ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    STORY OF } PLuT♡ *CLose

    ลำดับตอนที่ #15 : [2] w a l k o v e r .

    • อัปเดตล่าสุด 16 มี.ค. 63





    application



     



    "รู้ไหมคะ ว่าทำแบบนี้ มันน่าเป็นห่วงขนาดไหน

    คุณนี่มัน...จริงๆเลย"




     


    บทที่ต้องการ : [8] Secretary




     


    ชื่อ TH | ENG : รินโกะ ฮานาโอตะ || Ringo Hanaota


    * Ringo - แอปเปิ้ล (เป็นสัญลักษณ์ความอมตะ ความเป็นนิรันดร์รวมไปถึงความรักได้)

    * Hana - ดอกไม้

    * Ota - บทกลอน



    ||| Ringo Hanaota - "บทกลอนของดอกไม้นั้นกำลังแสดงถึงความรักที่เป็นอมตะนิรันดร์ของมนุษย์"



    โค้ดเนม TH | ENG : ดารุมะ | Daruma [ ตุ๊กตาดารุมะของญี่ปุ่น ]




     


    แก๊ง | ทีม : Noir Mafia.




     


    อายุ : 20




     


    ชั้นปี : 2




     


    ส่วนสูง / น้ำหนัก : 153.1 / 40.3



     


    วันเกิด : 20 พฤษภาคม


     


     


    กรุ๊ปเลือด : O negative



     


    รูปร่างหน้าตา :


    รินโกะนั้น เธอเป็นคนตัวเล็กตัวน้อย...ใช่ หลายๆคนบอกมาแบบนั้นว่าเธอเป็นหญิงสาวตัวเล็กตัวน้อยจนถูกทักบ่อยครั้งว่าเป็นเด็กประถมและเด็กม.ต้นมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว... หญิงสาวนั้นมักจะมีสีหน้าที่ดูจริงจังบนใบหน้าที่แสนอ่อนเยาว์ของตนเองในเวลาทำงาน และใบหน้าจริงจังนั้นมันก็ยิ่งทำให้ตัวเธอถูกเอ็นดูจากใครหลายๆคนด้วยความน่ารักเสมือนตุ๊กตาตัวน้อย... เพราะแม้ใบหน้านั้นจะดูจริงจังมากขนาดไหนก็ตาม แต่ดวงตาสีอำพันกลมโตของเธอมันก็สะท้อนถึงความใสซื่อน่ารักน่าเอ็นดูกลบเจ้าสีหน้าจริงจังของตัวเธอ ใต้ดวงตามีไฝเล็กๆ เรือนหน้าของรินโกะนับได้ว่าเป็นหญิงสาวที่มีใบหน้าเสมือนตุ๊กตาทำให้คนอื่นรู้สึกรักและเอ็นดูได้โดยง่าย บนแก้มนั้นมีสีชมพูระเรื่อ ริมฝีปากเล็กๆสีซากุระอ่อนที่มักจะพูดจาด้วยน้ำเสียงหวานเพราะๆ

    เธอเป็นเจ้าของเรือนผิวขาวอมชมพู ผิวของเธอนั้นนุ่มเมื่อสัมผัสแต่กระนั้นข้อร้ายของมันเพียงอย่างเดียวก็คงการที่มันบ่งบอกถึงความ "ไม่ทนไม้ทนมือ" เพียงถูกสัมผัสแรงไป ผิวของหญิงสาวก็ขึ้นรอยมือ และหากกระแทกหรือถูกขีดข่วน ผิวสวยก็ขึ้นรอยฟกช้ำและถลอกได้อย่างง่ายดายจนน่าหงุดหงิด รินโกะ ฮานาโอตะนั้นมีเส้นผมสีน้ำตาลเข้มยาวประบ่าที่มักจะถูกมัดเก็บรวบไว้อย่างเรียบร้อยเพื่อไม่ให้เกะกะสายตาของใคร ส่งกลิ่นหอมของแชมพูเด็กออกมาชวนให้ดูนุ่มนิ่ม

    สไตล์การแต่งตัวของรินโกะนั้นค่อนข้างแบ่งได้หลายแบบโดยปกติจะเห็นเธอสวมใส่ชุดแบบสบายๆ เช่น เชิ้ตแขนสั้นมีปกขาว อาจเปลี่ยนเป็นเสื้อยืดสีขาวแล้วสวมเสื้อคลุมทับสีเดียวกับกางเกง คู่กับกางเกงขาสั้นสีกากีคาดด้วยเข็มขัดสีเดียวกัน พร้อมกับการใส่รองเท้าแตะธรรมดาๆที่สวมใส่สบายๆสีขาว คุมโทนสีกันอย่างเหมาะเจาะ และอาจปล่อยผมบางครั้งก็ได้ แต่ส่วนใหญ่เธอจะมัดเก็บผมของตัวเองให้เรียบร้อย ซึ่งจากลุคการแต่งตัวของเธอ...มันก็ดูไปทางชุดปกติที่ใส่ไปทำงานเสียมากกว่า ยิ่งถ้ามีกระเป๋าสักใบยิ่งใช่เลย ซึ่งเวลาเธอออกไปทำธุระข้างนอกเธอจะพกกระเป๋าสีดำไปใบนึง (ex. 1 2 3 4 5)

      ในเวลาไปออกงานที่ค่อนข้างทางการ หรือตามเทศกาลของบ้านเกิด เธอจะสวมใส่ชุดยูกาตะหรือกิโมโนลายสวยๆ สีสันสดใส พร้อมกับแต่งหน้าบางๆ แล้วรวบผมขึ้นมีส่วนที่ปล่อยลงมาบ้าง ซึ่งเข้ากับตัวเธอเอาเสียมากๆ ในงานมงคลทั้งหลาย หากงานไม่มงคลเท่าไรนักหญิงสาวจะแต่งกายด้วยชุดกิโมโนในโทนสีเข้มที่เหมาะกับกาลเทศะ ( ex 1 2 3 4 5)


