✣ ↗ ✣ H I G A N B A N A *CLose

ลำดับตอนที่ #6 : H I G A N B A N A #6 "Amoura Felicity"

♕ APPLICATION ♕

"ฉันชอบนะคะที่เราบอบบาง...

แต่ก็หยาบกระด้างและดิบเถื่อนได้บ้างในเวลาจำเป็น"

"แค่ปฏิบัติตามกฎ 2 ข้อ และไม่ใจเสาะหนีไปไหนก่อน

ก็ใช้ชีวิตในสถาบันสงบแล้วล่ะนะ"


บทบาทที่ต้องการ :: [7] - EL - นักเรียนปี 6

ชื่อ-สกุล :: อมัวร์ร่า เฟลิซิตี้ || Amoura Felicity

ชื่อเล่น ::

อมัวร์ || Amour - ชื่อเล่นพื้นฐานเบสิกๆใครๆก็เรียกได้ เธอไม่ได้ถือว่าเป็นมารยาทอะไรหรอก จะเรียกก็เรียก อมัวร์มันก็ย่อมาจากอมัวร์ร่า ตามสไตล์พ่อแม่ที่ไม่รู้จะตั้งชื่อเล่นลูกสาวว่าอะไรก็จับชื่อจริงมาย่อเอาซะเลย ง่ายๆเก๋ๆ

แม่ / พี่สาว || - เพราะลักษณะท่าทางต่างๆ บางครั้งก็เหมือนคุณแม่ผู้ใจดี บางครั้งก็เหมือนพี่สาวข้างบ้านน่ารักๆ ทำให้เพื่อนที่สนิทก็เรียกเธอออกมาว่า แม่บ้าง พี่สาวบ้าง ถามว่าชอบไหม... อมัวร์ไม่ได้ชอบ แต่ก็ไม่ได้ห้ามอะไรจริงจัง อนึ่งก็คงเพราะไม่อยากจะเถียงด้วย เหน่ย

ความหมาย ::

Amoura - ความรัก

Felicity - ความปลื้มปิติยินดี

Amoura Felicity - "เด็กหญิงผู้เกิดมาพร้อมความรักและความปลื้มปิติยินดี"

อายุ :: 20 ปี

สัญชาติ :: ฝรั่งเศส

รูปลักษณ์โดยรวม ::

อบอุ่น ละมุนละไม เป็นสีพาสเทลสบายตา อมัวร์ร่าเป็นผู้หญิงที่มีความงดงามเปรียบเสมือนดอกกุหลาบสีชมพูหวาน เธอเป็นผู้หญิงที่มีรอยยิ้มสวยละมุนอบอุ่น ให้ฟีลออร่าพี่สาวหรือคุณแม่ฟุ้งออกมาจากรอยยิ้มนั้น มีบุคลิกกิริยาสงบเรียบร้อย อ่อนหวาน ชวนให้ฝันไม่น้อย ยิ่งดวงตากลมสีอำพันอ่อนที่คอยมองมา...มันแอบชวนให้ใจสั่นไม่น้อยเช่นกัน

เส้นผมนุ่มสีชมพูอ่อนยาวถึงหน้าอก มีกลิ่นหอมของดอกกุหลาบจางๆ

ริมฝีปากบางสีพีชสวย และจะสวยมากๆในทุกครั้งที่เธอยิ้ม

ผิวขาวนวล เธอไม่ใช่คนผอมแห้ง... กลับกันเป็นคนที่มีความมีน้ำมีนวลไม่น้อย ส่วนเว้าในแต่ละส่วนนั้นชัดเจนอย่างเห็นได้ชัด

167.8 / 54.5

นิสัย ::

อมัวร์ร่า เฟลิซิตี้ คลับคลาเหมือนแม่อีกคน

_____________________________________________

อมัวร์ร่า เฟลิซิตี้มักมาพร้อมรอยยิ้มหวานจับใจคนทุกเพศทุกวัย หากมีการประกวดรอยยิ้มของผู้หญิงที่สวยที่สุดในโลก ป่านนี้เธอคงชนะเป็นแชมป์หลายสมัยติดต่อกันไปแล้ว เธอมักมาพร้อมบุคลิกภาพที่ดี หลังตรง เรียบร้อย พูดจาดีมีชาติสกุล ทุกการแสดงออกของอมัวร์ร่า เฟลิซิตี้คือความเรียบร้อย มีกาลเทศะ ซึ่งเป็นจุดเด่นที่ชนะใจใครหลายๆคน ดูอ่อนโยน อ่อนหวาน นุ่มนวลเอาเสียมาก

โดยปกติเธอเป็นคนอบอุ่น มีเหตุผล และไว้ใจได้ เธอเป็นที่ปรึกษาที่ดี มีการบ่นจู้จี้จุกจิกบ้าง แต่มันไม่ได้ทำให้รู้สึกรำคาญอะไร แต่ที่จริงมันก็น่ารำคาญนะ ถ้าโดนบ่นใส่มากๆ อาจเพราะด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลฟังเพลินๆเลยทำให้ไม่ค่อยรู้สึก แต่เธอบ่นมากจนรู้สึกเหมือนมีคุณแม่คอยคุมประพฤติอยู่ตลอดเวลาอย่างไรอย่างนั้น อาจเพราะนิสัยเชื่อฟังในกฎกรอบระเบียบ ทำให้อมัวร์เป็นคนรักษากฎ และ เวลาเห็นใครทำผิดกฎ คล้ายคุณแม่แสนใจดีลงประดับร่าง ปากสวยจะบ่นหลายๆถ้อยคำออกมาอย่างมะรู้จักเหน็ดเหนื่อย แถมทำให้คนฟังรู้สึกผิดไปเองได้ด้วย บ่นจนคนฟังเหนื่อยแทน

