คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #18 : สิ่งที่รอคอย [100%]
!!! Let’ Go !!!
และแล้วสงครามครั้งที่ 4 ก็เปิดขึ้น
เกมที่ทุกคนหมายปอง
เพื่อหวังสิ่งตอบแทนจากสิ่งที่เราทุ่มเท
และ พยายามไขว่ขวามานาน
“ อ่อย -3- หิวข้าวแหะ เมื่อไหร่จะมีคนหาเจอเนี่ย จะได้ให้พาไปเลี้ยงข้าว (ลูกฟราน ลูกหวังแค่นี้ใช่ไหม --//แอง) ” ฟรานที่อยู่ในห้องมืดๆ ที่มีแต่แสงเทียน คนเดียวมาเกือบๆ 1 ชั่วโมงแล้ว พอคิดได้เช่นนั้นแล้ว ฟรานก็จึงเดินไปที่ลุกเปิดประตู(ซึงก็ไม่รู้ว่ามองเห็นได้เช่นไร)แต่ทันใดที่จะเปิดนั้นกลับมีอีกมือหนึ่ง บิดลุกบิดประตูที่อยู่อีกฝากนึงเสียก่อน
แอ๊ด ...
“ ฟราน ” เสียงที่แผ่วเบาราวกับกับลังจะเลือนหายไปพร้อมสายลม
“ รุ่นพี่! ” ทันทีทันใด ฟรานก็โผกอดด้วยความดีใจ “ ผมนึกว่ารุ่นพี่จะไม่มาแล้วนะครับ รู้มั้ยว่าผมทนหิวตั้งนาน น - ”
“ เจ้าบอกให้เรียกเจ้าชายว่าอะไร จำได้ไหม หืม ” ก่อนที่ฟรานจะพูดประโยคนั้นจบก็ได้มีเสียงหนึ่งแทรกขึ้นมา
“เอ่อ .. อ่อ ” ฟรานที่เริ่ม กินไม่เข้า คล้ายไม่ออกก็ “ ผมว่าเรารีบไปหาพวกคุณ สึนะดีกว่านะครับ เดี๋ยวจะเป็นเป็นห่วงกันซะหมด ” ได้หาขอแก้ตัวไป แต่ยังไงซะก็ไปไม่พ้น เจ้าชายนักเชือดคนนี้
“ มานี่เลย แก! ” เบลก็ไปลากฟรานกลับมาจากประตู แล้วโยนลงเตียง (ซาดิสไปไหนเบล//แอง) แล้วขึ้นคร่อมฟราน พร้อมจับล็อคแขน แล้วหน้าขอทั้งสองคนก็เข้าใกล้กันไปเรื่อยๆ เรื่อยๆ จน ปากตั้งสองคนจะติดกันเเต่ ..
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
“ ฟราน เป็นอะไรไหม” สึนะก็พุ่งเข้ามาอย่างถือวิสาสะด้วยความเป็นห่วงอย่างเต็มอก ทันทีนั้นเบลก็ผละออกจากฟรานทันทีจนนั้นเป็นเหตุที่เกือบทำให้ฟรานตกเตียง แต่ไม่ตก (--*)
“ อ.. อ่าว คุณสึนะ ผมไม่เป็นไรครับ ” ฟรานก็ตอบไปเพื่อไม่ให้อีกฝ่ายห่วงตนเองมากหนัก
“ เฮ้อ... โล่งอกไปที ”
“ นิฉันก็อยู่ด้วยนะ .. ” หลังจากที่บทหายไปนาน(มั้ง) เจ้าชายก็ได้กลับมาทวงบทพระเอกกลับไป
“ อ่อ .. ไปกันเถอะ เดี๋ยวคนอื่นจะกรูกันออกมาหากันจนหมดงาน ” ด้วยเหตุผลเช่นนี้ ทั้งสามคนจึงกลับไปที่ งานเลี้ยงเหมือนเดิม
[ที่งานเลี้ยง]
“ เอาล่ะครับแขกผู้มีเกียติทุกท่าน บัดนี้ก็ได้เวลาแล้ว เชิญเจ้าชายขอของรางวัลจากเจ้าหญิงได้เลยครับ ”
“ ฟราน ” เบลที่หันมาเรียกฟรานและคุกเข่าลงตรงหน้า “ มาเป็นเจ้าหญิงของเจ้าชายนะ ”
……….
……..
…..
…..
…..
…..
….
…
..
.
“ครับ.. เบล ”
The End
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
จบครับ ตัดจบเเบบ ดื้อๆ งงๆๆ งงม่ะ เวิ้นมาสดๆเลย ถ้าจะว่าคนอื่นไปไหน ก็ต้องตอบว่า ตัวประกอบคร้าบบบบบ (อ๊อก//หลบบาทาเเปป)
เอาเป็นว่ามันก็จบเเล้ว
ความคิดเห็น