คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลย
“ง่วงจัง วันนี้เรียนอะไรบ้างเนี่ย" เชอรีนพูดขึ้นขณะกำลังจะนั่งลงในห้องโถง
“สมุนไพร แปลงร่าง และก็ คาถาน่ะ วันนี้ไม่มีปรุงยาหรอกนะเชอรีน" เฮอร์ไมโอนี่หันมาตอบเพื่อนแทนคนอื่นๆ ที่นั่งอยู่บนโต๊ะด้วยกันแล้วเฮอร์ไมโอนี่ก็คิดว่าคงไม่มีใครสนใจเรื่องตารางสอนแน่นอนคือไม่มีใครจำได้นอกจากเธอหรอก แต่ก็ยังไม่วายที่จะแซวเพื่อนของเธอ แน่นอนอย่างที่เชอรีนบอกว่าเธอไม่มีความลับต่อเพื่อนๆ อย่างแน่นอน และเรื่องราวทั้งหมดในช่วงเวลาที่เชอรีนโดนกักบริเวณกับสเนปเมื่อวานนี้ก็ถูกเล่าโดยหญิงสาวไปเรียบร้อยแล้วเมื่อคืนนี้
“ถามจริงๆ เถอะเธอคิดแน่นะว่าเกมนี้มันจะทำให้เธอมั่นใจในความรู้สึกของเธอแน่น่ะ"
“แน่นอนมันต้องช่วยได้"
“แล้วถ้าสมมติว่าเธอไม่ได้ชอบสเนปล่ะ แล้วกลับกันเขากลับชอบเธอล่ะ เธอจะรับผิดชอบความรู้สึกของสเนปยังไง"
“ฉันไม่คิดว่าเขาจะชอบฉันหรอกน่า เป็นไปไม่ได้ใหญ่เลย ความเป็นจริงฉันอาจจะได้แค่แอบรักเขาฝ่ายเดียวก็ได้"
“ไม่แน่หรอกนะเชอรีน เรื่องของความรู้สึกน่ะ มันเปลี่ยนแปลงได้เสมอแหละ"
“ฉันว่าก็ดีนะที่เขายอมเล่นเกมนี้กับฉัน จะได้ไม่มีคนเข้ามาวุ่นวายกับฉันมากๆ ฉันอาจจะอัธยาศัยดี แต่ถ้าคนที่เข้ามารู้จักกับฉันคิดในฐานะอื่นฉันก็ไม่ชอบเหมือนกัน เพราะการที่ต้องมาปฏิเสธคนที่ไม่ได้ชอบมันเป็นเรื่องที่ลำบากใจมากๆ เลย เดี๋ยวๆ เธออย่าเพิ่งพูด ฉันรู้ว่าเธอกำลังจะพูดอะไรเฮอร์ไมโอนี่ ฉันไม่ได้ให้สเนปมาเป็นคนกันคนอื่นถ้าให้พูดตรงๆ ก็ไม้กันหมานั่นแหละ ออกจากฉันหรอกน่ะ ฉันไม่เคยคิดอย่างนั้นเลย ฉันก็แค่อยากมั่นใจในความรู้สึกเท่านั้น สับสน ฉันคิดว่าถ้าได้ใกล้ชิดกันขนาดนี้ แล้วถ้าฉันไม่หวั่นไหวกับการกระทำของเขา ฉันก็มั่นใจได้แล้วล่ะ แต่ฉันคิดว่าเป็นไปไม่ได้หรอกที่ฉันจะไม่หวั่นไหวเพราะฉันไม่เคยรู้สึกอะไรแบบนี้กับใครมาก่อนเลย"
“เห้ออออ เธอเนี่ยนะ ช่างไม่รู้อะไรบ้างเลยยยยย"
“ฉันไม่รู้อะไรงั้นหรอ"
