คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : 00:06
ใบสมัครสำหรับปีศาจ ;
S U G A R - MAROON5
◣Application◥
◣Profile◥
บทบาท : [5] - ปีศาจแห่งความตะกละ
“ความแตกต่างระหว่างการกินเนื้อมนุษย์กับเนื้อสัตว์เหรอ? ก็ไม่มีหรอก รสชาติพอกัน
มันต่างกันก็แค่ศีลธรรมที่ถูกปลูกฝังกันโดยเราไม่ตั้งคำถามเลยว่า ทำไมเรากินสัตว์
กินหมู กินไก่ กินปลา กินเนื้อ แต่ทำไมกินมนุษย์ไม่ได้?”
ไซรัส เฉิน || Cyrus Chén
ไซรัส | Cyrus - ไม่มีชื่อเล่น เรียกชื่อจริงได้เลย
ความหมายของชื่อ :
Cyrus - ดวงอาทิตย์
Chén - ตั้งวาง
C y r u s C h é n - "ก า ร ตั้ ง ว า ง ข อ ง ด ว ง อ า ทิ ต ย์"
สัญชาติ : อเมริกัน
เชื้อชาติ : จีน-อเมริกัน
เพศ : ชาย อายุ : 21 ปี
ส่วนสูง / น้ำหนัก : 169.7/46.8
โครงใบหน้าแสดงถึงเชื้อชาติเอเชีย ไซรัส เฉิน เขามีดวงตาเล็กเรียว สีอำพันดูเฉยเมยมากกว่าแสดงอารมณ์ใดออกมา เส้นผมสีดำยุ่งเหยิงสั้น เป็นทรงธรรมดาๆที่ไม่มีความโดดเด่นอะไรเลยแม้แต่น้อย นอกจากนี้ไซรัส เฉิน ยังมีเรือนร่างเล็กไม่สูงใหญ่กลับกันผอมกะหร่องจนเห็นกระดูก เข้ากับสีซีดของผิวพิกล สไตล์การแต่งตัวของไซรัส จัดได้ว่าไร้เซ้นส์ในด้านนี้สิ้นเชิง ไม่มีสไตล์เลยสักนิด เขามักสวมเสื้อยืดสวมทับด้วยฮู้ด พร้อมกางเกงขายาว และรองเท้าผ้าใบเก่าๆคู่นึงเท่านั้น ไม่มีการแต่งเติมอะไรขึ้นมานอกเหนือจากนี้ ไซรัส เฉิน เป็นคนที่ธรรมดา และไม่มีอะไรแตกต่างจากคนอื่นๆเลยสักนิด เขามักจะมีท่าทีเรียบง่าย สบายๆ และแน่นอนเป็นคนไม่มีเสน่ห์ทั้งไลฟ์สไตล์และนิสัย ดูจากภายนอกเขาไม่ใช่คนโลดโผนดูผ่านโลกมาเยอะ เขาไม่ใช่หนุ่มเข้าสังคม เป็นคนที่ไม่ชอบอยู่ท่ามกลางคนมากมาย สาวนนึงเพราะพูดในเรื่องที่ตัวเองไม่อินไม่เก่ง ไม่ตามกระแสสังคม จนดูเหมือนพวกสวนกระแสที่ไม่อินกับเหตุการณ์ตามกระแส
กระนั้นไม่ใช่ว่าเป็นคนพูดน้อย กับเรื่องที่ไซรัสสนใจเขาก็เป็นคนพูดมากคนนึง และพูดได้โดยไม่ติดขัดอะไร และเรื่องที่สนใจสามารถพูดได้เป็นชั่วโมงหรือวันๆได้ แถมเมื่อพูดถึงสิ่งที่สนใจบางครั้งก็แทรกมุกตลกลงไปในเรื่องที่พูดด้วยใบหน้านิ่งๆ ตาดูเฉยเมยของตัวเองได้อย่างไม่สะทกสะท้าน จริงๆถึงแม้จะดูนิ่งเฉยแต่ก็เป็นคนที่ตลกคนนึง หมายถึงตลกร้ายน่ะ ก็มุกที่เล่นมันมักจะเป็นมุกที่จะจับกิน ซึ่ง...ก็หมายความแบบนั้นจริงๆ ใช่ เขาพูดเสมือนการกินมนุษย์เป็นเรื่องธรรมดาที่สามารถหัวเราะได้ แต่สำหรับไซรัสมันก็ธรรมดาจริงๆ
ไม่นับถือศาสนา ไม่เชื่อมั่นในพระเจ้า และไม่มีความเชื่อในเรื่องดวง โชคลาภใดๆทั้งสิ้น จะว่าไม่นับถือศาสนาก็คงไม่เชิง เพราะศาสนาเดียวที่นับถือคือศาสนาเบค่อน แต่ถ้าพวกศาสนาที่เทิดทูนพระเจ้าเหรอ เหอะ ตลก
เป็นคนที่ดูเย็นๆ ไม่ใจร้อนเหมือนไฟ อารมณ์ของไซรัสถึงแม้จะไม่ใจร้อนแบบไฟ แต่แม้จะดูเย็นแต่ไม่ได้เย็นเหมือนสายน้ำ เขาเย็นเหมือนลมที่พัดมามากกว่า มันเป็นลมเย็นเอื่อยๆ ก็คือเป็นคนที่บางทีโกรธแต่ก็ยั้งไว้ได้ บางทีก็ยั้งไม่ได้ ไซรัสมีอารมณ์ที่แปรปรวน และ ไม่ได้อารมณ์ดีทุกวัน ไม่ได้อารมณ์เสียทุกวัน เป็นคนที่อารมณ์ข้างในเป็นยังไงไม่รู้ เพราะสีหน้าไม่แสดงอะไรเลยสักนิด ดังนั้นจึงควรสังเกตและระมัดระวังเมื่อเข้ามายุ่งกับคนแบบเขา วิธีสังเกตก็ง่ายๆให้ไว้เป็นเกร็ดความรู้เพราะบางทีที่หงุดหงิดคือกำลังหิวอยู่ ในมือไม่มีของกิน แต่ถ้าไม่หงุดหงิดคุยได้คือในมือมีของกิน