      ตัวรินโกะนั้นมีความใฝ่ฝันอยากเป็นเลเยอร์คอสเพลย์นั้นทำให้เธอ มักจะคิดเสมอว่าตัวเองจะแต่งตัวอย่างไร และมีงานอดิเรกก็คือการคอสเพลย์เป็นตัวละครในอนิเมะ ซึ่งค่อนข้างไม่ชอบการย้อมสีผม จึงเลือกสวมใส่วิกแทน และ ชุดก็ประยุกต์จากชุดอื่นๆที่ตัวเองมีให้แต่งออกมาให้เหมือนมากที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ และทุกครั้งที่แต่งหน้าเป็นตัวละครตัวอื่นๆ เธอไม่ได้แต่งหน้าจากการมองแบบ แต่แต่งหน้าจากการคิดว่าอยากให้คนอื่นๆมองตัวตนของเธอออกมาแบบไหนตอนที่เธอเป็นตัวละครตัวนี้



    ลักษณะการพูด : น้ำเสียงของเธอนั้นเล็กแหลมแฝงความสดใส และเป็นโทนเสียงน่ารัก เหมือนเด็กๆยิ่งเพิ่มความเอ็นดู แต่เมื่อเวลาจริงจังหรือโกรธ น้ำเสียงก็จะแสดงออกทันทีถึงความไม่พอใจ เธอมักจะแทนตัวเองว่า "ฉัน" กับทุกๆคน และเรียกคนอื่นด้วยความสุภาพ หากไม่สนิทก็จะเรียก "คุณพร้อมด้วยนามสกุลหรือชื่อ" ถ้าสนิทก็อาจเรียก"ชื่อเล่น"ของอีกฝ่าย และเธอก็จะลงท้ายหางเสียงตลอดเวลา


    Ex.1 ; อยากช่วยเขา แต่ตัวเราก็ยังไม่รอด

           "มีอะไรให้ช่วยก็บอกได้เลยนะค----- เหวอ!"

           ยังไม่ทันจะพูดจบรินโกะก็สะดุดขาตัวเองล้มลงไปกองกับพื้นในทันที

    Ex.2 ; โรคไม่ถูกกับของแพง

          "อะ...อะไรนะคะ!? ถ้วยนี้ราคาสามหมื่นเลยเหรอคะ?!"

           "ค่ะ...จะดูแล...ยะ อย่างดีเลย"

    Ex.3 ; เขาผู้เป็นข้อยกเว้นต่างๆ

          "คุณ [7] คะ....สายอีกแล้วนะคะ..."

          "คุณนี่มัน...จริงๆเลย"

          "ทีหลัง...ไม่เอาแบบนี้อีกแล้วนะคะ"

    Ex.4 ; ยิ้มอยู่หน้ากระจกให้กำลังใจตัวเอง พยายามพูด

           "ทำได้...ทำได้ มั่นใจในตัวเองสิ มั่นใจสิ"

     


    อุปนิสัย :


      คนตัวเล็กที่น่าเอ็นดู เป็นที่รักใคร่ของใครหลายๆคนเพราะความน่าเอ็นดูเป็นเด็กๆ อาจเพราะหน้าตาที่ทั้งอ่อนเยาว์ และขนาดตัวที่ทำให้รินโกะนั้นเป็นที่เอ็นดู เป็นที่น่ารักในสายตาของคนอื่นมากกว่าที่ตัวเธอคิด โดยปกติรินโกะเป็นคนที่มีท่าทีสดชื่น เป็นกันเอง เข้ากับคนง่าย และมีท่าทางน่ารักๆอย่างเป็นธรรมชาติกับสิ่งที่ตัวเองทำ เป็นธรรมชาติกับสิ่งที่ตัวเองเป็น การแสดงออกทั้งการกระทำ คำพูดที่เป็นธรรมชาติไม่ได้ปรุงแต่งอะไรออกมามากมายจนดูซื่อๆน่าเอ็นดูเหมือนเด็ก

      เธอเป็นคนที่เข้ากับคนง่าย และเป็นคนที่ไหลลื่นไปกับบทสนทนาของคนอื่นๆ คุยกันแทบไม่มีเดดแอร์ รินโกะเป็นเด็กสาวที่คุยเก่งและหาเรื่องมาคุยกับคนอื่นได้เสมอ ซึ่งมันไม่ได้ดูน่ารำคาญเลยแม้แต่น้อย อาจเพราะเป็นบทสนาที่มันไม่ได้ดูเป็นการบังคับให้คู่สนทนาคุยด้วย แต่เป็นการคุยตามความสนใจของคู่สนทนาของตัวเอง อีกทั้งเธอยังเป็นคนหัวไวที่เข้าใจเรื่องต่างๆได้อย่างง่ายดาย เป็นคนที่เข้าใจอะไรได้ง่ายๆเพียงฟังและปะติปะต่อเรื่องราวต่างๆเข้าด้วยกัน จนตัวเองสามารถเข้าใจอย่างถ่องแท้ และด้วยนิสัยแบบนี้ทำให้รินโกะค่อนข้างจะเป็นคนที่เรียนรู้เร็ว

      เห็นแบบนี้ก็เป็นคนนึงที่ค่อนข้างจะซุ่มซ่ามเอาเสียมากๆ ทำอะไรต้องมีเหตุให้สะดุดล้มเป็นแผล หรือ โดนกระแทกจนช้ำ และมันทำให้ร่างกายของเธอเรียกได้ว่ามีแผลติดตัวตลอดแทบทุกวัน รินโกะเป็นคนที่ร่างกายไม่ได้ทนทานต่อความเจ็บหรือสิ่งที่เข้ามากระทบร่างกายมากนัก ค่อนข้างจะไม่ทนไม้ทนมือเลยแหละ แต่กระนั้นก็ไม่เคยร้องไห้งอแงออกมาให้เห็นเลย แต่กลับยิ้มแล้วขอบคุณทุกคนที่เป็นห่วงเสมอ จากแผลในทุกๆวันที่ต้องมีเหตุให้ได้แผลนั้น รินโกะก็แอบคิดว่าตัวเองค่อนข้างดวงซวยไม่น้อยเลยแหละ

