retake resurrection

ลำดับตอนที่ #10 : เธอช่วยตายทีได้ไหม

 “ ว่าแต่ เจ้าเป็นผู้ที่มีพลังวิญญาณสินะ” เสียงของเทพารักษ์ดังขึ้นในหัว

“พูดอย่างนี้ก็แปลกนะครับ คนที่ไม่มีพลังวิญญาณสิที่หายากกว่า เพราะทุกคนที่มีวิญญาณก็จะมีกันทั้งนั้นมากบ้างน้อยบ้างตามแต่ละบุคคล ถ้าใช้วิธีที่ถูกต้อง และการกระทำอย่างเหมาะสม ก็สามารถทำได้เกือบทุกคน ยกเว้นบางกรณีเท่านั้น”

  ไตรภูมิ เอ่ยขณะที่เดินลงมาข้างล่างอาคารอย่างไม่ใส่ใจเท่าใดนัก หลังจากอิ่มท้องแล้วเขารู้สึกว่าอารมณ์ของตนเรื่อยๆมากขึ้น

   “ แต่ข้าพอมองออกนะว่า เจ้ามีสายตาพิเศษ ข้าสามารถมองได้ออกว่า เจ้ามีสายตาที่”<มอง> พวกอย่างข้าได้จริงจัง แต่ เจ้าตีหน้าได้ตายมากพวกวิญญาณทั่วไปเลยถูกเจ้าหลอกซะสนิทว่าเจ้ามองไม่เห็นพวกนั้น”

  “ ถ้าคุณเคยลองฟังพวกนั้นให้ตามหาของหายบ้าง คนร้ายที่ฆ่าตนบ้างพากลับบ้านบ้าง ดูสิครับ บางตนไม่เท่าไร แต่บางตนก็ทั้งที่ผมหาของเจอแล้วดันปฎิเสธที่จะรับรู้ว่าหาของเจอแล้วซะอย่างนั้น และยังมีบางตนที่จะเอาคนไปอยู่เป็นเพื่อนอีก ปัญหาที่แก้ไม่ตกน่ะครับ ถ้าผมเป็นคนที่ปฏิเสธคนได้ก็ดีไป แต่ผมดันเป็นคนที่ปฏิเสธคนที่มาขอความช่วยเหลือไม่ลงนี่สิคือปัญหา “

  “งั้นก็ยินดีด้วย นางยังไม่แน่ใจว่าเจ้าเห็นนางหรือไม่เมื่อ เจ้าตกไปจากตึก ตอนนี้นางแน่ใจแล้ว “

  ทันใดก็มีวิญญาณหญิงผู้หนึ่งปรากฏต่อหน้าไตรภูมิ อย่างไม่มีวี่แววล่วงหน้า

  ใบหน้าของเธอมีผมปกคลุมอยู่ไม่สามารถมองให้เห็นหน้าทำให้ดูลึกลับมากขึ้น เส้นผมของเธอยุ่งเหยิง แต่มีสีทองผสมกับสีน้ำตาล  ไตรภูมิได้กลิ่นเปลือกไม้จางๆเมื่อเธอปรากฏตัวขึ้น จะว่าไปแล้ววิญญาณมักมีสัญญา ความจำต่างๆที่ตอนเป็นมนุษย์ทำให้ร่างวิญญาณนั้นคล้ายมนุษย์ปกติ มากบ้างน้อยบ้างแล้วแต่สติของผู้นั้น

   ก็นับว่าเธอมีร่างที่ค่อนข้างเห็นชัดทีเดียวอาจจะคล้ายกับวงปีของต้นไม้ยิ่งอยู่มานานเท่าไรวิญญาณก็จะเรียนรู้ มากขึ้นที่จะทำสิ่งต่างๆถ้าสติตอนที่ตายดีพอ ร่างของเธอนั้นค่อนข้างชัดเจนทีเดียว และปัญหาของเขาก็ยิ่งชัดเจนมากขึ้นไปอีก

  “เอ่อมีอะไรให้ผมช่วยหรือครับ ผม<มอง>คุณอยู่ หลายปีแล้ว แต่ไม่กล้าทัก”

     ไตรภูมิเอ่ยประโยคที่เหมือนกับการเริ่มจีบผู้หญิง แต่คนละความหมายโดยสิ้นเชิง เขา เห็นเธอจริงๆบางทีก็ปรากฏร่างอันเลือนลางทั้งที่เธออยู่ที่ต้น ก้ามปูแท้ๆ แต่ทำไม คนดันเอาเครื่องเซ่นไปไหว้ที่ต้นตะเคียนนะ นั่นก็ทำให้ผมสงสัยมาตลอดเหมือนกัน ผมสันนิษฐานว่า น่าจะเป็นเพราะบางที เธอ ปรากฏตัวแถวนั้นและมีบางคนที่มองเห็น

      อย่างที่บอกการมองไม่ใช่ความสามารถที่น่าชื่นชมหรือดูหมิ่นแต่อย่างใดสำหรับไตรภูมิมัน แค่เหมือนการหายใจเท่านั้นเอง

   ลักษณะของเธอท่าทางจะไม่อยากให้เขาเห็นหน้าดังนั้น เขาจะไม่ละลาบละล้วงโดยการมองทะลุเพื่อเคารพความเป็นส่วนตัวของเธอ แต่ว่ากันตรงๆแล้วเขาไม่ทำอย่างนั้น เพราะไม่อยากเก่งเรื่อง พวกนี้มากไปกว่านี้อีกแล้วมนุษย์ควรอยู่แบบมนุษย์

 “... ธอ ช่.. เธอ “ เสียงแหบและสั่นเครือเหมือนกับไม่ได้พูดกับใครมาเนิ่นนาน ดังจากร่างของเธอจากการสังเกตของไตรภูมิ เธอมีร่างที่อ้อนแอ้นและเอวบาง ใส่ ชุดสีเปลือกไม้ และผ้านุ่งสีเดียวกัน   เรียวขายาว ข้อเท้ากลมกลึง ใส่กำไลข้อเท้าสีทองไว้ทั้งสองข้าง

   “ เธอ...” ยังคงไม่มีเสียงออกมา เขาเลยเดินเข้าไปใกล้ๆ แล้วถามว่า

   “มีอะไรหรือครับใจเย็นๆค่อยๆพูดเถอะครับ”ไตรภูมิเอ่ย อย่างอารมณ์ดี อารมณ์เขาที่ดีขึ้นเยอะหลังจากได้ทานของหวานไป

  “ช่วย” อะไร ครับ “ เขายื่นหน้าเข้าไปอีกเมื่อฟังที่เธอพูด

 ทันใดเธอยื่นหน้ามาทางเขาทันทีทันใดเผยให้เห็น ใบหน้าและดวงตาสีแดงของเธอ

    ตายแทนฉันทีได้ไหม

   เสียงนั้นเรียบเย็นยิ่งนัก