คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : H I G A N B A N A #2 "Kotone Izanami"
|
ยิ่งคุณอยู่กับใครสักคนนานเท่าไร
ยิ่งจากกันได้ยากเท่านั้น
กว่าจะได้รู้ว่าหัวใจตัวเองว่าสามารถรักคนๆหนึ่งได้มากมายขนาดไหน ก็ต่อเมื่อมาถึงเวลาแห่งการพลัดพรากเสมอ
 พี่โค้ดแมวคนดีย์ / ธีมงามๆจาก # / ยูทูป 105KP / Image from google
|
|
ชื่อ-นามสกุล : โคโตเนะ อิซานามิ { Kotone Izanami }
ชื่อเล่น : อิซานามิ , นามิ { Izanami ' Nami }
▪ นามิคือชื่อเล่นของหญิงสาวค่ะ เกิดจากการตัดอิซาออกแล้วเรียกกันสั้นๆง่ายๆ (?)
ความหมายของชื่อ :
▪ โคโตเนะ - เสียงพิณ
▪ อิซานามิ - สตรีผู้ถูกเชิญมา
▪ โคโตเนะ อิซานามิ จึงแปลได้ว่า [ เสียงขับขานนำทางให้สตรีที่ถูกเชิญมา ] ค่ะ
▪ นามิ - คลื่น
▪ ที่มารดาตั้งชื่อให้ว่าอิซานามิ เนื่องมาจากว่า แม่ของเธอเป็นคนที่เชื่อและศรัทธาในตัวของเทพเจ้า ทั้งตอนนั้นวันที่อิซานามิเกิดคือวันที่ท่านแม่ของเธอได้ถูกเชิญไปสอนเรื่องการร่ายรำแด่สตรีอย่างสมเกียรติ จึงได้ตั้งชื่อของนามิขึ้นมาให้เป็นควาาภาคภูมิใจของนาง
อายุ : 24
นิสัย :
กิริยามารยาทท่าทางทุกย่างก้าวล้วนสง่างามชวนจับตามอง โคโตเนะ อิซานามิ คือหญิงสาวที่มีบุคลิกภาพลักษณ์สง่างาม ไม่ว่าจะคำพูดคำจา หรือ การกระทำการแสดงออกของเธอ ล้วนดึงดูดบุรุษเพศให้มองพินิจร่ำไปไม่เพียงแต่แค่บุรุษเพศเท่านั้น เพราะตัวของหญิงสาว อิซานามิคือหญิงสาวที่เป็นจุดสนใจของผู้คน เธอเป็นจุดเด่นนั่นเอง ทำอะไรก็ล้วนแต่มีผู้คนต้องการสนใจตัวเธอ เธอคือบุคคลที่มักจะได้รับความสนใจจากรอบข้าง ไม่เคยถูกเมิน เป็นจุดเด่นที่ใครๆต่างก็จ้องมองมา จึงทำให้โคโตเนะ อิซานามิ เป็นผู้หญิงที่โดดเด่น และ เจิดจรัส ในเวลาเดียวกันได้อย่างง่ายดาย หญิงสาวเป็นผู้หญิงที่รักษาในมารยาท มีกาลเทศะ จนเป็นประเภทที่เรียกได้ว่ามารยาทต้องเป๊ะในทุกจุดที่จะทำก็ว่าได้ โคโตเนะ อิซานามิ คือผู้หญิงที่ภาพลักษณ์เรียบร้อย มีมารยาทคลับคล้ายผ้าที่ถูกพับเก็บเอาไว้
ผู้หญิงที่เข้าใจในเรื่องของความสวยความงาม โคโตเนะ อิซานามิ มีความรักสวย รักในความงามตามฉบับของสาวๆโดยทั่วไป เธอเป็นคนดูแลตัวเองให้ดูสวยและสง่าตลอดเวลา เรื่องของความสวยงามสำหรับเธอในฐานะนางรำมันจำเป็นต้องมีติดตัวอยู่เสมอ แน่นอน ว่า มันขาดไปไม่ได้เด็ดขาด จะให้สภาพตัวเองโทรม นั่นคือสิ่งที่อิซานามิทำไม่ได้ และไม่ต้องการให้มันเกิดขึ้นกับตัวเองทั้งนั้น หญิงสาวจึงมักจะเข้านอนตั้งแต่หัวค่ำ มากกว่าจะนอนดึก เพราะจะทำให้สุขภาพร่างกายและบุคลิกภาพของเธอเสีย หรือลดหย่อนลงได้ ทั้งนี้เธอแคร์ในด้านของสุขภาพและความงามเหล่านี้พอสมควรเลยค่ะ อิซานามิแคร์เรื่องของสุขภาพและความงามมากจริงๆ และเธอเน้นให้ความสำคัญกับริมฝีปากของตนเอง โดยการทาลิปอ่อนที่ทำจากธรรมชาติมาทาเบาๆไม่มาก อิซานามิจะไม่ใช้น้ำลายป้ายริมฝีปากไม่ให้แห้งผากเด็ดขาด ถ้าหากไม่มีลิปก็จะใช้น้ำดื่มไม่ให้ริมฝีปากแห้งผากแทน นอกจากริมฝีปากจะใส่ใจผิวพรรณมาเป็นอันดับสอง เธอจะระมัดระวังตัวไม่ให้ตนเองหกล้มหรือมีแผลถลอกเด็ดขาด นอกจากนี้ที่เธอจะดูแลคือเรือนผมยาวสลวยที่หมั่นหวีพร้อมสระเป็นประจำ
รักในศักดิ์ศรีของความเป็นผู้หญิง แม้เป็นเพียงนางรำแต่มิใช่ว่าจำเป็นต้องผ่านเงื้อมมือบุรุษแบบที่พวกท่านคิด โคโตเนะ อิซานามิ ไม่เคยบำเรอบุรุษผู้ใดด้วยกาย เธอใช้แต่การแสดงร่ายรำเพียงเท่านั้น เพราะฉะนั้นในฐานะหัวอกลูกผู้หญิงจึงยอมไม่ได้หากใครจะลุกขึ้นมาดูถูกในฐานะของนางรำว่าบำเรอแต่บุรุษ อิซานามิรักในศักดิ์ศรีของความเป็นผู้หญิง เธอจึงเป็นจำพวกสงวนเนื้อสงวนตัวของตัวเองไม่ให้บุรุษผู้ใดแตะต้องหรือล่วงเกิน แต่แค่เป็นเพียงเหตุบังเอิญ อิซานามิก็ไม่คิดอะไรมาก เธอไม่ได้เกลียดเหล่าบุรุษเพศ เธอแค่ต้องการรักษาระยะห่างให้เหมาะสมก็เพียงพอ