ไม่ใช่คนฉลาด กลับกันไม่ได้โง่ ไซรัสไม่ถนัดในการเรียนอะไรที่อยู่แต่ในตำรา และก็ไม่ชอบวิชาภาคปฏิบัติ ผลการเรียนอยู่ในระดับกลางๆพอผ่าน ไม่ได้ฉลาดลิ่วและไม่ได้โง่เง่า ไม่ชอบการจดจำอะไรและการอ่านหนังสือ ไซรัสไม่ใช่คนเจ้าแผนการ แต่เขาก็เป็นพลิกแพลงเก่ง พลิกวิกฤตของตัวเองกลายเป็นโอกาสได้ และมีความคิดที่แตกต่างจากคนอื่น คิดอะไรนอกตรรกะทฤษฎี เป็นคนเอาตัวรอดจากเหตุการณ์อันตรายได้เสมอด้วยความคิดของตัวเอง จนดูเหมือนคนที่ดูฉลาดเงียบที่ไม่แสดงความฉลาดออกมา แต่จะแสดงมันออกมาต่อเมื่อมันส่งผลกับชีวิตของตัวเองเท่านั้น
เห็นนิ่งๆงี้แต่เป็นพวกขี้รำคาญไม่น้อย ไม่ชอบอะไรที่ดูวุ่นวายมีพิธีการ และไม่ชอคนจู้จี้จุกจิกที่คอยมาบ่นนู้นนี้ให้ฟัง ทำให้บางครั้งเขาก็พูดจาจิกกัดออกไปด้วยใบหน้าเฉยๆเป็นเชิงแสดงออกว่ารำคาญ มีการพูดจาประชดประชันเช่น "แหม น่าสนใจตายแหละ คุณ" เช่นเรื่องนึงที่ทำให้ไซรัสต้องรู้สึกเบะปากทุกครั้งคือการมีคนมาวุ่นวายว่าเขามันเตี้ยเกินไปให้ดื่มนม บอกเขาผอมกะหร่องจนเห็นแก่กระดูก เขาก็เลยพูดจาประชดประชันเป็นทีเล่นทีจริงว่า "พูดมากจังครับ เดี๋ยวก็จับกลืนลงท้องไปให้หมดซะเลย"
ไซรัสเห็นแบบนี้เป็นคนขยันทำงานหาเงิน ไม่ใช่เพราะอะไรเลย เพราะที่บ้านของเขามีฐานะยากจนเลยจำเป็นต้องขยันหาเงิน เพื่อหาซื้ออะไรกินไม่ให้ท้องว่าง แน่นอนว่าไซรัสเห็นแก่ตัว เพราะเงินที่ได้มาทั้งหมดไม่ได้ส่งให้ใคร เก็บไว้เองทั้งหมดใครจะบ้าให้พ่อแม่ เขาไม่ใช่ลูกกตัญญูหรอกนะ ปัจจุบันทำงานเป็นพนักงานพาร์ทไทม์ของร้านเบอร์เกอร์แห่งหนึ่ง
ร่างกายของไซรัสมีสิ่งที่วิเศษกว่าคนอื่นคือระบบการเผาผลาญในร่างกายดีกว่าคนอื่นเกินไป ทำให้ไม่ว่าจะกินเท่าไรก็ไม่มีความรู้สึกอิ่มเลยสักที เขาจึงพกพาขนมและของกินเอาไว้ด้วยเสมอเอาไว้ให้กินแก้ความอยากของตัวเอง ยังไงซะอาหารหลักจานโปรดของเขาก็คือเนื้ออยู่ดี โดยเฉพาะเนื้อมนุษย์ที่แสนหอมและหวานนุ่ม และเพราะระบบเผาผลาญเฮงซวยก็ทำให้ไซรัสกินอะไรก็ไม่มีวันอิ่ม ไม่มีวันอ้วน กลับกันเขาดูผอมและตัวเล็กกว่าเพื่อนในวัยเดียวกันจนเหมือนขาดสารอาหาร
ลิ้นของเขานับว่าเป็นลิ้นที่ไวต่อรสสัมผัส แยกแยะรสชาติได้แม้จะปิดตาอยู่ก็ตาม สามารถรู้ว่าตัวเองกำลังกินอะไรและเป็นของเจ้าไหน อย่างว่าก็เป็นคนชอบกินและรักการกินเป็นชีวิตจิตใจถ้าแยกไม่ออกก็ยอมตายดีกว่า เห็นแก่กิน และรู้ว่าอะไรอร่อยไม่อร่อย ไม่ใช่ประเภทกินอะไรก็อร่อยไปหมด เขาชอบที่จะกินเมนูใหม่ๆมากกว่าการจะกินอะไรเดิมๆจำเจ
ไม่ใช่คนมองโลกในแง่ดี และแง่ร้าย แต่เป็นคนที่มองโลกโดยมองสิ่งที่ผิดปกติเป็นเรื่องปกติ เช่นเรื่องการกินมนุษย์ด้วยกัน ก็มนุษย์ยังกินสัตว์เลย แล้วทำไมมนุษย์จะกินมนุษย์ด้วยกันเองไม่ได้จริงไหม?
