คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ผีเสื้อในกรง
ำเือน
มีาใ้วามรุนแรในรอบรัว ***โปรใ้วิารา***
บทที่ 2 ผีเสื้อในร
เบลล์รีบถอเสื้อัวนอออมาลุมัวผม วาเาสั่นไหวเหมือนะร้อไห้ "อโทษนะรับ ทั้หมมันเป็นเพราะผม..."
ผมทำให้ัวนออาร์มินแปเปื้อน
"ลับบ้านันเถอะ" เรี่ยวแรที่เยมีมันหายไปนหม ผู้าย็ถูลวนลามและ่มืนไ้ สภาพิใอผมยัไม่พร้อมะพูุยับใร ระหว่าทาไ้แ่เิน้มหน้า
"มันเป็นใรรับ"
ำถามอเบลล์เปรียบเสมือนมีที่เือนหัวใ ผมไม่อยาเอ่ยื่อผู้ายนนั้นเลยเลือที่ะเียบ เบลล์เอน่าะรู้ัวแล้วว่าเผลอถามอะไรไม่ีออมา เลยเปลี่ยนเป็นุมมือผมเอาไว้นถึบ้าน
"ไปไหนมา" พ่อยืนรอหน้าบ้าน พอเาเห็นสภาพอผมสีหน้า็เริ่มเปลี่ยนไป
เบลล์รีบยับมายืนบัหน้า้าน "เป็นวามผิอผมเอรับ! อย่าทำอะไรุหนูเลย"
"ไม่เี่ยวับแ เป็นมันที่ออไปร่าน!'
"..." ผมเยหน้าสบาพ่อ
"ันะัแเอาไว้!" พ่อเินรเ้ามาหาผม เาผลัเบลล์ให้ถอยไปแล้วระาแนอผมอย่าแร "เมื่อไหร่แะเลิสร้าวามเือร้อนให้ัน"
"ุหนู..." เบลล์ไม่ยอมปล่อยมือ แ่พ่อทำท่าเหมือนะทุบมืออเบลล์ ทำให้ผม้อรีบสะบัมือเาออไป
"อย่าลาเาเ้ามาเี่ยวเลย่ะ"
ใบหน้าที่เหมือนับน้อสาวอย่าทำให้พ่อเริ่มใอ่อน พ่อลาผมเ้าไปในบ้าน พาึ้นไปบนั้นสอ่อนะัผมเอาไว้ในห้อนอน เสียล็อประูา้านนอทำให้หัวใอผมแทบแหลสลาย
ท่ามลาห้อสี่เหลี่ยมนาให่ ภายในห้อมีแสสว่าหนึ่เียวาะเีย
"ันอยาออไป..."
ไม่รู้ว่าัวเอำลัพูอยู่ับใร อนนี้หัวใอผมำลัเ้นแร้วยวามเ็บปว ถึะรู้สึเสียใมาแ่ทำไมน้ำามันถึไม่ไหลออมา หรือว่านี่ือวามินา?
เยิเล่นๆ นะว่าพ่อเยรัผมบ้าไหม ั้แ่อาร์มินายไปพ่อับแม่็ร้อไห้ทุวัน พวเาสอนไม่เ้ามาุยับผม ปล่อยให้ผมอยู่ในห้อนเียว ัผมเอาไว้เหมือนัวอะไรสัอย่า สุท้ายบีบบัับให้ผมเป็นอาร์มิน
นในสุท้ายผม็รู้แล้วว่านที่พวเารัืออาร์มิน...ไม่ใ่ผม
แ่แล้วทำไมล่ะ?
ทำไมพวเาถึไม่รัผมเลย ทำไมพวเาถึรัแ่อาร์มิน...ผมไม่ใ่ลูอเาเหรอ?
ผมเินเ้าไปใล้ระ มอสภาพทีู่ไม่ไ้อัวเอ อนนี้อาร์มินไม่ไ้มีรอยยิ้มที่สใสอีแล้ว อาร์มินที่อยู่ในระอนนี้มีบาแผลามัว แ้ม้า้ายบวมแ รวมถึวาทั้สอ้าเอ่อไป้วยหยาน้ำา
'อยาะออไปาที่นี่เหมือนันใ่ไหม?'
เพียแ่ำถามเียวอเอลิออสทำให้ผมลั้นน้ำาไม่ไหว ผมอยาออไป แ่ว่าปีอผมถูหัออไปแล้วะทำอะไรไ้?
