คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : My little girl.
My little girl.
ปัง!! เสียง party popper ถูกดึงให้เปิดออกพร้อมกันหลายๆอัน
“เซอร์ไพรส์...” หนุ่มๆ ทั้ง 5 คนยืนยิ้มหวานเมื่อ เธอและไนออลเปิดประตูบ้านเข้ามา
“ว้าว...นี้จัดงานให้ฉันหรอ”
“ ใช่แล้ว...ที่เมื่อวานพวกฉันรีบกลับก็เรื่องนี้ล่ะ” แฮรรี่รีบตอบ
“อ้าว...แล้วไหนพวกนายบอกว่า...”
“แฮ่ๆ....พวกฉันโกหกน่ะ....มาสนุกกับพวกเราดีกว่า...เราอุตส่าห์เตรียมงานตั้งแต่เมื่อวานเลยนะ” เซนเดินตรงมาจูงมือพื่อให้เธอมาร่วมสนุกกับพวกเค้า
“ใช่...” เลียมพยักหน้าชักชวนเธออีกคน
“เอ่อ...ก็ได้ เดี๋ยวฉันเอาของไปเก็บก่อนล่ะกันนะ” เธอพูดก่อนจะมีมือนุ่มมาคว้ามือเธอเอาไว้
“เดี๋ยวฉันไปเก็บให้”
“ไม่เป็นไร ไนออล ฉันไปเก็บเองก็ได้”
“เธอไปสนุกกับพวกนี้เถอะ....” ไนออลหยิบกระเป๋าออกจากมือเธอ ก่อนจะเดินตรงไปที่ห้อง
“รีบมานะไนออล...ของโปรดนายมีเพียบเลย”
“จริงหรอ....ดีเลย เดี๋ยวฉันรีบมาเลย” ไนอลล รีบวิ่งไปเก็บของ เมื่อได้ยินเลียมพูดถึงเรื่องกิน มันทำให้เธอยิ้มได้เมื่อได้เห็นรอยยิ้มจากเค้า
งานปาร์ตี้ ถูกจัดที่ระเบียงดาดฟ้า ชั้น 3 พื้นที่เต็มไปด้วยลูกโป่ง ของกินมากมาย บรรยากาศเหมือนกับวันที่เธอได้มาที่นี้ครั้งแรก
หลังจากนั้น 2 ชั่วโมง
“อ้าว...ทำไมมาอยู่นี้คนเดียวล่ะ....ปาร์ตี้ไม่สนุกหรอ” เธอสะดุ้งตกใจเล็กน้อยเมื่อ ได้ยินเสียงลูอิส ถามขึ้น หลังจากที่เธอ แยกออกมายืนอยู่คนเดียว
“สนุกสิ...ขอบคุนพวกนายมากนะ...ที่ทำเพื่อฉันขนาดนี้”
“เธอมีอะไรปรึกษา ฉันได้ตลอดนะ ฉันรู้นะว่าเธอกำลังสับสน...”
“เอ่อ....” ลูอิสตบไหล่ซ้ายของเธอก่อนออกไปเข้ากลุ่มเดิม ที่กำลังเมาพริ้มน่ารักน่าชังกันอยู่
“คุยอะไรกับ ลู หรอ”
“อ้าว...ไนออล...ไม่มีอะไรหรอก” ไนอลลยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆเธอ
“ไม่มีอะไรแน่นะ..” เธอเขยิบหน้าออกมาจาก ใบหน้าที่ยิ้มหวาน หน้าแดงกล้ำนั้น
“อืม...นายไปสนุกกับพวกนั้นเถอะ.....ฉันว่าฉันจะไปนอนแล้วล่ะ”
“เอาอย่างนั้นหรอ...” เธอพยักหน้าให้เค้า ก่อนที่เค้าจะเดินเซ กลับเข้ากลุ่มไป
เช้า 2 วันถัดมา
“ อ้าว...ตื่นเช้าจังเจส”
“ไม่เช้าแล้วนะ...เซน นี้มัน 10.00 แล้วนะ”
“นั้นแหละ...เช้าฉัน ^^” เธออ้าปากค้าง ล้อเลียนคำพูดเค้า จนมือเรียวของเค้าดันคางของเธอให้ปากอมชมพูประกบเข้าด้วยกัน
“ก็คนอื่นยังไม่ตื่นเลยนี้..ฉันเลยสงสัยว่าคนอย่าง มาลิค ตื่นก่อนได้ไง” เธอยืนหันหน้าครุ่นคิด อย่างน่ารัก ก่อนที่เซนจะเดินมาข้างหลัง ขยี้หัวเธอเบาๆ และหยิบขนมปังที่เธอทำไว้แล้วเดินออกไปห้องนั่งเล่น
“ขอขนมปังนะ...”
