คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บท 1 หิมะหรรษา
เช้านี้ซาราห์ตื่นเพราะเสียงรบกวน....
เมื่อวานนี้ซาราห์เหนื่อยจากกิจกรรมมากมายทั้งวัน ทั้งเรียน ฝึกขี่ม้า ฝึกการสนทนา (ที่ซาราห์ชอบ) บลาๆๆๆ เธอเลยหลับเป็นตายทั้งคืน ดังนั้นตอนนี้เธอจึงหัวเสียมาก
หิมะก้อนหนึ่งกระแทกหน้าต่างห้องนอนบานสูงดัง เผละ! แล้วก็ตามมาด้วยเสียงอุทานและหัวเราะ
ซาราห์ลุกขึ้นจากเตียงและยกหน้าต่างขึ้น เธอชะโงกศีรษะออกไปและก็พบว่า ไซม่อนกับแซมกำลังขว้างหิมะกันอย่างสนุกสนานในสวนของท่านแม่ ส่วนมิเชลกับเอรีก้ากำลังก่อปราสาทหิมะอยู่ข้างสโนว์แมนตัวโตกว่าคนจริงตรงมุมสวน
พวกเขากำลังสนุกกับหิมะ แต่....ในฤดูใบไม้ผลิเนี่ยนะ!
“นี่!!! พวกเธออ!”ซาราห์ตะโกนเรียก
ฝาแฝดหยุดหัวเราะและเงยหน้าขึ้นมามอง มิเชลโบกมือให้อย่างร่าเริง
ไซม่อนกระซิบกับแซมดังพอให้ซาราห์ได้ยินประมาณว่า ‘ผีดิบลุกขึ้นจากหลุมแล้วล่ะ’ ทั้งคู่ปล่อยก๊ากกันยกใหญ่ มิเชลพยายามกลั้นหัวเราะ ส่วนเอรีก้านั้นไม่ปิดบังเลยแม้แต่น้อย
“มีอะไรรึเปล่าซาราห์.....”เอรีก้าตะโกนขึ้นมา
ซาราห์ทำสัญญาณประมาณว่า ‘รอตรงนั้นน่ะ!’ แล้วเธอก็สวนเสื้อโค้ตขนสัตว์หนา รองเท้าบู๊ต กับอุปกรณ์กันหนาวอื่นๆ และลงไปหาน้องๆ
ระหว่างที่ลงบันไดมายังสวน ซาราห์ก็พบว่าบริเวณอื่นๆยังเป็นปกติดีอยู่ ราวบันไดหินหน้าปราสาทไม่มีน้ำแข็งหรือหิมะ อากาศยังอบอุ่น
เธอเดินย่ำหิมะในสวนของราชินีเข้าไปหาน้องๆ ทันใดนั้นหัวใจของเธอก็กระตุกวูบ แพทริคอยู่ในนั้น! เขาเข้ามาตั้งแต่เมื่อไหร่ ทำไมเธอไม่เห็น ซาราห์รีบจัดการจักทรงผมแลเครื่องแต่งกาย วันนี้เธอไม่ได้ใส่ชุดสวยซะด้วยสิ เฮ้อ!
แพทริคคุยอะไรบางอบ่างกับไซม่อน แต่ทันทีที่เขาเห็นซาราห์เขาก็เดินเข้ามาหาเธอ
ความคิดของซาราห์ : ตายแล้ว! ตายแล้ว! ฉันยังเหมือนซอมบี้อยู่รึป่าวเนี่ย…~~
ซาราปั้นหน้ายิ้ม “หวัดดีแพททริค อา...อากาศดีเนอะ”
ความคิดของซาราห์ : ฉันพูดอะไรออกไปเนี่ยยย ต้องสูงส่งไว้สิ
แพทริคโค้งคำนับให้ซาราห์ “อรุณสวัสดิ์ กระหม่อม...”
“เอ้อ ที่จริงแล้วไม่ต้องขนาดนั้นก็ได้นะ”
แพทริคยิ้ม ตอนนี้หัวใจซาราห์เริ่มโบยบิน~~
SAM
“หน็อย! จู๋จี๋กันเหมือนเราไม่มีตัวตนอยู่ตรงนี้!” ไซม่อนบ่น
“งั้นเรียกร้องความสนใจกันหน่อย...”แซมว่าพลางกอบหิมะขึ้นมากำใหญ่และปั้นเป็นลูกบอล
แซมขว้างออกไป ที่แรกเขาจะขว้างใส่ซาราห์ แต่แพทริคขวางทางเขาอยู่ ช่วยไม่ได้นี่นะ
โพละ! หิมะลูกนั้นกระแทกต้นคอแพทริคพอดี เขาก้มหน้านิ่ง...3
แพททริคกิบหิมะขึ้นมากำมือนึง
“ไม่เกรงใจแล้วนะ” เขาปาหิมะกำมือใหญ่มาทางพวกแซมที่ไม่ทันระวัง ไซม่อนสร้างกระสุนไว้กองใหญ่เพื่อใช้โต้กลับ
สงครามหิมะเริ่มต้นอย่างสนุกสนาน ต้องขอบคุณมนตร์เหมันต์ของไซม่อนที่ทำให้สวนทั้งสวนกลายเป็นหิมะในฤดูใบไม้ผลิได้
แล้วจู่ๆหิมะลูกหนึ่งก็ไปโดนซาราห์เข้า...โดยที่ไม่รู้เป็นของใครแต่แซมสังเกตุเห็นแล้วว่าแพทริคยืนหน้าซีดอยู่ ทุกคนหยุดชะงัก