“ช่างเถอะๆ เดี๋ยวสักวันเธอก็รู้เองแหละ ฉันก็แค่หวังว่าให้เธอคิดตรงกับคนคนนั้นก็พอ"
“หมายความว่าไง"
“แหม เธอเป็นคนฉลาดนะ แต่เธอไม่น่ามาตกม้าตายกับเรื่องแบบนี้เลย"
“ถ้าเธอยังไม่รู้ฉันจะบอกให้ฟังว่าเธอน่ะฉลาดกว่าฉันอีกนะเฮอร์ไมโอนี่" เชอรีนส่งยิ้มให้กับเฮอร์ไมโอนี่
“สเนปมาแล้วเชอรีน" คราวนี้เป็นแฮร์รี่พูดขึ้นบ้าง
เมื่อเชอรีนได้ยินอย่างนั้นจึงหันไปมองแล้วยิ้มหวานให้กับเขา แต่สเนปกับไม่สนใจเธอเลยถึงภายนอกสเนปจะทำท่าทีอย่างนั้นแต่ภายในใจเขินจะตายกับรอยยิ้มนั้นอยู่แล้ว แต่ทำไงได้เขาเดินหลีกเลี่ยงโต๊ะนั้นไม่ได้อยู่ดี ยังไงก็ต้องเดินผ่าน
“คุณไม่คิดจะสนใจหนูหน่อยหรือไง คนยิ้มให้จนปากจะฉีกถึงหูล่ะ"
“ฉันจำเป็นต้องทำมันด้วยหรือไง"
“จำเป็นสิ คุณอย่าลืมนะว่าตอนนี้เราเป็นอะไรกัน"
“ฉันไม่ลืมหรอกน่า ใครจะไปลืมได้ละ" เขาพูดตอบเธอออกมา แต่ประโยคหลังเสียงแผ่วเบาลงไปเพราะไม่อยากให้หญิงสาวได้ยินเหมือนกับพึมพำกับตัวเองมากกว่า
“งั้นเย็นนี้เจอกันที่ห้องรีมัสนะคะ"
“แล้วทำไมฉันต้องไปห้องมันด้วย"
“แน่นอนนายต้องไปเพราะถ้านายคบกับเชอรีนไม่ว่าจะเป็นเรื่องจริงหรือเป็นเกมก็ต้องไป เพราะพรุ่งนี้เป็นวันหยุด วันนี้เราจึงมีปาร์ตี้กันนิดหน่อย นายห้ามปฏิเสธด้วยเซเวอร์รัส" รีมัสพูดขึ้นหลังจากที่เขาเดินเข้ามาแล้วได้ยินบทสนทนาเกี่ยวกับเขาเลยต้องหันไปตอบคำถาม
“ถูกต้องค่ะ" เชอรีนเสริมทันควัน
“แล้วฉันไปเกี่ยวอะไรด้วยละ"
“อย่าถามมากไปนั่งที่ได้แล้ว คนมองกันเยอะแล้วนะ ชอบเป็นเป้าสายตาตั้งแต่เมื่อไรกัน"
สเนปเถียงต่อไม่ได้เพราะเมื่อเขาเงยหน้าจากหญิงสาวข้างหน้าที่คุยกันด้วยเมื่อกี้ก็เจอกับสายตาอีกหลายคู่ที่มองมายังเขากับเชอรีน มองมาด้วยสายตาที่ประหลาดใจ
.
ตลอดทั้งวันเธอก็ไม่ค่อยได้เจอสเนปเท่าไรและวันนี้ก็ไม่มีเรียนกับเขาด้วย ตอนนี้เธอก็ว่างไม่มีอะไรทำเธอเลยเดินเล่นอยู่ตามทางเดินกับพวกเพื่อนๆ แล้วในที่สุดเธอจะเจอคนตัวสูงสักที
“นี่คุณ"
“.......”
