การให้

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

บทละครเรื่องสั้น เรื่อง การให้

                เหตุการณ์เกิดขึ้น ณ บ้านหลังหนึ่งมีผู้หญิงคนนึงชื่อแม่เนียน นอนป่วยอยู่ ไม่สบายเนื่องจากเป็น

ไข้หวัด และปวดท้องอย่างรุนแรง

“นนท์เอ้ย แม่ทนไม่ไหวแล้ว หายาให้แม่หน่อย”

 ซึ่งก่อนหน้านี้สามีของแม่เนียนได้เสียชีวิต แม่เนียนได้อาศัยอยู่ในบ้านกับลูกชาย 2 คน

ชื่อไอนนท์ นนท์เป็นเด็กที่เกเรมาก แต่เมื่อพ่อของนนท์เสียชีวิต นนท์จึงต้องมาดูแลอาการป่วยของแม่เนียน  

          “แม่ ผมจะดูแลแม่องน่ะครับ”

ซึ่งอายุของนนท์เพียงแค่  8 ขวบ นนท์ต้องดูแลแม่ ทำหน้าที่ ทุกอย่างแทนหัวหน้าครอบครัว ทุกๆเช้าแม่

เนียน จะออกมาใส่บาตรเพื่ออุทิศส่วนบุญส่วนกุศล

“วันนี้เรามาทำบุญ ให้พ่อกันน่ะ”

แต่ด้วยกรรมที่มีมา มีเจ้าหนี้ขอสามีแม่เนียน มาทวงหนี้

แม่เนียนไม่มีให้ พวกทวงหนี้จึงขนของมีค่าไปหมดบ้านเละทำร้ายร่างกายแม่เนียน จนอาการหนัก

“อย่าทำอไรฉันเลย ฉันไม่มีเงินหให้หรอก”

“อย่าเอาของในบ้านไปเลยน่ะ”

เมื่อนนท์กลับจากโรงเรียนจึงรีบกลับบ้านมาหาแม่เนียนจึงพบว่า แม่เนียนถูกทำร้าย

“เป็นอะไรบ้าง แม่ เคาทำอะไรแม่บ้าง เดี๋ยวผมจะพาไปหาหมอ”

หลังจากนั้น นนท์ จึงพาแม่เนียนไปทำแผลที่โรงพยาบาล แต่ด้วยค่ารักษาพยาบาล สูงมากจึงทำให้แม่เนียนและนนท์ไม่มีเงินจ่ายค่ารักษาพยาบาล 2 คนแม่ลูกจึงเดินกลับมาบ้าน แม่เนียนบอกนนท์ว่า

 “ไม่เป็นไรน่ะลูก เดี๋ยวแม่นอนพักก็หาย” แม่เนียนพูดด้วยความสะอื้น

นนท์ได้ยินคำนั้นแล้วถ้ากับน้ำตาไหลและกอดแม่เนียนร้องไห้กันทั้งคู่  นนท์ได้พูดว่า

 “ผมจะตั้งใจเรียน”

หลังจากนั้นมาไม่นานอาการของแม่เนียน ก็เริ่มทรุดตัวลง นนท์จึงได้เดินไปที่ร้านยา และไปขอยา

จากป้าเป็ดคนขายยา จึง โดนป้าเป็ดต่อ ว่า

” ถ้าไม่มีเงินก็อย่ามาร้านข้า”

 นนท์จึงเดินกลับบ้านด้วยหน้าตาที่เศร้าหมอง หลังจากวันนั้นต่อมาด้วยความรุ้เท่าไม่ถึงการ นนท์จึงกลับไป

ที่ร้านยาของป้าเป็ด และได้ขโมยยา เพื่อที่จะนำกลับมาให้แม่เนียนทาน แต่ในขณะนั้นเองป้าเป็ดได้เห็นนนท์

ผิดสังเกต ป้าเป็ดจึงเดินเข้ามาหานนท์แล้วถามว่า

“ทำอะไรนนท์ยืนตัวสั่น. แล้วนนท์ตอบว่า

“ป่าว”

 แต่ป้าเป็ดไม่เชื่อ จึงขอดูในกระเป๋ากางเกง พบว่ามียาแก้ปวด และยาธาตุในกระเป๋า ป้าเป็ดไล่ตี นนท์และ

อาลวาดในซอยให้ทุกคนได้ยิน แต่ทันใดนั้นเอง ก็มีพ่อค้าขายข้าวเดินเข้ามาห้ามป้าเป็ดแล้วถามว่า

“เกิดอะไรขึ้น”

ป้าเป็ดไม่ตอบและยังคงไล่ตีนนท์อยู่ ลุงเติมซึ่งเป็นพ่อค้าได้ห้ามป้าเป็ดอีกครั้ง แล้วถามว่า

“ เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นคืออะไร”

 ป้าเป็ดจึงบอกว่า

 “ไอ้นนท์ได้ขโมยยา.

