ความรักของบุญพรำ

ลำดับตอนที่ #3 : แนะนำตัวละคร(จะเพิ่มทุกครั้งที่มีตัวละครใหม่ครับ)

  อย่างที่รู้กันทุกเรื่องในเรื่องของผมจะเป็นเรื่องราวสมมติ ถ้าเรื่องออกโทนต่างประเทศจะใช้ค่าเงินเป็นเครดิต ถ้าออกโซนเอเชีย
    จะใช้ค่าเงินเป็นบอนด์มาจากเอเชียบอนด์ เพื่อให้คนทั่วไปรู้สึกว่านี่คือเรื่องสมมตินะนี่คือนิยายนะไม่ใช่เรื่องจริงที่ผู้ใดผู้หนึ่งจะได้รับความเสียหายจากเนื้อเรื่อง

  และทุกเรื่องจะไม่เกี่ยวข้องกับเหตุการณ์สถานที่ประเทศสมาคม ลัทธิความเชื่อทางการเมืองหรือความเชื่อทางศาสนาที่มีอยู่ในเหตุการณ์จริงใดๆทั้งสิ้น
เหตุการณ์ในเรื่องเป็นเรื่องสมมติ แต่ความรุนแรงทุกอยางเราพบได้ในโลกของความเป็นจริง

 เข้าเรื่องละนะครับ ผมจำต้องแก้ลักษณะตัวละครเล็กน้อย เช่นเปลี่ยนสีผิวบุญพรำก่อนจะดำเนินเรื่องต่อไปและจะค่อยๆแก้ในสิ่งที่เขียนไปแล้วนะครับ
 แนะนำตัวละคร
   สวัสดีครับ ผมชื่อบุญพรำ นามสกุล ธรรมดี ครับ เคยได้รางวัลเด็กขยันตอนประถมศึกษามาหลายครั้งด้วย ละตอนนี้จบจากมัธยมศึกษาแล้วครับ แล้วเริ่มตั้งหน้าตั้งตาเรียนในมหาวิทยาลัยเปิดแห่งหนึ่งที่ค่าหน่วยกิตถูกมากครับ ก็เรียนไปด้วยทำงานไปด้วยครับ อนาคตอยากเป็นคนดีของสังคมครับผม ก็อยากจะช่วยเหลือคนที่อดอยากและยากจนนะครับ ผมเห็นคนที่เดือดร้อนแล้วไม่ข่วยเหลือผมทำไม่ได้หรอกครับ ผมเคยเห็นสุนัขติดอยู่ในท่อระบายน้ำครั้งหนึ่งเดิน จากไปเพราะคิดว่าอันตรายและก็กลัวมากว่าตนเองจะเด็กเกินไปจนไปช่วยไม่ได้ ผมรู้สึกผิดมากแม้จะวิ่งไปขอความช่วยเหลือจากผู้ใหญ่ที่อยู่ใกล้ที่สุดแล้วก็ตาม ถ้าผมเร็วกว่านั้นสุนัขคงไม่หมดแรงจนจนหายไปกับสายน้ำ วันรุ่งขึ้นผมพบสพของมันติดอยู่กับพวกผักตบขามันมีรอยแผล
  ผมพยายามให้ดีที่สุดทุกวันครับ เห็นคนอื่นมีความสุขเราก็มีความสุข


มีคำกล่าวไว้ว่าหากมองแต่ในแง่มุมของตนเองก็จะได้ความจริงไม่รอบด้านเราจะไปดูแง่มุมของคนอื่นที่พูดถึงบุญพรำกันบ้าง

  ภิกษุรูป หนึ่ง .."โยมบุญพรำเป็นคนดีมาก เขามาช่วยงานที่วัดบ่อยๆ และให้อาหารพวกสัตว์ในบริเวณวัดและคอยทำความสะอาดวัดอยู่เสมอ"
 แม่ค้าคนหนึ่ง.."บุญพรำเป็นเด็กทึ่ม ที่ใช้งานอะไรชักช้า แต่มันไมเคยเกี่ยงค่าจ้างแบบพวกหลังยาวทั้งหลาย.."
  คนไข้ใรงพยาบาล "บุญพรำหรือ ..กรี๊ดอย่าเข้ามานะอย่าเข้ามา ออกไป ออกไป ยอมทุกอย่างแล้ว อย่าทำอะไรชั้นอีกเลย"

 พ่อค้าคนหนึ่ง.." บุญพรำ เหรอครับก็เป็นเด็กที่ใช้งานได้ดีครับมีความคิดริเริ่ม ช่วยในการส่งสินค้าของผมได้ดี" ตรู๊ด เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น  "ขอตัวสักครู่นะครับ"

 "ถ้ามันไม่จ่ายในวันนี้ ก็ตัดหูเมียมันเลย อุ๊วะ จะทำอย่างไรกับลุกมันเหรอตัดขาไปข้างหนึ่งสิ"... "อ๊ะขอโทษครับ ลูกน้องผมนี่ต้องให้บอกอยู่เรื่อยว่าให้ทำอะไร นี่ถ้าเป็นบุญพรำเขาตัดสินใจแทนผมได้ไปแล้วนะนี่ แต่เขาบอกว่า เขารับงานกับผมเป็นบางจ็อบเท่านั้นเอง"

"บุญพรำหรือคะ เก็บค่าหัวคิวแพงมากค่ะ เวลาแขกเมาอาละวาดก็มาช้ามาก พ((ูดแล้วอารมณ์เสีย เฮ้ย อีปองคืนนี้จองโต๊ะให้กูด้วยเสี่ยรถบรรทุกจะมาโว๊ยคืนนี้"