{Fic TeenTop} Be my Boy รักได้ไหมครับคนสวย[ChunJoe]

ลำดับตอนที่ #1 : เด็กบ้า!

Be my Boy









Rasp berry

ในสถานที่ที่คนมักจะบอกรักหรือขอร่วมชีวิตคู่ ในสถานที่ที่โรเเมนติคเหมาะสำหรับคู่รัก เช่น ร้านเลิฟคาเฟ่ สวนสนุก สวนสาธารณะ หรือเเม้กระทั่งที่ที่
พวกเขาเคยบอกรักกัน

 

'เเอลโจ' คนนี้สามารถเปลี่ยนจากสถานที่ที่มีเเต่ความสุขเป็นสถานที่ที่มีเพียงความโศกเศร้าของผู้ชายทั้งหลาย

 

โดยเหลือทิ้งเพียงคำว่า

 

'คนสวยอย่างฉันน่ะ สวยเลือกได้ ผู้ชายในโรงเรียนเเค่ทางผ่าน'

 

เเละอย่าเเม้เเต่จะคิดรั้งเขาไว้ด้วยกำลังล่ะ ถ้ายังอยากมีชีวิตอยู่รอดปลอดภัยโดยไม่ต้องเสี่ยงตายในห้อง'ไอซียู'ที่โรงพยาบาล เห็นใบหน้าสวยๆ ดวงตาหวานๆที่
เชื้อเชิญให้หลงใหล เเต่ภายในซ่อนัวตนสุดเเมนไว้อยู่ ศิลปะการต่อสู้ทุกเเขนง หนุ่มหน้าสวยคนนี้จบมาทุกเเขนง

 

 

 

 

 

ใบหน้าหวานก้มหน้ามองโทรศัพท์ไอโฟน5 ในมือ หน้าจอพื้นหลังเป็นรูปของ'อดีต'คนรักที่เขาคบมานานตั้งเเต่เกรดเจ็ดจนถึงเกรดสิบสอง รวมๆ เเล้วก็ประมาณ

หกปีได้ 

 

ใช่...

 

ในตอนนั้นพวกเขาทั้งสองคนรักกันมาก เเต่มันก็ต้องจบลงเมื่อเขากลับมาหาพร้อมผู้ชายร่างเล็กที่ยืนข้างๆกายอยู่ รวมถึงสารภาพเรื่องที่เรื่องทั้งหมด เรื่องทั้งหก

ปีนั้น เป็นเรื่องโกหกทั้งเพ ทั้งๆที่เขาทั้งเชื่อใจ ไว้ใจคนๆนี้มาก

 

เเต่เขากลับหักหลังกันอย่างไร้เยื่อใย...

 

ตอนนี้ก็ผ่านมาสองเดือนกว่าๆเเล้วที่เขาเลิกกับคนๆนั้น เเต่ภาพความทรงจำรักเเรกใช่ว่ามันจะลืมง่ายเสียเมื่อไหร่ล่ะ ทั้งภาพ ทั้งเสียงยังคงฝังเเน่นอยู่ในความจำที่

มันดันจำได้ดีกว่าพวกหนังสือเรียนเตรียมสอบ ไหนจะสิ่งของที่เขาซื้อให้ในวันครบรอบของทั้งหกปี ทุกสิ่งทุกอย่างยังคงอยู่ที่เดิม เเม้กระทั่งเสื้อผ้าของเขาก็ยัง

คงอยู่ในตู้เสื้อผ้านี้เเทบทุกชุดที่เราไปซื้อด้วยกัน เสื้อคู่ของเราก็ยังอยู่ ทุกสิ่งทุกอย่างยังอยู่ที่เดิมตลอดสองเดือน

 

เพียงเเค่ในตอนนี้มันไม่มีนาย...

 

ความทรงจำเก่าๆรื้อฟื้นขึ้นมาทุกครั้งที่ได้ดูภาพภาพนี้ ดวงตาที่เคยอ่อนหวานน่าหลงใหลตอนนี้กลับไม่เหลือความอ่อนหวานอยู่เลย มีเพียงเเค่เเววตาเศร้าๆเเละ

น้ำตาที่รื้นขึ้นมาที่ขอบตามากขึ้นเท่านั้น 

 

เเหมะ เเหมะ

 

กี่หยดน้ำตาที่ต้องไหลรินอยู่คนเดียวในความเงียบ กี่น้ำตาที่ต้องเสียให้กับรูปภาพบ้าๆนี่ รูปภาพที่คอยเเต่รื้อความทรงจำเก่าออกมาให้เจ็บ เเละเป็นกี่หยดน้ำตาที่