      เห็นคุยเก่งสดใสแบบนี้ แต่รินโกะ ฮานาโอตะนั้นเป็นสาวน้อยขี้อาย และขี้เขินมากพอควรเวลาอยู่ต่อหน้าคนเยอะๆ จะกลายเป็นสาวน้อยขี้อายขี้เขิน และทำตัวไม่ถูกต่อหน้าคนเยอะๆ และมันทำให้เธอมีอาการลนลาน เลิ่กลั่กเวลาอยู่ต่อหน้าคนมากๆ ทำให้เวลาอยู่กับคนหมู่มากรินโกะจะเปิ่นและโก๊ะๆ ซุ่มซ่ามมากกว่าปกติเอาซะได้ อีกทั้งยังแพ้คำแซว ใครแซวอะไรมาก็จะลนไปหมดทำตัวไม่ถูก สติกระเจิงเลยจริงๆ ทำให้รินโกะดูเป็นคนน่าแกล้งมากพอสมควรคนนึงเพราะนิสัยแบบนี้ของตัวเอง

      ไม่มั่นใจในตัวเอง คิดว่าตัวเองยังทำได้ไม่มีพอ จึงดูเป็นหญิงสาวที่ความมั่นใจไม่ค่อยมีนัก กระนั้นก็อยากมั่นใจในตัวเองขึ้นเลยพยายามพูด พยายามยิ้ม พยายามฝึกพูดหน้ากระจก เพราะรินโกะมีความฝันที่อยากจะเป็นเลเยอร์คอสเพลย์ เธออยากจะคอสเพลย์เป็นตัวละครที่ชอบแล้วออกไปเดินข้างนอกได้ด้วยความมั่นใจ รินโกะจึงเป็นคนที่จริงจังกับสิ่งที่ชอบ และเป็นคนที่มีความพยายาม กระตือรือร้นสูง ไม่ได้เป็นคนที่อยู่เฉยๆเรื่อยๆ

       รินโกะเป็นคนขยันขันแข็ง และเพราะความขยัน+ความซุ่มซ่ามบางครั้งมันก็อาจสร้างปัญหาอยู่บ้าง แต่ปัญหาอย่างมากก็แค่พวกทำข้าวของร่วงไม่ได้น่าเป็นห่วงอะไรขนาดนั้น เธอจะประคบประหงมข้าวของต่อเมื่อข้าวของสิ่งนั้นราคาแพง (เธอเลยมักจะโดนหลอกราคาข้าวของพวกนั้นว่าแพงเสมอ และเธอก็ตัวเกร็งตอนจับต้องเลยแหละ เป็นท่าทางที่น่าเอ็นดูไม่น้อยเลย) เป็นโรคไม่ถูกพวกกับของแพงๆ จะมีความรู้ากคันยุบยิบเวลาต้องจับต้องยังไงไม่รู้ คนตัวเล็กนั้นมีนิสัยขี้งก และมองเรื่องเงินเรื่องทองเป็นเรื่องใหญ่ คุยได้ทุกเรื่อง ยกเว้นเรื่องเงินอย่างแท้จริง มีนิสัยที่ชอบเก็บหอมรอมริบและมักจะคิดคำนวณในหัวเสมอถึงเงินที่ใช้จ่ายไปในแต่ละอย่าง ยอมรับเลยว่าเห็นแก่เงิน เป็นคนไม่ฟุ่มเฟือย พยายามเก็บเงินเพื่ออนาคตไว้มากๆ แย่งส่วน จัดสรรแบ่งเงินในแต่ละอย่างอย่างจริงจัง


      จัดสรรเวลาได้ดีเสมอ เล่นคือเล่น งานคืองาน เป็นคนที่มีมุมจริงจังตั้งใจ ไม่ได้เล่นตลอดเวลา และไม่ได้จริงจังตลอดเวลา เวลาจริงจังคิ้วจะขมวดเพราะริดอะไรมากมายอยู่ในหัวและไม่ชอบให้ใครมากวน แต่อาจเพราะหน้าที่เด็กกว่าวัย มันเลยทำให้คนอื่นรู้สึกว่ามุมจริงจังของรินโกะเหมือนเด็กประถมกำลังจะสอบเข้าม.ต้นอย่างน่าเอ็นดูน่ะแหละ เธอเป็นคนที่มักจะมีความพยายาม ความทุ่มเทตั้งใจทำงาน เป็นคนที่ทำงานอย่างเป็นระบบ มีความตั้งใจที่ดี อีกทั้งยังพร้อมเรียนรู้สิ่งใหม่ๆระหว่างที่ทำงานด้วย รินโกะนั้นมักจัดลำดับความสำคัญเสมอว่าอะไรควรทำก่อนและควรทำที่หลัง เป็นคนน่าเชื่อถือ และสิ่งเดียวที่ทำให้ตารางชีวิตของเธอรวนก็คือผู้ชายอย่าง [7] เขาเป็นคนเดียวที่อยู่นอกเหนือการควบคุมของเธอ รินโกะไม่ชอบที่เขาเป็นแบบนี้ แต่แค่เขาต้องการให้เธอทำอะไร เธอก็จัดให้เขามาเป็นอันดับหนึ่งเสมอ แม้....แม้ว่าเขาจะไม่เคยเห็นเธอสำคัญมาเป็นอันดับแรกก็ตาม


