ตอนที่ 7 : CHAPTER [05] - ความวุ่นวาย
CHAPTER 05
ความวุ่นวาย
เซฮุนใช้มือกุมหัวตัวเองก่อนจะกดหนักๆขณะที่กำลังเดินไปออกกำลังกายในตอนเช้าของวันหยุดพร้อมกับร่างเล็กของรุ่นพี่คนสวยอย่างแทยอนซึ่งกำลังทำกิจวัตรประจำวันของตัวเอง นั่นก็คือ….
“วันนี้เรามาออกกำลังกายในตอนเช้าด้วยล่ะ >0< อิจฉามั๊ย?”
เฮ้อ ~
เมื่อคืนเขาก็ดันเมาหนักจนกลับห้องเองไม่ไหวต้องนอนที่ห้องของแทยอนและซันนี่นูน่าจนถึงเช้า และพอลุกขึ้นก็ปวดหัวสุดๆยังดีที่ซันนี่นูน่านั้นเอาน้ำอุ่นกับยาแก้ปวดมาให้พร้อมกับน้ำมะนาวใส่น้ำผึ้ง
แก้อาการเมา ก็ค่อยยังชั่ว แต่ว่าคนข้างๆนี่สิ พอหายจากอาการเมาก็เล่นตบตีลู่หานฮยองซะจนอีกคนต้อง
วิ่งกลับห้องอย่างด่วน และนั่นเป็นเหตุให้เขาต้องมาออกกำลังกายพร้อมกับร่างเล็ก ซึ่งแทยอนเองเป็น
คนชวนเขาว่า
“ไปออกกำลังกายแก้โมโหกันเถอะเซฮุนนา~” แล้วเขาจะปฏิเสธได้ยังไง จึงจำใจพยักหน้าแล้ววิ่งตามมาพร้อมกับร่างเล็ก
“ดูสิ เซฮุนมีคนมาไลค์นูน่าตั้งเยอะแน่” เซฮุนเหลือบมองที่สิ่งนั้นในหน้าจอไอโฟนก่อนจะยิ้มให้แล้วพูดอย่างดีใจ
“ดีจังเลยนะครับ”
เพี๊ยะ!
เซฮุนลูบแขนตัวเองข้างที่โดนตีก่อนจะส่งสายตาหาแทยอนงงๆว่าเขาพูดอะไรผิด ทำไมต้องตี? ซึ่งแทยอนก็แค่หน้าบึ้งใส่
“ผมทำอะไรผิดครับนูน่า?”
“ชิ พูดแค่นี้นั่นเหรอ นูน่าอุตส่าได้ไลค์ตั้งเยอะนะ -3-“ ก็แค่ไอ้ยอดไลค์ในโซเชี่ยลแคมนี่นะ! -0- โธ่! นูน่าครับ ~
“ไม่ต้องทำหน้าแบบนั้นใส่เลยนะ โอ เซฮุน ว๊ายยยยยย!” ในขณะที่แทยอนกำลังจะพูดจบแต่ก็โดนมือของใครบางคนผลักร่างเล็กของตัวเองออก ทำให้แทยอนเสียการทรงตัวทรุดลงไปนั่งกับพื้นหญ้า เซฮุนทำท่าจะยื่นมือเข้าไปช่วยแทยอนอย่างรวดเร็วแต่ก็โดนเกาะแขนเอาไว้ เขาจึงหันมามอง
“ยุนอานูน่า! นูน่าผลักแทยอนนูน่าทำไมครับ?” ยุนอาเปลี่ยนจากใบหน้าที่ยิ้มเป็นหน้าที่บูดบึ้งอย่างรวดเร็วเมื่อเด็กหนุ่มรุ่นน้องเหมือนจะต่อว่าเธอ
“นูน่าไม่ได้ตั้งใจผลักเลยนะคะ น้องฮุน” แทยอนเบ้หน้าก่อนจะลุกขึ้นแล้วปัดฝุ่นออกจากลำตัวก่อนจะมองหน้ายุนอาด้วยสายตาหาเรื่อง
“ขนาดไม่ได้ตั้งใจผลักนะ” แทยอนพูดก่อนจะล้มลงไปอีกครั้งเมื่ออยู่ๆร่างของเธอก็โดนร่างที่สูงกว่าวิ่งเข้ามาชนจนต้องล้มลงไปอย่างแรงท่ามกลางความตกใจของเซฮุน ซูยองอ้าปากอย่างตกใจก่อนจะเปลี่ยนเป็นยิ้มสะใจ ส้นสูงสีแดงของซูยองรีบซอยเท้าเข้าหาเซฮุนทันทีที่เห็นเขายืนอยู่โดยมีปลิงอย่างยุนอาเกาะอยู่ด้วยข้างๆ
“น้องฮุนขา มาทำอะไรที่นี่คะ?”