อมัวร์ร่าเป็นผู้หญิงที่เก่งงานบ้านงานเรือนแทบจะทุกอย่างโดยเฉพาะการทำขนม แม้เธอจะเป็นคนที่มีบุคลิกภาพดี แต่เธอไม่ได้หยิ่งยโสอะไร ขนมที่เธอทำ เธอก็มักจะคอยแบ่งให้คนอื่นลองกินด้วยกันบ้างเป็นประจำ เธอเป็นคนอัธยาศัยดี ช่างพูด ช่างคุย มีอารมณ์ขัน ฟีลพี่สาวข้างบ้านที่คอยเป็นเพื่อนได้อีก เพราะฉะนั้นคุณสามารถพูดคุยและปรึกษาอะไรเธอก็ได้ทั้งนั้น เธอเป็นคนที่พร้อมให้คำปรึกษาอย่างไม่มีข้อแม้ เพียงแค่คุณถามมา อมัวร์ร่าเป็นคนมีเหตุผล และ ให้ความเท่าเทียมกับทุกคน เธอไม่ชอบการเอารัดเอาเปรียบใครต่อใคร ไม่ว่าจะหญิง ชาย หรือเพศใดๆ ทุกคนมีสิทธิ์ของการเป็นมนุษย์เท่ากัน เพราะฉะนั้นเธอจึงเป็นคนเป็นคนไม่แบ่งแยก

ถึงเธอจะเป็นที่ปรึกษาที่ดี แต่คุณอย่าได้ไปทำตัวเป็นพวก Loser ขี้แพ้ให้เธอเห็นล่ะ เธอเกลียดพวกใจเสาะ ขี้แพ้ และมีน้ำตาเป็นที่สุด เรียกได้ว่าจากเดิมที่คุยด้วยบรรยากาศดีๆ จิบชา กินมาการองคุยกัน เธอจะยกจานนี้ แล้วปล่อยไอทะมึนออกมาแบบแปลกๆ ให้ตายสิ แย่จริงเชียว นอกจากจะโดนหมายหัว แล้วยังอดกินหนมอีกนะ! ที่เธอเกลียดพวกใจเสาะ ขี้แพ้ ทั้งที่ยังไม่ได้ทำอะไรก็เพราะว่า เธอเป็นคนที่ทุ่มเทและตั้งใจทำอะไร เป็นคนมุ่งมั่นทะเยอทะยานทำตามเป้าหมายเอามากๆ เธอจะไม่ยอมแพ้จนกว่าตัวเองจะหาทางทำไม่ได้แล้ว และจะพอใจกับผลลัพธ์ที่เกิดขึ้นไม่ว่าจะดีหรือร้าย

หญิงสาวโดยปกติเป็นคนโกรธยากและใช่..เมื่อเธอโกรธยาก การจะหายโกรธก็จะยากขึ้นเช่นกัน หน้ายิ้มสวยๆเป็นแม่พระ แต่ฟีลทะมึนชวนตึงเครียด ฟีลที่ทุกคนพร้อมรูดซิปปาก อมมะนาวไว้ในปากอย่างพร้อมเพรียง และคำพูดที่ค่อยๆออกมาจากริมฝีปากสวยมันแสนทรมานคนฟัง เป็นคำสั้นๆเช่น "พอ" แค่คำว่าพอคำเดียว สะท้านไปทั่วโรเซีย แรงจากเดิมที่ดูเป็นคนละเมียดละไม แรงจากมือของเธอดูแรงขึ้นเป็นแรงช้างสารในเวลาโกรธๆ คุณนึกภาพเหมือนคุณเป็นเด็กเกเรที่ทำให้แม่บังเกิดเกล้าโกรธสิ แรงที่บิดหูน่ะ มันแรงมากๆเลยนั่นแหละ อมัวร์ร่าก็แบบนั้นเป๊ะ!

ถึงอมัวร์ร่าจะเป็นสาวเรียบร้อย พูดจากิริยามารยาทงามเป๊ะ แต่เธอก็คือสาววัยรุ่นธรรมดาที่บางทีก็แอบมีอารมณ์คึกคะนอง ที่แอบซนอยู่บ้าง และขี้แกล้งคนอายุน้อยกว่าตามประสา เช่น ทำมาการองมาสามชิ้น อาจมีรสชาติเผ็ดร้อนมาอันนึง จะบอกว่าเป็นคนขี้แกล้งนิดๆก็ไม่ผิดนักเท่าไร ฟีลคุณแม่ที่ชอบแกล้งลูกชายลูกสาวของตัวเองไปอีก พอเห็นหน้าของคนอายุน้อยกว่าแต่ละคนที่โดนแกล้งแล้วรู้สึกมีความสุขมากๆ เธอจึงเป็นผู้หญิงที่มีความสดใสอยู่บ้าง