ผม้ออทนอยู่อย่าเียบๆ รอนว่า้านนอหน้า่ามีแสสว่า
ในเมือใ้ินที่มืมิ พวเราะนับารแว้นะเียหรือหลอไฟนาเล็ที่ใส่ถ่าน เแสเวลาบอว่าอนนี้เ้าสู่่วเ้า แ่เมื่อึพวเราะนำแสไฟทุอย่าล เหลือไว้เพียบาส่วนเพื่อประหยัแสไฟให้ไ้มาที่สุ
ลึๆ ในิใทุนรับรู้ว่าอีไม่นานแสไฟที่มีอยู่ะ้อหมไป
ผมเริ่มเ็ัวเปลี่ยนุเพื่อเรียมัวสำหรับวันใหม่ เสียเาะประูห้อัึ้นพร้อมับเสียแม่บ้าน "ุหนู อาหารเ้ามาแล้ว่ะ"
สิ้นเสียประูห้อ็ถูเปิออ เป็นอย่าที่ผมิ พ่อัอาร์มินไ้ไม่นาน
"วันนี้ท่านผู้นำรีบออไปแ่เ้า หน้าประูมีนหนีานนหนึ่มาสมัรานพอี ะเอาอย่าไรับเาีะ?" แม่บ้านวาทานอาหารลบนโ๊ะ านั้น็หันมามออวามิเห็น
"ทำอะไรไ้บ้าล่ะ" ผมที่อ้าวมาั้แ่เมื่อืน พอเห็นอาหาร็รีบรเ้าไปยัลท้อ
"เาบอว่าทำไ้ทุอย่า รวมถึ...เรื่อบนเีย" ใบหน้าอแม่บ้านแึ้น
"เรื่อบนเีย?"
แม่บ้านพยัหน้า "่ะ เาบอมาแบบนั้น"
"พาันไปเอเา" ผมินอาหารหมพอี แม่บ้านรู้หน้าที่เ้ามายถาอาหารเินนำออไป
ารที่นหนีานมาสมัรานไม่ใ่เรื่อแปล แ่ยามาที่พวเาะเปลี่ยนวามิ เพราะพ่อับแม่สอนผมมาลอว่านพวนี้ะเป็นลุ่ม่อ้าน ส่วนให่เป็นนที่มีวามฝันอยาึ้นไป้านบน
ระหว่าทาเ็มไป้วยะเีย เมื่อรวมันแล้ว็ส่อแสสว่านทาเินโล่ ผมเินามแม่บ้านออไปนถึหน้าประูบ้าน และไ้พบับผู้ายที่ไม่อยาเห็นเป็นรอบที่สอ
"ทำไมนายถึมาอยู่ที่นี่..."
เอลิออสยืนุยับพ่อบ้านอย่าสบายใ พอเาไ้ยินเสียผม็หันมาลี่ยิ้มให้ "ันมาสมัราน"
"นรู้ัุหนูหรอเหรอรับ" พ่อบ้านบไหล่เอลิออสอย่าสนิทสนม
"ไม่ใ่" ผมเถียออไปทันวัน แ่ประโยถัไปยัิอยู่ที่ปา สุท้าย็ไม่ล้าพูออไปแ่หันไปเรียเอลิออส "ามันมา"
"อบุที่อยูุ่ยันนะรับ" เอลิออสับมือับพ่อบ้านเหมือนแนะนำัวล่วหน้า ่อนะเินามมายัไม่ลืมะะพริบาให้แม่บ้านนใบหน้าอเธอแ่ำ
ผู้ายนนี้้อารอะไรันแน่!
"เธอะรับันเ้าทำานไหม?" เอลิออสเร่ฝีเท้าึ้นมาเิน้าผม
"ไม่!" ผมถลึาใส่
"ทำไมล่ะ? เราเป็นผัวเมียันแล้วนะ เธอิะทิ้เมียัวเอไว้้านอเหรอ ทำไมถึิใโหร้ายนานี้นะ..." เอลิออสพูไม่หยุ ท่าทาอเาวันนี้แ่าาเมื่อืนมา
"ัน่าหาที่ถูทำ แล้วนายะมาเป็นเมียันไ้ยัไ" พอพูบ็แทบะเอาหัวโับำแพ
เอลิออสวยโอาสว้ามืออผมไป เาส่สายาหยาเยิ้มมาให้เหมือนเิวนเหยื่อให้หลุมพรา "ั้นเธอเป็นเมียัน ลามนี้นะ"
ผมึมือออพร้อม้อหน้าเาลับ "ันไม่รับนายเ้าทำาน ที่เรียมา็เพราะ้อาระุยับนายเรื่อเมื่อืน ัน้อารให้นายทำเหมือนไม่มีอะไรเิึ้น"
แววาอเอลิออสเปลี่ยนไป เาันัวผมิำแพ่อนะเอ่ยึ้น้วยน้ำเสียเย็น "สมออเธอมีปัหาหรือไ ไม่อยาออไปาที่นี่แล้วเหรอ"
นที่สมอมีปัหาือนาย่าหา!!