เขาเป็นคนไม่ใส่ใจใคร ไม่สนใจใคร ไม่มีความละเอียดอ่อนทางด้านจิตใจสิ่งเดียวที่ทำให้เขาละเอียดอ่อนได้คือเรื่องของการกิน ไซรัส เฉินไม่ใช่ผู้ชายที่เป็นสุภาพบุรุษอ่อนหวานและโรแมนติก เขาไม่ใช่คนที่มีโมเม้นน่ารักๆ กลับกันเป็นผู้ชายที่ความรู้สึกทั้งหมดของเขาอยู่กับกระเพาะของตัวเอง เขาไม่ฟังเสียงของสมองและหัวใจ เขาฟังแค่เสียงของกระเพาะว่าเขาอิ่มหรือไม่อิ่ม เขาจึงไม่สนใจในจิตใจของคนอื่น เป็นคนไม่สนใจว่าใครจะรู้สึกยังไงหรอกนะ เขาสนแค่ตัวเองจริงๆ
ด้วยเพราะเหตุผลนี้ไซรัส เฉินคิดถามตัวเองว่าถ้าเกิดไปหลงรักใครขึ้นมาจะเผลอกินเขาเข้าไปรึเปล่า จึงไม่มีความรู้สึกอยากรักใคร เพราะความรักทำให้รู้สึกอิ่มท้องไม่ได้ กระนั้นก็เคยมีบ้างที่เสียงหัวใจดังกว่าเสียงของกระเพาะ อย่างน้อยเขาก็มีความรู้สึกเหมือนกัน แต่ก็คงน้อยครั้ง มันคงไม่มีหรอก คนที่เขาจะยอมเสียสละขนมหรืออาหารของตัวเองให้อีกคนได้กิน แต่ถ้ามีคุณคนนั้นคงเป็นคนที่พิเศษที่สุดในโลกของไซรัสแล้วแหละ :)
ชีวิตเฮงซวย
ไซรัส เฉินพูดกับตัวเองมาตั้งแต่เด็ก ตั้งแต่จำความได้ว่าตัวเองเกิดมาในครอบครัวที่แสนยากจนครอบครัวนี้ที่ข้าวสักมื้อยังแทบจะไม่มีให้กิน และเขาก็รู้ว่ากระเพาะของเขามันก็ร้องบอกเสมอว่าหิวโหยจนแทบบ้า มันทำให้ไซรัสเกลียดชีวิต เกลียดพ่อที่เอาแต่กินเหล้าเมามาย และเกลียดแม่ที่ตั้งท้องลูกสามคน ทำให้อาหารต้องคอยแบ่งออกมาตั้งห้าส่วน
เขาเป็นลูกคนกลางของบ้าน มีพี่ชาย และน้องสาวพ่วงอีกหนึ่งคน เขาเกลียดพี่ชายที่สุดเพราะมันแย่งเขากินข้าว ส่วนยัยน้องสาวโชคดีที่มันเป็นคนป่วยขี้โรคที่เลือกกิน แต่มันก็ทำให้เงินของบ้านยิ่งน้อยลงเพราะค่ารักษาพยาบาลของมัน
เขาหิวจนจะบ้าตาย และ อยากจะคลั่ง
ความหิวทำให้ไซรัสในอายุห้าขวบ ใช่ เขามีอายุเพียงห้าขวบก็ต้องดิ้นรนกับการหาอาหาร บ้านแห่งนี้ไม่เคยมีอาหารให้กิน เขาจำได้ว่าตัวเองเคยขโมยขนมปังจากร้านขนมปังที่ส่งกลิ่นหอมหวนยั่วกระเพาะในซอยได้ แต่ก็ถูกจับได้ ถูกคนในซอยรุมประณามและถูกผู้เป็นพ่อใช้ขวดเหล้าฟาด ถูกผู้เป็นแม่ด่าทอ และถูกพี่ชายซ้ำเติมอีก
ชีวิตบัดซบ
แล้วไง เขาหิวจนจะบ้าคลั่งแล้ว อีกนิดเขาคงจะกลืนกินโลกนี้ได้ทั้งใบ ไซรัสจับวินาทีที่ตัวเองต้องคุ้ยเศษขยะเพื่อหาของเน่าเสียเหล่านั้นกินประทังชีวิตตัวเอง เป็นอะไรที่ทำให้รู้สึกขยะแขยงตัวเองมาก เขาแบกร่างของตัวเองกลับบ้านอยากจะกัดกินทุกอย่างให้เป็นจุลไปเลยด้วยซ้ำ
นี่ พระเจ้า คุณช่วยเห็นใจผมหน่อยได้ไหม?