หญิงสาวเป็นคนที่นุ่มนวลไม่ได้ทำตัวแรงๆอะไรให้ใครเขารู้สึกไม่ดี ตัวเธอเป็นคนนุ่มนวลละเมียดละไม อ่อนหวาน ความกุลสตรีและความมีมารยาทของเธอนับได้ว่าต้องเรียกได้ว่าทำให้ใครต่อใครล้วนรู้สึกดี โคโตเนะ อิซานามิ จึงเป็นผู้หญิงละเอียดที่มักจะเก็บรายละเอียดกับสิ่งเล็กน้อยของคนอื่น ผู้หญิงที่ขี้เกรงใจ และไม่กล้าปฏิเสธคำขอของผู้อื่น เธอจึงดูเป็นผู้หญิงที่ยอมคนมากคนหนึ่ง
มีน้ำใจ โอบอ้อมอารี คือนิสัยที่ติดตัวมาแต่เกิดของอิซานามิ ชอบที่จะมีน้ำใจให้ผู้อื่น ทั้งยังชอบช่วยเหลือคนที่เดือดร้อนเสมอ เป็นคนชอบที่จะช่วยเหลือคนอื่น ไม่ใช่คนใจจืดใจดำ ที่จะเห็นคนอื่นเดือดร้อนโดยไม่ทำอะไรสักอย่าง เพราะตัวของเธอนึกถึงจิตใจของเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน ประมาณว่าถ้าฉันไม่ช่วยแล้ว ถ้าหากวันใดฉันเดือดร้อนก็คงจะไม่มีใครอยากจะช่วยเหลือเป็นแน่แท้ เพราะคิดแบบนี้จึงทำให้ อิซานามิมักจะช่วยเหลือคนอื่นมาตั้งแต่เด็กๆแล้วค่ะ เธอจึงดูเป็นที่พึ่งพิงของคนอื่นได้เป็นอย่างดี ใครๆก็อยากจะพึ่งพิงเธอเวลามีเรื่องเดือดร้อน ที่พักพิงที่อาศัยที่พร้อมจะช่วยเหลือเสมอ อนึ่งเพราะตัวของโคโตเนะ อิซานามิ คือผู้หญิงที่ไม่ปฏิเสธผู้อื่น หรือ ปฏิเสธคนไม่เป็นไม่เก่งเท่าใด อิซานามิมักจะเผลอแสดงท่าทีลำบากใจออกมาให้เห็นทางสีหน้าอย่างชัดเจน เธอจะมีท่าทีอึกอัก พูดไม่ถูกในบางที แต่สุดท้ายก็จะพูดว่าไม่เป็นไรเจ้าค่ะ แล้วยอมทำทุกอย่างอยู่ร่ำไป..
มักเอาปัญหาทุกอย่างมาลงกับตัวเอง คือ อิซานามิมักจะเก็บปัญหาทุกอย่างมาไว้ที่ตัวเองเสมอ ไม่ว่าปัญหาจะไม่ได้เกิดจากตัวของเธอเลยก็ตาม หากมันเกิดจากผู้อื่น อิซานามิก็ยังเอาเก็บมาคิด ปัญหาของผู้อื่นก็คลับคล้ายจะกลายเป็นปัญหาของเธอเองเสียอย่างนั้น เพราะเป็นคนที่ใส่ใจในปัญหาเอาเสียมาก จึงเก็บเอาไปคิดทุกครั้งเวลาที่เรื่องใดมีปัญหา และเพราะกระนั้นสาวเจ้าจึงเป็นคนคิดมาก และ เหมือนไหล่ทั้งสองข้างของนางจะแบกรับอารมณ์ความรู้สึกและปัญหาต่างๆของตัวเองเอาไว้เสมอ เธอนั่นทั้งคิดมาก คิดเล็กคิดน้อยกับเรื่องเล็กๆ บางเรื่องไปเสียด้วยซ้ำ เป็นคนคิดเยอะ คิดอะไรไว้มากมาย รวมไปถึงความรู้สึกต่างๆที่คิดแต่ไม่ได้พูดออกมาเลยแม้แต่น้อย ทำให้กลายเป็นคนที่เครียดง่ายกว่าปกติของคนทั่วไป
พยายามจะผ่อนคลาย จึงมักใช้เวลาว่างให้เป็นประโยชน์ในการจะหากิจกรรมดีๆสักกิจกรรมในการไม่ให้ไปคิดที่เรื่องที่ตัวเองกำลังเครียดมากจนเกินไป และกิจกรรมเหล่านั้นโดยส่วนใหญ่กิจกรรมแก้เครียดของหญิงสาวจะเป็นกิจกรรมร่ายรำเสียส่วนใหญ่ หรือไม่ก็กำลังนั่งโยนก้อนหินลงบ่อน้ำเพื่อให้จิตใจสงบและปลอดโปร่งเลิกไปคิดถึงสิ่งที่ทำให้เครียด หญิงสาวจึงมีคติประจำใจที่เรียกได้ว่า "ใช้ชีวิตให้สงบสุข โดยแบ่งเวลาทำงานกับเวลาพักผ่อน" เธอไม่ใช่หุ่นยนต์ที่จะต้องคอยตื่นขึ้นมารับรู้ปัญหานะคะ สำหรับเธอแล้วการนอนพักผ่อน เป็นสิ่งจำเป็น และ เป็นเวลาเดียวที่หญิงสาวอย่างอิซานามิจะรู้สึกเป็นอิสระ ไม่รู้สึกผูกมัด และผ่อนคลาย ใบหน้าในยามหลับจึงเป็นใบหน้าที่ชวนมองไม่น้อยเลยทีเดียว