"ถอยห่าาัน"
"ไม่"
ผมับเอลิออส้อาันไม่ะพริบ ระหว่านั้นเบลล์เินหาัวผมอยู่พอี ผ่านมาเห็นภาพอผมับผู้ายอีนที่ใล้ิัน
เบลล์รีบเินรเ้ามาับแนอผม ่อนะแย่ัวผมออมาาเอลิออสไ้ "ุหนูรับ ผู้ายนนี้เป็นใร"
บทสนทนาและัหวะทำไมมันเหมือนสามีที่ับไ้ว่าภรรยาบู้เลยล่ะ... ผมอยาะะโนออมาัๆ ให้มันรู้แล้วรู้รอันไปเลยว่า ผมเป็นผู้าย!
ทา้านอเอลิออสเอ็เริ่มสวมบทบาท เาับแนอี้าอผมแล้วเริ่มพูาไม่เ้าหู "แล้วนายเป็นอะไร"
ผมยืนอยู่ระหว่าลาพวเา แรันส่ผ่านแนที่ถูับไว้นเริ่มรู้สึเ็บ
พวเาทั้สอปล่อยมือออาผมพร้อมัน เบลล์หน้าาวี เพราะแนอผมเริ่มึ้นรอย้ำ ่าับเอลิออสที่ยืนมอรอย้ำเหมือนไม่มีอะไรเิึ้น
"พรุ่นี้ันะมาทำานที่นี่ เรียมานไว้ให้ันทำ้วย" เอลิออสพูบ็หันหลัเินออไป
"นาย!" เบลล์ะโนเรียามหลั
ผมรีบห้ามเบลล์ไม่ให้ามเอลิออสไป "อย่าามเาไปเลย ไว้รอพรุ่นี้ถ้าเามา่อยไล่เาออไปอีที"
"เป็นเาใ่ไหมรับ" ู่ๆ เบลล์็เอ่ยถามึ้น
ผมผหัวยอมรับ
เรื่อที่เิึ้นเมื่อืนมีเพียเบลล์ับพ่อที่รู้ พวเาะเ็บเรื่อนี้ไว้เป็นวามลับ สำหรับพ่ออายนไม่ล้าบอนอื่น แ่เบลล์ะทำเพื่อผม
"อโทษนะรับ" ำอโทษอเบลล์เบานผมเือบไม่ไ้ยิน
ในโลนี้นที่เ้าใผมนอาเบลล์็ไม่มีใรอีแล้ว นผมนึไม่ออเลยว่าถ้าวันหนึ่เบลล์หัหลัผมึ้นมาะเป็นแบบไหน
หลัานั้นเบลล์อยู่ปลอบใผมนว่าพ่อะลับบ้าน เมื่อพ่อเห็นว่าใบหน้าอผมเ็มไป้วยราบน้ำา็เริ่มโมโห เาไล่ให้เบลล์ออไป่อนะเริ่มเสียั
"เมื่อี้แทำอะไรับมัน!"
พ่อมัะทำร้ายร่าายผมแบบนี้ทุรั้ที่ลับมาบ้าน เาฟาผม้วยเ็มัหนันผิวแ เลือสีแ่อยๆ ึมออมานแสบไปทั่วร่าาย
ผมพยายามเอียัวหลบแ่ไม่พ้น ทำให้เ็มัฟาเ้าที่โหนแ้มนเลือหยลพื้น
พ่อเห็นแบบนั้น็หยุมือ่อนะ่าผม่อ "อย่าให้ันเห็นแอยู่ับผู้ายนไหนอี"
ทั้ที่ผมเป็นผู้ายเหมือนัน พ่อ็ไม่อบเวลาเ้าใล้ผู้ายนอื่นอยู่ี เป็นเพราะผมในอนนี้ืออาร์มินใ่ไหมรับ?
