Reborn เมื่อพวกเรามาอยู่ในโลกรีบอร์น!!

ลำดับตอนที่ #4 : ตอนที่1 นี้มันอะไรกันเนี้ย การพบกันของนภา (รีใหม่)

ผ่านไป1เดือน

ยามเช้า ณ ยานการค้าแห่งหนึ่ง

ประมาณ9:40 น.

"นาฬิิกาปลุกอันนี้ดีจริงๆ...แต่คงจะไม่ถึงปีละมั่ง..."มิคุเองนะผู้อ่านยังไม่เปลี่ยนคนบรรณยาย-7-

ตอนนี้คนที่มาเร็วสุดก็พี่โยกุนี้และไม่รู้ว่าพี่แกจะรีบมาเร็วทำไหม..(ฉันได้ยินแบบสุดๆนะ!//โยกุ)

"อืม...เมื่อไหร่พวกเราจะมากันครบละเนี้ย..รอไม่ไหวแบบสุดๆแล้วนะ!>๐<"เอาละพี่โยกุเริ่มบ่นแล้วจ้า

"ประมาณ10โมงเดียวก็มากันครบแล้วละคะ"ฉันมองนาฬิกาทำท่าเหงื่อตกนิดๆพร้อมคิดว่า'ที่หลังฉันมาช้าๆจะดีกว่า...'

และแล้วผ่านไปไม่ถึง10นาทีก็มีผู้หนึ่งโผล่มาไม่ให้สุมให้เสียง...

สะกิดหลังมิคุ

จิ้มๆ

ใครสะกิดหลังหว่า...........พอข้าน้อยหันไปมองเท่านั้นและ....อุตะ

"กรี้---------"ก่อนตัวฉันจะกรี้สยัยมนุษย์สายหมอกก็เข้ามาปิดปากฉัน....

"เกือบ......"ฮานะถอนหายใจ

"เกือบได้หน้าแตกบานตะไทแบบสุดๆไง=_="โยกุปาดเหงื่อนิดพลางมองไปรอบๆ

"ที่หลังส่งเสียงด้วยสิคะ!"

"ก็นะ...ฉันสะกิดเธอตั้งนานแล้วไม่เห็นสักที่อะ.."ฮานะทำตาขีด

สรุปฉันผิดอีกแล้ววววววววววว

"อ่า..."รอบนี้ขอบอกไม่มีคำแก้ตัวคะ...

ผ่านไปจนจะ10โมง

รอบนี้คุณซากุระเสด็จมาแล้วคะ(เหงื่อตก)พี่แกเดินเริ่ดมากกกกกแต่รังสีดำนี้กระจายคะกระจาย

แต่อยากบ่นนะ....

"ที่เหลือทำไหมมาช้าสุดๆเลย>๐<"พี่โยกุบ่นให้แทนเรียบร้อยแล้วคะ

"ขอโทษที่มาสายนะทุกคน!"พวกเราหันไปมองก็พบว่าโยชิ ยูกิ และซากิกำลังวิ่งมาทางพวกเรา

"มาช้ากันจังเลยคะนี้ใกล้10โมงแล้วนะ"

"ให้ทำยังไงได้ละก็ยัยเด็กขี้แหย่นี้สิ!"ซากิชี้ไปทางโยชิ

"ก็ให้ทำยังไงได้ละชิมิ มันเป็นความผิดของเจ้าแมลงสาบต่างหาก"อ่าวไหงโยนมาทางแมลงสาบเฉย(ชาตินี้แมลงสาบทำอะไรก็ผิดหมด-.-/แมลงสาบได้กล่าวไว้)

"ก็คืออย่างงี้นะ...คือฉันกับซากิและก็โยชินัดกันว่าจะไปพร้อมกันนะและพอถึงบ้านโยชิดันมาเจอแมลงสาบอยู่ใกล้กระเป๋าโยชิ..."

"และฉันก็มาไล่ให้เพราะ2คนนั้นดันกลัวแมลงสาบ!บอกที่แมลงสาบน่ากลัวตรงไหน"ซากิแทรกขึ้น

"ทุกตรง.."นั้นไงความสามัคคีมากันอีกแล้ว...

"ว่าแต่ที่เรานัดวันนี้จะไปที่ไหนกันละ?"

"อืม..เห็นมีร้านๆหนึ่งเปิดใหม่นะของที่เกี่ยวกับรีบอร์นนะไปไหม---"พูดยังไม่ทันจบ..

"ไป!!"วันนี้สามัคคีกันบ่อยเกินไปไหม...

....

..

.

ร้านๆหนึ่ง

อยากบอกมากเลยว่าพอมาถึงปุบทุกคนเข้าปับ พวกท่านใจเย็นๆเข้าพึ่งเปิด....แต่ก็นะฉันก็ตามๆเข้าไปและ

เราจะข้ามตอนเสียงกลีดร้องของพวกเพื่อนๆฉันกันคะมันไม่รั่วตับพังคะ(?)//โดนตบ(นอกเรื่องเยอะละเข้าบท!)