อมัวร์ร่าไม่ใช่คนที่เพียรแต่การอ่านหนังสือ เธอไม่ได้ขยันอ่านหนังสือเป็นสิบๆเล่ม แต่อมัวร์ร่ามีวิธีการจำบทเรียนของตัวเอง โดยปกติเธอมักจะตั้งใจฟังในวิชาแล้วอ่านทบทวนในเวลาแค่สิบนาที อมัวร์จึงมีสมาธิในการฟังค่อนข้างเยอะ อมัวร์ก็แค่คนที่มีมันสมองธรรมดาที่ค้นหาวิธีการอ่านหนังสือของตัวเองเจอก็แค่นั้น

มีนิสัยของการเป็นผู้ตามที่ดี และ ผู้นำที่ดี แต่เจ้าตัวชอบในการเป็นผู้ตามมากกว่าการเป็นผู้นำ ที่เธอเป็นผู้ตามที่ดีเพราะเธอฟังเหตุผลของผู้นำ ภ้าอมัวร์คิดว่าอีกคนทำถูกก็จะทำตามไป แต่ถ้าอีกคนคิดผิดพลาด เธอจะแย้งขึ้นมาบ้าง

ทั้งๆที่ดูอ่อนหวาน นุ่มนิ่ม แต่กลับเป็นคนอึดถึกทนมากในการทำภารกิจ เธอตายยากเหลิอเกิน...

ในด้านของความรู้สึกอมัวร์ร่า เฟลิซิตี้ เป็นคนที่เข้มแข็งในด้านจิตใจ เธอเป็นคนที่จิตใจไม่ได้อ่อนไหว กระนั้นการพูดอะไรออกไปสักอย่าง เธอพยายามจะพูดกลางๆเพื่อไม่ให้คู่สนทนารู้สึกไม่ดี เธอเป็นคนหนักแน่น เด็ดเดี่ยวพอสมควรกับการตัดสินใจ และเป็นคนที่ซื่อสัตย์ เธอไม่เคยคิดทรยศใคร ต่อให้จะต้องตายไปกับความลับอะไรสักอย่าง โดยเหตุนี้อมัวร์ร่าจึงเป็นคนที่เก็บความลับได้ดี

ถึงจิตใจจะเข้มแข็ง...แต่ลึกๆมันก็ไม่ได้เข้มแข็งเสมอไปหรอก อมัวร์ร่าเกลียดความรู้สึดตอนที่น้ำตาไหล นั่นจึงเป็นสาเหตุที่ว่าทำไมเธอเกลียดน้ำตา

ความรักในชีวิตที่อมัวร์ร่าได้สัมผัสคงมีแค่ความรักจากร่างเด็กทารกในมือที่ได้โอบกอด เธอได้รับความรักที่อบอุ่น แต่หากกล่าวถึงความรักในแบบหนุ่มสาว อมัวร์ร่าคงอ่อนหัดนักกับความรู้สึกพวกนั้น เธอยังไม่เคยมีความรู้สึกที่หวั่นไหวกับใครบ้างเลยเนี่ยสิ...

ประวัติ ::

"การเกิดเป็นอมัวร์ร่ามันส้นตีนสิ้นดี"

_____________________________________________

"อมัวร์ร่า!"

เสียงแข็งกร้าวดังออกมาภายในบ้าน เด็กหญิงวัยเจ็ดขวบ ผมเผ้ารุงรังสีชมพูหวานยุ่งเหยิงเดินออกมาจากห้องนอนอย่างช้าๆ ก่อนที่จะถูกมือของคนเป็นป้าดึงมาทุบตีจนเรือนร่างเต็มไปด้วยความบอบช้ำ เธอกรีดร้อง "หยุดนะ ป้า! ป้าทำอะไรของป้าอ่ะ!"

เธอร้องโวยวายไม่หยุดจากคนที่เป็นญาติเพียงคนเดียวที่เหลืออยู่ตรงหน้า

อมัวร์ร่า เคลย์ลี่ย์ เป็นเพียงเด็กผู้หญิงคนเดียวที่รอดตายจากเหตุไฟลุกไหม้ในบ้านของตัวเอง เปลวเพลิงร้อนๆในวันนั้น พร้อมกับการถูกรับเลี้ยงจากนางฟ้าจอมปลอมที่สวมหน้ากากของการเป็นคนดีต่อหน้าสาธารณะชน แต่พออยู่กับเธอก็แค่ผู้หญิงโรคจิต

"จะนอนกินบ้านกินเมืองไปถึงไหน! เช้าแล้วรีบๆแต่งตัวสักที!" อมัวร์ร่าเม้มปากแน่น ผู้หญิงคนนี้กล้าดียังไงถึงพูดแบบนี้กับเธอ เมื่อคืนก็ทุบเธอไม่หยุด จนร่างกายมันบอบช้ำไปหมด ช้ำจนเขียว... กว่าเธอจะได้หลับได้นอนก็เกือบตีสามพอหกโมงเช้าก็หาว่าเธอกินบ้านกินเมืองเสียอีก... คนเป็นป้าโยนชุดออกงานติดลูกไม้ขาวให้กับเธอ