“มาซักผ้ามั๊ง”
ซูยองแยกเขี้ยวใส่ยุนอาที่เอ่ยตอบตนออกมา ซะจนเธอต้องเสียหน้าต่อเด็กหนุ่มร่างสูง เธอรีบเปลี่ยนเรื่องก่อนจะยิ้มให้เขาแต่ว่าเซฮุนกลับหน้าบึ้งใส่เธอ
“นูน่าใจร้ายจังเลยนะครับ”
“นูน่าทำอะไรผิดคะ?”
“ก็นูน่าวิ่งชนแทยอนนูน่าซะจนล้มแถมยังไม่ขอโทษอีก” เซฮุนเอ่ยอย่างตำหนิก่อนจะพยายามแกะมือของยุนอาที่เกาะแขนเขาอยู่ให้ออกจากตนแต่ว่าดูท่าอีกคนคงจะกินกาวลงไปพร้อมกับข้าวเยอะถึงได้เหนียวแน่นขนาดนี้
“ผมไม่ชอบเลยคนแบบนี้” ยุนอายิ้มอย่างสะใจใส่ซูยองที่โดนต่อว่าก่อนจะหุบยิ้มเมื่อเซฮุนมองมาทางตนเหมือนกัน
“นูน่าก็ด้วยครับ”
ทั้งยุนอาและซูยองต่างก็จ๋อยกันทั้งคู่จึงพร้อมใจกันไปมองแทยอนที่กลับมายืนอยู่ด้วยสายตาคาดโทษ แทยอนชี้นิ้วเข้าที่ตัวเองก่อนจะเกาหัว
สรุป ฉันผิดที่ทำให้ยัยพวกนี้โดนเซฮุนว่าเอาสินะ - -
“ช่างมันเถอะค่ะ เอาซะ ยังไงยัยแทยอนก็ไม่เป็นไรแล้ว” ยุนอาพูดออกมาจิบปากจิบคอทำให้ซูยองนึกหมั่นไส้มากขึ้นกว่าเดิม
“น้องฮุนขา วันนี้ไปเที่ยวกับนูน่านะ >0<” ซูยองรีบปรี่เข้าไปกอดแขนเซฮุนอีกข้างก่อนจะออดอ้อนเซะแซะจนเซฮุนนึกรำคาญ
“ไม่ครับ”
เซฮุนตอบเสียงดังฟังชัดจนซูยองยิ้มค้างเติ่ง หน้าแตกหมอไม่รับเย็บ และที่หน้าเจ็บใจยิ่งกว่าคือโดนยัยยุนอาหัวเราะ ซูยองกัดฟันก่อนจะฉีกยิ้มออกมาเหมือนเดิมเหมือนไม่ได้พูดอะไรออกไป ส่วนยุนอาเมื่อนึกได้จึงเอ่ยชวนหนุ่มร่างสูงเหมือนกัน
“งั้นวันนี้น้องฮุนไปทานข้าวเที่ยงกับนูน่านะคะ”
“ไม่ครับ พอดีผมชอบทานข้าวที่หอมากกว่า” อันนี้ก็หน้าแตกหมอไม่รับเย็บ
ยุนอาตวัดตามองซูยองที่กำลังกลั้นหัวเราะจนหน้าแดง แถมยังพูดไม่มีเสียงแต่ก็พอจับใจความได้ประมาณว่า สมน้ำหน้า
กริ๊ดดดดดดดดดดดด!
