คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ชีวิตใหม่-ในร่างเก่า
เฮ้ มันไม่ตลกเลยนะ ตายอย่างงี่เง่าพรรค์นี้เนี่ยนะ ชีวิตเราอะไรมันจะซวยปานนี้วะ
อา ความทรงจำแสนสุขตอนที่เรามีชีวิตไหลมาเป็นฉากเลยนี่คือสภาพก่อนที่จะตายสินะ
ไอ้เด็กนอกคอกอย่างแกไม่น่าเกิดมาเลย หึหึ อยู่นิ่งๆอย่าร้องไห้ ไฟที่จี้แกน่ะจะช่วยล้างความโสโครกของแกได้
เลียสิไอ้ตัวเหม็นน้ำในส้วมไม่สะอาดเท่าลิ้นแกว่ะ
อย่าร้องน่า แค่ชอล์ก ไม่กี่แท่งเข้าไปตรงนั้นของแกเอง
...เฮ้อผมคงไม่ได้กลับไปมีความทรงจำเช่นนั้นอีกแล้วสินะ ชีวิตที่แสนสุข ครอบครัวเพื่อนฝูงและอาจารย์ (ทายเอาเองนะครับว่าประโยคไหนเป็นของใคร)
เราไม่ยอมแพ้หรอก เราต้องมีชีวิตต่อไปเพื่อกลับไปพบพวกเขาอีกครั้ง(?)
บุรุษหนุ่มผู้ฆ่าตัวตายเอ๋ย เจ้าได้มาอยู่ ณ ทางแยกแล้ว เสียงหนึ่งดังขึ้นท่ามกลางความมืดมิดที่มองไม่เห็นแม้แต่นิ้วมือ แต่เด็กหนุ่มกลับรู้สึกได้ตนเองมีตัวตนอยู่ เพราะฉันคิดฉันจึงคงอยู่
เรายังมีชีวิตอยู่ก็เพราะเรามีเจตจำนงที่จะคงอยู่
เสียงดังขึ้นมาอีกครั้ง เขามองไม่เห็นอะไร แต่รู้ว่าได้ยินและสะท้อนก้อง ไปทั่วร่างกาย
เด็กหนุ่มเอ๋ยเจ้าได้รับทางเลือก เจ้าได้เลือกที่จะฆ่าตัวตาย แต่เจ้าจะได้โอกาสอีกครั้งที่จะกลับไปมีชีวิต เจ้าจะยอมรับหรือไม่?
เฮ้ ผมไม่ได้ฆ่าตัวตายนะ
เด็กหนุ่มร้องเถียงขึ้นมา แต่ไม่มีใครฟัง นั่นคือความสามารถของเด็กหนุ่ม พูดอะไรไปก็ไม่มีใครฟังซึ่งแม้แต่ตอนนี้ก็ยังไม่เปลี่ยนแปลง
หากเจ้ายอมรับเจ้าก็จะฟื้นคืนชีพ ไปพร้อมกับพลัง แต่ถ้าไม่เจ้าก็จะไป สู่ที่นั้น เจ้าจะเลือกสู่ทางใด? เสียงนั้นดังขึ้นในความมืดที่เด็กหนุ่มมองไม่เห็นแม้แต่นิ้วมือแต่ก็ตระหนักได้ว่าอยู่ ณ ที่แห่งนั้น
เอ่อ ผมไม่ได้ฆ่าตัวตายนะฟังกันบ้างสิ(โว๊ย)
เด็กหนุ่มได้พยายามอธิบายอีกครั้งแต่ด้วยอารมณ์ที่โกรธมากขึ้น
อืม เมื่อ เจ้ายอมรับหนทางที่จะทุกข์ทรมาน ไปชั่วกัปชั่วกัลป์ ในหนทางฟื้นคืนชีพ แทนที่จะยอมตายอย่างสงบเยี่ยงมนุษย์ปุถุชนทั่วไป ข้าก็เคารพในเจตจำนงของเจ้า เจ้าจะได้รับพลังพิเศษ และจะถูกส่งกลับไปยังโลกมนุษย์ เพื่อใช้กรรมอีกครั้งเจ้าจะยอมรับหรือไม่?
