คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : เพชรที่ไม่เจิดจรัว(ตอนที่3)
"หิว! ไปกินข้าวกันเถอะ"เนตรนภาโวยวายขึ้นทันที(เขาเรียกว่าโมโหหิว)ที่สมาชิกว่ากันเกือบครบ
เหลือก็แต่ธารน้ำซึ่งหายไปอย่างไม่มีใครรู้
"แล้วธารไปไหนหละ นนท์เห็นไหม" มณฑการและเพชรลดาเอ่ยถามอย่างพร้อมเพรียงแล้วหันไป
จ้องหน้าอานนท์ทันที
"ไม่เห็นตั้งแต่เช้าแล้ว สงสัยออกหัก เลยหนีไปลพบุรีแล้วมั้ง ป่านนี้" อานนท์ตั้งข้อสันนิฐาน
ยาวเหยียดตามหลักการของ'นักวิชาการจอมปลอม' อกหัก หมายความว่ายังไง ลพบุรีเหรอ? นี่มันอะไร
กัน ธารหายไปไหนกันแน่
คำถามากมายเกิดขึ้นภายในใจของเพชรลดา "เดี๋ยวทุกคน กินข้าวไปก่อนเลยนะ เราลืมของไว้ที่บ้าน
ว่าจะกลับไปเอา" เพชรลดาไม่รอฟังเสียงขานรับของใครทั้งสิ้นเมื่อเธอพูดจบก็สาวเท้าเดินจากไปทันที
เมื่อสิ้นเสียงของเพชรลดาเสียงต่อมาที่เอ่ยขึ้นก็ไปกระตุ้นต่อมโมโหหิวของเนตรนภาให้โมโห
มากขึ้นเป็นสองเท่า เหมือนเป็นเพียงคลื่นลูกใหญ่ที่เข้ามากระทบฝั่งและก็ค่อยๆหายไปอย่างกับไม่มีอะไร
เกิดขึ้น "พวกเธอแน่ใจหรือยะ ว่านางนั่นลืมของจริง ฮึ!จะรีบไปหาผู้ชายหละสิไม่ว่า" เจ้าของเสียงที่ทำให้
ปวดโสทประสาทก็คือพิมลรัตน์ที่แอบฟังอยู่แล้วอดรนทนไม่ไหว เลยต้องออกมาพูดแล้วก็เชิดเดินจากไป
"ยัยพริมนี่ จะตามตอแยพวกเราไปถึงไหน คนเรามันก็มีขีดจำกัดเหมือนกันนะ ถ้าทนไม่ไหวเมื่อไหร่ เตรียม
ตัวหมดสวยได้เลย" เนตรนภาบ่นอย่างหัวเสียโดยมีหนูนัดคอยปรามและลากไปกินข้าวได้ในที่สุด
เพชรลดารีบบึ่งรถไปยังสถานที่ที่คาดว่าธารน้ำน่าจะไป ระหว่างทางมีต้นไม่ร่มรื่นซึ่งเป็นที่อยู่
อาศัยของเหล่าวานรแต่เธอก็ไม่ได้ใส่ใจมากนักหรอก และการเดินทางของเธอก็มาสิ้นสุดลงที่ 'ธัญญาเรศ รี
สอรท แอนด์ สปา' ที่นี่เป็นกิจการส่วนตัวของคุณธัญญาเรศซึ่งเป็นมารดาของธารน้ำ เป็นสถานที่แห่ง
เดียวที่ธารน้ำพาเธอมาเวลาที่เขาไม่สบายใจ เพชรลดาจอดรสไว้ด้านหน้าของสถานบำบัดสมุนไพรหรือ
สปานั่นเอง และหญิงสาวก็เดินตรงไปยังทุ่งทานตะวันทางด้านหลังของรีสอรททันที เป็นอย่างที่เธอคิดไว้
ไม่มีผิด เขาอยู่ที่ที่จริงๆ ธารน้ำหันมาอย่างช้าๆเมื่อรู้ว่ามีผู้มาเยือน ก่อนจะหันกลับไปอย่างไม่แยแสและ
เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงที่สุดแสนจะเย็นชาและดูเหินห่าง "เธอมาที่นี่ทำไม"
"ตามมาดูอาการคนอกหัก" เพชรลดาลอยหน้าลอยตาตอบ แต่ดันไปกระตุกต่อมอะไรสักอย่าง
ของธารน้ำเข้า (มันจะโกรธก็ไม่ใช่ เศร้าก็ไม่เชิง น้อยใจก็ไม่ถูก)"ถ้าจะมาซ้ำเติมกันหละก็ กลับไปเลย"
"นี่! เราอุตส่าห์ตามมาดูเพื่อว่าจะคิดสั้น ยังจะมาพาลกันอีก ถ้ารู้ว่าจะเป็นอย่างนี้ไม่ตามมา
หรอก" เพชรดาแหวให้เป็นชุดและหน้าแดงด้วยความโกรธอย่างสุดฤทธิ์สุดเดช ก็คราวนี้เธอโกรธจริงๆนี่
คนเขาอุตส่าห์เป็นห่วง
"แล้วใครใช้ให้เธอมาหละ" ธารน้ำยังไม่เลิกพาลใส่เพชรลดา ดังนั้นหญิงสาวจึงประชดประชัน
กลับไปบ้าง "ไม่มีใครใช้! ก็บอกแล้วไงว่าตามมาดูอาการคนอกหัก" เมื่อเพชรลดาประชดกลับไปด้วย
ประโยค 'มาดูอาการคนอกหัก' คำพูดของเพชรลดานั้นเปรียบดั่งอาวุธที่มีคมนานาชนิด ที่ทั้งทิ่มแทงและ
กรีดลงบนใจของชายหนุ่มจนความอดทนของเขาถึงขีดสุดจนต้องระเบิดออกมาในที่สุด "เออ! อกหักแล้วจะ
ทำไมวะ!"