“อืม...”
“อ้าว!!....เซนนายตื่นแล้วหรอ” ไนออลที่เดินตรงประจันกับเซนเพื่อจะเข้ามาในครัวถามเสียงดังเหมือนตกใจอาหารหมดโลก ทำให้ลูอิส แฮรรี่ เลียม ที่นั่งดูทีวีอยู่ต้องหันมามอง
“เฮ้ย!!...ตะโกนอะไรขนาดนี้เนี่ย ไนออล”
“แฮ่ๆ...อ่ะ มีขนมปังด้วย ^^”
“อืม..เจสทำอยู่น่ะ” เซนพูดก่อนที่จะเดินผ่านหนุ่มน้อย ผมบลอนด์ไป หา 3 หนุ่มที่ห้องนั่งเล่น
“เจสๆๆ...ขอขนมปังหน่อย”
“หมดแล้วอ่ะ...”
“ฮ่ะ!!..หมด อะไรหมด หมดได้ไง แล้วทำไมเซนได้กินอ่ะ”
“555 ฉันล้อเล่น...อ่ะ” เธอจี้ขนมปังไปที่ปากบางน้อย ของเค้า ก่อนที่ไนออลจะคว้ามือเธอไม่ปล่อย และค่อยๆ กัดขนมปัง ในมือเธอเบาๆ โดยไม่ละสายตาไปจากเธอ แม้แต่ขนมปังแสนอร่อยของเค้าก็ตาม สายตาทั้งคู่จับจ้องกัน ก่อนที่จะสะดุด....
“อะแฮ่ม...” ลูอิสยืนเท้าเอวส่งเสียง ไนออล และเธอรีบผละสายตาออกจากกัน
“ว่าจะมาหาอะไรหวานๆ กินซะหน่อยคงไม่ต้องแล้วละมั้ง...”
“เอ่อ...” ไนอลลทำไรไม่ถูก ไม่ได้ตอบอะไรก่อนจะเดินรนๆ ออกไปจากครัว
“มีอะไรจะบอกฉันไหม...” เธอหลบสายตาลูอิส แต่ก็ไม่พ้น เพราะเค้าก็ยังตามสายตาเธอมาได้
“ว่าไง...ตกลง เธอกับไนออลกำลัง.....”
