{Fic TeenTop} Be my Boy รักได้ไหมครับคนสวย[ChunJoe]

ลำดับตอนที่ #4 : SF : Happy New Year[CHUNJOE]

Rasp berry

 

SF : Happy New Year

 

"บยอง~ วันนี้วันสิ้นปีน้าาาา><" 

 

เจ้าคนตัวโตเเต่สมองเด็กชอนจีวิ่นเเจ้นเข้ามากระโดดกอดผมเเล้วบอกวันนี้เป็นวันสิ้นปี... ถ้าผมบอกว่าผมรู้เเล้วล่ะ= =

 

"เเล้วมันทำไมล่ะ เเต่นายช่วยคลายกอดของนายหน่อย หายใจไม่ออก- -" ผมพูดเเล้วหันไปจ้องหน้า ชอนจีทำยิ้มๆเเต่ก็คลายกอดให้เเต่โดยดี

 

"จะชวนไปเคาว์ดาวน์ด้วยกัน"

 

"ที่ไหน?"

 

"มันเเน่อยู่เเล้ว ที่บ้านของเค้าน่ะสิ"

 

อ่อหรอ ไม่บอกไม่รู้นะครับเนี่ยเเล้วมันเเน่ยังไงครับที่ผมจะต้องไปเคาว์ดาวน์ที่บ้านคุณ - - เเล้วมาทำยิ้มเเบบมีเลศนัยเเบบนั้นทำไม รู้สึกไม่ไว้ใจเเปลกๆอ่ะ

 

"ไม่ไป"

 

"ทำไมอ่าา-^-" 

 

เพราะฉันเกรงว่านายอาจจะฉวยโอกาสจากฉันไงล่ะ 

 

"ไม่ไปเค้างอนนะบยอง-3-" 

 

อยากจะตะโกนดังๆ เชิญครับ!! 

 

ชอนจีทำหน้างอๆ เบะปากเหมือนจะร้องไห้เเล้วเดินสะบัดก้นหนีผมเลยอ่ะ เฮ้อ~! เดี๋ยวสิทำไมนายทำตัวเคะเเบบนี้อ่ะ เรื่องนี้นายเมะให้ฉันนะเฟ้ย!

 

ในเมื่อชอนจีงอนผมเเล้ว...

.

 

.

 

.

 

.

 

.

 

.

 

.

 

.

 

.

 

ผมก็ต้องไปง้อT^T

 

ผมเดินตามคนตัวสูงขี้งอนไป เเต่เจ้าชอนจีกลับนอนเอกขเนกบนโซฟาสีดำสุดหรู(ของผม)เเล้วเปิดเพลงของวงTEEN TOPฟังเเบบสบายใจ โดยไม่หันมามองผมบ้างเลย

งื้อ~ เขาโกธรผมจริงๆอ่ะ

 

จี้โหมดนี้ บยองบอกเลยว่าเพิ่งเคยเจออ่ะTOT

 

"จี้~ โกธรบยองหรอ??" ผมเรียกเขาตรงหลังโซฟา ชอนจีปรายสายตามองผมนิดๆ ย้ำนะ นิดๆ!เเล้วหันไปสนใจวงTEEN TOPในโทรทัศน์ต่อ

 

สรุปคือโกธรสินะT^T

 

"จี้~ บยองขอโทษน้าาา อย่างอนบยองจิ*_*" ผมง้อตลอดอ่ะ งื้อ~

 

"..."

 

"จี้~ บยองไปด้วยก็ได้ หายงอนน้าาา><"

 

"..."

 

"จี้~"

 

"..."

 

"จี้~ จะไม่หายงอนจริงหรอ...?" นี่ผมง้อเขานานเเล้วนะ เหนื่อยเเล้วด้วย

 

"..."

 

"เชิญงอนไปเถอะ ไม่ง้อเเล้ว!!"

 

ผมจะง้อเขาเเล้ว งื้อ~ บยองงอนจี้เเล้วว!!

 

 

 

Chunji Talk

 

ผมลอบมองร่างเล็กๆของบยองคนสวยที่เดินสะบัดก้นอย่างนางพญาออกจากผมพลางลอบถอนหายใจเเรงๆ

 

เเกล้งเเรงไปหรือเปล่านะ?

 

เฮ้อ~ ทั้งๆที่อยากเห็นง้อมากกว่านี้เเท้ๆ ไม่ได้ตั้งใจเล่นตัวเลยนะเนี่ย โดนงอนเข้าให้เเล้ว สงสัยงานนี้ต้องตามง้อคนตัวเล็กอีกเเล้วสิเนี่ย ผมล่ะสงสัยจริงๆทั้งๆที่ตอนเเรก

ผมเป็นคนงอน เเต่ไปๆมาๆผมเป็นทั้งคนงอนเเละคนง้อ

 

นี่สินะที่เรียกว่า งอนเอง ง้อเอง

 

เเล้วบยองเขาจะไปอยู่ที่ไหนล่ะเนี่ย ในห้องนอนก็ไม่มี ห้องน้ำก็ไม่อยู่ ตู้เสื้อผ้าก็ไม่มีอีก 

 

ไปไหนของเขาล่ะเนี่ย

 

'ฮือ... ฮึก... เเงง~'

 

เสียงดังมาจากสวนหลังบ้าน ผมเดินไปที่ห้องครัวเพื่อเเอบมองเเละภาพที่ผมเห็นคือภาพที่บยองคนสวยของผมร้องไห้อยู่หลังสวน เเละมีคนปลอบอยู่ไม่ไกลซึ่งคนนั้น

ไม่ใช่ผม 

 

ใครกัน?

