Detective Love สืบรักมัดหัวใจนายมาเฟีย

                      "เขาว่ากันว่าในความโชคร้าย
                          จะมีโชคดีตามมาด้วย......"

 

                                             
                                   บทนำ

::เมื่ออาทิตย์ก่อน::

       บรื้นนนเอี๊ยดดดดดด!!
       "อะไรฟะ มีปัญหากับฉันรึไงแน่จริงลงมาคุยให้รู้เรื่องเซ่!!"ฉันตะโกนอย่างบ้าครั่งเมื่อมีรถดูดีมีราคานับสิบคันขับมาด้วยความเร็วสูงแล้วมาจอดขวางหน้าฉันกับยัยมอคค่าที่ยืนอึ้งอยู่ข้างๆฉัน 
       ไม่รู้ซะแล้วว่าฉันเป็นใครฉันคือ 'เซียมซี' ลูกสาวยอดนักสืบเชียวนะ อะโด่!! 
        พูดไม่ทันขาดคำก็มีชายชุดดำลงมาจากรถที่ดูดีมีราคาคันที่อยู่ใกล้ตัวฉันมากที่สุดเข้ามาฉุดฉันขึ้นไปบนรถคันที่อยู่หน้าฉันพวกแกเป็นใครกันฟะบังอาจมาจับตัวฉันถึงพวกแกจะจับฉันเรียกค่าไถ่ พวกแกก็ไม่ได้เงินหรอก เพราะฉันจน แงๆๆๆT^T พ่อจ๋าแม่จ๋า ช่วยหนูด้วยยย 
        ฉันพยายามดิ้นแทบเป็นแทบตายแต่ก็ไม่อาจสู้ไอแรงควายถึกที่ฉุดกะชากลากถูฉันกับยัยมอคค่าที่มัวแต่อึ้งได้เลยสุดท้ายฉันกับยัยมอคค่าก็ถูกยัดใส่รถอย่างง่ายดาย

        ปึก!อั๊ก!

        "เจ็บนะว้อยยยยยย"
        "ฉันได้ยินมาว่าพวกเธอสืบเก่งมากใช่ไหม"
        "ก็ไม่ขนาดนั้นหรอกโฮะๆๆๆ^O^" บ้ายอตามซะงั้น
        "งั้นเรามาเข้าเรื่องกันเลยดีกว่าฉันอยากจะให้พวกเธอช่วยสืบคดีหน่อยน่ะ"
        "หา!!! สืบคดีคดีอะไรไม่ทราบ" ฉันกับยัยมอคค่าพูดพร้อมกันเด๊ะ- -
        "มันเป็นความลับสุดยอด"
        "แล้วฉันจะเชื่อได้ไงว่าพวกนายไม่ได้จ้างฉันทำเรื่องไม่ดีจะบอกให้รู้ไว้เลยว่าฉันรับเฉพาะแต่งานที่สุจริตนะขอบอก"
        "อันนั้นฉันรู้แล้วเธอก็เชื่อใจพวกเราได้เลย เพราะพวกเราเป็นหน่วยสืบสวนสอบสวนและปราบปรามผู้ร้ายข้ามชาติ"หมอนั่นว่าพลางหยิบบัตรประจำตัวเจ้าหน้าที่มาให้ฉันดูหมอนั่นเป็นหน่วยสืบสวนลับข้ามชาติจริงๆด้วย 
        "เชื่อรึยัง"
        "เชื่อแล้วจ้า"
        "เอานี่ไปมันเป็นแฟ้มข้อมูลเกี่ยวกับคนที่เราต้องการให้เธอไปสืบ"ฉันหยิบแฟ้มตรงหน้ามาดูรายละเอียดก็พบว่าคนที่เขาต้องการให้สืบเป็นถึงมาเฟียระดับแนวหน้าของประเทศเลยอุ๊แม่เจ้า! ฉันจะรอดไหมเนี่ย คิดแล้วซีเครียดมากมายและดูเหมือนว่ายัยมอคค่าก็ดูจะเครียดไม่แพ้กับฉันเลยเอาไงดีเนี่ยยย
        "พวกเธอไม่ต้องกังวลมากหรอกเพราะทางเรามีกำลังเสริมให้ถ้าพวกเธอจำเป็นต้องขอความช่วยเหลือ"
        "แต่มันเสี่ยงอันตรายเกินไปรึป่าวกับเด็กมัธยมปลายอย่างเรา"
        "ฉันเชื่อในฝีมือของพวกเธอและฉันก็พอรู้จักพ่อแม่ของพวกเธอด้วยเหมือนกันคงไม่มีปัญหาอะไร"
        "แล้วทำไมคุณถึงต้องมาจ้างพวกเราด้วยล่ะคนที่เก่งๆก็ออกจะมีเยอะแยะ"
        "เพราะอะไรน่ะหรอฉันคิดว่าพวกเธอเป็นเด็กรุ่นใหม่คงมีแนวคิดที่แตกต่างออกไปจากผู้ใหญ่ผลงานที่ออกมาคงได้วิธีจัดการกับผู้ร้ายมากขึ้นและอีกอย่างพวกเธอเป็นเด็กก็ง่ายต่อการสืบหาข้อมูลจริงไหม"เล่นร่ายซะยาวแต่ฉันไม่ค่อยได้สนใจฟังสักเท่าไหร่แต่ที่ดูๆมาคดีแต่ละอย่างของเราก็ไม่ค่อยจะได้รางวัลเยอะแยะขนาดนี้เลยและท้าทายแบบนี้มันก็น่าจะลองดูสักตั้งคงไม่เสียหายอะไร
        "นี่ๆ ฟังอยู่รึป่าว!!" เสียงตวาดของอีตาหมอนั่นทำให้ฉันสะดุ้งหัวแทบชนกับหลังคารถคงไม่สวยแน่ถ้าหัวอันน่ารักนี้ต้องไปติดอยู่คาหลังคารถแบบนั้นคิดแล้วอนาถใจ
        "อะ..เอ่อ...ค่ะๆฉันคิดว่ามันก็ดูท้าทายดีไปอีกแบบ"
        "แล้วเธอคิดยังไงกันล่ะมอคค่า"
        "เอ่อ...ฉันคิดว่ามันเสี่ยงแต่ถ้ามีเซียมซีอยู่ด้วยฉันก็โอนะ"
        "อืมดีฉันให้เวลาพวกเธอสืบสองเดือน หวังว่าคงพอนะ"
        "ทำไมให้เวลาน้อยงี้อะจะสืบทันหรอเนี่ย"
        "พวกเธอมีฝีมือเวลาแค่นี้คงไม่น้อยเกินไปหรอกนะ"
        "ฉันจะไปส่งพวกเธอที่บ้านของเซียมซีแล้วกันนะ"
        "ค่ะ"ฉันกับยัยมอคค่าตอบพร้อมกันอะไรจะปานนั้น แม้จะเป็นเพื่อนกันมานานนมแล้วก็ตามแต่เหอะนะ 
        ใช้เวลาไม่นานทั้งฉันและมอคค่าก็มายืนจังก้าท้าลมร้อนอยู่หน้าบ้านฉันเหมือนกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลยเมื่อกี้นี้
        "กลับมาแล้วค่ะ"
        "สวัสดีค่ะคุณพ่อคุณแม่^___^"
        "สวัสดีจ้าหนูมอคค่าจะอยู่กินข้าวด้วยกันเลยไหมละจ้ะ"
        "อันนั้นคงต้องขอรบกวนด้วยนะค่ะ แหะๆ"
        "ไม่เป็นไรหรอกจ้า"
        "งั้นหนูไปรอที่ห้องก่อนนะค่ะแม่เสร็จแล้วบอกหนูคนแรกเลยนะค่ะอิอิ"
        "จ้าๆ"

