คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : สมการ
ก็เพราะว่าพี่รักนายไงล่ะ
ก็เพราะว่าพี่รักนายไงล่ะ
ก็เพราะว่าพี่รักนายไงล่ะ
ก็เพราะว่าพี่รักนายไงล่ะ
ก็เพราะว่าพี่รักนายไงล่ะ
ประโยคที่วนเวียนอยู่ในหัวของแสตมป์ที่ไม่สามารถลืมมันได้เลยตั้งแต่ก้องได้พูดมันออกมาเขาก็ต้องตกอยู่ในห้วงความคิด ในที่สุดความรู้สึกที่ก้องเก็บไว้มาสักพักมันก็หลุดออกไปให้อีกคนได้ฟังแล้ว ตอนนี้ก้องก็ขับมาได้ครึ่งทางแล้วไม่มีใครพูดอะไรออกมานอกจากเสียงเครื่องปรับอากาศที่ดังอยู่ในรถ และเป็นก้องที่กระวนกระวายใจไม่มีแม้แต่อารมณ์ที่จะขับรถต่อ เขาจึงเลี้ยวเข้าข้างทางเพื่อจอด
“เอ่อ …. คือ …..”
“..............”
“ที่จริงแล้วแสตมป์ลืมมันไปก็ได้นะ คิดสะว่าพี่ไม่เคยพูดอะไร”
“ผมลืมไม่ได้หรอกครับ”
แสตมป์จากที่เงียบตั้งแต่ก้องขับรถออกจากปั๊มพูดขึ้นบ้าง เป็นประโยคที่ถึงกับทำให้ก้องพูดอะไรไม่ออก
“จะให้ผมลืมสิ่งที่พี่พูดก็เหมือนกับผมกำลังหลอกตัวเอง”
“แต่ถ้ามันทำให้แสตมป์ลำบากใจ พี่ …...”
ก่อนที่ก้องจะพูดจบก็โดนอีกคนขัดขึ้นมาเสียก่อน
“ผมบอกพี่อย่างนั้นหรอครับ” แสตมป์พูดพร้อมกับส่งยิ้มน้อยๆ ให้กับอีกคนเพื่อไม่ให้เขารู้สึกผิดต่อตัวเองไปมากกว่านี้ ก้องไม่พูดอะไรต่อแต่ก็ส่งยิ้มเจื่อนๆ มาให้แสตมป์ แสตมป์รู้ทันทีว่าอีกคนกำลังฝืนยิ้ม
“นานแค่ไหนแล้วครับกับความรู้สึกนั้น” แสตมป์เอ่ยอีกทีที่เห็นว่าอีกคนปกติจะไม่เป็นอย่างนี้
“ไม่รู้ว่าตั้งแต่เมื่อไร แต่พอรู้ตัวอีกทีก็ไม่ชอบให้ใครอยู่ใกล้นาย เป็นห่วงทุกครั้งเวลาที่ไม่เห็นนาย” ก้องระบายความรู้สึกที่อัดอั้นออกไป มันทำให้เขารู้สึกลำบากใจเป็นอย่างมากแต่ก็ต้องพยายามข่มความรู้สึกเอาไว้ และอีกความรู้สึกเขากลัวที่จะเสียคนตรงหน้าไปเพราะความใจร้อนของเขา
“เหมือนกันเลยครับ” แสตมป์เอ่ยออกมาเสียงเบาเหมือนกับพูดกับตัวเองมากกว่าแต่เพราะในรถมันเงียบไม่มีเสียงอะไรนอกจากเสียงเครื่องปรับอากาศ ก้องเลยได้ยินมันเต็มสองรูหู
“เหมือน? เหมือนอะไรหรอครับแสตมป์” ก้องถามด้วยความงุนงง
“คะ …. คือ ไม่มีอะไรครับ” แสตมป์เลือกที่จะไม่บอกออกไปเพราะเขาอยากให้มั่นใจกว่านี้ก่อนที่จะพูดความรู้สึกที่แท้จริงของตัวเองไปบ้าง
“แต่ถ้า …..”
“มันจะผิดไหมครับถ้าผมรู้สึกแบบเดียวกับพี่” แสตมป์พูดขัดอีกคนขึ้นมาก่อนที่อีกคนจะพูดจบ น้ำเสียงบ่งบอกถึงความไม่มั่นใจ ถึงอีกคนจะบอกรักเขาไปแล้วแต่เขาก็กลัว ….. กลัวว่าถ้าความรู้สึกที่เกิดขึ้นของทั้งสองมันจะเป็นแค่ความใกล้ชิดไม่ใช่ความรัก ถ้ามันเป็นอย่างนั้นสักวันนึงทั้งสองก็ต้องเลิกกัน เขาไม่อยากมานั่งเสียใจและไม่อยากเสียคนตรงหน้าไป
“นายหมายความว่ายังไง ในกำลังจะบอกพี่ว่านาย ….....”
