คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : วันแรกของการเรียนปี 1
“หาวว ~~~~”
“อ้าว ตื่นแล้วหรอเชอรีน เป็นไงเมื่อคืนนอนหลับสบายไหม"
หลังจากเมื่อคืนที่แยกย้ายกันเข้าหอนอน เชอรีนก็ได้มาอยู่ห้องเดียวกับ เฮอร์ไมโอนี่ จินนี่ และก็ลูน่า เพราะเหลือที่นึงสำหรับเธอพอดี (แหม ~~ บังเอิญจริงๆ 5555)
“สบายมากๆ เลยละเฮอร์ไมโอนี่" เชอรีนตอบกลับเพื่อนใหม่ของเธอ เมื่อเธอหันไปพบจินนี่กับลูน่ากำลังแต่งตัวเธอจึงถามเพื่อนๆ ขึ้น
“ตื่นเช้าจังเลยนะ จินนี่ ลูน่า แต่ .... วันนี้เรียนอะไรบ้างหรอ ฉันยังไม่ได้รับตารางสอนกับศาสตราจารย์มักกอนนากัลเลย"
“อ้าวว เธอยังไม่ได้รับงั้นหรอ วันนี้เรียน .... อืมมม อ้ออ เรียนแปลงร่าง ดูแลสัตว์วิเศษ และก็ปรุงยาวิชาสุดท้าย" จินนี่ตอบกลับเชอรีน
“มีเรียนปรุงยาด้วยหรอวันนี้ อืมมม น่าสนใจ"
“แน่ะๆ เธอคิดอะไรอยู่น่ะเชอรีน" เฮอร์ไมโอนี่แซวเพื่อนใหม่เธอขึ้นเพราะเห็นเธอทำท่าครุ่นคิดและยิ้มกว้างเกือบฉีกไปถึงหู
“เปล่าสะหน่อย ฉันก็แค่คิดว่าวิชานี้น่าสนใจเท่านั้นเอง" เธอตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงพยายามที่จะทำให้เรียบเฉยที่สุด แต่เธอก็ไม่ได้คิดอะไรไปมากกว่าการน่าสนใจสักหน่อย
เฮอร์ไมโอนี่พยักหน้าตอบรับแล้วยิ้มให้ แต่เธอก็ไม่เชื่อที่เชอรีนพูดหรอก มันต้องมีอะไรแน่ๆ
.
เมื่อเวลาผ่านไปถึงเวลาเรียนในคาบปรุงยา
“นี่ๆ เธอนั่งตรงนี้เลยเชอรีน" แฮร์รี่พูดขึ้นและกดไหล่ให้เชอรีนนั่งลงตรงข้างหลังห้อง
“แฮร์รี่ทำไมไม่ให้เชอรีนไปนั่งข้างหน้าละ เธอจะได้เรียนตามทันพวกเรานะ" เฮอร์ไมโอนี่แย้งขึ้น
“ไม่เป็นไรหรอก เฮอร์ไมโอนี่ ฉันนั่งตรงนี้แหละ ฉันไม่ชอบนั่งหน้าห้องหรอก กดดันจะตาย"
“แต่ ......” เฮอร์ไมโอนี่กำลังจะแย้งขึ้นอีกครั้งแต่เสียงเปิดประตูเสียงดังที่เป็นเอกลักษณ์ของศาสตราจารย์ก็ดังขึ้นเสียก่อน เฮอร์ไมโอนี่จึงจำใจนั่งลงในที่ของเธอ
ปัง !!!!
ในห้องปรุงยาที่มีเสียงเจื้อยแจ้วเมื่อกี้ก็เงียบลงอย่างกะทันหัน แล้วก็ปรากฏร่างของสเนปกำลังเดินเข้ามา
“นี่ แฮร์รี่ ศาสตราจารย์เขาไปโกรธใครมาน่ะ ทำไมเปิดประตูดังขนาดนั้น" เชอรีนกระซิบกับแฮร์รี่ที่ตอนนี้เขานั่งข้างเธออยู่
“เขาไม่ได้โกรธใครมาหรอก เขาเป็นอย่างนี้ประจำแหละ" แฮร์รี่กระซิบกลับให้เสียงเบาที่สุดก่อนที่สเนปที่ยืนอยู่หน้าห้องจะได้ยิน ไม่งั้นละก็โดนหักคะแนนหรือไม่ก็โดนกักบริเวณชัวร์
“หัก 10 คะแนนสำหรับกริฟฟินดอร์ เนื่องจากคุณพอตเตอร์ กับ คุณดีนเลอร์คุยในห้องเรียนของฉัน"