“อ่ะ!!....กินไป เยอะๆนะ...บาย” ลูอิสยังไม่ทันพูดอะไรจบ เธอก็หยิบขนมปังยัดไปเต็มปากของเค้า ก่อนจะเดินหนีออกไป
“ฮึ...” ลูอิสเคี้ยวขนมปังไป ยิ้มมุมปากอย่างมีเลศนัย
“นี้...พวกนายรีบกินกันไวๆนะ แล้วก็ไปอาบน้ำ ฉันให้เวลา 40 นาที เราจะต้องเดินทางไปถ่ายแบบต่อ”
“วันนี้ถ่ายแบบ อะไรหรอ”
“อืม....ก็หนังสือ wonderland ไง”
“เธอนี้เก่งนะ...จำตารางคิวได้ดีกว่าคนที่ต้องถ่ายเองอีกอ่ะ” ลูอิสเดินมาเกาะไหล่เธอ
“นั้นอ่ะดิ...” เสียงทุ้ม นุ่ม ของเลียมพูดขึ้น
“ฉันก็ต้องดูแลพวกนายให้ดีที่สุดนิ”
“ขอนั่งเล่นก่อนแปปนะ”
“นายไปคนแรกเลยเซน ”
“ฮ่ะ!!” เซนที่คาบขนมปังไว้แกล้งล้มฟุบไปที่โซฟา
“นั้นนายเลย...แฮรรีไปอาบน้ำ”
“โฮ่!!...” แฮรรี่ล้มฟุบไปทับเซนอีกคน แล้วทุกคนก็วิ่งมาทับตัวเซนที่นอนอยู่ล่างสุด เสียงหัวเราะของ 5 คนดังขึ้น มันทำให้เธอยิ้ม แทนที่จะขมวดคิ้ว
“นี้...ไปได้แล้ว ”
“ครับผม....” ทุกคนพูดพร้อมกันก่อนที่จะแย่งกันวิ่งขึ้นบันไดไปอาบน้ำ
“เฮ้ย!!...ไนออล นายจะมาขี่หลังฉันทำไม” เลียมพูดเมื่อหันมาเจอไนออลยิ้มหวานอยู่ที่หลัง
“อุ้มผมไปหน่อยนะคับ แดด”
“555” เธออดขำกับความน่ารักของพวกเขาไม่ได้
สตูดิโอถ่ายแบบ wonderland
“มาถึงกันซะที...” เคททักเมื่อเห็น ทั้ง 6คนเดินเข้ามา
“อ่ะ!..เจสพาหนุ่มๆ ไปห้องแต่งตัว เลย เดินตรงไปแล้วเลี้ยวซ้ายนะ”
“ค่ะ...”
“อ่ะพวกนาย เดี๋ยวมาแต่งหน้าทำผมกันเลย...”
ทุกอย่างผ่านไปด้วยดี ตลอดการทำหน้าที่ของเธอ
“ก๊อกๆๆ...”
“เดี๋ยวฉันเปิดเอง...”
“อ้าว...คลอสตูมเอาเสื้อผ้ามาให้หรอค่ะ”
“อ๋อ...ใช่ค่ะ..แต่ขอสอบถามนิดนึงค่ะ”
“ได้ค่ะ...มีอะไรหรอค่ะ”
“คือ...ทางนิตยสารของเรา อ่ะค่ะ ต้องให้ถ่ายคู่กับ สุนัข ไม่ทราบว่า 5 คนมีใครกลัวสุนัขไหมค่ะ” เธอหันกลับไปมอง ทั้ง5คนที่กำลังเล่นกันอยู่ แม้พวกเขาจะเหมือนเด็กแต่ก็เธอก็คิดว่าพวกเค้าคงไม่กลัว สุนัขหรอก..
“ไม่มีอ่ะค่ะ...”
“โอเค...ดีค่ะ นี้ค่ะ ชุดของทั้ง 5 คน อีก 20 นาที เจอกันที่สตูนะค่ะ”
“มีอะไรหรอ...คุยกันซะนานเลย” แฮรรี่ถามเมื่อสังเกตได้ว่าเธอยืนอยู่หน้าห้องนาน
“อ๋อ...เค้าถามน่ะว่า ในนี้มีใครกลัวหมาอ่ะป่าว...เพราะมันต้องถ่ายคู่กับหมา…ฉันก็เลยตอบไปว่า ไม่มี พวกนายคงไม่มีใครกลัวหมาหรอกเนาะ” เธอพูดไปขำไป
“………” ทุกอย่างเงียบและสายตาจับจ้องมาที่เซน ก่อนที่ลูอิสจะพูดแทรกขึ้น
“เซนกลัวหมาอ่ะ....”