      รินโกะเป็นคนตรงต่อเวลา ไม่ชอบการต้องรออะไรที่นานกว่าที่นัดเอาไว้ เวลานัดกับใครเธอจะมาก่อนเวลาประมาณ15-20นาที แต่ก็เหมือนเคย ข้อยกเว้นของเธอล้วนเป็น [7] เสมอ ต่อให้เขาจะมาสายแค่ไหน แต่ถ้าเธอเห็นเขามาตามนัด เธอก็ยอมที่จะไม่โกรธ รินโกะมีความอดทนสูง ไม่ได้มีความอดทนต่ำ เธอเลยเลือกที่จะไม่แสดงอาการน้อยใจของตัวเองออกมาให้เห็น จริงๆเธอเป็นคนคิดมาก และขี้น้อยใจมากเลยแหละ เรื่องนี้ [4] ที่คุยเข้าขากันเหมือนเพื่อนน่าจะรู้ดี ว่า รินโกะแสนคิดมาก และมักจะเก็บคำพูดบางคำของคนอื่นมาคิด ทำเหมือนไม่คิดอะไร แต่จริงๆจำทุกคำมาคิดว่าตัวเองเป็นคนแบบนั้นเหรอ และก็มีความขี้น้อยใจเวลาที่รู้สึกว่าตัวเองถูกเมิน...ไม่สำคัญอะไรแบบนั้น


      เป็นคนที่พยายามใช้เหตุผลมากกว่าใช้อารมณ์และหัวใจ และใช่ มันบ้าจริงๆที่ [7] คือข้อยกเว้นของทุกอย่าง เธอน่ะจงรักภักดีกับเขาเอามากๆเลย เป็นคนที่ซื่อสัตย์กับเจ้านายของตัวเอง และช่วยเหลือเขาทุกอย่างที่สุดความสามารถของตัวเองแล้ว เป็นผู้ตามที่ดี มีความรับผิดชอบต่อหน้าที่ที่ได้รับมอบหมาย มันคือคุณสมบัติที่ดีของเธอ ให้ฟีลลิ่งที่ว่าถ้าเขาให้เธอกระโดด เธอคงจะถามเขาว่าจะให้กระโดดสูงเท่าไหน ถ้าจะให้เธอดำน้ำ จะให้เธอดำลงไปลึกเท่าไร เธอทำเพื่อเจ้านายของตัวเองได้หมดเลย


      เธอมีความรักและหลงใหลในวัฒนธรรมของญี่ปุ่นเอามากๆ พอเห็นแล้วก็รู้สึกผ่อนคลายและเอนจอยไปกับมันอยู่ตลอดเวลา ไม่ว่าจะเป็นการชงชา ดื่มชา จัดดอกไม้ การแต่งกาย เป็นสิ่งที่รักและชอบ อยากจะรักษาเอาไว้ รินโกะแสดงออกอย่างชัดเจนในเรื่องตรงนี้ ซึ่งก็เป็นประเด็นที่เวลาพูดกับเพื่อนเธอก็พาให้อีกคนไหลมาทำความรู้จักกับเรื่องของความรักในวัฒนธรรมของตัวเองได้


      รินโกะเป็นคนสู้ชีวิต เธอเข้าใจความยากลำบากของชีวิตเป็นอย่างดี และมันทำให้เธอไม่เคยเกียจคร้านกับหน้าที่ใดๆ หญิงสาวมีความทะเยอทะยาน และอยากให้ชีวิตของตัวเองหลุดพ้นจากความลำบากจากครอบครัวมาตลอด จึงปากกัดตีนถีบ พยายามถีบตัวเองเพื่อให้อนาคตนั้นสดใสเป็นไปได้ดั่งใจ งานบ้านงานเรือนหลากหลายอย่างนั้น รินโกะสามารถทำมันได้ มีความเป็นแม่บ้านแม่เรือนอยู่บ้าง แต่อาจไม่ได้ดีเลิศในทุกด้าน เธอแค่ทำได้พอถูๆไถๆ เช่น อาหารก็ทำได้ ทำกับข้าวที่กินง่ายๆทำง่ายๆพอประทังชีวิต


      เป็นคนแข็งนอกอ่อนใน อย่างที่บอกว่าเธอเป็นคนคิดมากที่ไม่แสดงออก ทำให้เวลาเจ็บก็แสดงออกว่าไม่เป็นอะไร จนดูเข้มแข็ง แต่ความเป็นจริงแล้ว เธอเป็นแค่หญิงสาววัยยี่สิบธรรมดาที่จิตใจก็อ่อนไหวเป็น ร้องไห้เป็น และเพียงแค่ใครสักคนทักถามเธอว่า "ไหวไหม" น้ำตาที่พยายามทั้งหมดก็ไหลเหมือนเขื่อนแตก แพ้คนที่ใส่ใจและเป็นห่วง พอเจอแบบนี้ก็จะร้องไห้ อีกทั้งยังเป็นหญิงสาวที่ร้องไห้นาน กว่าจะหยุดร้องใช้เวลานานมาก เป็นคนโกรธยาก ไม่โกรธกับเรื่องอะไรง่ายๆ ถ้าไม่ใช่เรื่องร้ายแรง


      ในเรื่องของความรัก เธอน่ะ เอาตัวเองไม่รอดเลย เธอชอบ [7] อาจไปถึงขั้นที่เรียกมันว่า "ความรัก" และเธอก็ยอมเขามาตลอด เพราะว่าอยากมีเขาร่วมทางมาในชีวิต ยอมเก็บความรู้สึกต่างๆของตัวเอง เพราะรู้ว่าเขาชอบคนอื่น เพื่อจะได้อยู่ข้างเขา แต่เขาก็ซื่อบื้อที่ดูไม่ออกเลยสักนิดว่าที่เธอเป็นห่วงเขา คอยช่วยเหลือเขาในทุกครั้งที่เขาเรียกร้องขอ เขามันไม่รู้ตัวอะไรเลย... รินโกะน่ะ เอาเรื่องความรักของตัวเองไม่รอด กระนั้นกับเรื่องความรักหรือความสัมพันธ์ของคนอื่น เธอกลับคอยเอาใจช่วย เชียร์อัพทุกคนและให้คำแนะนำที่ดีได้ แบบนี้ก็คงจะเป็นเอาตัวเองยังไม่รอดแต่เป็นกำลังใจให้คนอื่นจริงๆน่ะแหละ