"แทงใจดำหละสิ นึกว่าจะแน่สักแค่ไหน ที่แท้ก็แค่... ช่างเถอะ ว่าแต่จะไม่ชวนกันนั่งหน่อยเหรอ"
เธอแค่อยากให้เขาระบายออกมาบ้าง อย่าเอาแต่เก็บเงียบอย่างเดียว อย่างน้อยเธอก็คงช่วยแบ่งเบา
ความทุกข์ให้เขาได้บ้าง
"จะนั่งก็นั่งสิ ไม่ได้ติดป้ายห้ามนั่งไว้นี่"ธารน้ำคงไม่รู้ว่าเพชรลดาคิดอะไรเขาถึงได้ตอบออกไป
เยี่ยงนั้น เพชรลดาไม่สนแล้วว่าชายหนุ่มจะรู้หรือไม่ เพชรลดาค่อยๆย่อตัวลงนั่งข่างๆกับธารน้ำ ก่อนที่จะ
เริ่มเจรจาให้ชายหนุ่มหันมาสนใจคนรอบข้างและสิ่งใหม่ๆที่เข้ามาในชีวิตบ้าง แต่คนฟังก็ไม่ยอมเข้าใจ
อะไรทั้งสิ้นและยังจะพาลกลับมาเสียด้วย
"คนอย่างอย่าง พริมนะเหรอ อ๋อ ใช่สิ ยังมีโมอีกคนสินะ ไม่ได้เรื่องสักคน ! เธอไม่มีวันเข้าใจ
หรอก คนไร้หัวใจอย่างเธอมันไม่เคยรักใครข้างเดียว"ธารน้ำตะโกสุดเสียง และลุกเดินจากไปทันที น้ำตา
อุ่นๆ ไหลรินอย่างช้าๆ เธอพยายามแล้ว แต่เขาคงไม่รู้สินะ ว่าที่จริงแล้วเธอรู้สึกกับเขา มากว่าความเป็น
เพื่อน.... เพชรลดาปาดน้ำตาก่อนที่จะรอบรวมกำลังใจครั้งสุดท้ายตะโกนออกไปให้ดังที่สุดโดยหวังว่า เขา
คนนั้นจะได้ยิน
"ทำไมจะไม่เข้าใจ ใครกันแน่ที่ไม่มีหัวใจ คนโง่ ไม่รู้หรือไงว่าอื่นเขารักตัวเองแค่ไหน" คำพูดของ
เพชรลดาทำให้ธารน้ำหยุดชะงัก และหันกลับเพื่อจะหาคำตอบของสิ่งที่ข้างคาใจเขาจากคำพูดเมื่อสักครู่
แต่..... ไม่มีแล้ว เธอเดินจากเขาไปแล้ว คนที่รักและหวังดีกับเขามาโดยตลอด ชายหนุ่มไม่เคยรู้เลยว่า
เพชรลดานั้น แคร์เขามากแค่ไหน และจะเจ็บปวดเพียงใด ยามเมื่อเขาไปปรึกษาเธอเรื่องของปิยะวรรณ
แต่เขาเองกลับเป็นฝ่ายตอกย้ำความรู้สึกของเธอให้ย่ำแย่และเขาก็เป็นคนที่ทำให้จิตใจของเธอบอบเจ็บมา
โดยตลอด เขาคงไม่ดีเอง ธารน้ำวิ่งไปขึ้นรถและออกรถด้วยความเร็วสูงทันที ตอนนี้ในหัวของชายหนุ่มไม่
คิดสิ่งอื่นใดเลยนอกจาก...เขาจะไปตามเธอกลับมาให้ได้
*มันบีบหัวใจ สั่นๆจากข้างใน
ที่ต้องเป็นที่ปรึกษา แก้ปัญหา
เรื่องเธอรักใคร
เธอเพียงไว่ใจ โดยไม่เคยจะสนใจ
ว่าคนเป็นที่ปรึกษา เกิดปัญหา
ว่ารักเธอ
ท่านมี 1 ข้อความใหม่.... "เพชรเป็นอะไร ทำไมไม่รับโทรศัพท์ อรเป็นห่วงนะ" อรอนงค์
ท่านมี 1 ข้อความใหม่.... "เราขอโทษนะเพชร เรื่องวันนั้น" ธารน้ำ
ท่านมี 1 ข้อความใหม่.... "หายโกรธหรือยัง รับโทรศัพท์เราหน่อยสิ" ธารน้ำ