ผมคิดว่าผมจะตายแล้ว จะตายจริงๆ
ผมไม่ไหวแล้ว
ในทุกเวลาเที่ยงคืน ไซรัสจะเดินออกจากบ้านคุ้ยหาเศษขยะกินด้วยความหิวโหย หากแต่มันไม่เคยช่วยประทังท้องและกระเพาะได้เลยสักนิด เขาเกลียด เกลียดที่เป็นแบบนี้ และวันนี้ก็เหมือนเดิมไม่มีใครผ่านมา เขาก็คุ้ยหาเศษหาเลยแบบนี้ เป็นแบบนี้เป็นประจำ
แต่วันนี้พิเศษหน่อย
เพราะมีแขกที่ไม่ได้รับเชิญพิเศษโผล่ออกมา
เมี้ยว
เสียงร้องของสัตว์สี่ขา ขนสีเทาเดินเข้ามาใกล้มาคลอเคลียที่ขาของไซรัส เขาค่อยๆย่อตัวลงไปและแย้มรอยยิ้มออกมาช้าๆ ลูบหัวให้เจ้าแมวจรจัดตัวนี้คลอเคลีย และไม่นานเสียงของกระเพาะก็ดังขึ้นมาบ่งบอกและสั่งการร่างกายแทนสมองไปแล้ว
เด็กชายห้าขวบไม่รู้ว่าตัวเองเอาเรี่ยวเอาแรงมาจากไหน แต่พอรู้อีกทีเจ้าแมวก็ถูกเขาบีบคอจนตายแม้ตอนแรกมันจะขัดขืนเอาเล็บของมันข่วนลงฝ่ามือของเขาไม่หยุดก็เถอะ แต่ไซรัสกลับไม่รู้สึกเจ็บและสะทกสะท้านอะไรเขาบีบมันและปล่อยมันตายคามือของตัวเอง
นี่รึเปล่า สิ่งที่พระเจ้ามอบให้ อาหารมื้อพิเศษ?
วินาทีแรกตอนถลกหนังแมวด้วยมือเปล่า เขาเองก็แปลกใจที่เอาแรงพวกนี้มาจากไหนแต่สิ่งที่สำคัญที่สุดมันไม่ใช่เรื่องนั้นหรอก มันคือความคิดที่ขึ้นมาในหัวว่าเนื้อแมวทำให้เขาอิ่ม ใช่ รู้สึกอิ่มและรู้สึกดีเมื่อกลิ่นเลือดคาวของมันติดค้างที่มือและริมฝีปาก
รู้สึกดี พิเศษ
คืนนั้นเขากลับบ้านด้วยความรู้สึกหายกระหายได้บ้าง และพี่ชายของเขาก็เป็นพวกปากมาก พูดกับพ่อและแม่ว่า เขาหายออกจากบ้านไปตอนเที่ยงคืนไปคุ้ยขยะอีกแล้ว แน่นอนเขาโดนคนเป็นพ่อทำร้ายแล้วพูดใส่ว่า "อาหารอะไรของแก กินไม่พอสักที เป็นบ้าอะไร ไอ้ขยะโสโครก!"
ชีวิตเฮงซวย เฮงซวยจริงๆ
แล้วไงต่อให้ไอ้พี่ชายอย่างซีโน่จะฟ้องมันจะทำอะไรได้งั้นเหรอ แน่นอนว่าไม่มีทางกระเพาะของไซรัสสำคัญที่สุด เขายังคงออกไปยังที่เดิมแล้วรอเหยื่อที่แสนพิเศษแบบคืนเมื่อวานเสมอ ไม่นานเกินรอเท่าใดนักเป้าหมายก็เดินมา เด็กชายห้าขวบบีบคอให้แมวตายคามืออีกครั้ง เขาถลกหนังของมันอย่างง่ายดาย
เสียงฝีเท้าดัง...ใกล้เข้ามา เข้ามาอีก
พร้อมเสียงของเด็กผู้หญิง
"อลิส~~ อยู่ไหน เลิกซ่อนได้แล้วกลับบ้านกันนะ"
เสียงของเธอหยุดชะงักลง พร้อมกับการหันหน้าไปของไซรัสและเนื้อแมวที่เขากำลังฉีกกระชาก สวาปาม คาอยู่ที่ปากของตัวเอง เธอกรีดร้องเสียงดังออกมา ขาของเธอสั่นก้าวไม่ออก เขาค่อยๆเดินเข้าไปใกล้เธอ กลิ่นคาวคลุ้ง
"นี่"เขาเอ่ย "สัญญาสิ ว่าจะไม่บอกใคร"
เด็กหญิงร้องไห้ แต่ไซรัสไม่สะทกสะท้าน เขาพูดกลับไปด้วยเสียงยานคาง
"ถ้าเธอเอาไปบอกใคร เธอเป็นเหมือนแมวแน่ เตือนแล้วนะ"