เป็นคนมีความพยายามในทุกเรื่อง เธอมีความพยายามในการที่จะทำอะไรสักอย่าง และตอนทำก็ล้วนแต่จะใช้สติคิดพิจารณาเสมอ ให้อารมณ์เข้าข่ายคำว่า "ทำการใหญ่ใจต้องนิ่ง" ขึ้นมา ใช่ เพราะเวลามีเรื่องอะไรใหญ่โต สิ่งที่เธอจะทำคือพยายามนิ่งและพยายามที่จะคิดออกมาว่าจะทำอย่างไร แบบนี้ดีไหม ได้ไหม โอเคไหม เป็นคนที่โดยปกติจะไม่เคยท้อต่ออุปสรรค ทำอะไรก็มักจะก้าวผ่านอุปสรรคมาได้ แน่นอนว่าผ่านมาได้ด้วยตัวคนเดียว เพราะ ทำอะไรตามลำพัง ไม่เคยปรึกษาอะไรคนอื่นเลยแม้แต่น้อย ทำอะไรไม่เคยท้อและไม่คิดอยากจะท้อ เพราะไม่ชอบการยอมแพ้ทั้งๆที่ตัวเองยังไม่เต็มที่ที่สุด อิซานามิจึงไม่ยอมท้อต่ออุปสรรคแบบที่คนอื่นคิดกัน
เป็นคนรักความสงบมากคนหนึ่ง และ มากยิ่งกว่าใครจะรู้ เธอชื่นชอบในความสงบ และ เกลียดความวุ่นวาย การทะเลาะเบาะแว้ง การขัดแย้งอะไรต่อกัน เพราะเป็นคนที่ต้องการความสงบ ไม่ชอบอะไรที่เรียกได้ว่าวุ่นวายมากมายเสียเท่าไร หากแม้นิสัยโดยส่วนตัวของอิซานามิจะไม่ใช่ผู้หญิงพูดน้อยและดูสงบเยือกเย็นก็จริง แต่ก็ไม่ใช่ว่าเธอจะชอบความวุ่นวายหรือการเห็นคนอื่นลุกขึ้นมาทะเลาะกัน อย่างนู้นอย่างนี้ มันไม่ใช่เรื่องเสียเท่าใดนักก็ว่าได้
มีอะไรในใจไม่เคยพูดไม่เคยบอกอะไรใคร ไม่ใช่ไม่เปิดใจให้ชาวบ้านแต่ไม่อยากให้คนอื่นต้องมาลำบากใจกับปัญหาที่เกิดขึ้นจึงพร้อมจะรับปัญหาทุกอย่างด้วยตัวคนเดียว แต่ในจิตใจก็พร้อมที่จะผลักไสอะไรในใจเหล่านั้นออกไปตลอดเวลา อยากจะลืมว่าตัวเองมีภาระอะไรต้องทำบ้าง ความรู้สึกที่อยากจะทิ้งปัญหาเหล่านั้นจนแทบบ้าของอิซานามิ สะท้อนออกมาจากดวงตาที่นับวัน ดวงตาแสนสวยมันดูจะเหนื่อยล้าราวไม่อยากจะแบกรับอะไรอีกแล้วก็ว่าได้ ในตอนนี้เหมือนดวงตาคู่นั้นกำลังเหนื่อยมากขนาดไหน คนที่มองอาจรู้ได้เลยในทันทีก็ว่าได้
หญิงสาวไม่ใช่คนขี้อายและไม่ใช่คนที่จะตื่นผู้คน เธอเป็นคนที่เรียกได้ว่าออกจะเป็นคนกล้าแสดงออกและกล้าแสดงความสามารถของตัวเองให้ผู้อื่นเห็นเสียด้วยซ้ำ และเป็นคนที่มักจะให้ความร่วมมือในการออกความเห็นแก่คนอื่นเสมอๆ เธอเป็นคนที่สามารถออกความคิดเห็น การอยู่กับสังคมของเธอเป็นธรรมชาติไม่ได้มีความเขอะเขินชวนให้หงุดหงิดใจ สรุปได้ว่าตัวของหญิงสาวนามอิซานามิเป็นผู้หญิงที่เข้าสังคมเก่งคนหนึ่งเลยล่ะนะคะ
โคโตเนะ อิซานามิ เป็นคนที่เรียกได้ว่ามักจะมีสภาวะกดดันตัวเอง เพราะด้วยความที่คิดว่าทุกปัญหาทุกสิ่งอย่างเกิดจากตัวเองจึงทำให้ตัวของอิซานามินั่นหนามักจะทำอะไรผิดพลาดได้โดยง่ายเพราะเรียกได้ว่าข้อผิดพลาดที่เกิดจากอิซานามิส่วนใหญ่คือการกดดันและหวังในผลลัพธ์มากจนเกินไป จนไม่สามารถทำอะไรได้ดั่งใจตนเองมากเท่าที่ควร และทำให้เกิดความเครียดได้โดยง่าย ยิ่งกดดัน ยิ่งเครียด ก็จะรู้สึกว่าทำอะไรก็ไม่ได้ดั่งใจเลยสักเรื่อง
เธอเป็นคนที่มาพร้อมกับคำว่าพรแสวง จึงไม่ชอบบุคคลที่มีแต่พรสวรรค์ ก็เพราะพวกคนที่มีพรสวรรค์มักไม่เข้าใจหรอกว่า คนที่มาพร้อมกับพรแสวงเฉกเช่นเธอนั้น ต้องพยายามมากแค่ไหน อิซานามิเป็นคนที่พยายาม ทะเยอทะยานเพื่อจะไปถึงจุดหมายที่ตัวเองหวังเอาไว้เสมอ ตัวเธอมักจะทุ่มเทแรงกายและแรงใจในทุกครั้งที่จะทำอะไรต่อมิอะไรในวันหนึ่งเสมอ เป็นคนที่ต้องพยายามมากกว่าใคร และ พยายามจะยืนหยัดขึ้นมา เจ้าตัวเป็นคนเช่นนี้ อิซานามิเกลียดคนที่เอาแต่คำว่า "พรสวรรค์" มาเป็นข้ออ้างในการที่ไม่ทำอะไรเลย เธอจึงหงุดหงิดออกมา เวลาที่ได้ยินใครพูดประโยคว่า "พยายามเท่าไรก็ไม่เท่าพรสวรรค์" อิซานามิจะแสดงท่าทีที่ออกไปทางไม่พอใจนัก แต่ก็ยังคงดูนิ่งสงบไม่ได้ดูโหวกเหวกโวยวายออกมา