เฮ้ เอ็งเป็นเครื่องตอบรับอัตโนมัติรึไงฟะ ฟังกันบ้างสิเว้ย ก็บอกว่าผมไม่ได้ฆ่าตัวตาย ไงเล่า(แค่โดนตาลุงท่าทางแปลกๆ ชกเข้าที่ลิ้นปี่กับท้องน้อยจนลอยตกลงมาจากหลังคาเท่านั้นเอง) เอ๊ะ เดี๋ยวก่อนนะ เมื่อกี้บอกว่าอย่างไรนะ ทุกข์ทรมานไปชั่วกัปชั่วกัลป์ หรือ หมายความว่าอย่างไร กัน เด็กหนุ่ม โวยวายใส่เสียงนั้นอย่างหัวเสีย แต่ไม่มีอะไรเกิดขึ้น
เมื่อเจ้ายอมรับเช่นนั้น ก็ ลาก่อน เด็กหนุ่มผู้มีบาปหนา ผุ้ที่จบชีวิตตนเองอย่างไร้ ค่าแล้วเราจะพบกันใหม่เมื่อถึงเวล.....า
และชายหนุ่มผู้ฆ่าตัวตายก็ได้กลับ สู่โลกอีกครั้งเพราะเหตุนี้เอง
ก็บอกว่าไม่ได้ ฆ่าตัวตายไงโว๊ย
เขาหารู้ไม่ว่าชะตากรรมอันลำเค็ญ กำลังคอยเขาอยู่
ทำไมเราถึงรู้สึกว่าเรื่องมันจะแย่ ไปกว่านี้อีกนะ เอาเหอะเราเป็นคนประเภทที่ เสียอะไรก็ได้ขอแค่รอดชีวิตนี่นะ จำได้ครั้งที่แล้วๆมาเราก็เคย...
อาจารย์ชี้ให้ดูส่วนของศีรษะที่จะผ่าให้นักศึกษาดู
เอาล่ะเรามาดูตรงนี้ อีกศพ ตรงนี้กันนะนะเราเห็นว่าเขามีแผลต่างๆตามร่างกายมากมาย ทั้งรอย กิ่งไม้ที่แก้ม กิ่งไม้บางส่วนเสียบเข้าไปในหู แขนมีรอยถลอก ขามีรอยเหล็กเสียบ ในปากมีโคลนและน้ำ แต่เราต้องมองข้ามจุดต่างๆเหล่านี้ไป แผลพวกนี้ไม่ใช่แผลที่ทำให้เขาถึงตายเลย
เอาละพวกเรามาดูและสังเกตตรงนี้ นะ
รอยช้ำเล็กน้อยใต้ราวนมข้างซ้ายและลิ้นปี่ตรงนี้ต่างหากที่ทำให้เขาเสียชีวิต จะเป็นแพทย์ที่ลงความเห็นสิ่งต่างๆขอให้นิสิต นักศึกษา มองข้ามความลวงและอคติมองให้เห็นถึงความจริง ว่าสิ่งที่เราพบเห็นคืออะไรกันแน่ พิสูจน์สมมติฐานของตนด้วยวิธีที่ถูกต้อง และปราศจากอคตินั่นแหละคือนักวิทยาศาสตร์
เคยมีคดีหนึ่งคล้ายกรณีนี้ ที่ศพมีแผลไหม้ทั้งใบหน้าและตามลำตัว แต่สิ่งที่ทำให้เขาถึงตาย คือเศษกระจกเล็กขนาดเท่าเม็ดถั่วทิ่มเข้าที่หน้าอก... ซึ่งต่างกับอีกศพที่อยู่ข้างๆที่ตายมาได้สามวันแล้วสังเกตความแตกต่างระหว่างศพที่แล้วกับศพที่ตายได้สามวันแล้วกับศพนี้ให้ดีๆ ว่ามีตรงไหนที่ต่างกันบ้าง เช่นแก๊สในลำไส้ที่ทำให้พุงป่องออกมาหรือว่าจะเป็นข้อต่อที่...