ก้องไม่ทันที่จะพูดจบก็โดนอีกคนพูดขัดมาอีกครั้ง แต่ประโยคนี้มันสามารถทำให้หัวใจของก้องพองโต
“ผมก็ …..... รักพี่ครับ” แสตมป์ก้มหน้าก้มตาพูดโดยไม่สนใจคนข้างๆ ที่ตอนนี้กำลังยิ้มออกมาที่แสตมป์ก็รู้สึกเหมือนกันกับเขา
“อะไรนะครับ” ก้องถามซ้ำเพื่อเพิ่มความแน่ใจว่าเขาไม่ได้หูฝาดไป
“ผมบอกว่าผมก็รักพี่” เมื่อแสตมป์พูดจบก็โดนอีกคนปิดปากด้วยริมฝีปากหนาของเขาทันที แสตมป์ไม่ปฏิเสธรสจูบของอีกคนกลับตอบรับไปด้วยซ้ำ เนิ่นนานกว่าทั้งสองจะถอนตัวออกจากกัน และเมื่อก้องถอนริมฝีปากออกจากปากของแสตมป์ เขาก็ได้เห็นใบหน้าของแสตมป์ที่ตอนนี้มันแดงมาก
“ในเมื่อเรารู้สึกเหมือนกัน”
“............”
“เรามา …...... เป็นแฟนกันไหม”
เรามาเป็นแฟนกันไหม
เรามาเป็นแฟนกันไหม
เรามาเป็นแฟนกันไหม
เรามาเป็นแฟนกันไหม
เรามาเป็นแฟนกันไหม
แสตมป์เงียบไปอึดใจเมื่อได้ยินประโยคเมื่อกี้ที่ก้องเพิ่งพูดออกมา ประโยคนั้นมันส่งเสียงวนเวียนอยู่ในหัวของเขา มันทำให้เขารู้สึก …........ เขิน ที่อีกคนมาขอเขาเป็นแฟน ถึงเขาจะรู้ว่าก้องรู้สึกเหมือนกันกับเขา แต่มันก็ทำให้แสตมป์รู้สึกเขินอยู่ดี
“พี่รักผมเพราะอะไร” แสตมป์ถามคำถามที่คาใจออกไป
“พี่ก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไร แต่เวลานายไม่อยู่พี่รู้สึกเป็นห่วง ไม่ชอบให้ใครก็แล้วแต่อยู่ใกล้นายหรือทำตัวสนิทสนมกับนาย ไม่สบายใจทุกครั้งที่ต้องเห็นนายเงียบกว่าปกติ และพี่ก็ชอบที่จะเห็นรอยยิ้มของนายมากกว่าที่นายจะทำหน้างอ แบบนี้มันเรียกว่ารักหรือเปล่า” ก้องสาธยายออกมายืดยาว จนทำให้คนฟังพูดอะไรแทบไม่ออกแต่มันทำให้เขารู้สึกดีที่ได้ยินแบบนั้น เมื่อก้องเห็นอีกคนเงียบไปแต่กลับมีรอยยิ้มออกมา ก็ทำให้เขาต้องยิ้มตาม เมื่อเขาเห็นว่าอีกคนไม่พูดอะไร เขาก็เลือกที่จะร้องเพลงออกมา
“ไม่ต้องไปหาคำตอบจะดีไหม แค่รู้ว่ารักก็พอไม่ต้องไปทำความเข้าใจ ขืนคิดๆ มากไป มันไม่ได้อะไร ยิ่งทำให้มีน้ำตายิ่งผิดหวัง ไม่ต้องไปหาคำตอบจะดีกว่า ปล่อยปล่อยให้รักมันเป็นไปตามที่เธอไม่เข้าใจ ก็เธอเลือกแล้วไง ทุกข์จะไปโทษใคร ยังไงก็ยังมีกันและกัน ยังคงมีฉันและเธอ ….... ตกลงว่าแสตมป์จะคบกับพี่ได้ไหมครับ” ก้องถามอีกคนพร้อมส่งสายตาอ้อนๆ ที่สามารถทำให้หัวใจของแสตมป์กระตุก