เธอลุกขึ้นจัดแจงตัวเองให้สวย... เด็กหญิงวัยเจ็ดขวบกับเดรสตัวเล็กเหมาะกับร่างของเธอ ต่อให้ชุดนี้จะสวยงามหรือเข้ากับเธอแค่ไหน มันกลับไม่ได้ทำให้เธอรู้สึกดีอะไรขึ้นมาเลย เด็กหญิงพยายามจัดแจงผมของตัวเอง คนเป็นป้ายัดเธอขึ้นรถ เพื่อพาไปออกงานนู้นนี้

อมัวร์ร่าเกลียดป้าของตัวเอง เธอเกลียดวงจรขยะแขยง เธอเกลียดพวกลุงๆในสังคมของป้า

"ยิ้มซะ"

"หนูหิว"เธอเอ่ย แต่เช้าเธอยังไม่ได้กินอะไร แล้วยังจะมาสั่งให้เธอยิ้มอีก

"งั้นก็ไปยิ้มสวยๆในงาน"

ไม่นานนักรถก็มาหยุดอยู่ที่หน้าคฤหาสน์หลังนึง อมัวร์ร่ามองคฤหาสน์ขนาดใหญ่ที่สวยงามนั้น มองไปที่สวน เขาจัดวางโต๊ะอาหาร ใช่ นี่มันคืองานแต่งงาน เธอจะต้องปั้นหน้ายิ้มให้ดูดี

"อ้าว คุณเคลย์ลี่ย์ ไม่ได้เจอกันตั้งนาน นี่หลานสาวคุณใช่ไหม!?"ตาแก่...พุงพลุ้ยเดินมาทักทาย แล้วส่งสายตาโลมเลียมาที่เธอ...

วินาทีนั้น...อมัวร์ร่าเห็นผู้หญิงตรงหน้าเหยียดยิ้มที่มุมปาก

เขาเข้ามาโอบเอวของเธอพาเธอเดินไปที่โต๊ะอาหาร เขาทำเธอโดยไม่เกรงใจผู้คนในงานเลย อมัวร์ร่าขยะแขยง พยายามปัดมือของตาแก่ที่ใช้มือมาเค้นคลึงก้อนเนื้อทั้งสองข้างของเธอ แม้มันจะไม่ใหญ่ เพราะด้วยอายุของเด็กที่ยังไม่เจริญเติบโตเต็มที่ เขาค่อยๆโอบพาร่างของเธอหลบไปอยู่แถวปลีกไม่มีคน

อมัวร์เข้าใจถึงรอยยิ้มเหยียดบนใบหน้า...

"หยุดนะ!!! นี่มันงานแต่งงานของคนอื่นนะคะ"เธอส่งเสียงออกไป เธอพอเข้าใจแล้วที่แท้ป้าของเธอวางแผนแบบนี้ไว้สินะ เลว..เลวที่สุด

เฮงซวย การเกิดมาเป็นอมัวร์ร่ามันส้นตีนสิ้นดี...!

"ผมว่าคุณควรหยุดนะ คุณเมสท์"เสียงทุ้มดังขึ้น พร้อมร่างของผู้ชายในชุดสูทสีขาวสะอาดตา "คุณควรหยุดการทำอะไรไม่ดีไม่ร้ายต่อเด็กผู้หญิง กฎหมายมันแรงนะคุณ นี่มันงานแต่งของผมนะ"

เขาพูด ตาลุงแก่ปล่อยตัวเธอ ก่อนหันไปประจันหน้ากับเขา "ยัยหนูหลานสาวคุณเคลย์ลี่ย์มาอ่อยนี่พ่อหนุ่ม เหๆ อย่าทำหน้าแบบนั้นสิ ซิริอัส" เขาว่าก่อนจะเดินไป

อมัวร์ร่าจับๆตัวเอง รู้สึกหวงแหนร่างกายของตัวเองยิ่งกว่าครั้งไหน ตาแก่นั้นพูดอะไร เธอไม่ได้อยากถูกทำมิดิมิร้ายเลย ให้ตายเถอะ การเกิดเป็นอมัวร์ร่ามันส้นตีนสิ้นดี

"เธอ...."เขาว่าเสียงเบา "ลีอา...?"

"นั่นชื่อแม่ของหนู..."อมัวร์ร่าพูดโต้กลับไป "หนูชื่ออมัวร์ร่า...อมัวร์ร่า เคลย์ลี่ย์ ขอบคุณนะคะที่ช่วยนะคะ ขอโทษด้วยที่ทำให้เกิดอะไรแบบนี้ในงานแต่งของคุณ"ไม่ทันที่เธอจะเดินหนี ผู้ชายตรงหน้าก็จับมือของเธอ เขารั้งเธอเข้าไปกอด

"ในที่สุดก็เจอหนู.."

"คุณ...?"