 

ผมยืนมองทั้งสองคนนั้นอยู่ห่างๆ เเละยืนมองอยู่นานพอสมควรจนกระทั่งบยองหันหน้ามาทางผมเเล้วทำหน้าตกใจนิดๆ

 

คงเห็นเเล้วล่ะสิ

 

ผมจ้องหน้าคนตัวเล็กนิดๆก่อนจะเดินออกจากห้องครัว เเต่พอเดินออกจากห้องครัวผมก็เจอบยองที่วิ่งมารอผมที่ห้องนั่งเล่นทั้งน้ำตา เเต่ผมไม่ได้สนใจอะไรเลยเดิน

ผ่านคนตัวเล็กเฉยๆเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ถ้าไม่ติดว่าเขาดึงชายเสื้อผมไว้

 

"ปล่อย" ผมพูดพลางชายตามองมือเล็กที่กำชายเสื้อของผมอยู่

 

"นายกำลังเข้าใจผิดนะ..."

 

"หืม? ฉันเข้าใจอะไรผิดงั้นหรอบยองฮอน"

 

"อึก... นายเห็นฉันกับ...มยองซู"

 

"ก็ไม่ได้เข้าใจผิดหรอก เเต่ถ้าจะคบชู้ เเนะนำทำให้เนียน"

 

เพียะ!!

 

หน้าผมสะบัดไปตามเเรงตบของคนตรงหน้า ด้วยความโกธรผมจึงผลักคนตัวเล็กให้ชิดกับกำเเพงเเล้วรวบมือทั้งสองข้างตรึงไว้ข้างบนด้วยมือเพียงข้างเดียว บยองฮอน

พยายามดิ้นเพื่อให้หลุดจากการเกาะกุมของผม

 

เเต่เปล่าประโยชน์...

 

"ครั้งเเรกที่ตบตั้งเเต่คบกันเลยนะบยอง" ผมกดเสียงต่ำพูด ร่างเล็กก้มหน้าเเละพยายามหลบสายตาของผม

 

"ก็นาย..."

 

"ฉันทำไม?"

 

"ไม่เคยฟังกันบ้างเลย!"

 

"เเล้วทำไมต้องฟังเรื่องที่นายคบชู้?"

 

"ฉันไม่เคยคบชู้!! มยองซูมีเมียเเล้ว จบไหมล่ะ!!!!"

 

อึ้งสิครับ อึ้งเลยครับตอนนี้ เป็นครั้งเเรกที่บยองหลุดเเละตะโกนให้ผมชุดใหญ่ทั้งน้ำตาที่ไหลลงมาอีกรอบ

 

"อืม เมียฉันชื่อ อีซองยอล"

 

ผมหันไปตามต้นเสียงที่สาม ก่อนจะเจอมยองซู(?)ยืนนัวเนียอยู่กับหนุ่มสาวสวย(?)ตัวสูงอยู่ที่ประตู

 

"ปล่อยเพื่อนฉันก่อนเลย"

 

คนที่ชื่อซองยอลอะไรนั่นชี้มาที่บยองเเล้วบอกให้ปล่อย ผมเลยจำเป็นต้องปล่อยให้คนตัวเล็กเป็นอิสระ 

 

"ก็เเค่นั้น กลับล่ะ"

 

เเละเเล้วทั้งสองสามีภรรยา(?)ก็ได้เดินทางกลับบ้านของตนไป เหลือเพียงผมกับบยองในห้องนั่งเล่น บยองฮอนผลักผมออกเเล้วเดินไปนั่งที่โซฟาสีดำพลางนวดข้อมือ

ของตัวเองเบาๆ ผมเลยเดินตามไปนั่งข้างๆ

 

"บยองเจ็บไหม?" ผมถาม เขาหันมามองผมน้อยๆก่อนจะหันไปสนใจข้อมือตัวเองต่อ

 

"บยอง เค้าขอโทษ..." ผมพูด

 

"ที่ถามว่าเจ็บไหมน่ะ ถ้าที่ข้อมือมันก็เจ็บนะ..."

 

"..."

 

"เเต่เจ็บที่ใจมากกว่า... ฮึก..."

 

อีกเเล้ว ผมทำให้เขาร้องไห้อีกเเล้ว ให้ตายสิผมไม่ชอบน้ำตาของบยองฮอนเลยจริงๆนะ

 

"ขอโทษนะ"

 

"อืม..."