บุญคุณต้องทดแทน เธอเป็นคนที่ให้ความสำคัญกับเรื่องบุญคุณมาเป็นลำดับหนึ่ง เธอให้ความสำคัญกับเรื่องนี้มาก อิซานามิจึงเป็นหญิงสาวที่กตัญญูมากคนหนึ่ง เธอกตัญญูต่อผู้มีพระคุณและรู้จักการตอบแทนคุณ สิ่งใดที่เธอได้ อิซานามิก็จะทำเพื่อตอบแทนพระคุณต่างๆเหล่านั้นที่ได้รับมา อิซานามิไม่เคยทรยศคนที่มีบุญคุณกับตัวเอง เธอไม่ใช่คนเนรคุณที่จะไม่รู้จักบุญคุณคนอื่น แต่เพราะรู้จึงพยายามจะตอบแทนคุณผู้คนอยู่ร่ำไป
โคโตเนะ อิซานามิ โดยพื้นฐานไม่ใช่คนที่โกรธหรือเกลียดคนง่าย อิซานามิเธอไม่ค่อยได้โกรธใคร แต่ใช่ว่าจะโกรธไม่เป็น โกรธยากและหายยากจึงเป็นคำแทนตัวเธอได้อย่างดี และตอนโกรธอาจเรียกได้ว่าน่ากลัวก็เป็นได้ ทั้งดวงตาที่แดงก่ำ ทั้งน้ำเสียงที่กระด้าง อิซานามินางเกลียดคนยาก และ ประเภทที่ทำให้อิซานามิเกลียดได้จริงๆคือประเภทที่ต้องทำร้ายจิตใจของเธอมามากจนนับไม่ถ้วนก็เป็นได้ เจ้าตัวเป็นประเภทฝังใจ ที่เวลาถูกกระทำอะไรให้เจ็บช้ำมากๆ ก็เก็บกด และ กลายเป็นสิ่งที่ฝังใจตัวเองเอาเสียมากมายจนไม่สามารถอธิบายความรู้สึกได้ ฝังใจ จึงกลายเป็นประเภทเจ้าคิดเจ้าแค้น โคโตเนะ อิซานามินั่นเป็นคนที่เจ้าคิดเจ้าแค้น และ มีแรงอาฆาตสูงคนหนึ่ง แต่ก็ไม่ได้แสดงท่าทีร้ายๆอะไรออกมา เพียงแค่ทำตัวไม่สนใจและปรายตามองด้วยสายตาตำหนิติเตียนออกมาใส่อีกฝ่ายบ่อยๆเพียงเท่านั้น...
ผู้หญิงที่ดูออกง่าย และ มักจะถูกเดาอารมณ์ออกมาได้อย่างง่ายดาย อิซานามิ มักจะแสดงความรู้สึกออกมาผ่านสีหน้าของเจ้าตัวเองเสมอ ไม่ว่าจะทุกข์ สุข เสียใจ หรือลำบากใจ คิดมาก ก็แสดงออกมาผ่านสีหน้านั้นตลอดเวลา และต่อให้จะพยายามเก็บซ่อนมันมากเสียเท่าใดก็ไม่เคยปกปิดมันได้ หญิงสาวเป็นประเภทโกหกไม่เก่ง แต่ใช่ว่าจะโกหกไม่เป็น อิซานามิเป็นผู้หญิงดื้อเงียบ เเม้อาจดูเป็นคนมีมารยาทละมุนละไมมากแค่ไหน แต่เธอเองก็เป็นผู้หญิงที่ดื้อเงียบและมีความต่อต้านในสิ่งที่ตัวเองไม่ต้องการออกมาอย่างที่สุดเช่นกัน
จิตใจของเธอคือความใจแข็ง ใจแข็งในเรื่องของความรักและผู้ชาย ไม่เคยหลงรักผู้ชายคนไหน มักจะสร้างระยะห่างเอาไว้อย่างชัดเจนเสมอ ระยะห่างที่จัดสรรแบ่งตามสถานภาพของความสนิทชิดเชื้อ และตามความเหมาะสม อิซานามิจะแสดงออกอย่างชัดเจน เช่น หากจะมีบุรุษคิดมาพูดแทะโลมเธอ อิซานามิจะยืนห่างอีกฝ่ายสักสองสามก้าว แล้วจะแสดงท่าทีสงบๆ พร้อมทั้งพูดบอกอีกฝ่ายว่ามันมิสมควรก็ว่าได้ เธอไม่อยากจะมีสัมพันธ์ใดจากผู้ชาย เธอกลัวและหวาดกลัวในการจะใช้ชีวิตคู่ครอง แต่ไม่ได้หมายความว่าเธอจะหวาดกลัวผู้ชาย เธอเพียงแค่กลัวว่าหากใช้ชีวิตคู่ไปแล้ว และ มันไม่เป็นเหมือนเดิมจะเป็นเช่นไร เพราะอิซานามิต่างรู้ตัวดีว่าตัวเธอนั่นไม่ได้มั่นคงพอที่จะรักใครได้ไม่แปรเปลี่ยน หากเขาตายเธอก็คิดว่าตัวเองอาจไม่ได้รักเขาอีกต่อไปก็ได้ อิซานามิจึงเป็นหญิงใจแข็งที่ไม่ยอมเปิดรับผู้ชายคนใด เพราะเธอกลัวว่าสิ่งที่ลูกที่อาจเกิดมาในอนาคตต้องการครอบครัวที่สมบูรณ์และอบอุ่น และ อิซานามิเข้าใจความรู้สึกของเด็กที่ต้องการความอบอุ่นของครอบครัวได้เป็นอย่างดี ในเมื่อเธอไม่เคยสัมผัสมันเลย...
ประวัติ :
"อิซานามิแห่งเรือนโคโตเนะ" คือนามที่ได้เรียกขานหญิงสาวจากทุกแดนสารทิศว่าเป็นหญิงงามผู้มีศิลปะในการแสดงร่ายรำที่งดงามและเป็นที่จดจำของผู้คนนับร้อย หญิงสาวคือบุตรสาวคนกลางของครอบครัวโคโตเนะซึ่งมีมารดาเป็นอดีตนางรำที่ร่ายรำได้งดงามที่สุดของแคว้นแห่งนี้ และเธอยังเป็นบุตรสาวของขุนนางผู้มีฝีมือเสียด้วย
"นามิ!!!!!"