"เ้าใแล้ว่ะ" ผมเ็เลือที่ใบหน้า ่อนะลุึ้นยืน
แม่บ้านที่ยืนมอผมามุมห้อ ส่สายาสสารมาให้นผม เธอรอนว่าพ่อะออไปาห้อถึรีบรเ้ามาประอัวผมไปนั่ที่เ้าอี้
"ุหนู เ็บมาไหมะ"
ผมส่ายหัว "ไม่่ะ"
แม่บ้านยล่อยาึ้นมาเรียมทำแผลให้ แ่ผมันมันอออย่ารัเีย "ันอเวลาอยู่นเียวไ้ไหม ไว้่อยทำแผลทีหลั"
เมื่อแม่บ้านออไปาห้อ ผม็ฟุบัวลเปล่เสียร้อไห้ "ผมเ็บ..."
อนนั้นเอภายในห้อที่มีแ่เสียอผม็เริ่มถูบุรุ
๊อ ๊อ
เสียเาะหน้า่าัึ้นสอที ผมเยหน้าึ้นมอออไปเห็นผู้ายนหนึ่ำลัปีนหน้า่าอย่าลำบา
ผู้ายนนั้นือเอลิออส
"เปิให้ันเร็ว ะลไปแล้ว!" เสียอู้อี้ัลอเ้ามาในห้อ
ผมในบัับัวเอไม่ไ้ รีบวิ่ไปที่หน้า่าเพื่อเปิให้ัวอันรายเ้ามา ว่าะรู้ัวเอลิออส็เ้ามาอยู่ในห้ออผมแล้ว
"นายมาปีนหน้า่าบ้านันทำไม?"
ผมุมมับเพราะปวหัว ภายในไม่ถึหนึ่วันผมเอหน้าผู้ายนนี้ถึสามรั้ แถมทุรั้ที่โผล่มา็ไม่เยธรรมาเลยสันิ
"ออไปเี๋ยวนี้ ่อนที่ันะะโนเรียนอื่นให้มา่วย" ผมไม่วรอยู่ับเาสอน
"มานี่" เอลิออสวัมือเรียให้ผมไปหาเาที่เีย
ในหัวอเามีแ่เรื่อแบบนี้เหรอ... ผมส่ายหน้ารัว "ันับนายไม่เยมีอะไรัน!"
"เธอิอะไร ันะทำแผลให้"
"..."
ผมรู้สึหน้าา ยืนแ็ทื่อไม่ยับไปไหน นเอลิออส้อเป็นฝ่ายเ้ามาอุ้มผมไปโยนลบนเีย แ่่วยเบามือับผมสัรั้ะายไหม!
"นอาอไม้แล้วยัมีอะไรอี" เอลิออสพูึ้นระหว่าเปิฝาวยา
"หมายถึอะไร" ผม้อมืออเาที่ำลัล้วยาออมาาว านั้น่อยๆ ทายาลบนแผลามร่าายผมอย่าเบามือ
"้านบนนั้น เธอรู้ัอะไรอีนอาอไม้" เอลิออสถาม่อโยไม่เยหน้ามอผม เาำลัั้ใทายาให้ผมริๆ
ผมพยายามะนึำอบแ่ว่าใบหน้าอเอลิออสอนนี้ึูวามสนใไปหม
"พวเราเยเอันมา่อนใ่ไหม"
เอลิออสเยหน้าึ้นสบาับผม านั้นยับเ้ามาใล้นริมฝีปาเือบะสัมผัสัน แู่่ๆ ผม็รู้สึแสบที่โหนแ้ม
"แผลรนี้ไม่น่าะหาย เมียัน็นเหมือนันนะเนี่ย"
"ออไป..."
"หืม?"
"ออไปเี๋ยวนี้!" ผมผลัเอลิออสนหายหลั
เสียวาอผมันแม่บ้านที่อยู่้านนอเปิประูเ้ามา ทว่าเอลิออสนั้นไวว่า รีบหนีออไปทาเิมอย่ารวเร็ว ทิ้ไว้เพียลิ่นอไม้าๆ อบอวลภายในห้อ
"ุหนู เิอะไรึ้น" แม่บ้านมอไปรอบห้อ "เมื่อีุ้หนูไล่ใรออไป"
"หนูสปรมันแอบเ้ามาให้ห้อ ฝาไปบอให้ทุนปิหน้า่าประูให้แน่น้วย่ะ" ผมสูลมหายใัเฮือ
ลิ่นอไม้ที่มาาัวเอลิออส...
ทำไมมันถึุ้นัเลยนะ
---------------------------------------------------
ปิแล้วผีเสื้อะบินไปหาอไม้ แ่เรื่อนี้อไม้ะเป็นฝ่ายลอยไปหาผีเสื้อ...่ะ (?)
Facebook : MAMORU00N
Twitter : @MAMORU00N
#แผนารหลบหนีบับใ้ิน
ความคิดเห็น