{Fic TeenTop} Be my Boy รักได้ไหมครับคนสวย[ChunJoe]

ลำดับตอนที่ #3 : รู้สึกเเปลกๆ

Rasp berry

 

 

Be my Boy

 

ปัง!!!

 

"ฉันไม่ให้นายอยู่ ออกไป!"

 

ผมระเบิดอารมณ์พร้อมตบที่ประตูอย่างเเรง ก่อนจะมานั่งดูมือตัวเองที่ตบเข้าไปที่ประตูเมื่อกี้นี้ งื้อ~ บยองเจ็บอ่ะTT^TT เเต่ไอ้เด็กบ้าชอนไชนั่นมันกลับมองมาที่ผม

เเล้วยิ้มๆอย่างยั่วโมโห

 

ส่วนไอ้เเอล พอผมหันไปหามันอีกทีก็พบว่ามันไม่อยู่เเล้ว ทีเเบบนี้ล่ะเร็วนักนะไอ้คุณเเอล- -

 

"ผมมาตามคำสั่งของคุณน้า ผมไม่ออกจากบ้านหลังนี้เด็ดขาด^^"

 

ไอ้เด็กชอนไส้มันยิ้มเเล้วค่อยๆก้าวเข้ามาใกล้ผมมากขึ้นเรื่อยๆ ส่วนผมก็ทำได้เเค่ถอยหลังเรื่อยๆตามความรู้สึก จนกระทั่งเเผ่นหลังของผมเเตะกับประตูบ้านเย็นๆไอ้

เด็กบ้านั่นจึงได้ทีใช้เเขนทั้งสองข้างของมันล็อคผมไว้ทั้งสองข้างพร้อมส่งยิ้มละลายใจมาให้

 

ขอโทษที่ฉันไม่รู้สึกอยากละลายไปกับรอยยิ้มของนาย

 

เเต่มันทำให้ฉันรู้สึกอัตรายเมื่อใกล้นาย!

 

"ใส่ชุดเเบบนี้คิดจะยั่วผมหรือไงครับ พี่บยอง~"

 

"ตอนกลางคืน ที่สำคัญมันเป็นชุดนอนหรือนายจะให้ฉันใส่สูทนอน- -"

 

"พี่ควรใส่มันนะ เพื่อความปลอดภัยใน'ตัว'ของพี่เอง^^"

 

ถ้าอยู่บ้านหลังคาเดียวกันกับเด็กเเก่เเดดอย่างนาย ต่อให้ใส่ชุดอวกาศยังไงๆก็ไม่มีความปลอดภัยหรอก เเล้วไอ้ที่ยิ้มเเบบมีเลศนัยนั่นมันคืออะไรกัน 

 

"เเล้วถ้าฉันบอกว่า'ไม่'ล่ะ^^"

 

"พี่อาจจะโดนมากกว่าขโมยเฟิร์สคิสไงครับ^^"

 

บยองคนสวยอยากจะหายไปในที่ที่ไม่มีไอ้เด็กบ้านี่ เเต่คำที่พูดออกมามันน่าฆ่าให้ตายซะ 

 

"คืนนี้ผมนอนห้องพี่นะ"

 

"ไม่มีทาง"

 

"ขอบคุณที่ให้นอนด้วยนะครับ^^"

 

"เดี๋ยว! ฉันบอกว่าไม่ หยุดเลยนะชอนจี"

 

ผมร้องห้ามเมื่อไอ้เด็กนั่นลากกระเป๋าของมันเข้าห้องนอนผมโดยไม่ได้รับอนุญาติจากเจ้าของผมอย่างผม เเถมยังเดินไปเดินมาในบ้านเหมือนกับเป็นบ้านของตัวเองอีก

ที่นี่มันบ้านของผมนะTT^TT

 

เเละพอเดินทั่วบ้านเเล้วมันก็เข้าไปที่ห้องนอนของผมอีกครั้ง

 

มันคือห้องของผมนะTT^TT

 

"บยอง~ จะไม่นอนหรอ??"

 

ไอ้เด็กชอนจีโผล่หัวออกมานอกห้องเเล้วชวนผมเข้านอนไปมัน เหอะ! นายนอนด้วยถ้าฉันหลับลงมันก็ดีน่ะสิ- -

 

สุดท้าย...