เสียงตวาดในวัยเด็กดังลั่นมาในโสตประสาท ผู้เป็นมารดา 'โคโตเนะ ฮิรางิสะ' หรือ 'บุปผางามในย่านโคมแดง'ในอดีตได้เอ่ยตวาดเรียกลูกสาวคนกลางผู้มีใบหน้าสะสวยแต่ยังเล็ก นางก้าวเข้ามาอย่างรวดเร็ว ก่อนจะจับร่างของเด็กหญิงวัย 7 ขวบที่พึ่งทำการปีนป่ายต้นไม้เมื่อครู่ จับแขนของเด็กน้อย จับตัวเธอพลิกซ้ายดูที พลิกขวาดูที ก่อนมือเรียวของอดีตนางรำในย่านโคมแดงจะตีมาที่ขาของเด็กหญิง
"ข้าบอกเจ้ากี่ครั้งกัน นามิ เจ้าคือความหวังเดียวของแม่"
"เจ้าควรจะเลิกเล่นเช่นนี้ได้แล้ว"
อิซานามิไม่เคยปลาบปลื้มและไม่มีวันปลาบปลื้ม ชีวิตหลังจากนั้นของเด็กหญิงที่ควรจะทำตัวให้เหมือนเด็กหญิงตัวน้อยตามวัยแสนน่ารักโดยทั่วไป กลับอยู่ภายใต้การปกครองเผด็จการของผู้เป็นมารดา ในขณะที่มองพี่สาวของตัวเองที่สามารถออกวิ่งได้ตามปกติ หรือ จะเป็นน้องชายที่ได้รับอิสระ หากแต่ตัวของอิซานามิกลับจำต้องมานั่งพับเพียบ จัดดอกไม้ เรียนการร่ายรำให้สวยงามและต้องจับจังหวะได้ จากเด็กหญิงที่ควรสดใสในเยาว์วัย บัดนี้กลับกลายเป็นเพียงเด็กหญิงที่มีมารยาทสูงกว่าใคร และ เกินอายุของตัวเองไปหลายขุมนัก
มันก่อเกิดความกดดัน เมื่อตัวเองทำออกมาไม่ดี
มันก่อเกิดความกังวล เมื่อรู้ตัวว่าตัวเองจะพลาด
และมันก่อเกิดความคิดมากเกินที่เด็กหญิงวัย 12 ปีจะรับไหว
"ท่านพ่อ ข้าขออนุญาตออกไปเที่ยวดูดอกไม้ไฟกับท่านโฮโซนะเจ้าค่ะ"
"ท่านพ่อขอรับ ข้าขอตัวออกติดตามท่านซึงันไปนะขอรับ"
เสียงขออนุญาตจากเหล่านั้นล้วนได้รับอิสระ ไม่ว่าจะเป็นพี่สาวของเธออย่าง 'โคโตเนะ ชิรายูกิ' หรือ 'โคโตเนะ อิซามุ' ซึ่งขออนุญาตออกไปและได้รับอิสระอย่างที่ตนหวังเอาไว้เสมอ ริมฝีปากที่ถูกแต่งแต้มด้วยสีสันที่ได้รับการตกแต่งกำลังจะเอ่ยขอเผื่อตัวเองจะได้รับอิสระเช่นนั้นบ้าง.... "ท่านพ่อเจ้าค่ะ.."
'โคโตเนะ ซาราโซริ' หันมาจดจ้องบุตรสาวของตน
"ลูกต้องอยู่ซ้อมรำกับท่านแม่มิใช่หรือ ?"
ไม่นะ ไม่เอานะ... ข้าไม่อยากทำมันอีกแล้ว
มือหนาของบิดายื่นมาลูบเรือนผม แม้จะอบอุ่น
หากแต่ไม่สามารถทำให้ใจของเธอรู้สึกอบอุ่นหรืออุ่นใจตามได้เลย
อิสระที่เฝ้าใฝ่หา... ข้าอยากสัมผัส...
ข้าอยากสัมผัส...ข้าอยากสัมผัส...ข้าอยากสัมผัส...ข้าอยากสัมผัส...ข้าอยากสัมผัส...ข้าอยากสัมผัส...
ข้าอยากสัมผัส...ข้าอยากสัมผัส...ข้าอยากสัมผัส...ข้าอยากสัมผัส...ข้าอยากสัมผัส...ข้าอยากสัมผัส...
ข้าอยากสัมผัส...ข้าอยากสัมผัส...ข้าอยากสัมผัส...ข้าอยากสัมผัส...ข้าอยากสัมผัส...ข้าอยากสัมผัส...
ข้าอยากสัมผัส...ข้าอยากสัมผัส...ข้าอยากสัมผัส...ข้าอยากสัมผัส...ข้าอยากสัมผัส...ข้าอยากสัมผัส...
ข้าอยากสัมผัส...ข้าอยากสัมผัส...ข้าอยากสัมผัส...ข้าอยากสัมผัส...ข้าอยากสัมผัส...ข้าอยากสัมผัส...
เสียงก้าวเท้าของท่านแม่ดังขึ้นมา นางมาพาตัวของอิซานามิไปซ้อมร่ายรำดั่งเช่นเคย ใบหน้าของเด็กสาววัย 15 ปี ราวอยากจะต่อต้านผู้เป็นมารดา "อิซานามิ" ร่างทั้งร่างของเด็กสาวสั่นสะท้านโดยไม่รู้ตัว ท่านแม่ไม่เคยเรียกชื่อเต็มของเด็กสาวเลยแม้แต่น้อยนิด กัดริมฝีปากของตัวเองแน่นก่อนจะตอบได้เพียง "เจ้าค่ะ"
"ยกเท้าสูงขึ้นอีกหน่อย แบบนั้นใช่"
"หน้าตรง จ้องไปยังผู้ชม"
"ยิ้มซะ อิซานามิ"
เสียงสั่งดังออกมา และ อิซานามิต้องฝืนตัวเองเพื่อทำตามที่อีกฝ่ายบอก
"หากเจ้าทำได้ ข้าจะยอมให้เจ้าออกไปเที่ยวเล่นดูดอกไม้ไฟได้"
เพียงคำพูดนั้น ปลุกเร้าให้ตัวเธอพยายาม
"นกน้อยที่มีปีกแต่บินไม่ได้เอ๋ย..."
