ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ความสุข
เซนเตอร์มอลล์เป็นห้างสรรพสินค้าที่ใหญ่ที่สุดในละแวกนี้ ผู้คนในแกรสวิวต่างมาชื้อของจับจ่ายกับเต็มห้างไปหมด ไม่เว้นแม้นแต่จอห์น เขาก็มาซื้อของขวัญวันครอบรอบแต่งงานเขาที่ห้างนี้เช่นกัน เขาเดินเลือกดูร้านแต่ละร้านอย่างพิถีพิถัน เพื่อที่จะได้ของที่ถูกใจริซ่าที่สุด แล้วเขาก็มาหยุดที่ร้านขายสร้อยเพราะสะดุดตากับ ล็อกเก็ตเส้นหนึ่ง
“ขอดูเส้นนี้หน่อยครับ” เขาบอกกับพนักงานที่ประจำอยู่หน้าร้าน
“ได้คะ” จอห์นหยิบมาดู มันเป็นล็อกเก็ตรูปหัวใจข้างในใส่รูปได้
“อันนี้ราคาเท่าไหร่ครับ”
“1500 คะ”
จอห์นคิดว่ามันแพงไปสำหรับเงิน 1400 ที่เขามีอยู่ตอนนี้ “ซัก 1000 ได้ไหมครับผมมีเงินติดตัวอยู่แค่พันเดี่ยวเอง”
“อันนี้เราลดราคาสุดๆแล้วนะคะ” เธอไม่ยอมลดราวาศอก
“นะครับ ผมอยากซื้อไปให้แฟนเป็นของขวัญครบรอบวันแต่งงาน ลดให้อีกนิดนะครับ”
เธอรู้สึกเห็นใจขึ้นมานิดๆ จึงเดินไปถามเจ้าของร้านที่กำลังคุยกับลูกค้าอีกคนอยู่ข้างๆ แล้วเจ้าของร้านก็พักการสนทนาจากลูกค้า
คนนั้นซักครู่หนึ่ง เธอหันมาถามจอห์นว่า
“เราลดได้แค่ร้อยเดียวคะ เพราะล็อกเก็ตอันนี้เป็นของนำเข้า”
จอห์นคิดอยู่นานก่อนตัดสินใจควักเงิน 1400 ในกระเป๋าซื้อมันมา “ใส่รูปและห่อให้หน่อยได้ไหมครับ” เขาพูดแล้วหยิบรูปเขาที่เคยถ่ายกับ
แฟนออกมาจากกระเป๋าตัง
“ได้คะ รอซักครู่นะคะ” แล้วเจ้าของร้านก็ยืนไปให้พนักงานหญิงคนที่คุยกับจอห์นคนแรก แล้วเธอก็เดินเข้าไปในร้าน ผ่านไปไม่
ถึง 3 นาที เธอก็เดินออกมาพร้อมกล่อง
“เสร็จแล้วคะ” จอห์นยิ้มดีใจพร้อมกับนึกว่าจะทำยังไงให้แฟนเขาประหลาดใจดี ก่อนจะเดินไปยังลานจอดรถ
บรรยากาศในแกรสวิวตอนกลางคืนช่วงเวลา 2 ทุ่มซึ่งเป็นเวลาที่ทุกคนใช้ไฟมากที่สุด เกือบทุกบ้านเปิดไฟกันสว่างไสว บ้านเอ็ดมัน
ก็เหมือนกันเขากำลังฉลองครบ 5 รอบของตัวเองอยู่ แน่นอนมีเพื่อนบ้านที่สนิทของเขารวมอยู่ด้วย
“เป่าเทียนเลยครับลุงได้ฤกษ์แล้ว” จอห์นเชียร์ให้ลุงแกเป่าเทียนที่ปักไว้บนเค้ก 5 ปอนด์
“อืมๆ ได้ ฟู่ .... ฟู่...” แกออกแรงจนหน้าแดงอย่าเห็นได้ชัด
“เร็วเหลืออีกอันเดียวครับ”
“อืม... ฟู่ .... ฟู่...” แกออกแรงลมจากปอดครั้งสุดท้าย ในที่สุดเทียนทั้ง 6 อันก็ดับหมด