เพียงแค่นั้นเด็กหญิงก็วิ่งหนีหายไป และไซรัสที่หมดอารมณ์ในการกินก็กลับบ้าน และสุดท้ายเขาพบพี่ชายซีโน่ที่ตัวสั่นมองเขาพลางชี้มาที่เขาเหมือนหวาดกลัวอะไรสักอย่างเมื่อเขากลับมาถึงบ้าน พร้อมกับโซเนียน้องสาวที่ตัวสั่นหลบอยู่หลังแม่ และพ่อที่ลากเขาเข้ามาในบ้านพร้อมขังเขาเอาไว้และลงกลอน อ้อ ล่ามขาของเขาไว้ด้วย
ไซรัสเขย่าประตู ทุบๆพยายามพังออกมาแต่ทำไม่ได้ ไม่ได้เลย
เขาได้ยินว่าซีโน่บอกกับพ่อแม่ว่าตามเขาไปและก็เห็นเขาถลกหนังแมวกินอย่างโรคจิต
เขาถูกขังให้อด
ชีวิตเวร
เขาหิว หิวมาก เขาอยากจะกินมันไปให้ซะหมดเลย ไอ้ซีโน่ปากพล่อย แกนะ แก จำเอาไว้เลย มันจะเป็นรายแรกที่เขาจะจับกิน จำเอาไว้เลย จำเอาไว้ และใช่เขาถูกขังอยู่แบบนั้นมานานในห้อง จนไม่ได้เข้าโรงเรียนแบบเด็กคนอื่น จนอายุเจ็ดปี วันนั้นเป็นวันที่โซเนียเอาข้าวมาวางไว้ให้แบบทุกวัน เธอหลบตาไม่กล้ามองหน้าเขา ตัวของเธอสั่นเหมือนเด็กหญิงคนนั้น วินาทีที่เธอกำลังจะเดินออกไป ไซรัสก็เรียกเธอเอาไว้
"เดี๋ยว"
"พี่...พี่ไซรัส พี่อย่าทำอะไรหนูเลยนะ พี่"โซเนียเธอขอร้องออกมาเสียงเบาอย่างหวาดกลัว ไวรัสค่อยๆเบาเสียงของเขาลงและพูดกับเธอด้วยน้ำเสียงยานคางเหมือนตอนใช้มันคุยกีบเด็กหญิงที่เจอในตรอกวันนั้น
"ไม่หรอก...พี่ไม่ทำเธอหรอก โซเนีย พี่แค่ต้องการให้เธอช่วย..."
"ลากไอ้ซีโน่เข้ามาในห้องนี้ตอนมันหลับ"
"พี่...พี่จะทำอะไร"
"พี่จะทำมันเหมือนแมว..."เขาบอกเธอ โซเนียตาเบิกกว้างมองพี่ชายของตนที่พูดด้วยดวงตาว่างเปล่าไม่สะทกสะท้านในสิ่งที่พูดเลยแม้แต่น้อย เด็กหญิงหกขวบส่ายหน้า
"หนู...หนูทำไม่ได้ พี่ไซรัส อย่าเลย อย่า"
"โซเนีย"เขาเรียกชื่อเธอแล้วค่อยๆยิ้มออกมา เป็นรอยยิ้มที่ดูวิปริตสิ้นดี "ทำเพื่อพี่ไม่ได้เหรอ? หรือเธออยากจะเป็นคนที่ถูกถลกหนัง?"
"ถ้าเธอไม่ช่วยพี่ พี่จะจับเธอถลกหนังคนแรก ถ้าพี่ออกไปจากการถูกขังเมื่อไร"
"จำไว้นะ โซเนีย:)"
มนุษย์มักมีความหวาดกลัวและคืนต่อมา โซเนียก็วางยานอนหลับพี่ชายของตัวเองมาให้เขาจริงๆ และเขาก็หัวเราะในลำคอ เด็กหญิงวางมีดไว้ให้คนเป็นพี่ชายก่อนจะรีบหนีออกไปจากห้อง ไซรัสพินิจพิจารณามองเวลา อีกไม่นานเขาจะอายุแปดขวบแล้ว รอให้เข็มของนาฬิกาไปบรรจบที่เที่ยงคืนและไซรัสจะกินพี่ชายของตัวเองเป็นการเฉลิมฉลอง
เวลาเที่ยงคืนแล้ว ตอนนี้เขาเป็นเด็กชายอายุแปดปีที่กำลังจะกินเนื้อมนุษย์เป็นครั้งแรก
เขาค่อยๆแทงมีดลงไปช้าๆที่หัวใจด้วยใบหน้าที่นิ่งเฉย เลือดของคนเป็นพี่กระเด็นเปรอะหน้าของตนเอง ไซรัสเลียรสเลือด เขาหัวเราะในลำคอ รู้สึกหอมหวานและสะใจเหลือเกิน แล้วเขาก็ค่อยๆพูดกับร่างไร้วิญญาณ "พี่ จำได้ไหมที่พี่เคยพูดว่าถ้าบ้านเราตัดภาระไปสักคน การเงินคงเบาขึ้นเนอะ?"
