คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : BABY KITH 1
'จงอินลูก สายแล้วนะ ' เสียงปลุกของคนเป็นแม่ ที่บอกว่า "สายแล้ว" ทำให้หมีขี้เซาอย่างจงอินค่อยๆ ลุกขึ้นนั่ง พร้อมทั้งขยี้ตาไปมาอยู่บนที่นอน พยายามปรับสายตาอยู่นาน ก็หยิบแว่น ที่อยู่หัวเตียงมาใส่
'ขยี้ตาแบบนั้นอีกแล้วนะ พี่จงอิน ' ร่างสูงของผู้มาใหม่ เดินตรงมายังจงอิน ที่ทำหน้าอึนไม่ยอมลงจากเตียง
'ก็มันติดนิสัยนี่น่า จื่อเทาอ่า ' จงอินพูดพร้อมย่นจมูก
'วันนี้พี่จะไปส่งผมสายนะ อดเจอคุณชายชานมของพี่นะเออ ~' จื่อเทาพูด พร้อมเอามือไปขยี้หัวพี่ชายคนละพ่อกับเขาอย่างหมั่นเขี้ยว
'งื้ออออ!!~ ทำไมเพิ่งบอกพี่เล่าา -3-! ' จงอินรีบคลานลงจากที่นอนจากเกินไปจนทำให้ ...
โครม !!!
'โอ๊ยยยย ! เจ็บง่าาาาาา ~ ' เสียงงุ้งงินของจงอินที่ลอดผ่านผ้าห่มที่จงอินสะดุด แล้วนอนตูดโด่งแบบนี้ มันน่าฟาดเล่นจริงๆเล้ยยยย จงอินนอนท่านั้นสักพักก่อนจะเข้าห้องน้ำไป
Rrrrrrr~
[ไอ้เทา อยู่หนายยยย ~] เสียงงัวเงียจากปลายสาย ทำเอาเทาต้องตบหน้าผากตัวเองฉาดใหญ่
'อยู่บ้าน คุณมึงตื่นได้แล้วครับ คุณชายเซฮุน ' เทาตอบกลับไป
[งั้นมึงช่วยซื้อไรเข้ามาให้กูด้วยนะ คงไม่มีเวลาแดกที่ข้างทางแน่ ] เซฮุนตอบเทา
'เจอกันที่ ม. เว้ย ' เทาพูดจบก็ตัดสายไป เป็นจังหวะเดียวกันที่จงอินออกมาจากห้องน้ำ 'ใครโทรมาหรอเทา ? ' จงอินเดินเช็ดผมออกจากห้องน้ำ พร้อมเดินไปหยิบเสื้อยืดคอโปโลสีครีมมาใส่ ทำให้ตัดกับสีผิวแทนของเขาดูนุ่มนวด ไม่ใช่ทางม้าลาย กางเกงขาใหญ่คล้ายคนสมัยก่อนของจงอิน มันทำให้แฟชั่นของจงอินวันนี้ดูแปลกๆ
'มองอะไรเทา ? ' จงอินตวัดตาไปมองคนน้องที่กำลังขำตัวเองอย่างขุ่นเคือง
' ก็ดูนีนี่ใส่สิ กร๊ากกกกกก ' จะไม่ให้เทาขำได้ไงละ ผู้ชายผิวสีแทน ใส่เสื้อสีครีม แว่นตาหนาเตอะ ผมฟูเหมือนเพิ่งตื่น กางเกงวอมร์สีดำขาใหญ่ทำให้สภาพจงอินดูไม่ได้แม้แต่น้อยเลย จงอินเจ้าของร้านขนมหวานผู้เรียบร้อยในยามเช้า และ แมวยั่วสวาท ในตอนกลางคืน นั้นคือคนที่จื่อเทารู้จัก ไม่ใช่ตาแก่เบอะๆแถวนี้
'ไม่คุยกับเทาแล่ว ! ' จงอินเห็นเทาขำไม่หยุด ก็ได้แต่เดินฟึดฟัดลงบันไดมาที่ห้องครัว เดินตรงไปหยิบกล่องคัพเค้กหลานสี หลากรสชาติที่เขาลงมือทำเองทั้งหมด แพ็คใส่กล่องอย่างดี มาใส่กระเป๋าผ้า แล้วส่งให้เทาที่เดินตามลงมา 'อะ ' ทันทีที่ส่งให้ หน้าเทาก็เกิดเครื่องหมายคำถามมาทันที ให้เขาหรอ คิม จงอินเนี่ยนะ ! ให้ขนมเทา!! 