ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    ห้องของ wan-wan

    ลำดับตอนที่ #4 : The Mafia นี่น่ะหรอ? แก๊งมาเฟีย!? ll วิลนีย์ ฮาสส์ ll

    • อัปเดตล่าสุด 4 ธ.ค. 59


    #APPLICATION




    บทที่สมัคร : เลข 10

              ชื่อ {TH/EN} : วิลนีย์ ฮาสส์ / Wilny Hass

              ชื่อเล่น {TH/EN} : วิล / Wil

              เพศ : ชาย

              รูปลักษณ์ภายนอก : ผมสีดำสนิทดั่งท้องฟ้ายามค่ำคืนยาวเหยียดตรงจรดเอว ดวงตาสีเทาหม่นดูลึกลับและแลดูอ่อนโยนเช่นกัน ผิวขาวนวลเหมือนพวกลูกคุณหนู มีบรรยากาศรอบตัวคล้ายเจ้าชายที่มีอะไรเจิดจรัสอยู่เสมอ สูง 175 หนัก 58

              ลักษณะนิสัย : เป็นคนยิ้มง่าย ฉลาดรอบคอบ อ่อนโยนต่อเด็กเป็นพิเศษ แต่ถ้าเป็นผู้หญิงต้องดูอีกทีว่าอีกฝ่ายน่าจะได้รับการปรนนิบัติดีไหม เป็นที่ปรึกษาที่ดีให้แก่ทุกคนเสมอถ้าใครมาถาม แต่ในเวลาทำงานก็จะดูสุขุมไปอีกแบบเช่นกัน(สุขุมแบบเจ้าชาย แต่ก็ยังคงบรรยากาศผู้ชายอ่อนโยนอยู่ดี) และวิลเป็นคนโกรธยากพอตัวในกรณีไม่มีอะไรมาจี้จุดจริงๆ

              ลักษณะการพูด : ไม่ว่าจะรู้จักหรือไม่รู้จักจะเรียกอีกฝ่ายว่า คุณและลงท้ายหางเสียงด้วย ครับแทนตัวเองว่า ผมเสมอ เวลาพูดกับใครจะพูดด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล ไม่ตะโกนสั่งใคร เวลาเจรจามักจะพูดไปตามสเต็ปโดยการเอาน้ำเย็นเข้าลูบ แต่ถ้าไม่โอเคจริงๆบางทีวิลอาจไม่ไว้หน้าอีกต่อไป(เห็นดูอ่อนโยน แต่เปลี่ยนเมื่อไหร่ก็โหดเป็นนะ) ถ้าวิลโกรธจะเปลี่ยนเป็น แกทันที น้ำเสียงจะเริ่มเปลี่ยนเป็นเย็นยะเยือก ดวงตาที่เคยอ่อนโยนเริ่มจะดูน่ากลัวขึ้นตามระดับความโกรธ

              งานอดิเรก : อ่านหนังสือแนววรรณกรรม , ออกไปหาซื้อหนังสือเรื่องใหม่มาอ่านบ้าง , เดินเล่นคลายเครียด

     

    ขออนุญาตคุยกับตัวละคร

              "สวัสดีนะ" หญิงสาวตรงข้ามที่ดูเหมือนจะเป็นหมอหรืออะไรสักอย่างที่ต้องใส่ชุดขาวยาวๆถาม ตอนนี้คุณนั่งบนโซฟาตัวยาวกับเธอแค่ 2 คนในห้องโล่งๆ เธอทำหน้าเหมือนอึดอัดใจเล็กน้อยแล้วพูดต่อ "คือ...ฉันกับพวกไปดักโปะยาสลบคุณมาน่ะ"

              - สตั้นเล็กน้อยก่อนพยายามรวบรวมสติ ครับ?

              "เอาหล่ะ! ฉันขอถามตรงๆเลยนะ คุณอยากเป็นคิงไหม ?" เธอพูดด้วยสีหน้าจริงจังมือก็จับดินสอหมุนไปพลางๆ "พูดมาตรงๆได้เลยไม่มีใครว่าหรอก"

              - “ เอ่อ...ไม่ล่ะครับ ผมเป็นพวกรักสงบน่ะ แค่รับคำสั่งมาแล้วส่งต่อ ชีวิตนี้ผมก็โอเคแล้วครับ ยิ้มแห้งๆกับคำถามที่น่าหนักใจเล็กน้อย

              "โอเค ข้อต่อไประหว่างสีดำกับสีขาวเลือกสีอะไร เพราะอะไรกันหรอ?" เมื่อคุณตอบคำถามเธอเสร็จเธอก็จดลงบนกระดาษที่จัดเตรียมมาแล้วถามต่ออย่างรวดเร็วโดยไม่มองหน้าคุณเลย หลังจากนั้นเธอก็ขยับตัวห่างออกไปเล็กน้อยแล้วเปลี่ยนเป็นท่านั่งไขว่ห้างแบบสบายๆแทน

              - “ อืม...สีดำล่ะมั่งครับ? มันดูมีเสน่ห์แบบลึกลับและมันเป็นสีที่เราไม่สามารถเดาได้เลยว่ามันจะเปลี่ยนเป็นอะไรได้มั่ง เลื่อนมือขวาจับปอยผมที่ยาวจรดเอวของตัวเองเล็กน้อย บางทีที่ชอบเพราะเหมือนสีผมของผมเองก็ได้

              "ข้อสุดท้ายแล้วนะ ทนหน่อยแปปนึง ฉันรู้ว่าเธอเบื่อ" เธอจดคำตอบของคุณลงไปในกระดาษแผ่นเดิม หันหน้าขึ้นมาสบตาคุณ ยิ้มมุมปาก "ถ้ามีคนมาสั่งอะไรที่คุณไม่อยากทำคุณจะทำไหม? เช่น ให้คุณไปแต่งตัวเป็นเพศตรงข้ามประมาณนี้ "หลังจากที่ถามเสร็จเธอก็ทำหน้าเหม่อลอย "จะว่าไปถ้าคุณแต่งมันต้องดูดีแน่ๆ"

              - “ ดูดีเหรอ? เรื่องนี้ผมก็ไม่แน่ใจหรอก เป็นงานก็โอเค แต่นอกจากนั้นผมขอคิดดูนะ?

     

    ขออนุญาตคุยกับผู้ปกครองทั้งหลาย

              มายเนมอิส แก้ว นะ เลาเป็นนักเขียนมือใหญ่ยังไงก็ฝากตัวด้วยนะคะ ตัวยูว์ล่ะชื่ออะไร

    -          ว่าน J

              ภาษาของเราอยู่ในระดับกากมากนะ กรุณาเตรียมยาดม และเบาะรองรับไว้ให้เรียบร้อยด้วยนะค----

    -          บอกแล้วว่าดีมีสิทธิพัฒนาอีกเยอะ

              ทำใจรับในเหตุไม่คาดฝันมาแล้วใช่ไหมคะ *ฮา*

    -          ทำใจเรื่องที่จะได้รับเลือกสินะ ได้สิ! /ฉีกยิ้มเจ้าเล่ห์

                  สุดท้ายนี้อยากจะบอกว่าคนเขียนเรื่องนี้หน้าตาดีมากค่---- แอร๊ก! โดนตบ

    -          อา...ขอโนคอมเม้นแล้วกัน ไปต่อไม่ถูกน่ะ

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×