ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Prince of Tennis การปรากฎตัวของเจ้าชาย

    ลำดับตอนที่ #1 : S.P.00

    • อัปเดตล่าสุด 2 ส.ค. 56




    ตอนที่ 1 การปรากฎตัวของเจ้าชาย(และ เจ้าหญิง)

    ป๊อก (เสียงตอนเปิดกระป๋องน้ำ) อึ่มๆ (นี่เสียงกินน้ำ)



    ~รถไฟที่จะออกไปสนามบิน รถจะออกแล้วนะคะ~



    "แย่ละ" คนที่ดื่มน้ำไปแค่อึ่มเดียว(ดื่มน้อยน้อ~) ต้องรีบวิ่งไปที่รถไฟสายนั้นทันที



    ตึง ตึง ตึง เสียงฝีเท้าของชายที่รีบอย่างสุดรีบวิ่งไปแล้วก็หยุดเมื่อถึง



    ~รถไฟสายนี้จะวิ่งไปสนามบิน กรุณายืนให้เรียบร้อยเพราะประตูกำลังจะปิดคะ~




    แล้วชายคนนั้นก็คิดวิธีในการที่ไม่ให้สาย?และก็คิดได้จึงคว้าแร็กแก็ตกับลูกเทนนิส



    "...งั้นเจอนี้หน่อย" ชายคนนั้นพูด แล้วเสริฟ์ลูกออกไปโดนกับนกหวีดของ รปภ. จนหล่นลงพื้น



    "
    ยิ่งแก่ก็ยิ่งมีอะไรแปลกขึ้นกับฉันนะเนี่ย..." รปภ. คนนั้นพูดหลังเก็บนกหวีดเสร็จแล้ว



    ปี๊ด~ เสียงนกหวีดถูกเป่าขึ้น



    และขนาดนั้นชายคนนั้นไปโยนแร็กแก็ตไปขวางประตูแล้วสไลค์เข้าไปพร้อมกับจับแร็กแก็ต



    สร้างความตื่นตาตื่นใจให้กับชาวอเมริกาได้อย่างดี




    "ว้าว~ สุดยอด" "เจ๋ง! จริงไอ้น้อง" "เก่งจังเลยนะ พ่อหนุ่ม" ต่างคนต่างชมให้กับชายคนนั้น



    "ท่าทางฉันจะทำอะไรที่มันเด่นออกไปนะเนี่ย..."
    เอจิเซ็น เรียวมะ พูดอย่างหน่ายๆๆ



    "เฮ้! เจ้าหนูมหัสจรรย์นายทำของตกน่ะ!!" ชายผิวคร้ำพูดแล้วชี้ไปที่พื้น



    "อ๊ะ ขอบคุณครับ" เอจิเซ็นพูดพร้อมกับก้มลงไปหยิบจดหมายที่ได้มา



    แล้วเงยขึ้นพร้อมกับพูดว่า "ญี่ปุ่น งั้นเหรอ...?"


    ----------------------------------------------------------------------------------------


    จิ๊บๆ เสียงนกร้องอย่างสดใส



    "ดูเหมือนจะมีแต่เด็ก ม.ต้นนะ" 1ใน พวกนักกีฬาที่มาวิ่งพูดขึ้น



    "ในญี่ปุ่นที่นี่เหรอที่เป็นค่ายคัดเลือกโรงเรียนมัธยมที่เป็นตัวแทนนะ?" อีกคนพูด



    "ฮ่าๆๆๆๆๆ ตลกใช่ไหมเนี่ย!?"



    "ก็งั้นแหละ เราไม่ควรทำตัวเป็นเด็กน้อยใน 3 วันนี้นะ"



    "ที่นี้เท่านั้นแหละที่จะเจอพวกละดับท๊อปในญี่ปุ่น ..." "หรือที่โค้ชจะพูดคือที่นี้ล่ะเป็นสถานที่ฝึกให้กับ..."



    "ผู้เล่นระดับพระกาฬใช่ไหมโค้ช..." เสียงพูดคุยในระหว่างที่วิ่งอยู่



    ----------------------------------------------------------------------------------------




    โทดอย่างสูงเราต้องไปนอนก่อนไม่งั้นไม่ตื่นแน่







    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×