'ไม่ต้องมาทำหน้าตาแบบนั้นเลยนะ ฉันฝากให้เซฮุนต่างหาก ' จงอินพูดพร้อมหยิบกุญแจรถ BMW รุ่นล่าสุด เป็นรถที่พี่ฟ่านแฟนเก่าจงอินซื้อให้เองแหละ ชาตินี้จงอินไม่มีปัญญาซื้อเองหรอก ' ทำไมซื้อหวยไม่ถูกแบบนี้บ้างวะ ' เทาหยิบกระเป๋าแล้วเดินตามจงอินออกไป ก็เจอจงอินอ้อนแม่ซะ 'แม่ นีนี่ไปทำงานแล้วน่าาา ~ ' จงอินพูดพร้อมหอมแก้มคนแม่ซ้ายขวา ทำเอาเทาเบ๊ะปากได้ไม่น้อย 'ดูทำหน้าเขา เทารีบไปโรงเรียนสิลูก ' คนแม่หันไปเจอจื่อเทาเบ๊ะปากอยู่ด้านหลัง แล้วยิ้มให้เทาเบาๆ เสียงรถ BMW ดังขึ้นที่หน้าบ้าน ทำให้เทาต้องรีบวิ่งออกไปขึ้นด้านข้างคนขับอย่างรวดเร็ว แล้วจงอินก็ขับรถไปส่งเทาที่มหาลัย
-มหาลัย-
'ต้องให้เซฮุนกินให้ได้นะเทา พี่อุตส่าห์ทำสูตรลับเลยนะ ' ทันทีที่เทาลงจากรถ จงอินก็กำชับเทา ทั้งๆที่ตลอดการเดินทางมามหาลัยนี้ เขาก็พูดทุกๆ 10 นาที 'รู้แล้วน่า จงอินอ่า ตอนเย็นมารับเทาด้วย ' พูดจบเขาก็เดินเข้าตึกวิศวะไป แล้วจงอินก็เลี้ยวรถกลับ ... เอี๊ยด โครม !!!!
เสียงรถ แลมโบกินี่ และ รถบีเอ็ม ประสานกันเข้าอย่างจัง แต่ไม่รุนแรงนัก จงอินรีบลงจากรถแล้วไปขอโทษ เจ้าของแลมโบกินี่อย่างรวดเร็วแต่..
'นี่ ! ขับรถประสาอะไรเนี้ย นายรู้มั๊ย ว่ารถฉันราคาเท่าไหร่! ' ชายร่างสูงพูดอย่างหัวเสีย
'ขะ..ขอโทษครับ ' จงอินโค้งขอโทษอีกฝ่ายด้วยความเหรอหรา จนผมจงอินฟูฟ่อง ก่อนที่จะเงยหน้ามาสบตาคนด้วยสูง
'นะ..น่ารัก-//- ' ตอนแรกพี่ปาร์ค กะจะเรียกค่าเสียหายเยอะๆนะเนี้ย แต่คนตรงหน้า ทำใจพี่ปาร์คสั่นไปหมดละ
'ครับ ไม่เป็นไร ' เมื่อจงอินเห็นว่าอีกฝ่ายใจเย็นลงก็เลยยิ้มหวานให้
'ค่าใช้จ่ายเดี๊ยวผมออกให้นะครับ ' จงอินพร้อมหยิบนามบัตรให้
'ผมคิม จงอินนะครับ .. คุณ..? '
'ปาร์ค ชานยอลครับ ' ชานยอลพูดพร้อมรับนามบัตรมาดู
-------------------
ทางด้านเทา หลังจากลงรถแล้วเทาก็ตรงดิ่งเข้าห้องเลคเชอร์ทันที
'มาสายวะเทา กูหิวจนไส้จะขาดละ ' เซฮุนพูด ขณะที่ฟุบตัวนอนรอเทา เขาเพิ่งมาถึงก่อนหน้าเทาแค่10นาทีเองแหละ แต่ก็นะ อยากกวนนี่หว่า.
'อะ คัพเค้ก ' เทายื่นถุงขนมให้เซฮุนที่เลิกคิ้วขึ้นข้างหนึ่งด้วยความสงสัย
'เดี๊ยวนี้ติดขนมหวาน?' เซฮุนรับกล่องคัพเค้กมา ก่อนจะค่อยๆแกะออกด้วยความระมัดระวัง ก่อนที่จะมองเหล่าคัพเค้กแสนสวยล่อตาล่อใจ กลิ่นเตาอบอุ่นๆหอม เซฮุนก้มลงสูดกลิ่นคัพเค้กจากกล่อง กลิ่นใหม่ที่เซฮุนไม่เคยได้กลิ่นมาก่อน
'รสชาติดี..