“นี่ศาสตราจารย์ ไม่ได้ยินที่หนูเรียกหรือไงคะ"
“มีอะไร"
“คุณนี่ก็แปลกนะเรียกครั้งเดียวไม่ค่อยจะหันต้องเรียกหลายครั้งๆ หูไม่ค่อยดีหรือยังไงกัน ว่างๆ ก็ไปตรวจบ้างนะ"
“เรื่องของฉัน!!!! เธอมีอะไรรีบๆ พูดมาฉันไม่ได้ว่างอย่างพวกเธอหรอกนะ"
“คุณนี่ทำหน้าที่แฟนไม่ค่อยจะดีเท่าไรเลยนะ ให้หนูสอนให้เอาไหม" พูดเสร็จเธอก็ยื่นหน้าเข้าไปใกล้คนตัวสูงแล้วเขย่งเท่้าหอมแก้มของเขา
“นี่เธอทำอะไรเนี่ย"
“หอมแก้มไง คุณไม่รู้จักหรอ"
“ยัยบ้า ใครมาเห็นจะทำไง"
“ไม่มีใครเห็นหรอกนะอาจารย์ แล้วที่ยืนๆ อยู่นี่ก็เพื่อนๆ หนูทั้งนั้น ไม่เห็นจะเป็นไรเลย"
“.............”
“อุ้ย คุณหน้าแดงน่ะ เป็นอะไรหรือเปล่า ไม่สบายหรอ"
“เปล่าาาาา !!! ไปไกลๆ ฉันเลยไม่ต้องยื่นหน้ามาใกล้"
บทสนทนาระหว่างสองคนที่กำลังเถียงกันทำให้พวกเพื่อนๆ ของหญิงสาวที่เดินมาด้วยกันถึงกับกลั้นขำไว้ไม่อยู่เลยทีเดียว
“พวกเธอขำอะไรกัน ห้ะ !!!!”
“ปะ เปล่าครับศาสตราจารย์" เป็นแฮร์รี่ที่ตอบ
“จะว่าไปคุณกับเชอรีนก็น่ารักดีนะคะ" ลูน่าพูดขึ้นบ้าง ทำให้เนวิลล์รีบยกมือปิดปากแฟนสาวของเขาทันที
“เหมาะสมกันใช่ไหมล้าาาาา" เชอรีนพูดกวนประสาทแล้วหันหน้าไปหาสเนปแล้วยิ้มอย่างกวนๆ ให้กับเขา
“ไปเลยยัยบ้า ฉันจะไปทำงานละ"
“55555 โอเคๆ ค่ะ อย่าลืมนัดเราเย็นนี้นะคะที่ห้องรีมัส ถ้าคุณเบี้ยวนัดละก็ .......”
“ละก็อะไรของเธอ"
“ไม่บอกหรอก คุณก็ลองทำดูแล้วกัน ถ้าคุณอยากรู้" ครั้งนี้เธอยิ้มอย่างน่ารักแบบที่คนตัวสูงไม่ค่อยจะได้เห็นสักเท่าไร จนทำให้คนตัวสูงถึงกับหัวใจกระตุก
“ฉันไม่เบี้ยวหรอกน่ะ"
“ก็ดี ไปแล้วนะคะที่รัก จุ้บ" เธอพูดเสร็จก็เขย่งเท้าหอมแก้มเขาเป็นครั้งที่สองพร้อมรีบเดินจากไปจากตรงนั้น โดยไม่รู้เลยว่าการกระทำที่ผ่านๆ มาเมื่อกี้ทำให้สเนปหวั่นไหวจนจะห้ามใจไม่อยู่อยู่แล้ว
“ยัยเด็กบ้า ฉันทำหวั่นไหวอยู่เรื่อย แล้วเธอจะต้องรับผิดชอบความรู้สึกฉัน" สเนปพึมพำคนเดียวพร้อมกับเดินจากไปจากตรงนั้น
.
ห้องทำงานรีมัส
“ไม่น่าเชื่อ ว่านายจะรับคำชวนของพวกเราด้วย"
“อย่าพูดมากน่า ไอ้หมาป่า"
“แล้วพวกสาวๆ ไปไหนกันละ"
“อ่อ ยังไม่มาครับ บอกขออาบน้ำแต่งตัวก่อน กลัวกลับดึกแล้วจะไม่ได้อาบ พวกผมเลยมากันก่อน"
“แล้วแฟนฉันละ"
“มาแล้วครับบ อยู่นี้ไง คิดถึงหรออ"
“ใช่ คิดถึงสิ คิดถึงมากๆๆๆๆๆๆ เลยนะครับที่รัก"
เดรโกเดินมานั่งลงตรงตักแล้วโอบมือไว้ที่คอของแฟนหนุ่ม พร้อมกับก้มจูบปากกันอย่างดูดดื่ม
“หวานกันเกินไปหรือเปล่าครับ"
“อิจฉาละสิแฮร์รี่"
“เปล่าสักหน่อย เชอะ !!!!"