หลังซ้อมรำเสร็จแล้วก็ออกวิ่งออกไป แล้วพบว่าข้าวของร้านค้าที่นำมาตั้งถูกนำเก็บไปหมดแล้ว ดวงตาสวยหม่นลง ก่อนจะก้มหน้าแล้วถอยหลังกลับไปยังเรือนของตนเอง
โคโตเนะ อิซานามิ เธออาจกำลังคิดว่าตลอดเวลาก็เป็นเช่นนี้ หญิงสาวผู้ที่เกิดมาเพรียบพร้อมไม่ต้องดิ้นรนแบบใครหลายคน
สายตาของหญิงสาวทอดมองผู้คนที่เดินผ่านไป
โคโตเนะ อิซานามิ ผู้ที่เป็นดั่งสมบัติล้ำค่าที่บิดามารดาเห็นค่าและจำเป็นต้องเจียระไนออกมา
โดยไม่ถามความเห็นของเธอเลยสักคน
เช่นนั้น เมื่อเป็นนกที่บินไม่ได้แล้ว
ข้าจึงจำถอนปีกของตัวเองให้หมดสิ้นไป
ร่ายรำไป ร่ายรำไปให้งดงามที่สุด
จังหวะนี้แหล่ะ จังหวะที่จะสะกดทุกคนที่มองตัวข้า
และทุกคนก็ได้เรียกขานนามข้าว่า 'อิซานามิแห่งเรือนโคโตเนะ'
กลายเป็นจุดรวมสายตาไปแล้ว ผู้เป็นบิดาหัวเราะอย่างพึงพอใจสำหรับการที่ใครต่อใครต่างเรียกขานและบุตรสาวของเขามีชื่อเสียงเช่นนี้ ส่วนผู้เป็นมารดานั่นหนา.... ได้กระตุกยิ้ม และ ยังคงชักใยชีวิตของหญิงสาวที่อายุอานามก็ย่างเข้า 22 แล้วเช่นเดิม อิซานามิก็ยอมให้ถูกควบคุม.... เพราะมันคือสิ่งที่เธอทำมันมาตลอดชีวิตที่เธอหายใจ...
อีกไม่นานจะได้พบกับอิสระ ใช่ อีกไม่นาน ไม่นานเลยจริงๆ
แต่....
โชคชะตาท่านกลั่นแกล้งตัวข้า...
ข้าในวัย 24 ปี สูญเสียน้องชาย
น้องชายของข้า และ ความหวังในการสืบสานตระกูลเสียชีวิตลง
แล้ว... เช่นนั้น...
แม้ถึงจะเหลือพี่สาวคนโตแต่ก็อย่างที่รู้ พี่สาวของข้าน่ะ กำลังจะออกเรือน...
"ลูกคือความหวังสุดท้าย อย่างน้อยต่อให้ตระกูลของเราจะไม่ได้มีทายาทต่อไป"
"ลูกจะต้องสร้างประวัติศาสตร์ให้ผู้คนจดจำเรื่องราวของเรา อิซานามิ"
"ให้ทุกคนจดจำโคโตเนะ ตระกูลของเรา"
ไม่ !!!!!!!!!!!!! ไม่ !!!!!!!!!!!!!ไม่ !!!!!!!!!!!!!ไม่ !!!!!!!!!!!!!ไม่ !!!!!!!!!!!!!
ไม่ !!!!!!!!!!!!!ไม่ !!!!!!!!!!!!!ไม่ !!!!!!!!!!!!!ไม่ !!!!!!!!!!!!!ไม่ !!!!!!!!!!!!!
ไม่ !!!!!!!!!!!!!ไม่ !!!!!!!!!!!!!ไม่ !!!!!!!!!!!!!ไม่ !!!!!!!!!!!!!
ไม่ !!!!!!!!!!!!!ไม่ !!!!!!!!!!!!!ไม่ !!!!!!!!!!!!!
ไม่ !!!!!!!!!!!!!ไม่ !!!!!!!!!!!!!
ไม่ !!!!!!!!!!!!! ......อิสระของข้า......
น้ำตาถูกกลั่นออกมา ความเจ็บปวด...
ความรู้สึก.......ของข้ามันพังยับไม่มีชิ้นดี
ข้าวิ่งหนีเข้ามาในห้องนอนของข้าในเรือน
แสงไฟริบหรี่จากตะเกียง ทำให้ข้าสะท้อนเห็นภาพจากกระจกในห้อง
ใบหน้าของข้างดงาม...
ทุกสิ่งทุกอย่างของข้างดงาม
หากแต่ดวงตาหม่นแสงลงเช่นนี้ ข้าไม่เหลือแล้ว
อิสระงดงามของข้าก็ไม่มี...
เช่นนั้น
"มาจบชีวิตของตัวเองเถิด...อิซานามิ"
ข้าคืออิซานามิ ข้าไม่ใช่โคโตเนะ อิซานามิผู้นั้น
มือเรียวหยิบมีดขึ้นมาแล้วกรีดข้อมือตามทางเส้นเลือด...
หัวเริ่มขาวโพลน....
ลาก่อน ลาก่อน....
ข้าไม่ใช่โคโตเนะ อิซานามิอีกแล้ว
ข้าไม่ใช่อิซานามิแห่งเรือนโคโตเนะอีกแล้ว
ข้าเป็นแค่อิซานามิ หญิงธรรมดา...
สาเหตุที่ฆ่าตัวตาย : การที่ตัวเองต้องแบกรับปัญหามากมายค่ะ
ฆ่าตัวตายด้วยวิธีใด : กรีดข้อมือตามแนวเส้นเลือด
ลักษณะการพูดจา :
ลักษณะคำพูดคำจาของหญิงสาวนามว่าโคโตเนะ อิซานามินั้นเป็นเช่นนี้ คำพูดที่พูดด้วยถ้อยคำสุภาพบ่งบอกถึงความมีมารยาท ถ้อยคำพูดคำจา คือ คำพูดของคนที่กลั่นกรองคิดมาอย่างดีว่าควรจะพูดอะไรและไม่ควรจะพูดในสิ่งใด อิซานามิจึงเป็นผู้หญิงที่มีมารยาทในการพูด น้ำเสียงของเธอเป็นโทนนุ่มอ่อนหวาน ชวนฟัง เสียงของอิซานามิทำให้ผู้คนล้วนเคลิ้มไปกับคำพูดของเธอ
โทนเสียงของหญิงสาวจัดได้ว่าเป็นหญิงสาวที่มีโทนเสียงนุ่มอ่อนโยน
การใช้สรรพนามเธอมักจะแทนตัวเองว่า "ข้า" เสมอๆค่ะ และแทนสรรพนามแทนตัวคนอื่นว่า "ท่าน"หรือ "เจ้า" หากเป็นคนใหญ่คนโตอิซานามิจะแทนว่าท่าน (รวมไปถึงพ่อแม่ด้วยนะคะ) ส่วนถ้ากับคนธรรมดาทั่วไปก็จะแทนว่าเจ้าไป
หางเสียงของหญิงสาวจะมีในบางครั้งคราวว่าเจ้าค่ะ
รูปประโยค 4-5 ประโยค
"ข้าเพียงอยากจะขอร้องอ้อนวอน แต่โชคชะตาก็ใจร้ายกับข้าเหลือเกิน..."