ต้องไหลรินลงมาโดยไม่มีใครปลอบ

 

ร่างเล็กร้องไห้อยู่คนเดียวใต้ต้นไม้ใหญ่ที่สวนสาธารณะที่ที่เป็นสถานที่เดทของคู่รัก เเต่มันดีตรงที่ที่เขาเเอบร้องไห้นั้นต้นไม้มันบัง ทำให้มองไม่เห็นว่ามีใครหรือ

กำลังทำอะไรอยู่

 

"เลิกร้องไห้ได้เเล้ว นายน่ะไม่เหมาะกับน้ำตาหรอกนะ"

 

ร่างสูงผมเเดงน้ำตาลยืนพูดเเล้วยื่นหน้าเช็ดหน้าสีฟ้าลายหมีให้เขาตรงหน้าเเละยิ้มให้อย่างเป็นมิตร ร่างเล็กเงยหน้าจากโทรศัพท์เเล้วมองคนตรงหน้าอย่างไม่เข้าใจ

ก่อนจะใช้หลังมือปาดน้ำตาที่เปรอะหน้าตาออก

 

"ไม่ล่ะ ขอบคุณ..."

 

ร่างเล็กพูดเเละหยิบโทรศัพท์ก่อนจะลุกเพื่อจะเดินออกจากที่ตรงนั้น เเต่โทรศัพท์เขากลับถูกคนเเปลกหน้าตรงหน้าฉกไปอย่างไร้มารยาท เเถมยังถือวิสาสะดูรูป

ในเเกลอรี่ของเขาอีก 

 

เเอลโจก็ใช่ว่าจะไม่เเย่งโทรศัพท์คืน เเต่อุปสรรคมันอยู่ที่ความสูงอันเเตกต่างของเขาเเละคนเเปลกหน้า ทำให้เขาทำได้เพียงกระโดดไปมาเพื่อจะหยิบโทรศัพท์ของ

เขา เเต่ก็ไม่สามารถทำได้

 

"คนนี้หรอ คนที่หักอกนาย ทำให้นายเป็นเเบบนี้"

 

"พูดอะไร ฉันไม่เข้าใจ"

 

"มาลองเป็นเเฟนผมสิ ผมจะไม่ทำให้คุณเสียใจ"

 

"ถึงนายจะดีเเสนดี ยังไงตอนจบฉันก็ต้องทิ้งนาย"

 

"ลองรักผมสิ เเล้วจะรู้ว่าคุณไม่มีทางทิ้งผมได้"

 

คนตัวสูงพูดเเล้วก้มลงทาบริมฝีปากเข้ากับริมฝีปากเขาอย่างรวดเร็ว ก่อนจะผละออกเเล้วยืนเลียริมฝีปากวนไปวนมา ในขณะที่ร่างเล็กยืนนิ่งเพราะช็อค อึ้ง สะตั้น

ไปหลายนาทีได้

 

"คบกับเเฟนเก่ามาหกปี คุณไม่เคยจูบเลยหรอ?"

 

"ยุ่งเรื่องของฉัน!" 

 

"ตอนนี้เราเป็นเเฟนกันเเล้ว ผมก็ได้เฟิร์สคิสคุณเเล้วด้วย :)"

 

"เเค่ตอนนี้เท่านั้นเเหละ เด็กบ้า"

 

"ผมชื่อ 'ชอนจี' ต่อไปอย่าเรียกว่าเด็กบ้าอีกนะครับ"

 

"จะเรียก นายจะทำไมเด็กบ้... อุ๊บ!"

 

ก่อนที่เเอลโจจะได้พูดอะไรมากกว่านี้ ชอนจีถือโอกาสตอนร่างเล็กกำลังอ้าปากเพื่อจะพูดในการประกบปากทั้งเขาเเละร่างเล็กเข้าด้วยกัน ถึงเเรกก็เหมือนว่าร่างเล็ก

จะขัดขืนอยู่บ้าง เเต่สุดท้ายก็เคลิ้มไปกับสัมผัสของเขา

 

"ถ้าเรียกอีก จะทำมากกว่าคิสนะครับ^^"

 

"ไอ้เด็... ไอ้ชอนจีคนบ้า!!!" เด็กบ้า นิสัยไม่ดี!

 

 

 

TBC.

 

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

 

งุงิงุงิ ไรต์เเต่งตอนที่หนึ่งเเล้ว มันเเลดูเเปลกๆเน้อ~

 

พอดีรีบเเต่งเพราะดึกล่ะ พรุ่งนี้มีเรียน

 

รักคนเม้น รักคนอ่าน

 

333