“55555555”
“ไอ้เซเวอร์รัส"
“อะไร"
“เกมที่แกเล่นกับเชอรีนอยู่น่ะ ฉันว่านายน่ะ ยอมๆ แพ้ไปก็จบละ ก็นายรักเธอไม่ใช่หรือไง"
“ฉันยังไม่คิดที่จะบอกตอนนี้หรอกน่า"
“ทำไมละครับ ถ้าคุณไม่มั่นใจละก็ให้พวกผมช่วยเอาไหมล่ะ" แฮร์รี่หันไปพูดกับสเนปด้วยอารมณ์ที่ไม่มีท่าว่าจะกลัวอะไรคนตรงหน้า แล้วเมื่อแฮร์รี่เห็นหน้าของสเนปแฮร์รี่ก็ถึงกับงง
“คุณเป็นอะไรไปหรือเปล่าครับ" รอนถามขึ้นบ้าง
“มันก็คงอึ้งน่ะสิ ที่ลูกฉันคุยกับมันด้วยน้ำเสียงที่เป็นมิตร"
“อ่อ ถ้าเป็นเรื่องนั้น ไม่เห็นจะต้องตกใจเลยนะครับ ในเมื่อคุณชอบเพื่อนผม ส่วนเพื่อนผมก็เหมือนจะมีใจให้กับคุณ แล้วตอนนี้คุณก็คบกันถึงมันจะเป็นเกมก็เถอะ แต่ยังไงเราก็เหมือนอยู่กลุ่มเดียวกันแล้วนะครับ ดูอย่างรีมัสสิ แล้วนั่นก็ลูกศิษย์คนโปรดของคุณ ถึงจะยอมรับไม่ได้ แต่ก็ต้องยอมรับเพราะยังไงไม่แน่ในอนาคตคุณอาจจะคบกับเชอรีนจริงๆ โดยไม่มีเกมก็ได้"
“เดี๋ยวนะ เมื่อกี้นายพูดว่าอะไรนะ คุณดีนเลอร์ดูเหมือนจะมีใจให้กับฉันอย่างนั้นหรอ"
“ใช่ฮะ"
“ก็ใช่นะสิเซเวอร์รัส ถึงเชอรีนจะบอกว่าไม่แน่ใจ แต่พวกเราคิดว่าเธอก็แค่สับสนไม่มั่นใจในความรู้สึกในตอนนี้เท่านั้นเอง แต่จริงๆ แล้วเธอไม่รู้ตัวด้วยซ้ำว่าการรู้สึกแบบนี้มันคือความรัก" รีมัสเสริม
“..........”