“Happy birth day to you…” เสียงร้องเพลงดังขึ้น
ปัง ๆ ๆ ๆ ... มีกระดาษย่นสีต่างๆและเสียงดังออกมาจากกรวย นั้นหมายความว่าแสดงความยินดีด้วย
“สุขสันต์วันเกิดครับลุงเอ็ดมัน”
“ขอบใจนะ จอห์น... ลิซ่า ที่ช่วยความสุขเล็กๆน้อยกับคนแก่ที่อยู่ตัวคนเดียว”
“ใครบอกหละคะว่าลุงอยู่คนเดียว ยังมีเราอยู่เคียงข้างลุงเสมอนะ ถ้ามีอะไรให้เราช่วยก็บอกเราได้เสมอนะคะ”
“ขอบใจมากนะ หลานๆ” แกยิ้มพร้อมกับน้ำตาแห่งความสุข
“แล้วยังมีอีกอย่างนะ” จอห์นพูดขึ้น
“อะไรหรอคะคุณ”
“นั้นซิอะไรหรอ จอห์น หรือว่ายังเซอร์ไพร์สลุงยังไม่หมดอีก”
“ของลุงหมดแล้วครับ ที่นี้เป็นตาของลิซ่า” ลิซ่าทำหน้างงๆ แล้วจอห์นก็เดินเข้าไปหยิบกล่องของขวัญออกมาจากถุง แล้วเขาก็ยื่นกล่องนั้นให้
แฟนเขากับมือพร้อมกับพูดว่า
“ของขวัญวันครบรอบแต่งงานจ๊ะ” ลิซ่าอายและอมยิ้มเล็กน้อย
“นี่ถ้าไม่เตือนตอนเช้า คงลืมไปแล้วมั้ง” เธอประชดเพื่อแก้เขิน
“จริงๆนะผมกะเซอร์ไพร์สคุณจริงๆ เล่นเหมือนคนความจำเสื่อมไหม” เขายิ้มให้เธอเมื่อพูดเสร็จ
“วันเป็นวันดีจริงๆ งั้นคืนนี้ฉลองมันทั้ง 2 งานเลยแล้วกัน ฮ่าๆๆ...” ลุงเอ็ดมันดีก่อนที่จะหัวเราะเหมือนคนแก่
ทั้ง 3 คนต่างมีความสุขในบ้านอย่างสนุกสนาน แต่ไม่ไกลออกไปมากนักก็เริ่มมีเสียงที่น่ากลัวเล็ดลอดออกมาจากปราสาทเหมือนกับว่า มันก็
สนุกสนานไม่แพ้กัน
“ขอดูเส้นนี้หน่อยครับ” เขาบอกกับพนักงานที่ประจำอยู่หน้าร้าน
“ได้คะ” จอห์นหยิบมาดู มันเป็นล็อกเก็ตรูปหัวใจข้างในใส่รูปได้
“อันนี้ราคาเท่าไหร่ครับ”
“1500 คะ”
จอห์นคิดว่ามันแพงไปสำหรับเงิน 1400 ที่เขามีอยู่ตอนนี้ “ซัก 1000 ได้ไหมครับผมมีเงินติดตัวอยู่แค่พันเดี่ยวเอง”
“อันนี้เราลดราคาสุดๆแล้วนะคะ” เธอไม่ยอมลดราวาศอก
“นะครับ ผมอยากซื้อไปให้แฟนเป็นของขวัญครบรอบวันแต่งงาน ลดให้อีกนิดนะครับ”
เธอรู้สึกเห็นใจขึ้นมานิดๆ จึงเดินไปถามเจ้าของร้านที่กำลังคุยกับลูกค้าอีกคนอยู่ข้างๆ แล้วเจ้าของร้านก็พักการสนทนาจากลูกค้า
คนนั้นซักครู่หนึ่ง เธอหันมาถามจอห์นว่า
“เราลดได้แค่ร้อยเดียวคะ เพราะล็อกเก็ตอันนี้เป็นของนำเข้า”
จอห์นคิดอยู่นานก่อนตัดสินใจควักเงิน 1400 ในกระเป๋าซื้อมันมา “ใส่รูปและห่อให้หน่อยได้ไหมครับ” เขาพูดแล้วหยิบรูปเขาที่เคยถ่ายกับ
แฟนออกมาจากกระเป๋าตัง