แต่อีกฝ่ายไม่มีเสียงตอบแล้วแหละ
เขาใช้มีดเฉือนเนื้อตรงแขนออกก่อน สูดดมกลิ่นของเลือดและกลิ่นเนื้อของพี่ชายตนเอง
และตอนนั้นไซรัสในวัยแปดขวบก็ลิ้มรสเนื้อมนุษย์เป็นครั้งแรก
ในระหว่างที่ลิ้มรสเขารู้สึกเหมือนตัวเองมีพลังมากขึ้นอย่างไรไม่รู้ มือของไซรัสมีประกายไฟออกมา เขาจึงใช้มืออีกข้างเฉือนเนื้อมาส่วนนึงแล้วใช้ประกายไฟพวกนั้นทำให้มันอุ่นจนสุก กลิ่นของมันหอมหวน
อิ่มท้องด้วยมือเราเอง ไม่ต้องคุ้ยขยะหาเศษหาเลยอีกต่อไป
เขาเกลียดโลกที่ทำให้เขาเกิดมา เกลียดพระเจ้าที่ให้เขาเลือกระหว่างศีลธรรมกับปากท้องของตนเอง เกลียดที่ทุกอย่างสร้างให้เขามาเป็นแบบนี้ตลอดชีวิตที่ผ่านมา และทำให้เขาต้องเป็นปีศาจร้ายมาตลอดเท่าที่จำความได้
ใช่ เขาถูกโลกและพระเจ้าผลักไสเพราะอะไรมาตลอดแปดปี ตอนนี้เขารู้แล้วว่าเพราะอะไร เพราะอะไรเขาสามารถตอบคำถามของตัวเองได้แล้ว
เพราะเขามันก็แค่ปีศาจตัวนึงที่พระเจ้าไม่มีวันเห็นใจ และโลกก็ไม่ต้องการไงเล่า
เขาใช้ไฟลนที่เหล็กให้เท้าของเขาถูกคลายออกจากโซ่ที่ล่ามเอาไว้ ไหนๆเขาก็เป็นปีศาจที่กลับชาติมาเกิดแล้ว เป็นสิ่งที่ผิดมนุษย์มนาแล้วและโลกก็ไม่ต้องการมาตลอด สุดท้ายโซ่ที่ล่มเอาไว้ก็หลุดออกแล้ว
ไซรัสมองศพของพี่ชายที่ยังเหลืออยู่ เขากัดกินมันอีกครั้งนึง กัดกินจนหมดสิ้นไม่เหลือแม้แต่กระดูก
ก่อนจะลุกแล้วลากตัวเองออกมาจากห้องที่ถูกขังมาตลอดสามปี
โซเนียอยู่ข้างนอก เธอมองมาข้างในมือของเธอปิดปากของตัวเองหวาดกลัวพี่ชายอย่างไซรัสที่กัดกินร่างของซีโน่ไปจนหมดสิ้น "พี่...พี่"
"ออกไปรอนอกบ้านซะ โซเนีย"
"พี่..."
"อยากตายเหรอ?"
ไซรัสเอียงคอถามน้องสาวด้วยเสียงยานๆ เธอรีบวิ่งหนีออกไป ไซรัสเดินไปที่ห้องนอนของผู้เป็นพ่อแม่ เขาถือมีดเอาไว้ ขึ้นไปนั่งบนเตียงแล้วตะโกนออกไปว่า "พวกมนุษย์เฮงซวย!" เสียงนั้นทำให้ผู้เป็นพ่อและแม่ตื่น คนพวกนี้ดูหวาดกลัว
เขาระบายความอัดอั้นในใจตลอดแปดปี
ให้เขาเกิดมาทำไม และเพื่ออะไร เพื่ออะไรเหรอ
ความจนมันไม่เคยทำให้สักช่วงชีวิตนึงของไซรัสมีความสุขเลยด้วยซ้ำ เกิดมาด้วยความรู้สึกว่าต้องเลือกระหว่างสองสิ่ง และโลกก็บีบบังคับให้เขาเลือกช้อยปากท้องของตัวเองเสมอ ไซรัสสู้กับคนเป็นพ่อและแม่ แน่นอนปีศาจในตัวไซรัสมันไม่แพ้พวกมนุษย์ง่ายๆหรอกนะ
และมันก็คงไม่มีใครเห็นว่าตอนกินเนื้อมนุษย์พ่อแม่ของตนเอง ไซรัสร้องไห้
ทุกอย่างจบลงที่บ้านทั้งหลังกลายเป็นกองเพลิงทำลายหลักฐาน ไม่มีหลักฐานใดเอาผิดไม่เหลือแม้แต่ร่างของพ่อแม่และซีโน่ โซเนียยืนตัวสั่นมองบ้านที่เป็นเพลิงมอดไหม้ เขาข่มขู่น้องสาวของตัวเองออกไป
"ถ้าปากพล่อยออกไปไม่ตายดีแน่"
พวกเราทั้งคู่ได้รับเงินเยียวยาก้อนนึง ไซรัสตัดสินใจส่งน้องสาวไปบำบัดที่โรงพยาบาลจิตเวชแล้วไม่เคยไปเยี่ยมเธออีกเลย ส่วนเขาก็เข้าเรียนเกรดนึงช้าไปปีนึงเพราะเข้าเรียนตอนอายุเก้าขวบ ไซรัสทำตัวเหมือนเด็กปกติแทบจะทุกประการ ไม่มีอะไรแตกต่างเลยสักนิด
มีบ้างที่ถ้าโกรธเพื่อนคนไหน เกลียดใคร มันจะหายตัวไปอย่างลึกลับเพราะหลังกินเสร็จไซรัสก็เผาซากที่เหลือทิ้งไม่มีสิ้นดี
โตขึ้นก็ทำงานพาร์ทไทม์เพื่อหาเงินเหมือนกันเมื่อเรียนในระดับมหาลัย
คุณจะเลือกทางเดินแบบไหนเล่า?
ถ้าเป็นคุณ
แต่ว่านะ ลองมาถูกโลกใบนี้บีบบังคับสิ
แล้วคุณจะรู้ว่าคุณพยายามที่สุดแล้ว
แต่โลกและพระเจ้าก็ผลักไสคุณ ให้คุณเป็นแบบนี้ทุกที ;)
tbc.
