คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : เวทย์บทที่ 2 : โอเว่น
เวทย์บทที่ 2 : โอเว่น
สิ่งของมากมายที่ขายตามสองข้างทางถนนวางเรียงอย่างเป็นระเบียบ เธอตาลุกวาวอย่างสนอกสนใจ ออเดรย์ วิ่งไปทางนู่นบ้างนี่บ้าง มองกี่ทีตาสีน้ำตาลขุ่นก็ประกายวิบวับ
สะ...สุดยอด!!!!
โลกของเธอยังไม่มีของดูดีและสวยหรูขนาดนี้มาก่อนเลย!
ไม่ว่าจะเครื่องประดับที่แวววาว ของกินที่ดูมีระดับของผู้ดีนั่น บรรยากาศของที่นี้ก็ดูดีกว่าที่อังกฤษเยอะ...
อยากอยู่ชะมัด!
แต่อย่างไงที่นี่ก็ไม่ใช่ที่ที่เราควรอยู่ คงต้องกลับ...
ออเดรย์คิดได้อย่างนั้นจึงหันหลังเดินกลับ...
แต่ก็นะ... อะไรๆก็ไม่เป็นไปตามที่คิด
หน้าหวานฉายแววซีดเผือด เรียวหน้าเริ่มมีเหงื่อไหลนิดๆ เวรล่ะสิ...
กลับอย่างไงล่ะ? จะเดินตามกลับไปทางเก่าที่จากมาก็ไม่รู้ทางไหน เมืองนี้ช่างกว้างหรือเกิน...
ม่ายยยยยยยยยยยยย!!!!!!
รู้งี้ไม่น่าตามชายแปลกหน้าพิลึกพิลั่นนั่นมาเลย!
เป็นเด็กกำพร้าไม่พอยังจะเป็นเด็กหลงทางอยู่อีกเหรอเนี้ย... ชีวิตช่างอับเฉา...
ชีวิตมันอับเฉาตั้งแต่ก้าวเข้ามายังโลกนี่แล้ว เมื่อเธอดันทะเล่อทะล่าเดินเข้ามายังซอยเปลี่ยวๆ และตามละครฉากหนังทั่วไปก็ต้องเจอกับโจรผู้ร้ายซึ่งเป็นตัวประกอบของเรื่อง
“ เฮ้! เดี๋ยว! ” มีแขน(ใครไม่ทราบชื่อ)มากั้นปิดทางเธอไว้ เธอเงยหน้าอย่างงุนงง
ชาย 3 หญิง 1 อย่างเธอจะไปรอดไหม? ถ้ามีเรื่อง...
“ มีอะไรหรือเปล่าคะ ” ทำใจดีสู้เสือเข้าไว้ทั้งที่ในใจกำลังจะเป็นบ้า!
เย็นไว้... ออเดรย์
“ นี่ไม่ใช่สถานที่เด็กเล่นนะ เข้ามาได้ไงเนี้ยยัยหนู ” เขาพ่นควันบุหรี่ที่อยู่ในปากออกจนเธอไอค่อกไอแค่ก ไม่พอมองเธอเหมือนเด็กยาจกคนหนึ่ง...
เดี๋ยวนะเด็ก...
“ เอ่อ...ฉันไม่ใช่เด็กนะคะ ” เธออายุ 19 แล้วนะ!!!!
“ หือ? ตัวเล็กขนาดนี่น่าจะ14 – 15 ล่ะมั้ง แถมหน้าตาเธอก็ไม่บ่งบอกว่าเป็นผู้ใหญ่ด้วย ”
ปรี๊ดคะปรี๊ด! หน้าเด็กแล้วไง!? แต่อย่ามาซ้ำเติมนะ!
“ ถึงฉันหน้าจะเด็ก! แต่พวกคุณไม่มีสิทธิที่จะพูดจาแรงๆใส่ฉันแบบนี้นะคะ! ” เธอตะคอกใส่เต็มแรง
และดูท่า...พวกนี้จะโกรธด้วยสิ
แฮะๆ...เวรแล้วไง
“ เป็นเด็กเป็นเล็กคิดจะมาปีนเกลียวผู้ใหญ่! ” นั่นไง!เวทย์ไฟสีแดงโผล่มาพรึบ!