จากร้านของตนมา แล้วป้าเป็ดจึงขอความจริงจากปากนนท์ลุงเติมจึงถามว่าค่าใช้จ่ายทั้งหมดเท่าไหร่ลุงเติม

จึงชดใช้ค่าเสียหายที่นนท์ทำทั้งหมดให้ป้าเป็ดและหลังจากนั้น ลุงเติมได้พานนท์ มานั่งคุยที่ร้านขายข้าวของ

ตนเพื่อสอบถามว่าเหตุการที่เกิดขึ้นทำไปเพื่ออะไร นนท์จึงบอกลุงเติมไปว่า

”บ้านของผมยากจน และตอนนี้ไม่มีแม้แต่เงินสักบาท” พูดด้วยน้ำเสียงที่สั่นคลอน

หลังจากนั้นด้วยที่ว่าลุงเติมเป็นคนที่ใจบุญและสงสารคนลุงเติมจึงใช้เงินของตัวเองเพื่อซื้อยาที่นนท์

ได้ขโมยมา นั้นให้นนท์นำไปให้แม่ที่นอนป่วยอยู่ที่บ้านและลุงเติมได้พูดว่า

”วันหลังอย่าทำแบบนี้อีกน่ะ”

นนท์ตอบกลับมาด้วยเสียงที่ตื้นตัน ว่า

”ครับลุงเติม ผมจะไม่ทำอีกแล้ว”

หลังจากนั้น ลุงเติมได้ตะโกนเรียกลูกสาวของตน

                “ส้ม ส้มเอ่ย เอาข้าวมาให้พ่อ กล่องนึงสิลูก”

ส้มทำหน้าตาที่ไม่พอใจออกมา ที่พ่อของตนไม่รู้จะให้ข้าวกล่องนนท์ทำไม แต่ส้มก็ได้ทำข้าวกล่องมาให้

เพราะเป็นคำสั่งของลุงเติม 

                “ได้แล้วค่ะพ่อ”พูดด้วยน้ำเสียงที่หยาบกระด้าง

ลุงเติมส่งข้าวให้นนท์แล้วพูดว่า

                “ เอาข้าวและยาไปให้แม่กินซ่ะ.. “

นนท์ได้รับข้าวกล่องของลุงเติมพร้อมพูดคำว่า ขอบคุณ หลังจากนั้นนนท์จึงนำข้าวกล่องและยาที่ได้จากลุง

เติมนำกลับมาให้แม่ที่บ้าน แม่ถามนนท์ว่า

                “ไปเอาของพวกนี้มาจากไหน”

  นนท์ไม่ตอบและรีบแต่งตัวไปโรงเรียน เพราะความฝันของนนท์ อยากเป็นหมอ แต่ด้วยฐานะทางบ้านแล้ว

ทำให้นนท์ ไม่สามารถเป็นหมอได้ แต่นนท์ก็พยายามตั้งใจเรียน และทุกๆวันนนท์จะไปช่วยแม่ทำงานบ้าน

ของตัวเอง และออกไปทำงานรับจ้างเพื่อหวังเอาเงินมาให้แม่และเก็บไว้เรียน หมอ นาเนียน แม่ของนนท์มองดูนนท์ แล้วน้ำตาไหลเพราะทราบซึ้งในตัวลูกชายของตัวเองและแม่เนียน ได้ถามนนท์ว่า

“เหนี่อยมั้ยลูก”

นนท์ตอบแม่เนียนว่า

“ไม่เหนี่อยครับแม่ เพราะเราไม่มีเงินผมจำต้องทำงานแลกกับเงิน เพื่อครอบครัวเราครับ”

น้าเนียนฟังแล้ว น้ำตาไหล และถามนนท์ต่อว่า

“แล้วลูกจะเอาเงินที่ไหนเรียนหมอ ค่าใช้จ่ายมันสูงน่ะ”

นนท์พูดอย่างหวังไว้ว่า

“ผมจะทำงานเก็บเงินเยอะๆครับ”