“ฮ่ะ!!...เอ่อ...” เธอไม่อยากจะเชื่อ แต่พอเห็นหน้าซีดขาวของเค้า จึงทำให้เธอทำรัยไม่ถูก
“เซน ขอโทด...ฉันไม่รู้อ่ะ เดี๋ยวฉันไปบอกเค้าให้นะ” เธอรีบวิ่งหันหลัง เพื่อออกไปบอกทีมงาน
“5555…” เสียงทั้ง 5 คน ดังสนั่นทั่วห้อง เธอรีบหันมามอง
“ใครจะไปกลัวหมา เธอนี้หลอกง่ายจัง..55”
“นี้!!...ฉันตกใจหมดเลย ตลกนักใช่ไหม” เธอหวดไปที่ไหล่ซ้ายของเซนเต็มแรง
“เอ้าช์...555”
“ไม่ต้องขำแล้ว...ไปเปลี่ยนเสื้อผ้ากันได้แล้ว....” หลังจากที่พูดจบเธอก็ก้มไปดูเสื้อที่ติดป้ายชื้อของแต่ละคน เพื่อที่จะแจกแจงให้ ทั้ง 5 คน
“อ่ะ....นี้ของ…พวกนาย><”
“อ่ะ!! เดี๋ยวอุ้มสุนัขกันคนละตัวนะค่ะ”
“คับ...”
การถ่ายใช่เวลาไม่นาน ก็เสร็จ...
“โฮ่งๆๆๆ...”
“น่ารักจังเลย....” เธอนั่งลงเล่นกับหมาที่วิ่งตรงมาหาเธอเมื่อพวกเขาถ่ายเสร็จ
“เสร็จแล้วนะค่ะ...เดี๋ยวเปลี่ยนชุดและวางไว้ที่ห้องได้เลยนะค่ะ” คลอสตูมพูดกับเธอ เธอพยักหน้ายิ้มรับไป
“ไปเจส....” ลูอิสเรียกเธอ
“อืม...ไปแล้วนะ หมาน้อย” เธอโบกมือบ๊ายบายหมา และลูบหัวมันเบาๆ ทั้ง 5 คนเดินกลับไป ที่ห้อง เหลือแต่ไนอลล ที่แยกออกมาอีกทาง
“อ่ะ พวกนายถอดเสื้อแล้ววางไว้นะ.....” เธอหันหลังปิดประตู ก่อนจะต้องตกใจเมื่อ เห็น ทั้ง 4 คนถอดเสื้อ เห็นหน้าอกขาว รออยู่แล้ว
“อ๊าย!!...มาถอดอะไรตรงนี้...” เธอรีบเอามือปิดตา
“ก็เธอบอกให้ถอด...” เลียมพูดอย่างไร้เดียงสา แต่สายตานั้นไม่ใช่เลย
“ใช่!!!...อีกอย่างนี้ก็ห้องแต่งตัว...จะให้ไปเปลียนไหนได้” เซนพูดยียวนเธอ
“พวกนาย 5 คนไปเปลียนในห้องน้ำเลยไป๊”
“5 คน ที่ไหน ไนออลไปไหนเนี่ย”
“อ้าวไปไหนล่ะ...อ๊ายยย...พวกนายไปเปลี่ยนเสื้อดีๆ ก่อนไป” เธอลืมตัวเอามือที่ปิดตาออก
“ครับ...”
ประตูถูกเปิดจากด้านนอก ไนออลนั้นเอง
“โฮ่งๆๆ...”
“อ้าว!!...ไนออล ไปเอาหมามาทำไมอ่ะ”
“ชอบไหม..”