ท่านมี 1 ข้อความใหม่.... "ไม่ไปเรียน โทรไปที่บ้านก็ไม่อยู่ เป็นอะไรหรือเปล่าเพชร โทรหาเนตรหน่อยนะ" เนตรนภา
ท่านมี 1 ข้อความใหม่.... "วันพรุ่งนี้ไปเรียนเถอะ มาคุยกันหน่อยได้ไหม เราไม่สบายใจเลย" ธารน้ำ
ข้อความเหล่านี้และอีกหลายๆข้อความที่ถูกบันทึกไว้แทบทุกวัน ถูกเปิดฟังซ้ำและซ้ำเล่า
เจ้าของโทรศัพท์ก็ได้แต่นะนั่งเงียบไตร่ตรองอย่างใช้ความคิด ระยะเวลา 3 วันที่ผ่านมาไม่ได้ทำให้หญิง
สาวคิดอะไรได้เลยนอกจากบอกกับตัวเองเพียงว่าต้องตัดใจ ตอนนี้ย่างเข้าเช้าวันใหม่เนื่องจากเพชรลดา
ไม่ได้นอนทั้งคืนจึงทำให้เห็นพระอาทิตย์ยามรุ่งอรุณและเมื่อมองออกไปนอกหน้าต่างหญิงสาวก็ได้เห็น
ภาพการเริ่มต้นชีวิตในวันใหม่ของหลายๆชีวิตจึงทำให้เพชรลดาคิดได้ แล้วเราจะจมอยู่กับภาพความเจ็บ
ปวดเก่าๆทำไมกัน เพชรลดาตัดสินใจจัดการกับธุระส่วนตัวอย่างร่าเริงแจ่มใสให้เหมาะกับการเริ่มต้น
ชีวิตใหม่ของเธอ
เพชรลดามาถึงมหาวิทยาลัยอย่างปลอดภัยถึงแม้จะใจลอยไปบ้างเวลาขับรถ หญืงสาวก้าวลง
จากรถแล้วสายตาเธอก็ไปสะดุดเข้ากับร่างสูงสง่าของธารน้ำ เพชรลดากำลังจะเดินหนีแต่ก็ไม่พ้นเพราะ
ว่าชายหนุ่มได้คว้าแขนเธอไว้แล้ว "เพชร คุยกันให้รู้เรื่องก่อน" ธารน้ำเอ่ยอย่างจริงจัง
"เราคงไม่มีอะไรจะคุยกับธารแล้วหละ "
"แต่เรามี เราเพิ่งเข้าใจความรู้สึกของตัวเอง ความรู้สึกดีๆ ที่เรามองข้ามมันมาโดยตลอด"
ทั้งสองคนนิ่งเงียบไปชั่วอึดใจหนึ่งแต่เหมือนกับว่าช่างผ่านไปนานเหลือเกิน ธารน้ำมองสบตาหญิงสาว
ก่อนที่จะเอ่ยคำที่มีความหมายออกมาด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น
"ฉันรักเธอ" เหมือนกับว่าโลกทั้งใบของหญิงสาวเปลี่ยนเป็นสีชมพูทันที จากวันที่ทุกข์ระทม
กลับกลายเป็นวันที่เปี่ยมไปด้วยความสุข ใบหน้าที่เคยเปื้อนคราบน้ำตาเปลี่ยนเป็นใบหน้าระบายยิ้มอัน
สดใส
"เอ...แต่ก็ไม่รู้ว่าเพชรจะยังรักผู้ชายงี่เง่าคนนี้อยู่หรือเปล่า" เพชรลดาเขย่งปลายเท้า กระซิบ
บอกความในใจกับชายหนุ่มทำให้รอบยิ้มแห่งความพึงพอใจปรากฏบนใบหน้าของชายหนุ่ม
*********************************************************************************************************
ฝากผลงานด้วยนะคะ
*********************************************************************************************************
ฝากผลงานด้วยนะคะ
ความคิดเห็น