หลังจากนั้น นนท์ได้ตั้งใจเรียน และขยันอ่านหนังสือ แต่กลับกับกัน ส้มลูกของลุงเติม ที่ไม่เอาไหนเลย ลุง

เติมส่งให้ไปเรียนก็ไม่ไป มัวแต่ติดเพื่อนและไม่ใส่ในการเรียนลุงเติมซึ่งเป็นพ่อก็มีความหนักใจและเครียด

ตลอดมา แต่ผิดกับนนท์ ทีมีความอดทนและตั้งใจเรียนเพื่ออนาคตของตน ส่วนแม่เนียน เมื่อเห็นลูกตัวเอง

แล้ว รู้สึกภูมิใจ และดีใจ ที่ลูกของตน ทำได้ขนาดนี้ หลังจากนั้น 30 ปีต่อมาไอ้นนท์ที่เป็นเด็กยากจน ก็ได้

เรียนจบคณะแพทย์ศาสตร์ ได้เป็นหมอนนท์

“แม่ภูมิใจในตัวลูกเหลือเกิน”

เสียงแม่เนียนพูดออกจากปากด้วยความดีใจ และกอดนนท์ด้วยความรักที่อบอุ่น หลังจากนั้นแม่เนียนและ

หมอนนท์ ได้เดินไปทานข้าวกันข้างนอก และบังเอิญไปกินข้าวร้านลุงเติมพอดี

“อ่าว เป็นไงบ้าง เนียน”

“เอ่อ สบายดีค่ะ ตอนนี้ นนท์เรียนจบแล้ว”

“อืม ดีๆ ลุงดีใจด้วย”

หลังจากนั้น แม่เนียน และหมอนนท์ได้ทานข้าวกันอย่างมีความสุข แม่ทั้ง 2 คนกลับมาบ้านก็มานั่งนึกถึงวัน

เก่าๆ สมัยยังเป็นเด็ก วันต่อมา หมอนนท์ ได้เดินผ่านหน้าร้านป้าเป็ด ป้าเป็ดตะโกนว่า

“ไอขี้ขโมย ไปไป อย่ามาเดินแถวนี้”

นนท์ได้บอกป้าเป็ดไปว่า

“ป้าครับ ผมเรียนจบหมอแล้ว”

เมื่อป้าเป็ดได้ยินถึงกับอึ้ง และพูดด้วยเสียงสั่นๆว่า

“เองเรียนจบหมอแล้วจริงๆหรอ”

“ครับผมเรียนจบแพทย์ศาสตร์ แล้วครับ เพราะความจนของผม จึงทำให้ผมมีความพยายาม”

เมื่อป้าเป็ดได้ยินที่นนท์พูดแบบนั้นจึงทำให้ป้าเป็ดแสดงความดีใจกับหมอนนท์และหาน้ำหาท่ามาให้กิน

กลับมาดูที่ส้ม ส้มไม่เอาไหนเลย แต่ยังดีอยู่อย่าง ที่ส้มช่วยลุงเติมขายข้าว ทุกๆวันส้มไม่ค่อยสนใจในเรื่อง

ครอบครัว มีคนมาจีบ ส้ม ส้มก็ไม่เอาเพราะตนออกจะเป็นสาวห้าว แต่อยู่มาวันนึงส้มและลุงเติมขายข้าว อยู่

ก็มีคนขอทาน มาขอข้าวจากลุงเติม ลุงเติมก็ทำข้าวให้ โดยไม่หวังอะไรเพราะ ตลอดเวลาที่ผ่านมา ลุงเติมให้

ข้าวกล่องกับบุคคลแบบนี้อยู่บ่อยๆ จนทำให้ลุงเติมมีความสุขทุกครั้ง ที่ให้

“พ่อ มาอีกล่ะ”

“เอ้า เอาไป กินให้อิ่มหล่ะ”

“วันนี้ลูกค้าเยอะน่ะพ่อ”

“อืมๆ พอกลัวทำไม่ทันน่ะเนี่ย”

หลังจากนั้นไม่นานลุงเติมได้มีอาการ หน้ามืด เวียนหัว และเป็นลมล้มลงไป ซึ่งทำให้ศรีษะไปกระแทกกับพื้นอย่างรุนแรง ทำให้คนในร้านเกิดความตกใจ และเสียงส้มก้อดังขึ้นมา

“พ่อ พ่อ ”