“อืม…ชอบสิ...น่ารักดี” ไนอลลยิ้มเมื่อเห็นเธออุ้มหมา และชอบในสิ่งที่เขาทำ
“แล้วนายเอามาทำไมอ่ะ”
“ให้เธอไง....ฉันเห็นเธอชอบ”
“ให้ฉัน...แล้วเค้าไม่ว่าหรอ ไปเอามาเนี่ย”
“ว่า!...ว่าฉัน ไนออล ฮอแรน เนี่ยนะ ใครจะมาว่า แค่เอ่ยปากขอ เค้าก็ให้แล้ว ^^”
“อ้าว...เจสเอาหมามาไหมอ่ะ” แฮรรี่ถามเมื่อเห็น เธออุ้มเจ้าหมาน้อยอยู่
“ไนออล เอามาให้น่ะ”
“ฮ่ะ!!...นี้นายคิดอะไรกับเจสหรือป่าวเนี่ย ดูแล เอาใจใส่ผิดปกตินะ”
“นั้นดิ !!” เซน กะแฮรรี่เริ่มจับผิดไนออล
“ป่าว...ฉันก็เห็นบ้านเราเงียบๆ ไง พวกนายก็ดูชอบหมานิ ฉันก็เลยไปขอมา…ฉันไปเปลี่ยนเสื้อก่อนนะ” ไนออลกลัวจะถามรัยมากว่าเลยแยกไปเปลี่ยนเสื้อดีกว่า
“เออ...ช่างเหอะ...ไหนๆ ก็เอามาแล้ว ไอ้ตัวนี้ชื่อไรอ่ะ” เลียมเดินเข้ามาเล่นกับหมา และถามเธอ
“ไม่รู้ดิ...”
“เซนดีไหม หน้าเหมือนเซนดี” ลูอิสเสนอ แน่นอน ก็โดนเซนผลักหัวทิ่มอ่ะดิ
“อืม...ชื่อ lucky ล่ะกัน ง่ายดี…ดีไหม”
“ดีๆ...”
บ่ายวันถัดไป...
“อ่า!!...เสร็จซะที...แกมีประตูบ้านแล้วนะ ลัคกี้” เลียม ลูบหัวเจ้าลัคกี้ที่นั่งดูเค้าทำประตูน้อยสำหรับหมาให้มันอยู่ ก่อนที่มันจะวิ่งออกไปนอกบ้าน
“อ่ะ...นี้น้ำ เลียม ขอบคุนนะที่อุตส่าห์ทำประตูให้ลัคกี้อ่ะ”
“ไม่เป็นไร ตอนนี้ลัคกี้ ก็เหมือนสมาชิกในบ้านเราแล้ว....ว่าแต่ตอนนี้มีอะไรกินมั้งอ่ะ...หิวจัง”
“ฉันว่าจะทำสปาเก็ตตี้น่ะ...ไปนั่งรอที่ห้องนั่งเล่นกับพวกนั้นสิ แปปเดียว”
“เคๆ” เธอเดินตามหลังเค้าไป และเดินตรงไปในครัว
“โฮ่งๆๆ..”
“ไอ้ลัคกี้ มันเห่าอะไรของมันเนี่ย” ลูอิสพูด
“มีคนมาหรือป่าว...ไนออลไปดูดิ” แฮรรี่ หันไปสั่งไนออล
ไนออลเปิดประตูก่อนจะยืนนิ่งไป เมื่อได้ยินประโยคนี้
“ฉันมาหาเจส เจสอยู่ไหม”
“……..”
“ผู้ชายไหนบังอาจมาหาเจสเนี่ย...” แฮรรี่พูดเมื่อเค้าเดินมาดูไนออลที่เงียบไป เลยทันได้ยิน ที่ร่างสูงถาม เซน ลูอิส เลียม ได้ยินอย่างนั้น ก็เลย รีบลุกมาดูโดยที่ไม่ได้บอกเจสเลย ก่อนที่พวกเค้าจะเห็นร่างนั้นและพูดพร้อมกัน
“ ลุค !!!....”
ความคิดเห็น