ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : เสียงแห่งความตาย
ใบไม้แห้งๆ ที่ถูกโรยลงมาตามกาลเวลาบนพื้นอิฐสีแดงเก่าๆอย่างเกลื่อนกลาดไปหมด ต้นไม้ในบริเวณป่านี้รกทึบ และยืนต้นตายเป็นจำนวนมาก และก็มีเสียงฝีเท้าเหยียบใบไม้ย่างกรายเข้ามา พร้อมกับแสงไฟฉาย 2 ดวง มันทำให้บริเวณนั้นพ้นจากความมืดได้เพียงพอที่จะมองเห็น
“ทำไมมันรกอย่างนี้เนี้ย น่ากลัวก็น่ากลัว”เสียงสั่นๆของผู้หญิง
“นี้แหละมัน ไหนดูซิว่าจะมีอะไรโผล่ออกมามั่ง”
ไม่นาทีพวกเขาก็มายืนอยู่ที่หน้าปราสาทใหญ่โตหลังหนึ่ง บรรยากาศมันน่ากลัวพอๆกับหนังสยองขวัญที่สุดที่คุณจะจินตนาการได้
“ใช้ได้ๆ ใหญ่อย่างที่เขาว่าเลย” เด็กหนุ่มพูดเหมือนกับเขาค้นพบสิ่งมหัศจรรย์สิ่งที่ 8 ของโลก
“น่ากลัวจะตาย รู้อย่างนี้ไม่มาด้วยหรอ”
    ตุ๊บ!!! เหมือนลูกมะพร้าวที่ตกลงมาจากที่สูง
“ว้าย! เสียงอะไรอะ”
“นั้นใคร ออกมาเดี๋ยวนี้!” เด็กหนุ่มตะโกนออกไปด้วยความโมโห เสียงฝีเท้าของมันเริ่ม เข้ามาใกล้ เด็กทั้ง 2 คน พร้อมกับเสียงโหยหวนที่ดังลั่นไปทั่วบริเวณนั้น
ตุ๊บๆๆๆ!!!... มันไม่ได้มาแค่ 1 แต่ 5 ตัวด้วยกัน เสียงของมันน่าสะอิดสะเอียนยิ่งนัก
เด็กทั้งคู่รีบวิ่งออกจากที่นั้นเข้าป่าที่พึงผ่านมาอย่างไม่คิดชีวิต
“เอริค! เธออยู่ไหน อย่างแกล้งกันซิ ฉันกลัวนะ เธออยู่ที่ไหนเอริค” นะตาของเด็กสาวก็ไหลผ่านแก้มของเธอ
“อ๊ากกกกกก....” เสียงดังขึ้นระยะของเสียงห่างจากเธอไม่ไกลนัก และเด็กผู้หญิงตัดสินใจที่จะไปต้นเสียงนั้น
“เอริค!” เธอตะโกนพร้องทรุดตัวลงดูศพแฟนหนุ่ม ที่สภาพเหมือนกับถูกสัตว์ป่าทำร้าย แขนและขาถูกตัดขาดไป ใบหน้าหวาดกลัวอะไรซักอย่างก่อนตาย เธอตัดสินใจเป็นแฟนเขาเมื่อ 3 ปีที่แล้วเอง
“หือ.......โหยยยย.....” เสียงมันยังดังไม่หยุด เธอมองไปรอบๆ พวกนั้นยังคงล้อมตัวเธอและกำลังจ้องมองเธออยู่
“แกฆ่าเขาทำไม ไอ้พวกบ้า” เจนิเฟอร์ตะโกนด่าพวกนั้น สีตาของมันเริ่มเป็นสีแดง และกระโจนเขาทำร้ายเธอทันที เมื่อสมองถูกแยกจากกระดูกสันหลัง ภาพสุดที่เธอเห็นคือความมืด
“ทำไมมันรกอย่างนี้เนี้ย น่ากลัวก็น่ากลัว”เสียงสั่นๆของผู้หญิง
“นี้แหละมัน ไหนดูซิว่าจะมีอะไรโผล่ออกมามั่ง”
ไม่นาทีพวกเขาก็มายืนอยู่ที่หน้าปราสาทใหญ่โตหลังหนึ่ง บรรยากาศมันน่ากลัวพอๆกับหนังสยองขวัญที่สุดที่คุณจะจินตนาการได้
“ใช้ได้ๆ ใหญ่อย่างที่เขาว่าเลย” เด็กหนุ่มพูดเหมือนกับเขาค้นพบสิ่งมหัศจรรย์สิ่งที่ 8 ของโลก
“น่ากลัวจะตาย รู้อย่างนี้ไม่มาด้วยหรอ”
    ตุ๊บ!!! เหมือนลูกมะพร้าวที่ตกลงมาจากที่สูง
“ว้าย! เสียงอะไรอะ”
“นั้นใคร ออกมาเดี๋ยวนี้!” เด็กหนุ่มตะโกนออกไปด้วยความโมโห เสียงฝีเท้าของมันเริ่ม เข้ามาใกล้ เด็กทั้ง 2 คน พร้อมกับเสียงโหยหวนที่ดังลั่นไปทั่วบริเวณนั้น
ตุ๊บๆๆๆ!!!... มันไม่ได้มาแค่ 1 แต่ 5 ตัวด้วยกัน เสียงของมันน่าสะอิดสะเอียนยิ่งนัก
เด็กทั้งคู่รีบวิ่งออกจากที่นั้นเข้าป่าที่พึงผ่านมาอย่างไม่คิดชีวิต
“เอริค! เธออยู่ไหน อย่างแกล้งกันซิ ฉันกลัวนะ เธออยู่ที่ไหนเอริค” นะตาของเด็กสาวก็ไหลผ่านแก้มของเธอ
“อ๊ากกกกกก....” เสียงดังขึ้นระยะของเสียงห่างจากเธอไม่ไกลนัก และเด็กผู้หญิงตัดสินใจที่จะไปต้นเสียงนั้น
“เอริค!” เธอตะโกนพร้องทรุดตัวลงดูศพแฟนหนุ่ม ที่สภาพเหมือนกับถูกสัตว์ป่าทำร้าย แขนและขาถูกตัดขาดไป ใบหน้าหวาดกลัวอะไรซักอย่างก่อนตาย เธอตัดสินใจเป็นแฟนเขาเมื่อ 3 ปีที่แล้วเอง
“หือ.......โหยยยย.....” เสียงมันยังดังไม่หยุด เธอมองไปรอบๆ พวกนั้นยังคงล้อมตัวเธอและกำลังจ้องมองเธออยู่
“แกฆ่าเขาทำไม ไอ้พวกบ้า” เจนิเฟอร์ตะโกนด่าพวกนั้น สีตาของมันเริ่มเป็นสีแดง และกระโจนเขาทำร้ายเธอทันที เมื่อสมองถูกแยกจากกระดูกสันหลัง ภาพสุดที่เธอเห็นคือความมืด
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น