ลุงเติมไร้ความรู้สึกและได้สลบไป นิ่งๆ

“ช่วยพ่อหนูด้วย ช่วยด้วย ”

หลังจากนั้นทุกคนโทรแจ้งให้ รถโรงพยาบาลมารับ เมื่อถึงโรงพยาบาล

“คุณหมอค่ะ ช่วยพ่อหนูด้วยค่ะ”

เมื่อคุณหมอพาลุงเติมเข้าห้อง ICU ตรวจพบว่าเลือดคลั้งในสมอง หลังจากนั้นคุณ หมอได้ออกมาบอกส้มว่า

“อาการของพ่อคุณ อยู่ในขั้นร้ายแรง ต้องผ่าตัดด่วน”

“ค่ะๆ”

                “เพราะอากาของพ่อคุณภาวะที่มีเลือดออกในสมองซึ่งอาจจะเกิดหลอดเลือดในสมอง หรือเกิดจาก

สาเหตุภายนอกเช่นอุบัติเหตุ อาการมักจะเป็นแบบทันทีทันใด ก้อนเลือดในสมองจะกดหลอดเลือดทำให้

เลือดไปเลี้ยงสมองไม่พอจนกระทั่งสมองขาดเลือด หากเป็นรุนแรงจะทำให้สมองตายและอันตรายถึงแก่

ชีวิต”

เมื่อส้มได้ยินจึงรีบบอกหมอให้ผ่าตัด ด่วนเลย เพราะความเป็นห่วงคุณพ่อ  หลังจากผ่าตัด สมองลุงเติมเสร็จ

ส้มได้กลับมาที่บ้าน และนั่งร้องไห้ และเครียดกับค่าใช้จ่าย และค่ารักษาพยาบาล ของลุงเติม ซึ้งค่าใช้จ่าย

ทั้งหมด มันสูงจนต้องขาย เซ้งร้านขายข้าวของพ่อ  เมื่อแม่เนียนทราบข้าวก็มาหาส้มที่ร้าน

“ลุงเติมเป็นไงบ้างส้ม”

“พ่ออาการแย่ลงค่ะ และการตอบสนองยังไม่ดีขึ้นคะ”

“โธ่ ลุงเติม ไม่น่าเลย”

ส้มได้แต่ร้องไห้ น้าเนียนถาม

“แล้วค่าใช้จ่ายหล่ะ”

ส้มไม่พูดและได้แต่ร้อง เมื่อส้มกลับมาที่โรงพยาบาล มาถึงห้องพักพิเศษ สักพักนึง นางพยาบาล เดินมาแล้ว

ส่งใบค่ารักษาพยาบาลให้ส้มพร้อมบอกว่า

“ค่ารักษาทั้งหมดอยู่ในบิลน่ะค่ะ”

เมื่อส้มเห็นบิลค่ารักษาพยาบาลแล้ว ส้มแทบทรุดลงกับพื้นเพราะเงินเก็บที่มีอยู่ยังไม่พอค่ารักษาพยาบาล ค่า

รักษาพยาบาลทั้งหมด 690,000.00บาท คืนนั้นทั้งคืนส้มไม่ได้นอนเพราะเครียดจนหลับข้างเตียงลุงเติม  ฝ่าย

หมอนนท์ ก็พยายามหางทางช่วยลุงเติม เพราะในตอนเด็กลุงเติมมีบุญคุณกับหมอนนท์ ค่าใช้จ่ายทั้งหมด

หมอนนท์ ไม่คิดสักบาท และออกบิลค่ารักษาพยาบาล ค่าใช้จ่ายทั้งหมดเป็น 0  บาท หลังจากนนั้นนำใบ

ค่ารักาพยาบาล มาวางไว้ข้างเตียง ลุงเติม เมื่อส้มตื่นขึ้นมา ก้อตกใจในค่าใช้จ่าย และมองชื่อหมอ

                “นายแพทย์ นนนวัฒน์ รัตนนยากูร”

คือหมอนนท์ นั่นเอง และส้มได้นึกย้อนไปตอนเด็ก พ่อเคยให้ข้าวและซื้อยาให้หมอนนท์เดินเข้ามาแล้วพูดว่า

                “การให้คือสิ่งสำคัญที่สุดในชิวิตและผมให้คุณ ผมไม่หวังผลตอบแทน เพราะลุงเติมให้หมอนนท์

ในตอนเด้ก มันมากพอแล้ว”

จบบริบูรณ์