จะย่างเธอเหรอ!!!!
ใครก็ได้ช่วยเธอทีเถอะจะกราบงามๆเลย ไม่!เธอไม่อยากตายด้วยการย่างสด!
เธออยากแก่ตายนะ!
อยากลองใช้เนตรยมทูตกับตัวเองมาเลยตอนนี้ อยากรู้ว่าจะตายวันนี้ใช่ไหม? เสียดายหากระจกมาส่องดูไม่เจอ...
ไม่นะ...อย่าให้เธอมาตายที่โลกไหนก็ไม่รู้สิ...
ใครก็ได้ช่วยด้วย...
และสวรรค์ซึ่งก็ยังไว้ชีวิตน้อยๆของเธออยู่...
“ เฮ้ย! ไอ้พวกจับกลุ่มตรงนั้นคิดจะทำอะไรเด็กน่ะ! ” เสียงทุ้มลึกตวาดมาจากข้างหลังเธอ มีเสียงเหมือนม้าเดินเป็นจังหวะ บ่งบอกว่าเจ้าตัวขี่ม้ามาแน่
เดี๋ยวนะ! เด็กอีกแล้ว!!!!!!!
หน้าฉันมีปัญหามากสินะ!
“ เหวอ!!! นั่นพวกอาคีลัสนี่! หนีเว้ย! ” ชายทั้งสามที่พยายามจะฆ่าฉันวิ่งแตกตื่นเหมือนเห็นผี
อะไร? พวกอะไรซักอย่างที่พวกนั้นว่าน่ากลัวขนาดนั้น?
เธอหันไปดูพระเจ้าที่ช่วยเธอไว้ แต่อยากเปลี่ยนคำพูดว่า...
ซาตานช่วยเธอไว้มากกว่า...
คนอะไรตาดุซะจริง!
“ ไอ้พวกสามตัวเมื้อกี้ไปตามจับให้ได้ มีหมายจับอยู่พอดี ” ชายผู้ช่วยชีวิตหันไปสั่งกับลูกน้องก่อนจะกระโดดลงจากหลังม้าแล้วเดินตรงมาที่เธอมามองเธอนิ่ง...
นิ่งจนอึดอัด...
เธอเองก็จ้องตอบไปแบบหวาดกลัวนิดๆไม่วายจะแอบคิดว่าคนๆนี้คือใคร... ประวัติก็โผล่มาทันที
โอเว่น อายุ 24 ปี ตำแหน่งหน้าที่คืออาคีลัส
และอะไรอีกเยอะจนเธอขี้เกียจอ่าน...
ความเงียบเข้าปกคลุมจนชายที่ชื่อโอเว่นเป็นคนพูด...
“ เธอ... มาจากโลกมนุษย์ ” เขาเอ่ยเสียงเย็น... รู้ได้ไง? คนอื่นยังไม่รู้เลยนะ!
เขาพูดขัดเธอเหมือนรู้ทัน
“ ฉันอ่านประวัติเธอนั่นแหละถึงได้รู้ ”
อ่านประวัติ! งั้นแสดงว่า!
“ คุณเองก็สามารถมองเห็นประวัติคนๆอื่นได้เหมือนกันเหรอ!!!! ” เธอยิ้มกว้าง
เธอไม่ใช่ตัวประหลาดคนเดียว!
“ เหมือน? เธอก็สามารถเห็นได้? ”
เธอพยักหน้าหงึกๆเป็นคำตอบ...
เขาครุ่นคิดแวบหนึ่งก่อนจะคว้าแขนเธอก่อนลากเธอไป
“ จะไปไหนน่ะ! ” เธอพยายามสะบัดแขนออกแต่ไม่มีที่ท่าขยับใดๆเลย
โอ๊ยยยย! เหนียวจริง!
“ ไปปราสาท ”
“ ห่ะ!? ไปทำไหม?! ” เขาคงไม่คิดว่าเธออยากเดินรอบปราสาทเล่น?
“ ถ้าเธอสามารถอ่านประวัติได้จริงก็ต้องสืบสวนใหญ่เลยล่ะเพราะคนที่จะอ่านประวัติคนอื่นได้โดยแค่นึกว่าอยากรู้มีแค่อาคีลัสกับควีนเท่านั้น ”
ความคิดเห็น