แฮร์รี่นั่งเงียบไม่กล้าสบตาสเนปที่ยืนอยู่หน้าห้องกลับเพราะถ้าทำไปก็ไม่ช่วยอะไรให้ดีขึ้นอยู่ดี แต่กลับกันเชอรีนที่นั่งอยู่ข้างๆ แฮร์รี่กลับจ้องไปที่หน้าสเนป เมื่อแฮร์รี่ ไม่ใช่แค่แฮร์รี่สิเพื่อนทั้งห้องจะว่าได้ได้ยินประโยคถัดไปของเชอรีนถึงกับเสียวสันหลังวาบกันเป็นแถว
“หนูก็แค่สงสัยเท่านั้นเองว่าทำไมคุณถึงต้องเปิดประตูเสียงดังให้นักเรียนตกใจเล่นๆ ด้วยก็เลยถามแฮร์รี่"
“อีก5 คะแนนสำหรับกริฟฟินดอร์ที่ไม่ยอมเงียบสักที"
“อะไรกัน ไม่เห็นจะยุติธรรมเลย" เชอรีนบ่นกลับเสียงดัง
“กักบริเวณคุณดีนเลอร์ เย็นนี้ไปพบฟิลช์ที่ห้องทำงานของเขาด้วย และก็เงียบได้แล้ว ฉันรำคาญ เปิดหนังสือไปหน้า 394” สเนปพูดเสียงดังขึ้นเพื่อให้นักเรียนเลิกสนใจเชอรีนแล้วกลับมาฟังคำสั่งของเขาแทน
ในระหว่างเรียนสเนปก็ดำเนินการสอนไปเรื่อยๆ อธิบายด้วยเสียงเรียบเฉย ไม่มีแอคติ้งอะไรมากมาย
จนทำให้หญิงสาวที่นั่งอยู่หลังห้องข้างๆ แฮร์รี่ที่กำลังจะฟุบหน้าไปกับโต๊ะ
“แฮร์รี่ ศาสตราจารย์เขาจะไม่พูดอะไรให้มันดูน่าสนใจ น่าตื่นเต้นมากกว่านี้หน่อยหรอ อธิบายอย่างนี้ทำให้ฉันง่วงมากเลย จะหลับอยู่แล้วเนี่ย"
แฮร์รี่หันมามองเพื่อนใหม่ข้างกายแล้วยิ้มให้แต่ไม่ตอบอะไรเธอ เพราะถึงตอบไปอาจจะโดนเหมือนไม่กี่นาทีที่ผ่านมาก็ได้ วันแรกเธอก็โดนกักบริเวณสะและ แต่ดูเหมือนเธอจะไม่สนใจเลยด้วยซ้ำว่าโดนกักบริเวณ และในที่สุดก็หมดเวลาเรียนของคาบนี้ นักเรียนก็ค่อยๆ เดินทยอยออกมาจากห้องเรียน
“อ้าว เชอรีนไม่ไปหรอ" แฮร์รี่ถามขึ้น
“ไม่น่ะ เดี๋ยวฉันตามไปแล้วกันนะ"
“อ่อๆ ได้ๆ เจอกันที่ห้องโถงนะ"
แล้วพวกเพื่อนๆ ของเธอก็เดินกันออกไป แต่เธอก็ยังนั่งอยู่ที่เดิมไม่ไปไหน รอให้นักเรียนออกจากห้องไปทั้งหมด เธอจึงลุกเดินบ้าง แต่เธอไม่ได้ลุกเดินออกจากห้อง แต่กลับเดินไปหน้าห้องที่มีโต๊ะของอาจารย์วางอยู่และตอนนี้ก็มีสเนปนั่งอยู่ตรงนั้น เธอจึงเดินไปยืนข้างหน้าโต๊ะนั้นแล้วมองสเนปที่กำลังเก็บของบนโต๊ะ
“ทำไมเมื่อวานหนูยิ้มให้คุณแล้วคุณเมินหนูละคะ"
“...........”
“นี่ ศาสตราจารย์คะ ได้ยินที่หนูพูดหรือเปล่าคะ"
“..........”
“สงสัยแก่แล้วหูจะไม่ค่อยดี"
“ใครแก่?"
“ก็คุณไง เรียกตั้งนานก็ไม่ได้ยิน"
“...........”
“โอ๊ยยย คุณจะประหยัดคำพูดไปอีกนานเท่าไรเนี่ยย ช่วงนี้มันเทศกาลประหยัดคำพูดหรือไงกัน"
“เรื่องของฉัน เธอน่ะออกไปได้แล้ว ฉันรำคาญเสียงเธอ !!!! "
“รำคาญได้ไงกัน เสียงหนูออกจะไพเราะเสนาะหู คุณน่ะหูไม่ถึงเลยศาสตราจารย์"
“ออกไป"
“คนแก่ก็เงี้ย"
“ฉัน ... บอก ... ให้ ... ออก ... ไป"
“ก็ได้ๆ ไว้วันหลังหนูจะมากวนประสาทคุณใหม่ละกันนะ บายยยย"
เธอพูดจบก็รีบวิ่งออกไปในทันทีไม่รอให้สเนปได้ว่าอะไรเธอแต่ก็มีเสียงตะโกนตามหลังเธอมา
“ยัยเด็กบ้า!!!!”