“ครับ ผมตกลง” แสตมป์พูดออกไปพร้อมส่งรอยยิ้มกว้างจนตาหยีและมีน้ำตาคลอเบ้าอยู่น้อยๆ เมื่อก้องเห็นก็ยิ้มกว้างไม่แพ้กันและเอื้อมมือไปเช็ดน้ำตาที่มันกำลังจะไหลออกมาด้วยความดีใจ
“ขี้แยจริงๆ เลย” ก้องแซวอีกคนที่ตอนนี้ใบหน้าเต็มไปด้วยน้ำตาแห่งความดีใจ
“ผมร้องเพราะดีใจต่างหากละ” แสตมป์เชิดหน้าไปอีกทางพร้อมกอดอก เมื่ออีกคนเห็นท่าทางของแสตมป์ก็ทำให้หัวเราะลั่นออกมา
“ดีใจก็ดีใจครับ” ก้องพูดพร้อมกับเอื้อมมือไปยีหัวอีกคนจนผมของแสตมป์เริ่มยุ่ง
“พี่สัญญากับผมได้ไหมว่าจะไม่ทิ้งผม” แสตมป์ดึงอีกคนเข้าสู่โหมดจริงจัง โดยที่ไม่ทันได้ตั้งตัว ปรับอารมณ์แทบไม่ทัน แสตมป์ยกนิ้วก้อยขึ้นมาตรงหน้าของอีกคน และก้องก็ยกนิ้วก้อยเกี่ยวกับนิ้วของอีกคนไว้
“พี่สัญญาครับ”
“จะไม่ทำให้ผมเสียใจ”
“ไม่ทำแน่นอนครับ”
“และ ........ จะไม่มีกิ๊ก”
“ฮ่าๆๆๆๆ ไม่มีแน่นอนครับ” และทั้งสองก็ปล่อยมืออกจากกัน
ตลอดทางการกลับบ้านเต็มไปด้วยรอยยิ้มและความสุขของทั้งคู่ที่ไม่สามารถหาอะไรมาทดแทนได้เลย จะมีอะไรที่ดีไปกว่าได้คบกับคนที่ตัวเองแอบรักล่ะ ทั้งสองไม่เคยคิดเลยว่าจะมีวันนี้ เพราะความรู้สึกที่ไม่กล้าพูดไม่กล้าบอก และความกลัวในใจที่มาปิดกั้นความรู้สึกที่ดีต่อกัน ถ้าไม่ใช่เพราะความใจร้อนของก้อง ความรู้สึกหวง ห่วง ทั้งสองอาจจะไม่มีวันนี้ก็ได้
.
“ถึงคอนโดแล้วครับแสตมป์” ก้องเอียงตัวเข้าไปหาอีกคนเพื่อกระซิบที่ข้างหูเป็นการปลุกให้อีกคนตื่น แต่มันก็ไม่ได้ผลเพราะอีกคนนอนขี้เซาเหลือเกิน
“ถึงแล้วครับบบบบบ !” ก้องเลือกที่จะแกล้งอีกคนโดยการตะโกนใส่หูและครั้งนี้มันได้ผล อีกคนสะดุ้งตื่นทันที เมื่อแสตมป์ลืมตาตื่นกับเสียงที่กรอกหูของเขาเมื่อกี้ก็เห็นสีหน้าของอีกคนที่พยายามกลบเกลื่อนรอยยิ้มและเสียงหัวเราะ
“อย่าทำเนียน มีพี่คนเดียวแหละที่ตะโกนใส่หูผม” แสตมป์บ่นอุบเมื่อเห็นอีกคนทำท่าไม่สนใจเมื่อตอนที่เขากำลังมองไปหา และทั้งสองก็ถือกระเป๋าเดินทางขึ้นห้องโดยที่ก้องก็ทำหน้าที่ถือกระเป๋าให้แสตมป์ด้วย
“ง่วงนอนจัง” เมื่อทั้งสองเข้าห้องมา แสตมป์ก็ตรงดิ่งไปที่โซฟาเพื่อล้มตัวนอนทันที แต่ก็โดนก้องไล่ให้ไปอาบน้ำ เพื่อที่จะเข้าไปนอนในห้องนอน แต่แสตมป์ก็ยังนอนนิ่งอยู่ที่โซฟาไม่ขยับไปไหน แต่เมื่อได้ยินประโยคถัดไปของก้องก็ทำให้เขาต้องรีบวิ่งแจ้นเข้าห้องน้ำทันที