"ไม่ว่าจะเป็นเจ้าหรือใครก็ไม่เคยเข้าใจเลย..."
"ข้าไม่เป็นไรหรอก.......ข้าชินชากับมันเสียแล้ว"
"แค่เพียงอยากได้ความอบอุ่นจากใครสักคน ข้ารู้สึกผิดหรือไม่ ?"
"อ่า..... แต่ถึงกระนั้นข้าก็ไม่อยากจะเปิดใจของข้าออกมาอยู่ดี"
รูปลักษณ์โดยรวม :
หญิงสาวผู้ที่รูปลักษณ์งดงามและดูนุ่มนวลและยังดูพลิ้วไหวราวกำลังร่ายรำดุจดั่งผีเสื้อ ใบหน้าหวานสวยชวนให้ชายหนุ่มล้วนมองอย่างไม่วางตา และ เป็นจุดเด่นจุดรวมสายตาของผู้คนอย่างง่ายดาย ทั้งหน้าตาใบหน้าที่งดงาม โดยเฉพาะริมฝีปากสีซากุระหวานที่ทำให้ใครต่างอดใจไม่ไหวอยากจะลิ้มลองริมฝีปากนั้น โดยมองข้ามนัยน์ตาที่เต็มไปด้วยความหม่นหมอง นัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อนหม่นลง และ ไร้สีสันในการใช้ชีวิตของตัวเอง ใบหน้าหวานใสถูกแต่งแต้มด้วยสีชมพูอย่างธรรมชาติ ผิวสีขาวนวลนุ่มน่าสัมผัส เรือนผมสีน้ำตาลยาวสยายที่ถูกหวีสางอย่างเป็นประจำจากการดูแลของเจ้าตัวที่มักจะถูกตกแต่งด้วยเครื่องประดับเล็กๆน้อยๆ
ส่วนสูง / น้ำหนัก : 167.5 / 49.2
ชอบ :
▪ ความสะอาด [ ระเบียบ เรียบร้อย ! ]
▪ ความสวยงาม [ สามารถดูให้เพลินตาได้ ]
▪ อิสรภาพ [ โหยหาจนแทบจะบ้า... ]
ไม่ชอบ :
▪ กลิ่นฉุน [ จมูกทนรับกลิ่นเหล่านั้นไม่ไหว... ]
▪ สาเก [ เธอไม่ดื่มของมึนเมา ]
เกลียด :
▪ โชคชะตา... [ เพราะมันชอบเล่นตลก... ]
กลัว :
▪ การไร้อิสระ [ สำหรับคนที่โหยหาในอิสระมาตลอดสำหรับเธอมันเป็นเรื่องที่ต้องเฝ้ารอคอยมานานมากเลยนะคะ ]
แพ้ :
▪ อาหารทะเล [ ผื่นแดงเริ่มขึ้นตามตัวเล็กน้อย ] ทำให้นางต้องพบหมอบ่อยครั้ง และ ท่านหมอจะมอบสมุนไพรรักษาให้นาง เพราะอาการแพ้ทำให้เธอเซฟตัวเองโดยไม่ค่อยทานอาหารทะเลเสียเท่าใด
งานอดิเรก :
▪ การร่ายรำ...
▪ การหวีสางผมของตัวเองให้เรียบร้อย
▪ การดูแลรักษาความสะอาด
คู่ครอง : คุโรโกะ เท็ตสึยะ
เพิ่มเติม : - เว้นไว้มารอเพิ่มเติมทีหลังนะคะ ! -
QUIZ ZONE
สิ่งแรกที่ได้พบเจอหลังเปิดเปลือกตาขึ้นคือความดำมืดรอบกายตน (หญิงสาวสกุลโคโตเนะผู้นั้น) กะพริบตาอย่างงุนงงพลางหันมองรอบตัวด้วยความสงสัย ก่อนจะชะงักไปเมื่อด้านหน้าตนนั้นคือหญิงสาวนางหนึ่งและบานประตูสีดำน่าขนลุกเบื้องหลังของหล่อน
นัยน์ตาคู่สวยละออกจากหนังสือเล่มหนาในมือ ระบายรอยยิ้มแสนงดงาม เอ่ยเสียงหวานกังวานใสว่า “ยินดีต้อนรับสู่รอยต่อโลกคนเป็นและคนตายค่ะ” ก่อนรอยยิ้มจะกว้างมากขึ้นไปอีก เมื่อได้ทอดสายตามองเห็นสีหน้างุนงงของคู่สนทนาของตน “ท่าทางคงจะยังไม่รู้สึกตัวสินะคะ..แต่ช่างเถอะ..ยังไงเสียช่วยแนะนำตัวให้ฟังหน่อยได้รึเปล่าคะ?”
ภาพในสมองราวกำลังจะฉายซ้ำตอกย้ำความจริงที่ว่าเธอได้ทำการกรีดข้อมือของตัวเองไป... ใบหน้าสวยหวานและเป็นที่จับตามองปรายตาสีน้ำตาลที่หม่นหมองของเจ้าตัวมองมายังผู้ถาม ริมฝีปากสวยเอ่ยตอบไปอย่างเรียบง่าย "ข้ามีนามว่าอิซานามิ"
“นามไพเราะดีนะคะ..แต่ไม่เหมาะกับคนไร้ค่าเช่นท่านเลยนี่สิ..” เสียงหวานกล่าวราวเสียดายสุดซึ้ง เธอเก็บหนังสือเล่มหนาในมือไป หันมาประกบมือเหนืออกแล้วเอียงคอมองคนตรงหน้าด้วยนัยน์ตาประกายระยับ “จะว่าอะไรไหมคะ หากข้าอยากเอ่ยถามอะไรท่านเสียหน่อย”
ไม่รู้สึกแปลกใจที่ได้ยินคำกล่าวเฉกเช่นนี้...นามของเธอไม่ได้เหมาะกับเธอเสียจริงๆ ก่อนจะตอบคำถามหญิงสาวผู้กำลังเอียงคอมองมาด้วยดวงตาเป็นประกายระยับนั้น "ไม่มีปัญหาอยู่แล้ว.."