“นายก็แค่ทำหน้าที่แฟนให้เต็มที่ก็พอ หรืออย่างที่บอกยอมแพ้สะ อาจจะสมหวังก็ได้นะ กล้าๆ หน่อยสิ ..... เอ๊ะ แต่เดี๋ยวก่อนเมื่อกี้นายเรียกเชอรีนว่า ดีนเลอร์งั้นหรอ ทำไมไม่เรียกเธอว่าเชอรีนล่ะ"
“ยุ่งนะ เธอไม่เห็นจะสนใจมันด้วยซ้ำว่าฉันจะเรียกเธอว่าอะไร"
ก๊อกๆๆๆ
“น่าจะเป็นพวกเชอรีนนะครับ" เนวิลล์พูดจากที่เงียบมาตั้งนาน
“พวกหนูเองค่ะรีมัส"
“เข้ามาๆ"
แอ๊ด ~~~~
“สบายตัวจัง" ลูน่าหันไปพูดกับจินนี่
“ใช่ ถ้าไม่อาบก่อนนะ ฉันคงนอนไม่หลับแน่ๆ เลยคิืนนี้ และคิดว่าวันนี้ดึกอีกตามเคย"
“อย่าไปเดินเล่นชมวิวกันอีกละ เดี๋ยวฟิลช์ก็จับพวกเธอมาส่งฉันอีก"
“ค่าาาา ไม่ชมวิวแน่นอนวันนี้อยู่ที่นี่แหละ" จินนี่ตอบแล้วนั่งลงข้างๆ แฟนหนุ่มเหมือนกับลูน่าและเฮอร์ไมโอนี่ เชอรีนก็ไม่ต่างกันเธอเดินไปนั่งลงข้างสเนป
“นึกว่าคุณจะเบี้ยวสะอีก กลัวหรอ"
“กลัวอะไร ฉันก็แค่ไม่อยากให้เธอไปวุ่นวายในห้องทำงานฉัน"
“งั้นหรอคะ"
เธอพูดแล้วก็หันไปสบตาชายข้างตัวอีกตามเคย แล้วเธอก็ยิ้มกว้างให้เขา ทั้งสองไม่สามารถละสายตาจากกันได้เลยสักนิดเดียว ตอนนี้หน้าของทั้งสองคนก็อยู่ห่างกันไม่ถึงคืบเดียว และค่อยใกล้ขึ้นเรื่อยๆ เรื่อยๆ แล้วก็เรื่อยๆ
.
ตุ้บ !
“โอ๊ยยยยย เจ็บง่ะ"
เชอรีนตกโซฟามานั่งก้นจ้ำเบ้าอยู่ที่พื้นในตอนนี้แล้ว คนตัวสูงที่นั่งอยู่บนโซฟาก็ยื่นมือให้เธอจับแล้วดึงเธอลุกขึ้นมานั่งที่เดิม
“เป็นอะไรหรือเปล่า" สเนปถามเธอด้วยน้ำเสียงที่เป็นห่วงจนเธอไม่ได้สังเกตมัน
“เจ็บ ทำไมคุณไม่จับหนูไว้อ่ะ"
“แหมๆ ใกล้กันแทบจะสิงกันอยู่แล้วนะเมื่อกี้นี้" รีมัสเอ่ยแซว
“หุบปากนายไปเถอะ"
“ทำไมจะบอกว่าเขินงั้นหรอ"
“............”
เชอรีนได้ยินดังนั้นก็หันไปมองหน้าสเนปแต่ครั้งนี้สเนปหันไปอีกทางกับเธอไม่กล้าสบตาเธออย่างเคย เธอเลยไม่เห็นหน้าที่ตอนนี้กำลังแดงมากๆ ของคนตัวสูง
แล้วเวลาก็ดำเนินไปเรื่อยๆ แต่ละคู่ แต่ละคนก็คุยกันอย่างสนุกสนาน แลกเปลี่ยนความเห็นนู้นนี้ สัพเพเหระไปเรื่อยๆ ตอนนี้สเนปก็ไม่รู้สึกเกร็งแล้วด้วย ต่างจากอารมณ์ตอนแรกที่เข้ามานั่ง เขาไม่รู้ตัวเลยว่าสามารถทำตัวผ่อนคลายและความสนิทสนมก็เพิ่มขึ้นทุกที แล้วค่่ำคืนนี้ก็ผ่านไปด้วยความสุข และความรักของทั้งสองคนที่ก่อเกิดในหัวใจก็เพิ่มขึ้นทุกทีโดยที่ทั้งสองไม่รู้ตัวเลยด้วยซ้ำว่าวันนี้ทั้งสองใกล้ชิดสนิทสนมกันมากเพียงใด
Talk : ขอบคุณทุกๆ คนเช่นเคย ตอนนี้ไม่รู้จะพูดอะไรจริงๆ 5555555 เอาเป็นว่าอ่านกันหน่อยนะ เดี๋ยวจะไปแต่งตอนหน้ารอละ ฮ่าๆๆๆ ไม่มีคนอ่านเราก็จะแต่งไปเรื่อยๆ 55555
ความคิดเห็น