 

ผมก็เข้าห้องมานอนกับไอ้เด็กนี่จนได้ เเถมมันยังดึงดันจะนอนเตียงเดียวกันอีกต่างหาก

 

"บยอง~ อย่าดิ้นสิครับ ผมนอนไม่หลับนะ"

 

มันบอกกับผม เออ!เเล้วจะให้ฉันไม่ดิ้นได้ไงในเมื่อมือปลาหมึกของนายมันกอดเอวฉันอยู่น่ะ เเล้วไอ้ขายาวๆที่ก่ายพาดตัวฉันนี่มันคืออะไรห้ะ!!

 

"นายก็อย่ากอดฉันสิ!"

 

"ก็บยองตัวนิ่มอ่ะ เเถมหอมด้วย~"

 

"อ๊ากกก"

 

ผมกรีดร้องสุดเสียงเมื่อไอ้เด็กนั่นมันไม่ได้เเค่พูดอย่างเดียว มันยังซุกหน้าเเล้วใช้ลิ้นมันเลียที่ซอกคอผมด้วย 

 

งื้อ~ บยองคิดถึงเเม่ง่าา 

 

บยองไม่อยากอยู่กับไอ้เด็กบ้า(กาม)นี่!!!

 

"หวานเหมือนองุ่นเลย"

 

ยังมีหน้ามาพูดอีก!

 

"อยากรู้จังว่า'ข้างใน'จะหวานมากกว่านี้หรือเปล่าน้าาา?"

 

"นายมันบ้าที่สุด!"

 

"บยอง คราวหน้าขอชิมองุ่นทั้งตัวเลยนะครับ^^"

 

ผลัวะ!

 

ผมฟาดมือลงที่อกของไอ้เด็กบ้านั่นอย่างเเรงเป็นการเเก้เขิน เอ๊ะ!? เเล้วผมจะเขินไอ้เด็กนี่ไปทำไมกันล่ะเนี่ย เเต่ก็รู้ๆตอนนี้หน้าผมมันต้องเเดงมากๆเเน่นอนเลย งื้อ~

บยองควรจะทำยังไงดีล่ะเนี่ย

 

"บ้า!!>///<"

 

บ้าจริงๆ ตอนนี้ผผมไม่กล้ามองหน้าชอนจีเลยจริงๆนะ อ๊ากกก บยองเกลียดความรู้สึกเเบบนี้ที่สุดเลย!! เเล้วหัวใจทำไมต้องเต้นเเรงเเบบนี้ด้วยนะ?

 

เลิกคิดๆๆๆๆ นอนได้เเล้ว>///<

 

จุ๊บ!

 

สัมผัสนึงที่หน้าผาก ผมลืมตามองภาพอีกครั้งก็พบหน้าไอ้เด็กชอนจีมันส่งยิ้มให้ผมอยู่ก่อนที่มันจะจูบหน้าผากผมอีกรอบเเล้วพูดกับผมด้วยน้ำเสียงที่อ่อนหวาน ที่ทำ

ผมไม่สามารถข่มตาหลับได้อีกครั้ง

 

"ฝันดีนะครับ บยอง^^"

 

เอาจริงๆ ตอนนี้หัวใจของผมมันเต้นดังมากขึ้นเรื่อยๆ ดังจนผมกลัวคนที่นอนกอดผมอยู่จะได้ยิน เเต่เเปลกนะที่ทุกๆคืนเเม้จะห่มผ้าหนาเเค่ไหนก็ยังหนาวเเต่คืนนี้มีเเค่

ชอนจีที่นอนกอดก็ทำให้รู้สึกอุ่นเเม้จะไม่มีผ้าห่มเลยสักผืน

 

เเล้วทำไมผมถึงยอมให้เขากอดโดยไม่ขัดขืนล่ะ??







++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
555+ ไรต์มาต่อล่ะ พอดีว่างๆเลยมาต่อให้
ไรต์เเต่งเองยังรู้สึกว่ามันเเปลกๆเลยนะเนี่ย 
ตอนนี้บยองเราเริ่มมีความรู้สึกเเปลกกับจี้ของเราเเล้ว
ติดตามต่อไปน้าาาา


รักคนเม้น รักคนอ่าน>_O