ร่างบางหัวเราะกลั้วขบขันเสียเหลือเกิน “ได้หรือไม่ท่านไม่ได้มีสิทธิ์ตัดสินใจแต่แรกแล้วล่ะค่ะ อ๊ะ..จริงสิ..เวลาของเรามีไม่มากนี่นา” เธอเอียงคอไปมา ท่าทางจะเสียดายไม่น้อยที่อดหยอกเย้าสตรีตรงหน้าตนต่อ “คำถามข้อแรกนะคะ..รู้รึเปล่าคะว่าสถานที่แห่งนี้คือที่ใด?”
หัวสมองพลันนึกไปถึงประโยคแรกๆที่อีกฝ่ายได้พูดไว้ อิซานามิมองสตรีตรงหน้าด้วยดวงตาสีน้ำตาลของตน่อนจะเอ่ยตอบตามมารยาท "ในตอนแรกเจ้าบอกข้าว่าที่นี้คือโลกรอยต่อของคนเป็นและคนตาย..."
ยิ้มบางระบายลงบนดวงหน้าหวานซึ้งทว่ากลับดูว่างเปล่า ดูแล้วคำตอบคงไม่เป็นที่พึงพอเสียเท่าใดนัก “งั้นหรือคะ..เช่นนั้นแล้ว หากว่าต้องติดอยู่ในสถานที่แห่งนี้ตลอดกาล จะทำเช่นไรงั้นหรือคะ?”
จำเป็นต้องทำเช่นไรด้วยหรือ ? "ตัวข้าไม่ได้คิดถึงสิ่งนั้นเลยแม้แต่น้อย ข้าเพียงขอแค่ข้าได้อยู่ในที่ๆข้าสามารถมีอิระได้ก็เพียงพอ..."
“เหเห..งั้นหรือคะเนี่ย..เป็นคำตอบที่ดีจริงนะคะ” หล่อนยิ้มไม่หุบ มือบางยกขึ้นตบแปะๆ ทว่ากลับไม่ได้ให้ความรู้สึกยินดีด้วยเลยสักนิด..มันเหมือนกับ..กำลังเยาะเย้ยเสียมากกว่า “คิดว่าตนเคยทำอะไรที่ผิดพลาดมาบ้างไหมคะ? อับอายกับสิ่งใด รู้สึกผิดกับสิ่งใด แล้วสิ่งใดที่มันราวกับว่าเป็นฝันร้ายสำหรับท่านน่ะ”
ฝันร้ายสำหรับเธอ.... ภาพในอดีตที่ผ่านมาก่อนตายกำลังพรั่งพรู่เข้ามา ร่างกายของหญิงสาวเริ่มสั่นสะท้าน ฉับพลันน้ำตาก็หลั่งไหลออกมาราวสั่งได้.... เป็นสิ่งบ่งบอกได้ว่าฝันร้ายที่สุดของหญิงสาวมันส่งผลกระทบต่อตัวของอิซานามิมากขนาดไหน
คราวนี้รอยยิ้มนั่นเลือนหายไปจากใบหน้า..หญิงสาวร่างโปร่งเอียงคอแล้วหัวเราะกลั้วในลำคอ ก้าวเท้าเดินเข้ามานาบฝ่ามือลงบนแก้มเนียนใสของอีกฝ่าย “ข้อสุดท้ายนะคะ..” ดวงตากลมงดงามสบลึกเข้าไปในนัยน์ตาของอีกฝ่าย ก่อนเธอจะโน้มตัวลงกระซิบข้างใบหู แล้วเลือนหายไปราวกับเศษฝุ่นละอองในธาตุอากาศยามเมื่อได้ยินคำตอบจากริมฝีปากของอีกฝ่าย
“ถ้าเกิดว่า...ดันเกิดความสัมพันธ์กับใครบางคนในที่แห่งนี้ขึ้นมาล่ะคะ? ถึงยามจากลา ท่านยังกล้าที่จะจากลาไปอยู่รึไม่?”
อีกฝ่ายโน้มตัวลงเข้ามากระซิบข้างหูของตัวหญิงสาว เพียงฟังคำถาม อิซานามิก็ไม่สามารถจะตอบอะไรออกไปได้.......
เป็นคำถามที่น่าสนใจ แต่ก็ไม่น่าไว้ใจ
จึงได้แต่ตอบเพียง "นั่นสินะ..."
อย่างไม่รู้เรื่องราวอะไร...ที่จะเกิดขึ้นในอนาคต
แต่เพราะแบบนั้นจิตใจมันกลับดังขึ้นมาว่ายังไงก็ไม่มีวันที่จะจากลาไปเด็ดขาด...
TALK
อะแฮ่ม! สวัสดีนะคะ ไรท์ชื่อไนท์แมร์ค่ะ
- แมวน้ำค่ะ แฮร่ สวัสดีนะคะ !
ขอถามคำถามเบสิคนะคะ ทำไมถึงมาสมัครเรื่องนี้เหรอคะ?
- เพราะเป็นไนท์แมร์ค่ะ แค่ก------
ว่าแต่ทำไมถึงเลือกคู่นี้ล่ะคะ ชอบอะไรเป็นพิเศษรึเปล่า
- ดีเทลคู่น่าสนใจค่ะ แล้วแบบติดใจคำว่าเย็บปากในหน้าคาร์น้องแกมาก 5555
เรื่องนี้พล็อตเรื่องน่ารักไสๆ (?) มากค่ะ---โอเค..ไม่หลอกแล้ว—พล็อตเรื่องสร้างมาเพื่อทำลายตับนะคะ ไม่มีBad End แต่กึ่งๆ นี่มีแน่นอนค่---ทำใจล่วงหน้าแล้วรึยังเอ่ย?
- เรียบร้อยค่ะ
นิยายเรื่องนี้ดราม่านะคะ โรแมนติกมี แต่อาจพบเจอความหม่น ความเลือด ความดราม่าทลายตับมากกว่าแบบอัตราส่วนชวนกรี๊ดสุดๆ ซื้อตับสำรองกันมารึยังคะ? (..)
- มีเหลืออีกสิบกว่าลังรองรับค่ะ 555
ถ้าเกิดไม่ติดนี่...จะไม่เอาระเบิดมาทิ้งบ้านไรท์ใช่ไหมคะ #กลัว (?)
- มาเล่นกันเถอะค่ะ ~~~~~ //ยิ้มอ่อน
ยังไงสุดท้ายนี้ ขอปิดบทสนทนาด้วยการขอบคุณสามทีงามๆ นะคะ //โค้ง—
- ค่ะ ถถถ
ความคิดเห็น