เซฮุน แทยอน และซูยองรีบเอามือยกขึ้นมาปิดหูโดยอัตโนมัติ ก่อนจะหลับตาปี๋กันคนละข้างเพราะเสียงกริ๊ดของยุนอา
“น้องฮุนขา นูน่าไม่ยอมนะ ยัยซูยองมันสมน้ำหน้านูน่าอ่ะ!” ยุนอากระทึบรองเท้าส้นสูงสีเหลืองแป๊ดของตัวเองไปมาบนพื้นหญ้า
“น้องฮุนขา อย่าไปเชื่อมัน มันโกหกค่ะ” อันนี้ก็…หน้าด้านๆ = =
“ไม่! น้องฮุนต้องไปทานข้าวเที่ยงพร้อมกับนูน่า” ยุนอาดึงตัวของเซฮุนมาทางตนก่อนที่จะโดนซูยองดึงกลับไป
“ไม่! น้องฮุนต้องไปเที่ยวกับฉัน ไปกับนูน่านะคะ”
“ปล่อยน้องฮุนของฉันเดี๋ยวนี้นะ ยัยหน้าปลาจรวด!”
“เธอเองก็ปล่อยน้องฮุนของฉัน ยัยปลาหน้ากระโห้!”
“อร๊ายยยยย! ยัยเสาไฟฟ้า!”
“ยัยเสาหลัก!” อื้ม…กระทบนะจ๊ะ -..-
“ยัยนมแบน!”
“ยัยนมแบนคูณสอง!” อ่ะแน่ กระทบอีกแล้ว -..-
“ยัยเชว!”
“ยัยอิม!”
ทั้งสองคนยังคงทะเลาะกันไปโดยที่เซฮุนนั่นก็โดนดึงไปมาซะจนเขาปวดหัว ตาคมพยายามส่งสายตาขอความช่วยเหลือจากรุ่นพี่ของตนที่ยืนมองเหตุการณ์ด้วยสีหน้ายิ้มๆ แทยอนยักคิ้วและหัวเราะให้ราวกับมันเป็นเรื่องตลกก่อนจะยกมือข้างหนึ่งมาโบกมือให้เขาก่อนจะหันหลังเดินไปโดยทิ้งให้เขาอยู่ท่ามกลางหญิงสาวทั้งสองคนที่ทะเลาะกันอย่างเมามันส์
“แทยอนนูน่าครับ ผมไปด้วย ~ T^T”
“ไม่ต้องไป! / ไม่ต้องไป!”
ทำไมชีวิตของผมถึงได้วุ่นวายขนาดนี้ล่ะครับ ท่านรีดเดอร์ทั้งหลาย ~ TOT
TBC.
---------------------------------------------------
มาแล้วสำหรับคุณหนูยุนอาและคุณหนูซูยอง
แอบปวดหัวแทนฮุนเล็กน้อยที่คนรอบตัวทะเลาะกัน
ตอนหน้าเตรียมฮา 55555
ขอบคุณสำหรับคอมเม้นค่ะ
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
ฮ่าๆ ชอบสองนี้เป็นนางร้ายตลกนะ
อยากให้สองคนนี้คู่กันแฮะ
ชีวิตอนาจเเท้ ~
ฮ่าๆ น่าสงสาร
พี่แท ทัมไมไม่ช่วยฮุนอ่ะ
รอค่า
แก้วหแตกกันไปข้าง 555+
แทไมคิดจะช่วยน้องเลยนะ
สู้ๆจ้าไรเตอร์
แทไม่คิดจะช่วยฮุนเลยนะ