ตั้งแต่ยังไม่สัมผัส..
'หอมหวาน... แม้ยังไม่ลิ้มลอง .
'ไอ้ฮุน! ' จื่อเทาตะโกนใส่หูเซฮุน ทำเอาสะดุ้งได้ไม่น้อย เทามองเพื่อนรักที่ดมกลิ่นขนมของพี่ชายต่างแม่ ที่เมื่อกี้อยู่ในภวังค์ ไอ้พี่จงอินมันใส่ยาเสน่ห์รึไงวะ - -
ขนมนี้ท่าจะไม่ธรรมดาซะแล้ว เซฮุนคิดในใจก่อนที่จะหยิบ Brownie Cupcake
มาสูดกลิ่น กลิ่นบราวน์นี่อ่อนๆ ถูกใจเซฮุนไม่น้อย ริมฝีปากหนาของเซฮุนค่อยๆละเมียดชิมคัพเค้กแสนหวานนี่ ไม่หวานไป ครีมไม่จืด ไม่แยกตัวตัวจากกันเกิดไป ครีมของคัพเค้ก เหมือนถูกตีมาอย่างดี เค้กบราวน์นี่ชิ้นเล็กๆที่ประปรายก็นุ่ม เนื้อเค้กก็นุ่ม ต่างจากรสชาติที่เซฮุนเคยกินมาทั้งหมด แถมรสชาติ ยังอร่อยมาก.. จนไม่อยากจะกินแค่นี้
' มึงซื้อมาจากร้านไหนวะเทา ' เทาละจากการลดเลคเชอร์หันมามองเซฮุนอย่างงงๆ ก่อนที่จะตอบไป
'ร้านพี่ชายกูเอง ทำไมวะ ไม่อร่อยหรอ ? ' เทาเลิกคิ้วมอง
'ป่าว อร่อยดี ' เซฮุนพูดจบก็ทานต่อ ในใจเขาไม่อยากให้มันหมดเลย แต่กระเพาะนี้สิ เรียกร้องเป็นเสียงเพลงอือรือรองหมดแล้ว หลังจากกินเสร็จ เซฮุนก็สะกิดเทา
'พี่มึงขายอยู่ไหนวะ ' เซฮุนมองหน้าเทา
'ทำไม ติดใจ ? ' เทาปรายตามองเพื่อนตัวเอง
'ก็นะ..มันอร่อยวะ นะนะ บอกกูเถอะ ' นั้นนะสิ..ติดใจอะไร
'มึงเอานามบัตรไปโทรถามละกัน เห็นมันรับสอนฟรีด้วยนะมึง ' เซฮุนหูผึ่งทันทีที่ได้ยิน ก่อนที่จะรับนามบัตรจากเทาแล้ววิ่งปรู๊ดออกไปทันที
'อะไรของมันวะ' เทามองตาม ก่อนที่จะกดมือถือโทรหาบางคน
'ไม่ต้องมารับนะจงอิน เหยื่อกำลังไปหา ' เทากดวาง ก่อนที่จะสพายกระเป๋าเดินไปรอรถเมย์ที่หน้ามอ
-ด้านจงอิน-
หลังจากเทาโทรมาบอก จงอินก็นั่งรออยู่ที่เคาท์เตอร์ร้าน ผ่านไปไม่นานนัก เสียงกระดิ่งหน้าร้านก็ดังขึ้น
กริ๊ง
สวัสดี.. โอ เซฮุน J
'ขอโทษนะครับ นี้ใชร้านคิมเค้กรึป่าวครับ ? ' เซฮุนเดินมาหน้าเคาท์เตอร์ ก่อนที่จะมอหาคนในร้านที่มีพนักงานหญิงอยู่ 3-4 คน
'คิมเค้ก ยินดีต้อนรับ และ ให้บริการครับ : ) ' เซฮุนหันไปตามเสียง ก่อนจะพบผู้ชายผิวสีแทน ใส่ผ้ากันเปื้อน ลายหมีบราวน์เดินออกมาพร้อมกับถาดคุ้กกี้ในมือ
'ผมมาหาคุณ คิม จงอินครับ '
TBC.
ขนมที่เซฮุนกินคะ 
*คอมเม้นให้กำลังใจกันด้วยนะคะ *
ความคิดเห็น