ลักษณะคำพูด :
เสียงของไซรัสนั้นเป็นโทนเสียงเนิบนาบ ยานคาง เรียบๆ และออกไปในทางโมนโนโทนไม่ได้มีน้ำเสียงทุ้มดูน่าเกรงขามแต่มันออกไปในทางยะเยือกเสียมากกว่าโดยเฉพาะการทำสีหน้านิ่งๆดูเฉยชาพวกนั้นยิ่งทำให้ไซรัสดูไม่น่าเหมาะกับการพูดคุยในวงสนทนาเท่าไร โดยปกติเป็นคนที่มักจะไม่ค่อยพูดอะไรเสียเท่าไร ยกเว้นแต่เรื่องที่ตนเองสนใจเขาจะพูดมากขึ้นมา แต่ก็เสียงทุกอย่างเหมือนเดิม จะเรียกว่าเป็นคนพูดจาไม่ค่อยน่าฟังก็ถูก
ไซรัสมักจะแทนตัวเองว่า "ฉัน" หรือ "ผม" เขาเป็นคนที่สุภาพกับคนที่อายุมากกว่าพอสมควรจึงไม่แปลกที่สรรพนามแทนตัวจะแบ่งแยกกัน เช่นเดียวกับการแทนคนอื่น ไซรัสเขามักจะแทนว่า "เธอ" "นาย" "คุณ"แยกกันตามระเบียบวาระที่คิดว่าควรใช้กับใครคนไหน และเขามักไม่ชอบการลงหางเสียง แต่อาจลงบ้างในบางที
เหตุการณ์ที่ 1 ; In school
เขาเข้าเรียนในเกรด 1 ตอนอายุ 9 ขวบและไซรัสเองก็ไม่แปลกใจที่ทุกคนต่างมองเขาด้วยสายตาสงสัยใคร่รู้และจะมีคนหมั่นไส้อะไร เช่น กลุ่มนักเรียนชายหลังห้องพวกลูกเศรษฐีที่ทำท่าทำทางหมั่นไส้ เขานั่งลงกับโต๊ะและหยิบขนมกินตลอดเวลาที่คนเป็นครูสอนถึงแม้มันจะเป็นการแอบก็เถอะ
"เห ไอ้เด็กซ้ำชั้น นายควรจะแบ่งขนมนั้นให้พวกเรานะ"หนึ่งในกลุ่มพูดขึ้นมา ไซรัสเหลือบมองด้วยหางตาแล้วก็หยิบขนมกินต่อไม่สนใจอะไร หากแต่หนึ่งในนั้นมาจับไหล่ของเขาแล้วบีบเอาไว้ เขาตัดสินใจหันไปมองหน้าพวกมันตรงๆ
"รู้ตัวรึเปล่าว่าที่ทำมันน่ารำคาญ"
เสียงของเขายานและเนิบนาบชวนขนลุก
"หาา ก็คือแกจะไม่ให้พวกเรากินว่างั้น"
"ถ้าสมองไม่กลวงก็น่าจะรู้นะครับ ถ้ายังมายุ่งยากอยู่แบบนี้ เดี๋ยวก็จับกินเป็นเบค่อนให้หมดซะหรอก"
เหตุการณ์ที่ 2 ; In Burger shop
ไซรัสในวัยมหาลัยกำลังทำงานพาร์ทไทม์ เขาอมลูกอมไว้พร้อมกับฟังรายการที่ลูกค้าสั่ง
"ชีสเบอร์เกอร์สาม โคล่าสอง เฟรนช์ฟรายสองใหญ่"ลูกค้าหนุ่มออฟฟิศสั่งเมนูออกมา มือเรียวของไซรัสกดเมนูตามที่อีกคนสั่งแล้วค่อยๆพูดทวนรายการ
"ชีสเบอร์เกอร์สาม โคล่าสอง เฟรนช์ฟรายไซส์ใหญ่สองนะครับ"
ก่อนจะปรายตาขึ้นไปมอง "รับอะไรเพิ่มอีกรึเปล่าครับ?"เสียงเนิบถามและมองอีกครั้ง เห้นอีกคนส่ายหัวปฏิเสธ "รายการตามนี้นะครับ"
พลังพิเศษ : การควบคุมไฟได้ดั่งใจนึก
พลังนี้เกิดขึ้นมาจากเหตุการณ์ในอดีต
มันไม่ใช่ของขวัญจากใครทั้งนั้น
ถึงแม้ส่วนใหญ่เขาจะใช้มันเพื่ออุ่นอาหารอย่างมนุษย์มากกว่านำไปใช้ประโยชน์อื่นๆก็เถอะ
ความสามารถพิเศษ :
- การกิน ; กินอะไรก็ได้หมดแค่อื่ม
- การทำอาหาร ; เพราะรู้อะไรอร่อยไม่อร่อยเลยทำให้ทำอาหารเก่งไปเลย
- พลิกวิกฤตเป็นโอกาส แก้ไขปัญหาเฉพาะหน้า ; มีไหวพริบในการแก้ไขในสิ่งผิดพลาดของตัวเองได้อย่างรวดเร็ว
- พูดเรื่องน่ากลัวให้เป็นเรื่องตลก และปกติได้ ; ปกติเรื่องน่ากลัวก็คือน่ากลัว แต่ที่น่ากลัวกว่าก็คือการที่ไซรัสทำให้มันดูเป็นเรื่องปกติได้
ชอบ :
- อาหาร /ขนม ; เวลากินแล้วจะรู้สึกอิ่มทำให้มีความสุขและมักจะพกพาขนมหรืออาหารติดตัว
-เนื้อแมว ; ถึงจะเคยลองไปไม่กี่ครั้งแต่รสชาติก็ยังติดใจเขาอยู่เลย
- การทำอาหาร ; กินเอง ทำเอง หาวัตถุดิบเองสบายใจ
ไม่ชอบ :
- ของไม่อร่อย ; ลิ้นแยกแยะได้นะว่าอะไรอร่อยไม่อร่อย อย่ามาจกตา!