"อืม...เอ่!?"เหมือนตอนนี้ฉันได้ไปเจอกับของสิ่งหนึ่งรูปร่างไม่ใช่ของที่อยู่เรื่องรีบอร์นเลย

"ทุกคน!มาดูนิสิ.."ฉันหันไปเรียกทุกคน

"อะไรหรอมิคุ/ชิมิ/สุดๆ/..."ทุคคนค่อยๆทยอยกันมาดู

"ของพวกนี้ถ้าจำไม่ผิดมันไม่มีในเรื่องรีบอร์์นใช่มะ?"ฉันหยิบมาให้ทุกคนดูรู้สึกจะเป็นพรึกกับแว่นอะไรสักอย่าง

"ใช่..ว่าแต่มันมาอยู่ที่นี้ได้ไงนะ"ยูกิ

"แต่พรึกนี้มองดีๆมันเป็นอาวุธนะ"ฮานะ

"แต่ก็เจ๋งไปเลยแหะรู้สึกเท่แปลกๆ"ซากิ

"ใช่แบบสุดๆ"โยกุ

"แหวนนี้น่ารักจังชิมิ"โยชิ

"....?"ซากุระเริ่มรู้สึกอะไรแปลกๆ

"ทุกคนดูที่แหวนของพวกเรา.."

เอ่?!แหวนมีปฎิกริยากับของงั้นหรอ!?

และแวสติของของพวกเราก็ดับวู้บลงไป

.........

.....'เจ้าคิดว่าดีแล้วหรอที่เอาเด็กพวกนั้นไป'หญิงปริศนาคนหนึ่งกำลังถามเพื่อนสนิตของตัว้องอยู่

....'ข้าคิดดีแล้วละ...'

...'เจ้านี้นะ...'

..'แค่ขอให้พวกเขาโชคดีก็พอ..'

.

ณ.บ้านของทูน่า เอ้ย! ไม่ใช่ บ้านสึนะ

ห้องของชายหนุ่มที่ผมฟูที่ชื่อ ซาวาดะ  สึนะโยชิ ตอนนี้ชายคนนั้นกำลังนั้นกำลังนั่งติวกับครูพิเศษที่มีนามว่า รีบอร์น เด็กทารกที่ถือครองจุกนมสีเหลือง ถ้ามองไปรอบๆบอกเลยว่าห้องรกมากตามภาษาเจ้าห่วย

"ให้ตายสิปิดเทอมแล้วต้องมานั่งติวแบบนี้อีก.."

"เงียบไปเถอะน่าเจ้าห่วยสึนะ...อยากเจอดีหรือไง"

"คร้าบๆ"กลับมานั่งตั้งใจอ่านเหมือนเดิม

ว้าบบบบบ.....ตุบ!โอ้ย!!(?)

"เจ็บๆ...ที่นี้ที่ไหนละเนี้ย......หืม?"หญิงสาวผมสีส้มมองไปรอบๆ'ทำไหมรู้สึกคุ้นๆแหะที่นี้...'

"ดีจ้า"รีบอร์นเริ่มทักทายในแบบฉบับเจ้าตัว

"เอ่.....!!?ระ..รีบอร์น"หญิงสาวตกใจมากๆของมากๆ'ฝันหรือป่าวเนี้ย...'หญิงสาวคิดในใจแบบนั้นจึงหยิกแก้มตัวเอง"เจ็บๆไม่ใช่ฝันจริงๆด้วย"

"โอ้ว..รู้จักฉันด้วยหรอ"

"รู้จักดีเลยละคะ...."หญิงสาวไม่ได้รู้สึกอะไรว่าเจ้าตัวกำลังลังทับใครอยู่...

"เอ่อ...รบกวนช่วยลุกออกไปจากตัวผมด้วยครับ..."สึนะที่โดนทับอยู่สักพักก็เอ่ยปากขึ้น

มิคุรีบลุกออกมาทันทีพร้อมขอโทษสึนะแบบรั่วๆ

"ขะ..ขอโทษๆๆๆๆ><"โค้งแบบรั่วๆเพื่อเป็นการขอโทษ

"มะ..ไม่เป็นไรครับแค่นี้เอง.."สึนะยิ้มแห้งๆแล้วเกาแก้มตัวเอง'น่ารักจังแหะ...เอ่นี้เราคิดอะไรละเนี้ย'

พอมิคุหยุดขอโทษแล้วหันไปมองชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าก็หน้าแดงขึ้นมาทันทีพร้อมส่ายหน้าเพื่อให้ความรู้สึกหายไป

"ว่าแต่..เธอร่วงลงมาจากด้านบนได้ไงกันละ"

"อะ..จริงด้วยพวกเพื่อนๆของฉัน..."เธอพึ่งคิดได้ว่าอาจมีเพื่อนๆที่อยู่ที่ไหนสักแห่ง

"คุณรีบอร์นคะช่วยโทษหาพวกเพื่อนๆของคุณสึนะกน่อยได้ไหมคะ"

"ได้สิ..เดียวฉันมานะ"จากนั้นรีบอร์นก็ออกไปข้างนอกหน้าต่างทันที

(กลับมาแต่งอีกที่รู้สึกเพิ่มอะไรเยอะเลยอิอิ)

-------------------------------------------------------------------------------------------------
แทม(วาดเอง)

ภาพเก่า

รีใหม่