    ประวัติ : 


    |||

      รินโกะ ฮานาโอตะ ในตอนเด็ก เธอเป็นลูกสาวคนเล็กของตระกูลเศรษฐีที่ทำธุรกิจส่งออกสินค้า เธอมักจะยิ้มแย้มสดใส อยู่ในวงล้อมของครอบครัวที่ทั้งอบอุ่น เป็นครอบครัวที่สมบูรณ์เพียบพร้อมในทุกๆด้าน

      อยู่ในบ้านหลังใหญ่ กินข้าวพร้อมหน้าพร้อมตา และ อยากได้อะไรก็ได้มาโดยง่าย เพียงแค่ใช้เงินทองตามแต่ใจปรารถนา

      วันนี้เป็นวันที่ 20 พฤษภาคม

      วันเกิดของเธอ

      ไฟของห้องถูกดับลง จนมืดสนิท มีเพียงแสงที่สั่นไหวจากเปลวเทียนบนก้อนเค้ก วันนี้เป็นวันเกิดอายุ 8 ขวบของเด็กสาวตัวเล็กที่แสนน่าเอ็นดูของบ้าน

      พี่ชายอย่าง ริว ฮานาโอตะ ถือก้อนเค้กนั้นมาหยุดอยู่ตรงหน้าของรินโกะ ยื่นมันมาตรงหน้า เสียงของพ่อ แม่ และพี่ชาย ร้องเพลง HBD คนเป็นแม่ตบมือเป็นจังหวะ ส่วนคุณพ่อถ่ายวิดีโอ

      หลังเพลงจบลง เธอกุมมือขอพรวันเกิด ก่อนจะเป่าเทียนให้แสงไสวจากเปลวดับมอดลงไป

      'ขอให้มีความสุขมากๆในทุกๆวันนะคะ'

      และแกะกล่องของขวัญมากมาย

      ดูสมบูรณ์แบบมากๆ


    |||


      บ้านของเธอที่อบอุ่น แหลกสลาย แตกเป็นเสี่ยงๆ ในวันเกิดอายุ 9 ขวบ ของเธอเอง รินโกะที่นั่งฉลองวันเกิดกับพี่ชายเพียงสองคน สังเกตเห็นพ่อและแม่ที่เถียงทะเลาะกันอยู่ด้านนอก

      "ไม่เอา ไม่ร้องสิ"คนเป็นพี่ชายปลอบโยนด้วยน้ำเสียงอบอุ่น เขากอดเธอเอาไว้ "วันนี้วันเกิดของรินโกะนะ ถ้าร้องไห้มันจะมีความหมายอะไรกัน หือ?"

      "เชื่อพี่นะ ทุกอย่างมันจะดีขึ้นเอง"

      คนเป็นพี่ชายบอกเธอ เขามีความคิดโตเป็นผู้ใหญ่ แม้จะอายุมากกว่าเธอเพียงแค่ปีเดียว ก่อนจะตักเค้กออกมาใส่จานให้ แล้วป้อนเด็กสาวที่กำลังร้องไห้ ริวทั้งป้อนเค้กน้องและซับน้ำตาที่ไหลออกมาจากการเห็นพ่อแม่ทะเลาะกัน

      "ทุกอย่าง ทุกอย่างมันจะดีขึ้นจริงๆใช่ไหม ใช่ไหม พี่ริว"

      "จริงสิ แค่เราเชื่อว่ามันจะดีขึ้น มันจะดีขึ้นเอง"




      ไม่นานนัก...บ้านหลังนี้ก็แตกสลายลงไปจริงๆ พ่อกับแม่ของเธอหย่ากัน คนเป็นแม่เก็บข้าวของออกจากบ้าน กอดลาลูกสองคนทั้งน้ำตาและจากลาเด็กทั้งสองไป ริวและรินโกะที่ต้องอยู่กับผู้เป็นพ่อในบ้านหลังใหญ่

      และต่อมาสมาชิกครอบครัวของเราก็เพิ่มขึ้น หญิงสาวคนนั้นมาพร้อมกับเด็กหนุ่มอายุรุ่นราวคราวเดียวกับเธอก็เข้ามาในบ้าน

      พ่อของเธอแต่งงานใหม่กับผู้หญิงคนนั้น


    |||


      รินโกะรู้ว่าแม่เลี้ยงเกลียดทั้งเธอและพี่ริว ผู้หญิงคนนั้นกับลูกของเธอไม่ชอบพวกเธอสองพี่น้อง และถึงแม้ไม่พูด ไม่หาเรื่อง แต่ก็สัมผัสได้ถึงความเกลียดชัง ทุกอาหารเย็น รินโกะมักถูกพาดพิงถึงการเรียนที่เรียนเก่งไม่เท่าลูกสาวของหล่อน

      และทุกครั้งที่ถูกแซะ รินโกะเห็นสายตาจากเด็กคนนั้นที่มองมาด้วยความเหยียดหยาม

      เธอกับพี่ชาย พยายามอยู่เงียบๆไม่หาเรื่องใดๆ และทำตัวปกติ เมื่อเราญาติดีกับสองแม่ลูกไม่ได้ เราก็ต้องรักกันเองให้มากที่สุด

      เราฉลองวันเกิดให้กันเอง สองคน พ่อของพวกเราลืมวันเกิดของเราทั้งคู่ไปแล้ว และสองแม่ลูกก็ไม่ได้สนใจ แหงสิ...ขนาดห้องนอนของเธอยังยกให้ลูกสาวอีกคนไปแล้ว และให้เธอมานอนกับพี่ชายแทน

      เสียงร้องเพลงhbd แผ่วเบาของรินโกะที่ร้องให้พี่ชาย ปีนี้พี่ชายของเธออายุสิบสอง ส่วนเธอก็จะสิบเอ็ดในอีกไม่นาน มันน่าน้อยใจชะมัดที่ผู้เป็นพ่อลืมไปหมดแล้ว

