ชิลๆ ] *ทั้งนี้หากคุณเครสเห็นว่าไม่เหมาะสมจะจับย้ายก็ได้นะคะ .____. *

ความสามารถพิเศษ::

       +กิน

       +ความพลังเหลือล้น แอกทีฟตลอดเวลา

       +กีฬาประเภทวิ่ง 

       +พลังใจที่ล้นเหลือในการทำอะไรสักอย่าง ไม่ท้อง่ายๆ

       +เล่นมุกแป้ก

*เป็นลูกเจ้าของร้านหนมปังที่ไม่เก่งทำอาหารเลยนะ ว่อ*

อาวุธ:: -

เพิ่มเติม:: 

       •เรียนไม่ค่อยเก่ง แต่ก็พอผ่านในหลายๆครั้ง

       •ไม่ค่อยตามกระแสสังคมเสียเท่าไร ไม่ค่อยรู้ว่าเทรนด์ฮิตในตอนนี้คืออะไร

       •แมวที่ให้ไปมีชื่อว่า "คริสตี้" แม้จะให้โอลิเวียจะเป็นคนเลี้ยง แต่เธอก็ชอบถามถึงเจ้าคริสตี้บ่อยๆกับโอลิเวียว่าเป็นยังไงบ้าง

Family : Chester Rani & Judith Rani

keyword of father ; รักลูก รักภรรยา รักครอบครัว

keyword of mother ; แม่ก็คือแม่

Friend :  Olivia  Zhang

age ; 15 sex ; f 

- creator

h/w ; 165.5 / 49.4

keyword ; รักสัตว์ คูลและเด๋อในเวลาเดียวกัน

______________________________________________________________________________

R O L E P L A Y

ไม่ทราบว่าคุณรู้สึกอย่างไรที่ได้เข้ามาในรั้วโรงเรียน แปง เด ปีส คะ?

::

       ริลาน่า รานิ ยิ้มกว้างสดใส เธอทำหน้าตาดีใจเอาเสียมากๆ มือไม้ยกขึ้นมาประกอบท่าทางคำพูดของตัวเอง ฟีลเตอร์เหมือนลูกหมาที่มีหูกระดิกและหางสายไปมาจนน่าเอ็นดู "หู้ยยย ตื่นเต้นมากๆเลยค่ะ ต้องสนุกแน่ๆเลย ยิ่งได้มาพร้อมกับโอลี่นะ ยิ่งต้องสนุกมากแน่ๆเลย!"

มีความเห็นอย่างไรกับฝั่งตรงกันข้ามกับตนเองคะ?

:: 

       "ต้องเป็นเพื่อนกันได้แน่ๆแหละ"ดวงตาเป็นประกายวิบวับว่า เธอเริ่มลุกจากเก้าอี้ชยับตัวยืดแขนยืดขา และทำท่าทางเหมือนกำลังวอร์มอัพก่อนเล่นกีฬา "เพื่อนกัน เขาไม่คิดเรื่องว่าฝ่ายตรงข้ามอยู่แล้วนี่"

ไม่ทราบว่าคุณได้คาดหวังอะไรจากการเข้ามาศึกษาหรือเข้ามาสอนในโรงเรียนแห่งนี้รึเปล่าคะ?

::

       ส่ายหัวรัวๆ "จากใจเลยนะคะ คือ..ไม่ได้คาดหวังอะไรเลย แหะ"เธอว่าแล้วหัวเราะ "จริงๆแค่คิดว่าได้อยู่กับเพื่อนแบบโอลี่ก็พอแล้ว แต่ว่าถ้าได้เข้ามาก็อาจมีเพื่อนอีกเยอะแยะก็ได้นี่ ดังนั้นก็อยากเข้ามา ก็มันน่าจะเป็นโอกาสที่ดีที่ได้รุ้จักคนอื่นอีกนี่" และเป็นอีกครั้งที่เธอพูดและยิ้มกว้าง

คำถามสุดท้ายแล้วนะคะ คุณคิดว่าตนเองเป็นคนอย่างไรคะ?

::

       "ก็..."คราวนี้เธอหลับตาลง แล้วหมุนตัวสามรอบพร้อมโดดโหยงเหยง "นึกไม่ออกอ่า ไม่ได้เตรียมมา ขอไม่ตอบได้ไหมคะ งือ"

______________________________________________________________________________

P A R E N T   M E E T I N G

สวัสดีค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะคะ ทางนี้ชื่อเครสค่ะ ขอทราบชื่อคุณผู้ปกครองหน่อยนะคะ

:: ผปค. ชื่อแมวน้ำค่ะ คุณเครส !

เรื่องนี้ค่อนข้างดาร์กแต่ก็มีโรแมนซ์บ้างเล็กน้อย ไม่ทราบว่าคุณผู้ปกครองโอเคกับพวก LGBT+ มั๊ยคะ? ถ้าน้องที่ส่งมาไม่มีคู่หรือไม่ได้เป็นนอร์มอลจะพอรับได้มั๊ยคะ?

:: รับรองว่ารับได้แน่นอนค่า!

ข้อนี้อาจมีความเกี่ยวข้องกับเรื่องโรแมนซ์เล็กๆน้อยๆในเรื่องอยู่ค่ะ ไม่ทราบว่าคุณผู้ปกครองอยากให้น้องมีคู่หรือโสดคะ?

:: จริงๆก้แอบอยากให้มีนะคะ แต่ก็แล้วแต่คุณเครสเห็นว่าสมควรหรือไม่เลยค่า

ถ้าลูกคุณติดเข้าไปในเรื่องก็มีโอกาสที่จะตายหรือเสียชีวิตอยู่นะ โอเคกับแบบนั้นรึเปล่าคะ? (แต่ถ้ารับไม่ได้ก็คงต้องรับให้ได้อยู่แล้วน่ะนะ //เหงื่อตก)

:: ได้ค่า ได้เสมอ ;_____;

ขอบคุณสำหรับตัวละครนะคะ ขอให้โชคดีติดบทกันนะ! ไว้เจอกันในคอมเม้นท์ค่ะ <3

TB

TB