"ชื่อของฉันคือ ซิริอัส ดาเวห์ เป็นพ่อบุญธรรมของหนู อมัวร์ร่า เฟลิซิตี้"

๑๑๑๑๑๑๑๑๑

ซิริอัสตัดสินใจพาเธอไปหาป้า เขาต้องการจะรับรู้เรื่องทั้งหมด ป้าของเธอกำลังหัวเราะร่วนกับแขกในงาน อมัวร์ร่าเม้มปากแน่น เธอได้ยินป้าพูดนินทาใส่ร้ายเธอเสียๆหายๆ "คุณเคลย์ลี่ย์ ผมมีเรื่องต้องคุยกับคุณ"

......ป้านิ่งไป ก่อนจะหันไปสบตา แล้วมองมาที่อมัวร์ร่า "คุณหมายความว่ายังไงกัน ซิริอัส"

"คุณเลี้ยงเด็กคนนี้แบบนี้หรือ?!"เขาโวยวาย "คุณดูสิ ว่าเธอต้องพบเจออะไรบ้าง ปล่อยให้พวกตาลุงแก่ๆลวนลาม แบบนี้คุณมันประสาทรึไง!?"

"ฉันเป็นผู้ปกครองของเธอ ฉันจะทำอะไรก็ได้ คุณต่างหากที่ไม่มีสิทธิ์"

เป็นอีกครั้งที่อมัวร์ร่าคิดว่าการเกิดเป็นอมัวร์ร่ามันส้นตีน

"ใครบอกว่าไม่มีสิทธิ์..."เขาเหยียดยิ้ม "ผมมีสิทธิ์ดูแลเด็กคนนี้ คุณเคลย์ลี่ย์ พ่อแม่ของเธอ ให้ผมเป็นพ่อบุญธรรมของเธอตั้งแต่เธอเกิดมาแล้ว" พอพูดจบอมัวร์ร่าก็รู้สึกเหมือนก้อนเนื้อในอกมันเต้น มันเหมือนเธอพบหนทางแห่งการรอดชีวิต

"......."

"เลิกยุ่งกับเด็กคนนี้ ผมขอร้อง และผมจะดูแลเธอต่อไปเอง"

อมัวร์ร่าไม่รู้อะไรอีกแล้วเธอรู้แค่เขาพาเธอเข้าไปในคฤหาสน์แล้วบอกให้เธอรอก่อน เพื่อที่เขาจะไปเริ่มพิธีแต่งงานของเขา

๑๑๑๑๑๑๑๑๑

อมัวร์ร่าฟังเรื่องราวจากคนที่บอกว่าตนเป็นพ่อบุญธรรม ไม่รู้ทำไมแต่เขาทำให้เธอเชื่อได้ เขาบอกว่า เขา แม่และพ่อของเธอเป็นผู้วิเศษ และชื่อของเธอต้องเป็นอมัวร์ร่า เฟลิซิตี้ ซึ่งเป็นชื่อของเธอ เป็นนามสกุลของพ่อ อมัวร์ร่าพยักหน้ารับรู้ ฟังเขาเล่าเรื่อง แม่ของเธอเป็นผู้วิเศษที่เกิดมาจากพ่อแม่ที่ไม่มีเวทย์มนต์ (นั่นจึงเป็นสาเหตุที่ป้าไม่มีเวทย์มนต์นี่เอง...) ส่วนพ่อของเธอก็เกิดจากสายเลือดผู้วิเศษอยู่แล้ว...ยังไงเธอก็เกิดมามีความวิเศษ

พ่อบุญธรรมทำให้เธอรู้สึกว่าตัวเองวิเศษ เขาไม่ทำเหมือนเธอเป็นขยะ

"แล้ว...แฟนของคุณ เขาเป็นผู้วิเศษรึเปล่าคะ?" เธอถามเขาพลางหัวเราะ เขาเขกหัวเธอน้อยๆ "เป็นสิ เด็กกว่าฉันตั้งหกปี" กินเด็กสินะ อืมๆๆ "ว่าแต่...จะย้ายมาอยู่กับพ่อที่โลกผู้วิเศษไหม?"เขาถาม...

"อื้ม...ค่ะ!"

๑๑๑๑๑๑๑๑๑

ไม่นานหลังจากเธอเปลี่ยนชื่อ เป็น อมัวร์ร่า เฟลิซิตี้ เธอก็ย้ายไปอยู่กับครอบครัวของพวกเขา แล้วก็ได้รับการดูแลเป็นอย่างดี ไม่นานนักพ่บุญธรรมกับภรรยาก็มีลูกตัวน้อย เธอกลายเป็นพี่สาว เธออุ้มเด็กน้อยตัวนุ่มนิ่มคนนั้นด้วยความรักใคร่ รู้สึกมีความสุขเอาเสียมากจริงๆ

และขณะที่อุ้มอยู่นั้น..เธอก็ได้รับสัญญาณการตอบรับจากโรเซีย

ถ้าเธอจะเป็นคุณแม่ เธอจะไม่มีวันเป็นแบบป้าของเธอแน่ๆ

จากนั้นเธอก็ไม่คิดหรอกว่า การเกิดเป็นอมัวร์ร่ามันส้นตีน.... อืม จะมีบ้างบางครั้งที่สบถในหัว...