      เราทานเค้กกันเงียบๆ เธอให้ของขวัญกับพี่ชายเป็นเจ้าต้นกระบองเพชรเล็กๆ

      หลังทานเสร็จ พี่ชายแยกไปนอนที่โซฟา เขาให้เกียรติน้องสาวอย่างเธอเสมอ พวกเราโตขึ้นทุกวัน การนอนห้องเดียวกัน นอนเตียงเดียวกันเป็นสิ่งที่ไม่เหมาะไม่ควรหรอก และพี่ชายอย่างพี่ริวก็เสียสละมาเสมอ

    |||

      พอเธออายุ 14 ธุรกิจของพ่อก็ล้มละลาย เงินทองในบ้านนั้นแทบไม่เหลือ เพราะสองแม่ลูกที่ใช้เงินอย่างสุรุ่ยสุร่าย ไม่นึกถึงใครต่อใคร ก่อนจะทิ้งผู้เป็นพ่อ พ่อของรินโกะนั้นสติแตก จนถึงขั้นยิงตัวตายในห้องนอนของบ้าน

      หนี้สิ้นที่ผู้เป็นพ่อสร้าง จะเป็นใครเล่าที่ต้องแบกรับ ถ้าไม่ใช่พวกเธอสองคนที่เป็นลูกแท้ๆ

      พวกเราก็แค่เด็กสิบสี่ สิบห้า ที่ควรจะมีชีวิตวัยรุ่นของตัวเอง

      แล้วทำไม พวกเราถึงต้องเจออะไรแบบนี้กันนะ?



      อายุสิบห้า พี่ชายของเธอพยายามแบกรับทุกสิ่งทุกอย่าง รินโกะที่เห็นพี่ชายพยายามเรียนจนได้ทุน พอเวลาว่างก็ทำงาน ใช่ พี่ชายที่หน้าตาดีของเธอรับงานถ่ายแบบ งานละคร ทั้งๆที่จริงๆแล้ว เขาไม่เคยอยากจะทำงานแบบนี้ แต่ทำเพราะมันได้เงินดี

      เรามีกันอยู่สองคนพี่น้อง และเจ้าหนี้ก็คงเห็นใจ เขายึดบ้านไป แต่ก็ยอมให้สองพี่น้องมีที่ซุกหัวนอน เป็นห้องในอพาร์ทเม้นท์แห่งหนึ่ง

      "พี่...ถ้าพี่ทำงานหนักขนาดนั้น เดี๋ยว...หนูลองหาพาร์ทไทม์ช่วยไหม?"

      รินโกะทำงานพาร์ทไทม์ในร้านสะดวกซื้อ พยายามจนแทบร่างพัง...

      และทุกครั้งที่ผ่านร้านชุดคอส เธอยิ่งรู้สึกเจ็บปวด มันเป็นความฝันของเธอนี่เนอะ แต่จะเจียดเงินมาซื้อมันก็คงไม่ดีหรอก...


    |||


      พออายุของเธอ 18 พี่ชายของเธอก็ทำงานจนสามารถใช้หนี้ได้ เขาที่โหมทำงานในวงการนี้น่ะ แทบจะหมดแรงและสูญเสียชีวิตในวัยรุ่นไปมาก เขาเหนื่อย เหนื่อยล้ามาก รินโกะรู้ดี และมันเป็นครั้งแรกที่พี่ชายผู้เข้มแข็งและอ่อนโยนร้องไห้

      "คราวนี้ก็ไม่เป็นไรแล้วนะคะ พี่"

      "เราเป็นอิสระกันแล้วนะ"

      "ที่เหลือมาทำตามความฝันของเรากันได้แล้วนะ"

      มันเป็นสัญญาณของการหลุดพ้นและเริ่มต้นชีวิตใหม่แล้ว



      การปลดหนี้ก็แค่การเริ่มต้นชีวิตใหม่ พี่ชายอำลาวงการ ออกมาตามความฝันของตัวเอง เขาน่ะ อยากจะเป็นวิศวกร ส่วนเธอที่มีความฝันคนละแบบเพราะความชอบของตัวเอง ก็พอใช้เงินและแบ่งปันสัดส่วนมาใช้ในการซื้อและประยุกต์ในการคอสไปเรื่อยๆ

      งานอดิเรกที่เป็นเป้าหมายในอนาคต รินโกะคอสดูบ้าง และถ่ายรูปลงช่องทางในเน็ตอยู่บ้าง แต่เธอยังไม่กล้าไปงานรวมตัวของคนแบบเดียวกัน

      ตอนนี้เลยพยายามฝึกความมั่นใจอยู่ที่หน้ากระจกน่ะ


    |||


      รินโกะในวัย 19 ย้ายมาที่เมืองนี้... แยกย้ายมาใช้ชีวิตกับพี่ชายที่ตามในของตัวเอง เธอทำได้อยู่แล้ว แค่นี้เอง อ่านจากรีวิวมาแล้วนี่นา ว่า เมืองนี้หางานทำได้ง่ายมากๆ แถมได้เงินดีอีกด้วย ตอนเริ่มแรกเธอก็หางานทำ

      อ้อ เธอคุยกับ [4] ถูกคอด้วยที่โรงเรียน เด็กคนนั้นเป็นเด็กปี1 อายุก็น้อยกว่าเธอปีนึง กระนั้น ความชอบอะไรๆคล้ายกัน และถึงแม้ [4] กับเธอจะมีบางนิสัยที่ไม่เข้ากัน แต่นิสัยหลายๆอย่างของเราก็เข้าขากันได้ดี ฝ่ายนั้นอาจเป็นคนร่าเริง และขี้แกล้ง แต่เธอขี้อาย และเล่นแรงๆไม่ได้ แต่พวกเราก็รู้ขอบเขตของกันและกันดี ทำให้เข้าขากันได้มาก


      ตอนอยู่ที่โรงเรียน รินโกะนั้นเป็นคนที่ดูจัดการอะไรหลายๆอย่างได้ดี เป็นที่ชื่นชมของเหล่าอาจารย์ รู้ตัวอีกที [7] ก็เข้ามายื่นข้อเสนอต้องการให้เธอมาช่วยเขาในฐานะเลขา...แถมยังเสนอเงินมาอีก