“จะไปอาบเองดีๆ หรือจะให้พี่อุ้มไปอาบ” เมื่อก้องเห็นแสตมป์วิ่งเข้าห้องน้ำไปก็ทำให้เขาหัวเราะออกมาที่เห็นอีกคนกลัวเขาขนาดนั้น ก่อนหน้านี้ไม่เห็นจะกลัว เถียงได้เถียงดีตลอด แต่ก็ดีแล้วที่อีกคนเชื่อฟังเขาจะได้รู้สึกว่าเป็นผู้ปกครองที่ดี และก็พ่วงการเป็นคนรักที่ดีไปด้วยเลย และเมื่อเขาคิดอะไรเพลินๆ ก็ทำให้เขานึกขึ้นได้ว่า แสตมป์เข้าห้องน้ำไปนานมากแล้ว และยังไม่ออกจากห้องน้ำก็เกิดอาหารเป็นห่วง หรืออีกคนจะหลับคาห้องน้ำไปแล้วนะ
“แสตมป์ทำไมอาบน้ำนานจังครับ ถ้าอีกสองนาทีไม่ออกมาพี่จะไขกุญแจเข้าไปเองนะ” ก้องขู่อีกคนที่ปกติจะไม่อาบน้ำนานขนาดนี้ แต่มีบ้างบางครั้งที่สระผมและชอบเล่นน้ำอยู่เรื่อย เด็กจริงๆ และไม่ทันที่จะถึงสองนาทีประตูห้องน้ำก็เปิดออก และปรากฏร่างของอีกคน ที่ผมเปียกไปด้วยน้ำ
“เช็ดผมให้แห้งแล้วค่อยนอนละ” ก้องพูดจบก็เดินเข้าห้องน้ำไปบ้าง ผ่านไปครึ่งชั่วโมงก้องก็ออกจากห้องน้ำเห็นอีกคนนั่งอยู่ที่เตียงที่กำลังเช็ดผมอย่างทุลักทุเลและตอนนี้ก้องก็ผมเปียกไม่ต่างจากอีกคนสักเท่าไร เขาเดินเข้าไปหาอีกคนที่กำลังเช็ดผมอยู่แล้วแย่งผ้าเช็ดผมจากอีกคนเพื่อที่จะเช็ดให้
“เช็ดยังไงของนายทำไมมันยังเปียกเหมือนตอนออกมาจากห้องน้ำอย่างนี้” ก้องเอ็ดอีกคนที่หันหน้ามาทำหน้าสลดใส่เขาอยู่ ก้องขยี้ผมของคนตรงหน้าด้วยผ้าเช็ดผมจนมันเริ่มยุ่ง และเห็นอีกคนส่งสายตาค้อนมาให้ เขาจึงเบามือและในไม่นานมันก็แห้งสนิท เขาจึงสนใจกับผมของตัวเองบ้าง
“ผมเช็ดให้ไหมพี่” คนที่นั่งมองก้องเช็ดผมอยู่บนเตียงเอ่ยขึ้น
“ไม่เป็นไรครับ นายนอนเถอะ” ก้องตอบอีกคนโดยที่เช็ดผมไปเรื่อยๆ แสตมป์เมื่อได้ยินดังนั้นจึงเอนตัวลงนอนแต่ก็ยังไม่หลับหันไปมองอีกคนที่นั่งเช็ดผมอยู่ และในไม่นานมันก็แห้งสนิท ก้องเดินไปปิดไฟเพื่อที่จะเข้านอน เขาเอนตัวลงนอนข้างๆ แสตมป์ แล้วพลิกตัวไปกอดอีกคน และมือที่ไม่อยู่สุขของเขาก็ก็ลูบไปมาที่หน้าท้องของแสตมป์ จนทำให้แสตมป์นอนไม่หลับเพราะมือที่ไม่อยู่สุขของอีกคน
“ถ้าพี่ยังไม่หยุด ผมจะไล่พี่ออกไปนอนข้างนอก” แสตมป์หันไปทำหน้าดุใส่อีกคน ถึงมันจะมืดเพราะอีกคนปิดไฟ แต่เขาก็เห็นหน้าของแสตมป์ แต่มันก็ได้ผลก้องหยุดมือไว้ที่หน้าท้องของแสตมป์และเอาหน้าซุกไปที่ต้นคอ และในเวลาไม่นานแสตมป์สัมผัสได้ถึงลมหายใจอุ่นๆ ที่เป็นจังหวะตรงต้นคอ ทำให้เขารู้ว่าก้องได้เข้าสู่ห้วงนิทราแล้ว และในไม่นานแสตมป์ก็เข้าสู่ห้วงนิทรา
ความคิดเห็น