เซ็กซ์ไม่เซ็กซ์ก็รักนาย

ลำดับตอนที่ #1 : = CHAPTER = 1

ณ� ผับแห่งหนึ่ง...
.

.

"อึ่ก...จะ.....เจ็บ...อ่ะ !..."

"อีกนิดเดียวน่า...ทนหน่อย...อาา..ดีชะมัด"

เล็บคมจิกลงกับผ้าปูเตียง เจ็บแปลบทุกครั้งที่แก่นกายสอดเข้ามาจนสุด...ร่างกายไถลไปตามแรงถาโถมที่แรงขึ้นเรื่อยๆ จนสะโพกต้องถูกมือคนกระทำยึดไว้...ถึงจะเจ็บปานใจจะขาดแต่ก็ต้องทน...ทนเพื่อเงิน

"อึ๊ก...อ๊าา...อ่าา.!!!"

ไม่นานนักสายธารอุ่นร้อนก็ไหลเข้าสู่ช่องทางของคนถูกกระทำ...

"ใช้ได้เหรมือนกันนี่...ถ้าพรุ่งนี้ได้แบบนี้อีกหรือมีลีลาเด็ดกว่านี้ สำหรับนาย...ฉันจะให้อย่างงามเทะสึกะ"
จบคำ...อาโตเบะก็เอากล่องใส่เงินวางไว้ข้างๆคนที่นอนหอบอย่างหมดแรง

"อ้อ แล้วก็....ถ้าไม่อยากรางวัลก้อนงาม ก็อย่าให้คนอื่นซื้อตัวไปล่ะ หึๆๆๆๆ"
หันมาบอกครั้งสุดท้ายก่อนจะออกจากห้องไป...ส่วนเทะสึกะก็ยันตัวขึ้นแต่งตัวให้เรียบร้อย...

วันนี้หมดหน้าที่ของเขาแล้ว ก็เหลือแค่เอาเงินไปส่วนที่ได้มานี่ไปจ่ายค่ารักษาให้แม่เขา...ยอมทุกอย่างก็เพื่อเงิน เงินที่จะเอาไปยิ้อชีวิตแม่ของเขาไว้ ยื้อไว้ให้นานที่สุดเท่าที่จะทำได้

.

.

"....แม่ครับ...พ่อ..."

ผู้เป้นพ่อเงยหน้าขึ้นมองก้พบว่าลูกชายยืนอยู่ข้างเตียงแล้ว
"มิสึ...ไปไหนมา� รู้มั๊ยว่าพ่อกับแม่เป็นห่วงแกแค่ไหน?� พ่อกลับบ้านไปก็ไม่เจอแก..."
โผเข้ากอดลูกชายตัวเองหลายต่อหลายครั้งให้มั่นใจว่านี่คือลูกชายเขาจริงๆไม่ใช่ภาพลวงตา

"พ่อครับผมไม่เป้นไรแล้ว...ส่วนเรื่องค่ารักษาที่ค้างเดือนที่แล้วผมจ่ายไปเรียบร้อยแล้ว...เดือนนี้ก็ไม่ต้องเป็นห่วงนะ"
ผู้เป้นพ่ออึ้งกับคำพูดอีกฝ่่ายอย่างมาก...เขาไปเอาเงินไหนล่ะก็ในเมื่อไม่ได้ทำงานแล้วไม่ใช่หรอ
"มิสึ...ลุกไปเอาเงินมาจากไหน..ค่รักษาค่ารักาาแม่ไม่ใช่น้อยๆนะ เดือนนึงก็เกือบหกหมื่นแล้ว...แล้วลูกไปเอาเงินมาจากไหนมากมาย� แกทำงานใช่ไหม?� ทำที่ไหนบอกพ่อได้มั๊ย?"

"อย่าไปใส่เลยฮะ...แค่งานเล็กๆน้อยๆน่ะฮะ"

เขานึกถึงคำพูดอาโตเบะขึ้นมา� คำพูดที่ราวกับจะรั้งเขาไว้ แต่เขาไม่สนใจหรอก...ถ้าใครจ่ายมากกว่าก็เอาทั้งนั้นแหล่ะ

"....แล้วนี่จะกลับบ้านหรือเปล่าหรือจะอยู่ที่นี่"
"ผมคงกลับบ้านล่ะครับพ่อจะกลับด้วยมั๊ย?"
"ไม่ล่ะ...พ่อคงต้องอยู่ดูแลแม่แม่ต่อ...ลูกกลับไปพักผ่อนเถอะ ทำงานมาเหนื่อยๆ"

.

.

ร่างสูงทิ้งตัวนอนบนเตียง...เขาทั้งเหนื่อยทั้งเจ็บ...รู้สึกระบมจนเขาคิดว่าพรุ่งนี้จะยังมีแรงลุกจากเตียงอยู่หรือเปล่า

"เฮ่อ....เจ็บชะมัด"

'นับไม่ได้เลย วันนี้โดนไปกี่คนนะ'

...คิดได้แค่นั้นก่อนที่จะเข้าสู่ห้วงนิทรา