      ตอนแรกก็...ปฏิเสธ แต่พอโดนถามบ่อยๆก็เผลอตกลงไปช่วยซะได้


      และเพราะไอ้การยอมตกลงไปเป็นเลขาเขา


      มันก็ทำให้หัวใจของเธอ....ต้องวุ่นวายหนักกว่าเดิมอีก

      ก็ไม่รู้หรอกว่าคิดกับเขาตอนไหน แต่...ชอบไปแล้ว และก็ไม่กล้าบอก คงทำได้เพียงแค่เก็บมันเอาไว้ในใจ ทำเป็นไม่รู้สึก ทั้งๆที่รู้สึกกับ [7] แทบบ้า บางครั้งที่เขาเพ้อถึง คุณ... [2] เธอก็ทำเป็นเชียร์เขา... และมันก็ทำให้คิดว่าเธอไม่มีอะไรดีเท่าอีกคนเลย รินโกะเมื่อรักแล้วก็ให้เขามาเป็นอันดับ 1 ดังนั้น [7] จึงเป็นข้อยกเว้นของทุกอย่างในชีวิตเธอ....


      และเชื่อเถอะว่าเธอเองก็หวังว่าสักวันหนึ่ง จะมูฟออนจากเขาได้...เพราะคิดมาตลอดว่าเขาไม่มีวันชอบเธอ...ก็หวังให้ไม่รู้สึกอะไรกับเขาจริงๆ


    Tbc

     


    ชอบ :


    ◇ [7] - ชอบเขาและเรียกมันว่า "ความรัก" กระนั้นท่าทางที่แสดงออกหลายๆอย่างที่ทำเพื่อเขา เขาก็ดูจะไม่รู้อะไรเลย


    ◇ การคอสเป็นตัวละครที่ชอบ - เพราะมันสนุก ถมยังสร้างรอยยิ้มให้กับคนอื่นง่ายๆ เธอมักจะแสดงท่าทางร่าเริงระหว่างคอสและถ่ายรูปตัวเองเก็บไว้ กระนั้นก็ยังไม่กล้าคอสให้ใครเห็นมากๆ


    ◇ อาหารญี่ปุ่นทุกอย่าง - เธอชอบวัฒนธรรมของญี่ปุ่น รวมไปถึงอาหาร และเวลากินแก้มน้อยๆก็จะขยับดูน่ารักน่าเอ็นดู


    ◇ ความเป็นญี่ปุ่น - เธอชอบวัฒนธรรมของญี่ปุ่นและ อะไรหลายๆอย่างที่เป็นญี่ปุ่น ก็ดูมีความสุขดีตอนพูดถึงนะ


    ◇ ของน่ารักๆ - เห็นแล้วก็จะตาวาวเล็กน้อย อยากซื้อและพยายามห้ามใจเพราะจะเก็บตังค์


    ◇ การ์ตูน และหนังตลกๆ - คลายเครียด เบาสมอง ทำให้เธอหัวเราะ

     


    ไม่ชอบ :


    ◇ ของแพงๆ - รู้สึกคันยุบยิบไปหมด ถ้าต้องแตะต้อง อาจเป็นเพราะผ่านช่วงเวลาลำบากทางการเงินในชีวิตมา


    ◇ คนที่ชอบขอยืมเงินแล้วไม่คืน - เรื่องเงิน มันเรื่องใหญ่ และทำให้เธอถอนหายใจออกมาบ่อยๆ


    ◇การออกกำลัง - เป็นคนแรงน้อยที่ไม่ค่อยอยากออกกำลังกาย เพราะเหนื่อยง่าย เธอออกกำลังทีก็หอบแล้ว

     


    เกลียด :


    ◇ ครอบครัวตัวเอง ยกเว้นพี่ชาย - เพราะทิ้งสองพี่น้องเอาไว้ แต่กระนั้นก็ยังรักพวกเขาในฐานะผู้มีพระคุณ และจะโกรธมากเวลาใครถามเรื่องครอบครัว (อ้อ...รวมไปถึงยัยสองแม่ลูกนั้นด้วย)


    ◇ คนที่ไม่ตรงต่อเวลา - เพราะเธอเหนื่อยที่จะต้องรอ และอีกอย่งมันทำให้น้อยใจด้วยเวลาคิดว่าตัวเองถูกลืมนัด โกรธเหมือนกัน


     


    กลัว :


    ◇ แมลงสาบ - สิ่งมีชีวิตที่กลัวแล้วทำให้สติแตก ช็อคและขยับตัวไม่ถูกจนถึงขั้นจะสลบ


    ◇ น้ำลึก - ว่ายน้ำไม่เป็น และก็ไม่คิดอยากจะว่ายน้ำให้เป็นด้วย

     


    แพ้ :

    ◇ นมวัว และของที่มีส่วนผสมของนมวัว - ทานแล้วท้องเสียหนักมาก ต้องนอนพักผ่อนและดื่มเกลือแร่ สำหรับเธอมันทรมานมากๆ




    งานอดิเรก :

    ◇ ทำงานหาเงิน
    ◇ ดูหนัง ดูการ์ตูน ตลกๆ
    ◇ แต่งหน้าแต่งตัวคอสเป็นตัวละครและถ่ายรูปมนบ้นเล่นคนเดียว
    ◇ คอยช่วยเหลือ คุณ [7] ถ้าเขาต้องการนะ

     


    ความสามารถพิเศษ : 

    ◇ เรียนรู้เร็ว เข้าใจอะไรง่ายๆ
    ◇ จัดสรรลำดับความคิดได้ดี
    ◇ ขยันขันแข็ง
    ◇ เข้ากับคนอื่นได้ง่าย
    ◇ เก็บเงิน

     


    สเปคคนที่ชอบ : คนที่อบอุ่น อ่อนโยน เหมือนพี่ชาย (ปล. แต่ [7] ก็ทำให้เธอหลงรักทั้งๆที่เขาไม่ใกล้เคียงกับคำนี้เลย ดังนั้น [7] จึงเป็นข้อยกเว้นทุกอย่าง...ของเธอ)



     


    เพิ่มเติม :

    ◇ fam. ---> | พ่อ ; ทาคุยะ ฮานาโอตะ | | แม่ ; มายูมิ ชิรายูกิ (หย่า)| | แม่เลี้ยงและลูกติด ; มารี คอนสแตน (หย่า) / มิเชลล์ คอนสแตน |


    ◇ พี่ชาย


    ริว ฮานาโอตะ (Ryuu Hanaota) | 21 ปี

    Keywords ; อบอุ่น ใจดี มีความฝัน พึ่งพาได้



     


    - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -



    roleplay .