        ตึงตังๆๆๆๆๆๆๆ!!!

        "โหยเอาไงดีล่ะเนี่ยยยยยย"ฉันครวญครางกับตัวเองอย่างน่าโหยหวนถ้าบ้านฉันดูร้างๆอีกหน่อยรับรองได้เลยว่าคนเขาต้องนึกว่าฉันเป็นยัยผีแก่ในบ้านร้างที่น่าสยดสยองสยิวแสยะกิ้วๆๆๆเลยอ๊ากกกกกกกก (เว่อร์ไปป่าวนั่น- -)
        "เอางี้ดิ ลองโทรไปบอกไอลาเต้ไอคอฟฟี้แล้วก็ไอเปสโซ่ดูดิ"
        "เออน่านดิ"ฉันรีบหยิบโทรศัพท์เครื่องใหม่ที่แม่พึ่งซื้อให้เป็นของขวัญวันเกิดที่ฉันโครตถนอมเลยอะอิอิ นานๆทีจะได้ เน๊อะๆฉันโทรหาไอสามคนนั่นแล้วประชุมสายเพื่อให้ไม่ต้องคุยหลายๆรอบอย่างกับเล่นหนังวนซ้ำๆกัน อันที่จริงคือขี้เกียจอะนะ
        "ฮัลโหลมายเฟรนฉันมีงานใหม่จะมาบอกให้พวกแกรู้ไว้ซะ"
        "งานอะไรไม่ทราบ"ไอลาเต้พูดอย่างลำคานอย่างกับฉันไม่ลำคานล่ะ
        "ตื่นเต้นอ๊ะป่าวละ"ไอคอฟฟี้พูดขึ้นบ้าง
        "แน่นอนรับรองว่าตื่นเต้นจนเสียว"
        "ตื่นเต้นสำหรับเธอทุกเรื่องนั่นแหละ"ไอเปสโซ่แทรกขึ้นมาเฉยๆ
        "เออน่าฉันจะบอกรายละเอียดให้ฟังดูคร่าวๆละกันคือเราต้องตามสืบมาเฟียระดับแนวหน้าของประเทศชาติเลยทีเดียววววเสียวรึยางงงง"ฉันลากเสียงยาวเพื่อให้ดูตื่นเต้นแบบตุ๊มๆต่อมๆตุ๊มๆต่อมๆหัวจายยยเต้นนนนน
        "น่ากลัวตรงไหนมันก็คนเหมือนเรานั่นแหละ"ไอเปสโซ่พูดด้วยเสียงราบเรียบแบบไม่มีความเสียวสาบซ่าตื่นเต้นเลยซักติ๊สสสสส
        "ฉันไม่คุยกับพวกแกแล้วคุยแล้วมีแต่จะปวดเฮดดดด"ฉันตัดสายไปในทันทีทันใด วะฮะฮ่าๆให้รู้ซะบ้างว่าฉันมันหัวหน้า
        "งั้นแกคงต้องปวดเฮดอีกเยอะเลยแหละ"
        "นั่นดิคิดแล้วซีเครียดคูณสองงงงค่ะพี่โน้งงงงง ครายก็ได้ช่วยพอลเล่อที สวยเซง!!"