+เอ่อ อาจารย์คะ+ นักศึกษา หญิงคนหนึ่งยกมือขึ้นอย่างกล้าๆกลัวๆ
ฮือมีอะไรเหรอ .. ดลฤดี อาจารย์หันหน้ามาที่นักศึกษา
“ศพที่อาจารย์ว่ากำลังลุกขยับตัวค่ะ”
“ฮะ ฮะ นึกว่าจะพูดว่าอะไร ในงานอย่างนี้บางที เราจะเห็นอะไรแปลก เพราะความกลัวของเรากำลังบงการสิ่งที่มองเห็น เรา ต้องมองสิ่งต่างๆด้วยใจเป็นกลางและปราศจากอคตินะนักศึกษา ถึงจะทำงานได้ดี”
ขณะที่หญิงสาวกำลังพูดอยู่นั้นนักศึกษาชายที่กำยำล่ำสันกว่าก็ล้มลงกับพื้นไปหลายคนแล้ว
“เอ่อ อาจารย์คะ ศพที่อาจารย์กำลังพูดถึงกำลังลุกขึ้นมาและกำลังมองมาทางนี้ด้วยค่ะ”
“ นี่นักศึกษาอย่ามาเล่นมุกน่า จะว่าไปแล้วงานอย่างนี้ก็มีเรื่องเล่าอยู่มากมายนะเช่น ...”อาจารย์หันหน้าไปเจอกับ ศพที่กำลังลุกขึ้นมาพอดี
“-เช่น..แบบนี้ เอาละนักศึกษาเวลาเราเจอเรื่องที่ไม่คาดหมายเราในฐานะนักศึกษา ต้องใช้สติปัญญาแก้ไขปัญหาอย่างมีสติ ไม่แตกตื่นตกใจเรื่องอะไรง่ายๆ ควบคุมทุกการเคลื่อนไหวด้วยสติ”
หลังจากนั้นอาจารย์ก็ได้หันหน้าไปทางนักศึกษาสูดลมหายใจลึกๆก่อนที่จะทำการแก้ไขปัญหาอย่างมีสติ
“ช่วยด้วยผีหลอก ผีหลอกจ้า หนีเร็ว หนีเร็ว”
อาจารย์ตะโกนขึ้นอย่างสุดเสียงก่อนที่จะรีบวิ่งไปที่ประตูทางออก แต่ดั่งคำกล่าวที่ว่าศิษย์ย่อมก้าวล้ำเหนืออาจารย์ บรรดาลูกศิษย์ทั้งหลายได้วิ่งออกไปนอกห้องกันหมดแล้ว ในห้องเหลือแต่ ผู้ชายอยู่สองสามคนที่นอนเป็นลมอยู่กับพื้นที่ พวกนักเรียนชายที่ผู้หญิงไม่ได้ช่วยพยุงออกไปเท่านั้นเอง
"""""""""""""""""""""
ขอโทษครับขอน้ำทานหน่อยได้ไหมครับ ผมกระหายน้ำมากเลย และกิ่งไม้นี่ทำร่างกายผมทรงตัวไม่อยู่ไงชอบกล ไตรภูมิเอ่ยถามอย่างสุภาพแบบเดียวกับที่เขามักทำเสมอ แต่ราวกับโชคชะตากลั่นแกล้ง เวลาเขาพูดอะไร ไม่มีใครสนใจฟังเขาพูดแทบทุกทีเลย
ไตรภูมิมองร่างกายของตนเองที่มีบาดแผลตามที่ต่างๆทั้งที่ต้นแขน และบริเวณใบหู และบริเวณคิ้ว ปากกระพุ้งแก้ม และลิ้นบาดเจ็บ หัวเข่าเกือบเห็นกระดูก ต้นแขนม่วงช้ำ
หน้าอกรู้สึกยอกๆ...
อาโชคดีจริง ๆ คราวนี้อาการหนักน้อยกว่าที่คิดแฮะ หรือว่าจะมีเรื่องอะไรดีๆ ไม่น่า เวลามีเรื่องดีๆทีไรมีเรื่องร้ายๆตามมาไม่ทันได้ตั้งตัวทุกทีเลย ไตรภูมิรำพึงที่อาการบาดเจ็บน้อยกว่าเกณฑ์มาตรฐานที่เขาเคยพบมา
ปกติ แล้ว เวลาพบคนเสียชีวิตที่ไม่ใช่ตายด้วยวิธีธรรมชาติ มันต้องชันสูตรก็จริงอยู่ แต่มันต้องมีคนแจ้งญาติไม่ใช่เรอะ นี่แปลว่าไม่มีใครห่วงเราจริงๆเรอะนี่
ไตรภูมิมองไปที่พื้นก็เห็นว่า ตนเองนั้นเปลือยอยู่ ร่างกายของเรา โดนคนนับร้อยเห็นหมดแล้วหรือนี่
ไตรภูมิมองไปที่พื้นและเห็นนักเรียนชายนอนสลบอยู่ เขาจึงเลือกคนที่ขนาดตัวใกล้เคียงกับเขา ถอดชุดออกและเอาชุดนักศึกษาชายที่สลบมาใส่แทน อย่าเข้าใจไตรภูทิผิดว่าเขาชอบดูผู้ชายแก้ผ้า หากสารภาพตามความจริงแล้ว ไตรภูมิอยากใส่ชุดผู้หญิงมากกว่า แต่ หากคำนึงถึงความเหมาะสมทางโครงสร้างร่างกายแล้วก็ต้องเลือกเสื้อผ้าของผู้ชาย
ไตรภูมิไม่รู้หรอกว่าสิ่งที่เขาทำจะก่อให้เกิดเรื่องราวอันน่าเศร้าขึ้นมาในภายหลัง
ความคิดเห็น