     


    สวัสดีค่ะ ดิฉันคือหัวหน้าอาจารย์ฝ่ายปกครองของสถานศึกษาแห่งนี้ ก่อนอื่นเลย ไม่ทราบว่าคุณชื่ออะไร เรียนอยู่ชั้นปีไหนแล้วคะ?




    :


    หญิงสาววัยยี่สิบปี โค้งตัวเคารพอีกฝ่ายเป็นการทักทาย ก่อนจะยิ้มตอบคำถามที่ถูกถามออกมาไปด้วยท่าทางเป็นทางการ "สวัสดีค่ะ ฉันรินโกะ ฮานาโอตะ ตอนนี้อยู่ชั้นปีที่2 ค่ะ ฝากตัวด้วยนะคะ"



     


    นักศึกษาของที่นี่จะสังกัดอยู่ในแก๊งมาเฟียเป็นส่วนมาก ถ้าหากคุณเป็นสมาชิกของแก๊งมาเฟีย ดิฉันอยากทราบว่าคุณสังกัดอยู่ในแก๊งใดคะ?




    :


    หลังฟังคำถามเสร็จ เธอก็ตอบอีกฝ่ายด้วยท่าทางสุภาพเฉกเช่นเดิม "ตอนนี้เป็นสมาชิกของ Noir Mafia ค่ะ"


           แต่ไม่ได้บอกตำแหน่งของตัวเองออกไป



    คุณคิดอย่างไรกับเมืองและสถานศึกษาแห่งนี้คะ?




    "ในฐานะที่เป็นนักเรียนจากเมืองอื่น"เธอค่อยๆเปรย "ฉันคิดว่าเมืองนี้เป็นเมืองที่มีความเจริญไม่น้อยเลยค่ะ เลยทำให้เศรษฐกิจดีเอามากๆเหมาะกับการทำงาน แต่ก็ทั้งเมืองและโรงเรียน ฉันคิดว่ามันก็มีทั้งคนประเภทที่ดี และ น่ากลัวอยู่เหมือนกัน ดังนั้นก็จะต้องดูแลรักษาวิตตัวเองดีๆด้วย"



     


    ทัศนคติที่คุณมีต่อแก๊งของคุณเป็นอย่างไรเหรอคะ?




    :


           "เป็นคำถามที่ตอบยากนะคะ"เธอบออกออกไป ดวงตาสีอำพันใช้ความคิด "ก็เป็นแก๊งที่น่ากลัว...พอสมควรค่ะ"

     


     


    คำถามข้อสุดท้ายค่ะ คุณคิดว่าตัวเองเป็นคนแบบไหนคะ?






           คำถามนี้ทำเธอนิ่งค้างออกไป จะตอบว่าตัวเองเป็นคนยังไงให้ดูไม่น่าหมั่นไส้ดี... "ก็เป็นคนปกตินะคะ มีทั้งข้อดีและข้อเสีย"จากนั้นเธอหัวเราะ "เผลอๆฉันอาจเป็นคนไม่ดีมากกว่าคนดีด้วย"

     






    - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -



     


    talk with Vrissa .





     


    สวัสดีค่ะ ไรต์มีนามปากกาว่าวริสซ่านะคะ หรือจะเรียกวริสก็ได้ คุณผู้ปกครองชื่ออะไรกันบ้างคะ?




    : แมวน้ำคนเดิม เพิ่มเติมคือลูกคนที่สองค่า



     


    ตามเนื้อเรื่องคือมีฉากโรแมนซ์ค่อนข้างเยอะ แต่บรรยากาศชาวแก๊งก็ยังคงอยู่ค่ะ จะว่าอะไรไหมคะ ถ้าตลค. จะมีฉากกุ๊กกิ๊กสวีทวี้ดวิ้ว(?) เยอะหน่อย?




    : โอเคเลยค่า ชอบ ชีวิตขาดหวันมะดั้ย



     


    ถ้าหากเป็นบทที่ไม่ได้กำหนดว่าจะมีคู่หรือไม่ คุณผู้ปกครองอยากให้น้องมีคู่รึเปล่าคะ?


     


    : ทางเราปลูกเรือนตามใจผู้อยู่ค่า



     


    ถ้าอยากให้น้องมีคู่ ไม่ทราบว่าอยากให้คู่ของน้องเป็น NORMAL หรือ LGBT คะ? (แต่บอกไว้ก่อนว่าไรต์ไม่ค่อยถนัดแนวยูรินะ ;-;)




    : ได้หมดเลยค่าาาา



     


    เรายังไม่ได้คิดว่าจะมีการตายของตัวละครไหนรึเปล่า อาจจะน้อยก็จริง แต่ถ้าหากตลค. ของคุณผู้ปกครองโดนบทนี้ จะรับได้ไหมคะ?




    : รับได้ค่ะ



     


    ถ้าน้องไม่ติดบทที่ต้องการ จะให้ยัดบทให้หรือรับกลับคะ? (แต่โอกาสที่จะไม่ติดก็น้อยนะ .___.)




    : แล้วแต่เห็นสมควรค่า ;___;



     


    สุดท้ายนี้ก็ขอให้คุณผู้ปกครองมีวันที่ดีและสดใส ขอบคุณที่ฝากน้องๆ เอาไว้กับเรา ขอให้น้องติดบทที่ต้องการกันทั่วทุกคนนะคะ (´▽`) //รักส์




    : ขอบคุณค่า !









    (C) ELIZILE
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×