เธอไม่ชอบที่ป้าเป็นคนที่ไม่เอาไหน ดูแลเธอเหมือนแม่ไม่ได้ เธอจึงดูแลน้องสาวตัวน้อยเสมือนเป็นคุณแม่อีกคนของน้องสาว

เธอเกลียดทุกครั้งเวลาร้องไห้เพราะถูกตี ถูกทำให้บอบช้ำ ความรู้สึกของเธอเวลาร้องไห้มันรู้สึกส้นตีน...เพราะฉะนั้นเธอจึงเกลียดน้ำตาของคนอื่น และนั่นทำให้เธอเกลียดพวกใจเสาะที่มีแต่น้ำตา

เธอคิดว่าเธอเข้มแข็ง...มากๆ

เพราะถ้าเธออ่อนแอ เธอรู้ว่ามันเป็นความรู้สึกที่...นั่นแหละ

- END ?

ลักษณะคำพูด ::

อมัวร์ร่าเป็นเจ้าของน้ำเสียงนุ่มนวล เธอเป็นคนพูดจาไพเราะอ่อนหวาน ดูไม่กรรโชกโฮกฮาก และเพราะคำพูดและรอยยิ้มสวยทำให้เธอเป็นคนที่ทำให้มีเสน่ห์เอาเสียมากๆ อมัวร์มักจะแทนตัวเองว่า "ฉัน" เป็นซะส่วนใหญ่ในบทสนทนา กับคนอายุมากกว่าใช้คำว่าคุณ รุ่นเดียวกันหรือรุ่นน้องจะเรียกชื่อหรือสกุลแล้วแต่ความสนิท เธอมักมีลงหางเสียงคะค่ะ

ยกตัวอย่าง 5 ประโยค

"ลองกินขนมแก้เครียดหน่อยไหมคะ? เขาบอกว่าขนมหวานจะช่วยเยียวยาทุกอย่างนะ"

"แต่งตัวดีๆหน่อยได้ไหม เนี่ย..ชุดที่รีดมามันยับหมดแล้ว"

"คุณคะ.. รบกวนหน่อยได้ไหมคะ?"

"น้ำตาน่ะ..ไม่เคยช่วยอะไรหรอกนะคะ"

"อย่าดื้อ"

ชอบ ::

พวกลูกไม้ - เธอชอบลวดลายลูกไม้ เช่น กระโปรงลูกไม้ กระเป๋าลูกไม้ ระบายลูกไม้ ผ้าปูโต๊ะ ชอบลูกไม้มาก เวลาเห็นจะยิ้ม ถ้าผ่านร้านค้าต้องมีซื้อติดมือมาเนี่ยแหละ

การทำขนมหวาน - เธอมักจะมีสมาธิในการทำอาหาร นั่นคือสิ่งที่เธอชอบเธอรู้สึกผ่อนคลาย และมันทำให้เธอผ่อนคลายเวลาทำจริงๆ

รอยยิ้มของตัวเอง - อมัวร์ร่าชอบเวลาตัวเองยิ้ม เพราะมันทำให้เธอลืมได้ว่าชีวิตตัวเองมันไม่ดี เธอจึงยิ้มบ่อยๆ

กินขนม จิบชา - มันทำให้บรรยากาศดูสบายๆ อมัวร์ร่าจึงมีความสุขมากๆ จากในดวงตาของเธอ

ไม่ชอบ ::

กลิ่นเหม็นอับ - เพราะมันรู้สึกไม่ดี เธอจะรู้สึกคล้ายอยากจะเป็นลมบ่อยๆ

กุ้ง -เพราะเธอแพ้ ทำให้มักปฏิเสธบ่อยๆ

เพลงร็อค - เธอชอบเพลงสบายๆ และเพลงร็อคส่วนใหญ่ เสียงดัง ทำให้เธอรู้สึกหนวกหู เธอเคยพยายามฟังแล้ว แต่ไม่ใช่..ก็คือไม่ใช่จริงๆ อมัวร์ร่าจึงมักยกมือขึ้นมาปิดหูตัวเองบ่อยครั้ง

คำแสลง... - เธอมักจะเมาๆกับคำแสลง เธอรู้สึกเหมือนตัวเองมักจะงงเวลาเจอคำแสลง ใช่ เธอไม่ชอบหากใครมาพูดใส่ เธอขมวดคิ้วเป็นปมเลยนะ

เกลียด ::

ป้าของตัวเอง - สาเหตุที่ชอบทำร้ายเธอตอนเด็กๆ เป็นคนเวรๆ เธอยังคงเกลียดอีกฝ่าย แต่ไม่ได้แสดงอาการอะไรมาก แค่ดวงตาอบอุ่นกลับแข็งกร้าวขึ้นมา

ตาลุงบ้ากามทั้งหลาย - สาเหตุก็คือดังในประวัติ มาทำตัวรุ่มร่ามกับเธอเนี่ยแหละ อาการก็แค่เบ้ปากนิดๆ แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรออกมามากมาย

คนขี้นินทา -นิสัยแบบป้าของเธอ เธอเกลียดคนแบบนี้ เวลาเจอก็แค่จะถอนหายใจแล้วเดินหลบไปอีกทาง

คนใจเสาะ ขี้แพ้ - เพราะอมัวร์ร่าเป็นคนทุ่มเท พอเห็นใครใจเสาะขี้แพ้ เธอเลยรู้สึกหงุดหงิด เธอมักจะมีอาการที่ปรายตามองอย่างสงบแล้วแผ่ไอทะมึนอะไรบางอย่างออกมา