 

"คืนนี้ ถ้าบยองไม่อยากไปก็ไม่ต้องไปก็ได้นะ"

 

"ฉันบอกนายเเล้วนี่ ฉันจะไป"

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

ที่บ้านชอนจี~ ณ เวลา 23:30

 

"บยองง่วงนอนหรือยังน่ะ" ผมถามคนตัวเล็กที่นั่งหาวอยู่ข้างๆ

 

"ไม่ๆ บยองยังไม่ง่วง^^"

 

บยองฮอนตอบยิ้มๆเเละพยายามกลั้นไม่ให้ตัวเองหาว ผมส่ายหน้ากับพฤติกรรมน่ารักๆของคนตัวเล็กนิดๆก่อนจะจับให้หัวทุยๆของเขาพิงกับไหล่ของผม 

 

"บยองหนาวอ่ะ"

 

บยองฮอนพูดเเล้วเบียดตัวเข้ากอดผม ผมมองเจ้าตัวเล็กเเล้วลูบหัวทุยๆนั่งเล่น

 

"ขี้อ้อนนะเราน่ะ"

 

"รักป่ะ?"

 

"ไม่รักได้ไงล่ะ"

 

 

 

23:40

 

"อีกยี่สิบนาทีเเน่ะ นานจัง"

 

"อีกเเค่ยี่สิบนาทีเองนะบยอง"

 

 

 

23:50

 

"เดี๋ยวเค้ามานะ รอเเปปนึง"

 

"ไปไหนอ่าจี้..."

 

"อย่าดื้อนะครับ ไม่นานหรอก"

 

 

 

23:59

 

"อีกหนึ่งนาทีเเหละ"

 

"งื้อ~ มันนานอ่าาาาาาาา"

 

 

 

23:59:50

 

"บยอง หลับตาก่อนนะ อย่าเเอบดูล่ะ"

 

"ได้ๆ"

 

10

 

ผมค่อยหยิบกล่องกำมะกยี่สีเเดงออกมาจากกระเป๋าเเล้วเปิดมันออก

 

9

 

ก่อนจะหยิบมันออกมาอย่างถะนุถะนอม

 

8

 

เเละใส่ให้ตัวผมเองหนึ่งวงที่นิ้วนางข้างซ้าย เป็นวงที่สลักตัวอักษร Bหรือบยองฮอน

 

7

 

เเละหยิบอีกวงออกมาเช่นกัน

 

6

 

ผมค่อยจับมือข้างซ้ายของบยองขึ้นมาเบาๆ

 

5

 

เเล้วค่อยสวมเเหวงที่สลักตัวอักษร Cหรือชอนจีให้ที่นิ้วนาง

 

4

 

ผมกุมมือเล็กไว้เเล้วมองร่างเล็กที่หลับตาพริ้ม

 

3

 

ผมค่อยๆเลื่อนหน้าเข้าไปเเล้วประกบจูบที่ริมฝีปากบางอย่างเเผ่วเบา

 

2

 

ผมถอนจูบออก

 

1

 

"ลืมตาสิครับ บยอง"

 

บยองฮอนลืมตาตามที่ผมบอกเเล้วก้มมองเเหวนสีเงินที่สวมที่นิ้วนางของเขา ผมโชว์ของผมให้ดูบ้างเเล้วส่งยิ้มให้

 

">///<"

 

"เเต่งงานกันนะครับ บยอง"

 

"เเต่งเลยๆๆๆๆ"

 

เสียงเชียร์ของพวกเพื่อนๆทั้งหลายที่มากันตอนไหนไม่รู้ดังขึ้น ทั้งผมเเละบยองหันไปตามต้นเสียง ผมยักคิ้วให้เหล่าเพื่อนๆเเล้วหันมาฟังคำตอบของคนตัวเล็ก

 

"ว่าไงครับ บยอง"

 

"บยอง..."

 

"ครับ?"

 

"เเต่งเลยๆๆๆๆๆ"

 

"บยอง... ตกลง>///<"

 

ทันทีที่ได้ฟังคำตอบที่น่าพอใจ ผมอุ้มคนตัวเล็กที่น่าเเดงเป็นเนื้อเเตงโมหมุนไปมาอย่างดีใจ รวมทั้งเพื่อนๆที่ร้องออกมาอย่างดีใจด้วยเช่นกัน

 

"เค้ารักบยองนะครับ"

 

"บยองก็รักจี้นะ"

 

สิ้นปีนี้ผมดีใจสุดๆเลย ต้อนรับปีใหม่ด้วยเลื่อนขั้นจากเเฟนของบยอง

 

.

 

.

 

.

 

.

 

.

 

.

 

.

 

เป็นสามีของบยอง^^

 

Happy New Year
















++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
เเฮ่~ เเต่งต้อนรับปีใหม่หน่อยอิอิ
อ่านเเล้ว งง หรือเปล่าเน้อ~?

รักคนอ่าน รักคนเม้น