“ได้คะ รอซักครู่นะคะ” แล้วเจ้าของร้านก็ยืนไปให้พนักงานหญิงคนที่คุยกับจอห์นคนแรก แล้วเธอก็เดินเข้าไปในร้าน ผ่านไปไม่
ถึง 3 นาที เธอก็เดินออกมาพร้อมกล่อง
“เสร็จแล้วคะ” จอห์นยิ้มดีใจพร้อมกับนึกว่าจะทำยังไงให้แฟนเขาประหลาดใจดี ก่อนจะเดินไปยังลานจอดรถ
บรรยากาศในแกรสวิวตอนกลางคืนช่วงเวลา 2 ทุ่มซึ่งเป็นเวลาที่ทุกคนใช้ไฟมากที่สุด เกือบทุกบ้านเปิดไฟกันสว่างไสว บ้านเอ็ดมัน
ก็เหมือนกันเขากำลังฉลองครบ 5 รอบของตัวเองอยู่ แน่นอนมีเพื่อนบ้านที่สนิทของเขารวมอยู่ด้วย
“เป่าเทียนเลยครับลุงได้ฤกษ์แล้ว” จอห์นเชียร์ให้ลุงแกเป่าเทียนที่ปักไว้บนเค้ก 5 ปอนด์
“อืมๆ ได้ ฟู่ .... ฟู่...” แกออกแรงจนหน้าแดงอย่าเห็นได้ชัด
“เร็วเหลืออีกอันเดียวครับ”
“อืม... ฟู่ .... ฟู่...” แกออกแรงลมจากปอดครั้งสุดท้าย ในที่สุดเทียนทั้ง 6 อันก็ดับหมด
“Happy birth day to you…” เสียงร้องเพลงดังขึ้น
ปัง ๆ ๆ ๆ ... มีกระดาษย่นสีต่างๆและเสียงดังออกมาจากกรวย นั้นหมายความว่าแสดงความยินดีด้วย
“สุขสันต์วันเกิดครับลุงเอ็ดมัน”
“ขอบใจนะ จอห์น... ลิซ่า ที่ช่วยความสุขเล็กๆน้อยกับคนแก่ที่อยู่ตัวคนเดียว”
“ใครบอกหละคะว่าลุงอยู่คนเดียว ยังมีเราอยู่เคียงข้างลุงเสมอนะ ถ้ามีอะไรให้เราช่วยก็บอกเราได้เสมอนะคะ”
“ขอบใจมากนะ หลานๆ” แกยิ้มพร้อมกับน้ำตาแห่งความสุข
“แล้วยังมีอีกอย่างนะ” จอห์นพูดขึ้น
“อะไรหรอคะคุณ”
“นั้นซิอะไรหรอ จอห์น หรือว่ายังเซอร์ไพร์สลุงยังไม่หมดอีก”
“ของลุงหมดแล้วครับ ที่นี้เป็นตาของลิซ่า” ลิซ่าทำหน้างงๆ แล้วจอห์นก็เดินเข้าไปหยิบกล่องของขวัญออกมาจากถุง แล้วเขาก็ยื่นกล่องนั้นให้
แฟนเขากับมือพร้อมกับพูดว่า
“ของขวัญวันครบรอบแต่งงานจ๊ะ” ลิซ่าอายและอมยิ้มเล็กน้อย
“นี่ถ้าไม่เตือนตอนเช้า คงลืมไปแล้วมั้ง” เธอประชดเพื่อแก้เขิน
“จริงๆนะผมกะเซอร์ไพร์สคุณจริงๆ เล่นเหมือนคนความจำเสื่อมไหม” เขายิ้มให้เธอเมื่อพูดเสร็จ
“วันเป็นวันดีจริงๆ งั้นคืนนี้ฉลองมันทั้ง 2 งานเลยแล้วกัน ฮ่าๆๆ...” ลุงเอ็ดมันดีก่อนที่จะหัวเราะเหมือนคนแก่
ทั้ง 3 คนต่างมีความสุขในบ้านอย่างสนุกสนาน แต่ไม่ไกลออกไปมากนักก็เริ่มมีเสียงที่น่ากลัวเล็ดลอดออกมาจากปราสาทเหมือนกับว่า มันก็
สนุกสนานไม่แพ้กัน
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น