น้ำตา - เพราะความรู้สึกมัน...ส้นต..... อืม ก็นั่นแหละ อมัวร์ร่ามักจะเงียบๆกลับการเห็นใครมีน้ำตา คล้ายสมองมันขาวโพลนไปหมด

กลัว ::

ครอบครัวจะเป็นอะไรไป - เธออยู่กับครอบครัวพ่อบุญธรรมจนผูกพัน หากพวกเขาเป็นอะไรไป... เธอคงใจสลาย

แพ้ ::

กุ้ง - ทานแล้ว ปากจะเริ่มบวมเจ่อ ผื่นแดงเริ่มขึ้นที่คอ ทำให้ต้องกินยาแก้แพ้ ถ้าอาการหนักมากๆคล้ายหายใจไม่ออกนี่ต้องหาคุณหมอแล้ว

อาวุธ ::

คทา - เอาไว้ใช้ร่ายเวทย์เพื่อการต่อสู้ไป โดยปกติมันมักจะอยู่ในขนาดย่อส่วนจนกว่าเธอคิดจะใช้มัน

พัด - สีโรสโกล์ดดูหรูหราเช่นเดียวกับคทา มีน้ำหนักเบา แถมพับเก็บได้เลยพับเก็บใส่เสื้อคลุมไปเลย เป็นพัดที่ใช้ร่วมกับเวทย์มนต์ มีความสามารถปัดการป้องกันระยะที่พุ่งเข้ามาหา พัดอันนี้จึงมีความสามารถป้องกัน

งานอดิเรก :: ทำขนม - จิบชา กินขนม - เย็บผ้า - บ่น (?)

ความสามารถพิเศษ :: ทำขนมหวาน (โดยเฉพาะพวกเค้กและคุกกี้) - แรงเยอะมากๆเวลาเธอโกรธ

เพิ่มเติม ::

-คำว่า "เกิดเป็นอมัวร์ร่ามันส้นตีน" เป็นการสบถในวัยเด็ก ความคึกคะนอง มันเลยทำให้คสามคิดนี้แล่นเข้ามาในหัวพอดี และหาคำไหนมาบรรยายมากกว่าคำนี้ไม่ได้ คำอื่นมันไม่ได้ฟีล เวลาเจออะไรแย่ๆเลยอาจสบถคำนี้ในใจ แต่หลังๆมาก็ไม่ค่อยสบถแล้ว

- Family -

|| Cedrig Felicity (Father)& Lea Felicity ( Lea Gannar ) (Mother) ||

|| Iris Kleyly ( Iris Gannar ) (Aunt) ||

|| Sirius Daveh & Jennis Daveh ( Jennis Miller ) & Fiona Daveh ||

_________________________________________

♕ INTERVIEW CHARACTER ♕

หลังจากชายผู้สวมปลอกแขนสีทองคำพาตัวเธอมาที่ยังห้องแห่งนี้เเล้ว สิ่งที่รออยู่เบื้องหน้าจึงเป็นหญิงสาวร่างสะโอด สวมแว่นตากรอบเหลี่ยม ใบหน้าแต่งแต้มสีเข้มทำให้ดูจริงจังมีระเบียบ หล่อนปรายสายตามองผู้มาใหม่เล็กน้อย กล่าวเชื้อเชิญนักเรียนใหม่แห่งสถาบันโรเซียให้ทรุดกายนั่งลงตรงเก้าอี้ตัวโตตรงหน้าตน

"ช่วยกรุณาแนะนำตัวด้วยค่ะ" หญิงสาวกล่าวเรียบง่าย แสนสั้น และไม่ได้มากมายไปกว่านั้น แต่จากการศึกษามาก่อนบ้างก็คงทำให้ทราบกันดีว่า การแนะนำตัวที่แสดงออกถึงบุคลิกของตนที่สุดคือตัวเลือกที่เหมาะสมอย่างมากในเวลานี้

---- เธอส่งยิ้มให้หญิงสาวที่ถามชื่อออกมา อมัวร์ร่า เฟลิซิตี้ยังคงมอบรอยยิ้มแสนอบอุ่นนุ่มนวลเป็นเอกลักษณ์ของตัวเอง เธอไม่ได้รีบร้อนในการจะพูดชื่อของตัวเอง แต่ใช้เวลาไม่นาน เธอก็เอ่ยด้วยน้ำเสียงหวานนุ่มละมุนตอบไปว่าชื่อของเธอคืออะไร "อมัวร์ร่า เฟลิซิตี้ค่ะ"

ดวงตาหลังกรอบแว่นทรงเหลี่ยมปรายมองเล็กน้อย "จุดประสงค์อะไรที่ทำให้คุณเลือกสถาบันโรเซียจากตัวเลือกมากมายของคุณกันคะ?" เธอถาม มีเสียงเคาะด้ามปากกาลงบนแผ่นรองกระดาษตลอดเวลาดังเป็นจังหวะต่อเนื่อง ขับเน้นให้ความรู้สึกราวถูกเร่งเร้าดั่งเสียงเข็มนาฬิกาเคลื่อนกายถอยหลัง นับรอเวลาสุดท้ายมาเยือนไม่มีผิด