Severus Snape Said :
ย้อนไปเมื่อวันแรกที่เธอเดินทางมาถึงฮอกวอตส์
อะไรกันความรู้สึกนี้มันคืออะไรกันเนี่ย ทำไมฉันมองหน้าเธอแล้วรู้สึกแปลกๆ ละ เห้ยย !! เธอหันมาสบตางานเข้าแล้วไหมล่ะ ทำไงดี เมินเลยแล้วกัน เฮ้อออ โล่ง เธอเดินกลับไปนั่งที่โต๊ะกริฟฟินดอร์และ
“นี่ เซเวอรัส เนื้อสเต็กมันน่ากินขนาดนั้นเลยหรือไง"
“ยุ่งน่ะ ไอ้หมาป่า"
“ทำไมชอบเด็กคนนั้นขึ้นมาหรือไง ถึงละสายตาจากเธอไม่ได้เลย อะไรกันนนนนน รักแรกพบเลยหรือฮ่าๆๆๆๆ"
“เงียบไปเลย !!!! ถ้านายไม่เงียบฉันจะเอามีดปาดคอนาย"
“อย่าโหดนักสิเพื่อน ฉันกลัวไปหมดแล้ว" ถึงรีมัสจะพูดว่ากลัวแต่ท่าทางที่ทำอยู่ตอนนี้ไปคนละทางเลยละ และก็เป็นใครไปไม่ได้เลยที่จะห้ามการวิวาทของคู่นี้นอกจากดัมเบิ้ลดอร์
.
เห้ย วันนี้มีสอนกริฟฟินดอร์ กับ เรเวนคลอคาบสุดท้ายนี่หว่า เอ้า ลองดูสักหน่อยแล้วกันว่าความรู้สึกนี้มันคืออะไร เธอเดินเข้ามาแล้ว โอ้ยยย ทำไงดีเซเวอร์รัสสสสส
“ทำไมเมื่อวานหนูยิ้มให้คุณแล้วคุณเมินหนูละคะ"
“...........”
“นี่ ศาสตราจารย์คะ ได้ยินที่หนูพูดหรือเปล่าคะ"
“..........”
“สงสัยแก่แล้วหูจะไม่ค่อยดี"
“ใครแก่?"
“ก็คุณไง เรียกตั้งนานก็ไม่ได้ยิน"
“...........”
“โอ๊ยยย คุณจะประหยัดคำพูดไปอีกนานเท่าไรเนี่ยย ช่วงนี้มันเทศกาลประหยัดคำพูดหรือไงกัน"
“เรื่องของฉัน เธอน่ะออกไปได้แล้ว ฉันรำคาญเสียงเธอ !!!! "
“รำคาญได้ไงกัน เสียงหนูออกจะไพเราะเสนาะหู คุณน่ะหูไม่ถึงเลยศาสตราจารย์"
“ออกไป"
“คนแก่ก็เงี้ย" (คำก็แก่ สองคำก็แก่ เอออ ใครจะไปสาวและสวยเหมือนเธอละ -_-)
“ฉัน ... บอก ... ให้ ... ออก ... ไป"
“ก็ได้ๆ ไว้วันหลังหนูจะมากวนประสาทคุณใหม่ละกันนะ บายยยย"
ยัยเด็กบ้านี่มันกวนประสาทจริงๆ เลย แต่จะว่าไปเธอก็ ...... น่ารักดีนะ เห้ยยย !! ฉันไม่ได้ชอบเธอสักหน่อย เธอนี่น่าจะแสบน่าดูเลยนะ เถียงฉันได้เถียงฉันดี
Talk : ขอบคุณสำหรับการเข้ามาอ่านนะคะ ขอบคุณสำหรับคอมเม้นด้วย ฮ่าๆๆๆ กราบงามๆ ตอนนีไม่ค่อยมีอะไรมาก แค่การกวนประสาทกันเบาๆ และอยากให้รู้ความรู้สึกของสเนปด้วย 555555 ปี 1 ของเรื่องนี้จะไม่มีอะไรมาก แต่จะข้ามไปเป็นปี 2 เกือบปี 3 เลย ฮ่าๆๆๆๆ ให้ดูแบบสนิทกับเพื่อนนานๆ ปรึกษาไรได้บ้าง ให้มีโมเม้นแบบแอบๆ ชอบกันนานๆ หน่อย สับสนนิดนึง (นั่นน สปอยอีก 5555) ตามชื่อเรื่องเลยมันต้องมีเกมเข้ามาเกี่ยวอยู่แล้ว ถ้าตอนใหม่ข้ามไปประมาณ ปี 2 ปี 3 ก็ไม่ต้องตกใจนะ จะพยายามแต่งให้ดีแล้วกันนะ เข้ามาอ่านแล้วก็รอๆ อ่านให้มันจบนะ ทนๆ หน่อยไม่นานก็จบแล้ววววววว (แต่ไม่รู้จะกี่ตอน 555) แสดงความคิดเห็นให้ด้วยนะ อยากได้กำลังใจ ~~~ :-)
* ย้ำอีกทีว่าเชอรีนไม่มีส่วนเหมือนลิลี่เลยแม้แต่นิดเดียว
ความคิดเห็น