- การทำอะไรตามกระแส ; เพราะเขาเป็นคนออกไปทางสวนกระแส
เกลียด :
- พี่ชาย พ่อ แม่ และน้องสาวเรียงตามลำดับ ; เขาเกลียดทุกคนในครอบครัวของตัวเองที่ทำให้เขาต้องเป็นคนแบบนี้ แต่เขาไม่ได้ฆ่าน้องสาวเพราะไม่อยากถูกสงสัย แต่ก็ทำให้เธอต้องเข้าโรงบาลจิตเวชไปตลอดชีวิต และไม่เคยไปเยี่ยมเยียน
- คนที่ชอบมาพูดว่าเขาเตี้ยเกินไปและผอมเกินไป ; มันให้ความรู้สึกอยากจับมาเคี้ยวให้แหลก
- การต้องอดอาหาร ; ทรมานสุดๆ
กลัว :
- วันนึงโลกจะใจดีกับตัวเอง ; มันเป็นสิ่งที่แปลกเพราะเขาไม่เคยรู้สึกว่าโลกต้องการเขา ดังนั้นถ้าเป็นแบบนี้ขึ้นมา ไซรัสที่คิดว่าโลกใจร้ายและโหดร้าย จะต้องไม่เป็นตัวของตัวเองและรู้สึกอึดอัดกับโลกใบนี้เป็นแน่แท้
เพิ่มเติม : -ตอนนี้กำลังศึกษาเรียนเกี่ยวกับเรื่องอาหารเพื่อการเป็นเชฟบังหน้าในความเป็นปีศาจของตัวเองโดยทำงานพาร์ทไทม์ในร้านเบอร์เกอร์ไปด้วย
【Talk with parents】
∆ แฮะะ นานๆทีจะหาเรื่องคุย//เขินตัวบิด—เอาเป็นว่าสวัสดีค่ะ ทางนี้ชื่อสโนว์หรือโนนะคะ ทางนู้นชื่ออะไรเอ่ยย
: แมวน้ำคนเดิมเพิ่มเติมคือฝึกนอนมะดึกอยู่ค่า55555
∆ อาจจะเวิ่นเว้อพล่ามเยอะเรื่องพล็อตไปหน่อย... แต่คิดยังไงถึงมาเรื่องนี้คะ ;;w;;
: //ชี้เหตุผลในใบแรก
∆ โนไม่ใช่คนขยันหรือเก่งอะไรนะคะ อาจมีการเงียบหายไปบ้างไม่ว่ากันนะคะ จะไม่เรียกว่าดองให้ใจเสียหรอกค่ะ พยายามจะไม่ทำแบบนั้น5555 (ไม่นานนู๋จิกลับมา—)
: //ชี้อีกครั้งพร้อมชูมินิฮาร์ทให้คูมโน
∆ โนไม่ค่อยถนัดฉากหวานๆเท่าไหร่ และเนื้อเรื่องอาจไม่ได้เน้นความรักอย่างเดียว มันอาจมีอะไรดาร์คๆมานิดนึง ซึ่งอาจลามไปถึงตัวละครด้วยที่อาจจะโดนย่ำยี(?) และถูกโนกระทำชำเรา(?)บ้างนะคะ อาจมีตายด้วย ไม่ว่ากันนะคะ แจ้งไว้ก่อนเนอะ ;;w;;
: ได้ค่า มะมีปัญหาเลยยย
∆ ถ้าหากว่าตัวละครนี้ไม่ติดตามบทบาทที่ต้องการ จะอนุญาตให้เปลี่ยนบทบาทหรือรับกลับคะ
: ปลูกเรือนตามใจผู้อยู่เสมอ คูมโนว่าไง แมวว่างั้นค่า
∆ มีอะไรจะบอกโนไหมคะ อย่างเช่นอยากให้โนข่มขืนตัวละค—แค่ก เช่น อยากได้ฉากไหนเป็นพิเศษไหมอ่ะค่ะ ถ้าทำได้จะจัดให้เน้อ! =w=
: อยากเห็นฉากซิทคอมนำเสนอเรื่อง ไซรัสกับเนื้อมนุษย์ อยากเห็นเขาเอาเนื้อมนุษย์มาย่างเนยแทนที่จะกินแบบดิบๆเหมือนสมัยก่อน เพราะการกินแบบดิบๆมันเอาท์ไปแล้ว นี่2400 เนื้อมนุษย์ต้องทำอาหารอะไรได้มากกว่าการกินดิบ--- หยอกนะคะ
ความคิดเห็น