---- เสียงเคาะด้ามปากกาเป็นจังหวะไม่ได้ทำให้เธอรู้สึกเหมือนถูกกดดันอะไร อมัวร์ร่าค่อยๆตอบ "ฉันคิดว่าใครๆก็อยากจะมาที่นี้นะคะ" เธอยิ้มแล้วพูดต่อ "แต่ที่อยากมาเรียนจริงๆก็เพราะอยากมาตามรอยของพ่อและแม่ค่ะ" เธอยิ้มอีกครั้ง

"รู้รึเปล่าคะว่าสถาบันของเรามีกฎอะไรบ้าง"

---- อมัวร์ร่าค่อยๆผงกหัวขึ้นลง "กฎสองข้อสินะคะ?"

คำตอบที่ได้รับไม่ได้ทำให้เกิดความเปลี่ยนแปลงใดบนดวงหน้าสวยเข้ม หญิงสาวครือเสียงในลำคอเล็กน้อย จดอะไรบางอย่างลงบนกระดาษสีขาวบนแผ่นรองตรงหน้าเธอ "ค่ะ" เสียงเอ่ยราบเรียบไร้อารมณ์ไม่แยแสสักเท่าไหร่นัก พลันใบหน้างามเงยขึ้นสบสายตากับผู้อ่อนเยาว์กว่า ส่งสัญญาณให้เธอกล่าวเท้าเดินไปหา ก่อนหยิบตราปั๊มสีน้ำเงินขึ้นประทับลงบนข้อมือซ้าย

"ขออวยพรให้คุณโชคดี มิส เฟลิซิตี้ หวังว่าคุณจะไม่ด่วนตายก่อนจะถึงวันสุดท้ายที่เราได้พบกันนะคะ"

_________________________________________♕ INTERVIEW PARENT ♕

สวัสดีค่ะท่านผู้ปกครองที่เคารพรักส์ทุกท่าน รันรันเองนะคะ หรือจะเรียกอาร์ซีก็ได้ ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ!

::  มอ แอ วอ แมว นอ อำ นำ ไม้โท น้ำ แมวน้ำค่า

ขอถามแรงบันดาลใจในการสร้างลูกๆ หน่อยได้รึเปล่าคะ

:: จากทวิตของคุณ @julmoonchild ที่กล่าวว่า "ฉันชอบที่เราบอบบางแต่ก็หยาบกระด้างและดิบเถื่อนได้ในเวลาที่จำเป็น" ด้วยเหตุนี้พออ่านอมัวร์ร่า แมวน้ำจึงมีความรู้สึกว่ามันทับซ้อนกันขึ้นมา เป็นฟีลที่ดูน่าติดตามดี คนที่เรียบร้อย อบอุ่น อ่อนโยนมาตลอด แต่พร้อมจะปกป้องตัวเอง และการแสดงออกที่งดงาม หากแต่ภายในก็สบถคำหยาบเป็นเหมือนคนปกติทั่วๆไปค่า ❤ แล้วก็ ถึงบทจะบอกคุณแม่ เราพยายามใส่มุมมองว่าที่จริงเธอก็แค่ผู้หญิงวัย 20 ธรรมดาๆทั่วไป ดูอ่อนหวานแต่ที่จริงก็มีอะไรๆอยู่

นิยามของน้องนี่เป็นคนแบบไหนเอ่ย

:: "ขนมหวานที่ไม่หวาน" ค่า อารมณ์แบบมีทั้งรสฝาด ขม เค็ม เปรี้ยว แต่ภายนอกคือขนมหวานอัลไลแบบนี้ แฮร่

ถ้าน้องไม่ติด สนใจรับบทเสริมหรือว่ารับน้องกลับบ้านดีคะ

:: แล้วแต่หัวใจรันเลยค่า แง้ ;_______;

เรื่องการจับคู่ บอกก่อนน้าว่าไม่ได้มีคู่กันทุกคน เราถือว่าถ้าเคมีเข้าเราถึงจะชงให้ (?) ทั้งนี้ทั้งนั้นจะคละกันไปทั้งYaoi,Normal ดังนั้นเราจึงอยากถามหน่อยค่ะ ว่าทางผู้ปกครองโอเคกับสองแนวนี้รึเปล่าเอ่ย?

:: โอเคนะคะ นะคะ เจอกันสักแปบนึง----//เพลงแก่ แค่ก โอเคนะคะ โอเคเลย!

พล็อตหลากหลายมากค่ะ ยำสารพัดแนวมากๆ ดังนั้นบางทีเนื้อเรื่องก็จะทวิสหน่อย..รันไม่ใช่สายสุขนิยม แต่เรื่องนี้จะพยายามนิยมสุขให้เกียตริคุณคอเมดี้กับโรแมนซ์เขา รับได้ใช่ไหมคะ แต่ถ้าไม่ได้ก็ไม่เป็นไรนะคะ ต้องรับค่ะ รันบังคับ (อ้าว---)

:: รับได้อยู่แล้วถ้าเป็นรัน ❤

ยังไงก็โชคดีมีชัยนะคะ ขอให้ติด ขอให้โดน ขอให้ปัง เพี้ยง ๆ!

O W T H