ซาราห์กำมือแน่นและตัวสั่น ที่แรกแซมนึกว่าเป็นเพราะเธอโกรธ แต่แล้วเธอก็หัวเราะออกมา แล้วเธอก็กอบหิมะขึ้นมาด้วย
“โอ้โฮเฮะ...โจมตี!”แซมสั่งการโดยมีไซม่อนและแพทริคคอยช่วย มิเชลกับเอรีก้าอยู่ฝ่ายซาราห์ (แม้แต่สองคนนั้นยังอดเล่นด้วยไม่ได้) ทุกคนส่งเสียงหัวเราะกัน ช่างเป็นเช้าที่มีความสุขดีจริง
SIMON
ในปราสาทของอาณาจักรนี้ มีสวนอยู่หลายสิบที่ และเชื้อพระวงศ์ทุกคนมีสวนของตัวเองกันทั้งนั้น แต่มีสวนสองแห่งที่ไม่เหมือนใครนั้นคือสวนของเขากับแซม
ไซม่อนกับแซมชอบอากาศหนาว เขาทำทุกวิถีทางที่จะสร้างสวนหิมะขึ้น ทั้งขโมยอุปกรณ์ ตำรา และอะไรนิดหน่อยจากไซลาส แล้วที่เหลือก็ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของไซม่อนผู้ใช้มนตร์เหมันต์(ฤดูหนาว)
เมื่อเช้านี้เอรีก้าและมิเชลรบเร้าพวกเขาว่าอยากเล่นหิมะในสวนต่สวนของพวกเขามันมีอะไรบางอย่างที่อันตราย(และลึกลับ) ดังนั้นเขาก็แค่กะว่าจะยืมสวนของแม่ ..แค่วันนี้วันเดียว การทำให้มีหิมะ มากมายและไม่ละลายเล่นเอาไซม่อนแทบล้มจับ
แต่มันก็คุ้มมากกับความสนุก ซาราห์ที่เป็นพวกเจ้าระเบียบและจริงจังยังเล่นกับพวกเขาเลย เป็นเรื่องที่หาดูยาก มันทำให้พี่น้องทุกคนสุขใจ
พวกเขาเล่นกันได้สักครู่หนึ่งก็หยุดพัก ทุกคนไปรวมกันที่ศาลาเล็กๆริมสวน มิเชลแจกจ่ายน้ำให้ทุกคน ถึงอากาศจะหนาวแต่ไซม่อนก็คิดว่าซาราห์กับแพทริคไม่จำเป็นต้องนั่งติดกันขนาดนั้น
มีเสียงดัง ปุ้ง! พร้อมกับควันชุดหนึ่ง ทันทีที่ควันหายไปแมงมุมตัวใหญ่ขนยุ่บยับตังหนึ่งปรากฏบนไหล่ของไซม่อน
แมงมุมบิดขี้เกียจดั้วยสี่ขา “อรุณสวัสดิ์” มันทักทาย
“นี่มันสายแล้วน่ะ! นายหายหัวไปไหนมา”
แมงมุมแสร้งเป็นพินิจขาตัวเอง “จะให้เล่าก็ยาวอ่ะนะ ฉันก็แค่ไปพบแม่ทูนหัวของนายมา...”
“นายไป!...ไม่บอกฉันสักคำ!”
ทุกสายตาหันมาจับจ้องไซม่อน
“อะไร! ฉันคุยกับเจฟฟ์อยู่...ฉันไม่พูดคนเดียวซะหน่อย!”
เพื่อเป็นการยืนยัยคำพูดของเขา เจฟฟรี่ย์เปลี่ยนตัวเองเป็นนกเรเวนสีดำตัวโต
“แกว๊ก!...อะแฮ่ม! จากที่ฉันได้ไปพบกับฮาร์โมเนียมา นางเล่าให้ฉันฟังว่า พวกเจ้าทุกคนจะต้องเจอกับความเฮงซวยครั้งยิ่งใหญ่...”
“นางพูดแบบนั้นแน่หรอ?”เอรีห้าขัด
“อะ...เอ่อ ที่จริงนางแค่พูดว่าพวกเจ้าทุกคนจะต้องแบกรับชะตากรรมอันเลวร้าย เป็นสิ่งที่ได้รับมาจากสงคราม...”
เงียบกันไปชั่วขณะ แต่แล้วมิเชลก็พูดขึ้นว่า “เลวร้ายแบบไหนกัน...แล้วมันเกี่ยวอะไรกับสงครามหิมะนี่รึเปล่า?”
“ข้าก็ไม่รู้ นางให้ข้าบอกพ่อเจ้าให้ประชุมกันเรื่องนี้แล้วก็ อ้อ! นางฝากนี่มาด้วย” ทันใดนั้น นกเรเวนก็ทำท่าเหมือนจะสำลักอะไรบางอย่าง แล้วมันก็ขย้อนแหวนสองวงออกมา
“อี๋!!!” ซาราห์อุทาน
“ที่จริงนางก็ไม่ชอบใจวิธีนี้นักหรอก ทำไงได้ข้ากลัวทำหายนี่น่า”
“แล้วนายยัดมาได้ไง?”แซมถาม
“เอ่อ...ข้าก็แค่ - - ”
“พอเหอะ! ฉันเริ่มคลื่นไส้แล้วล่ะ”ไซม่อนพูดแล้วหยิบแหวนมาเช็ดกับเสื้อ แล้วยัดใส้กระเป๋าตัวเองกับแซม “นายไปส่งข่าวให้พ่อฉันเถอะ”
เจฟฟรี่ย์ขบจะงอยปากแกร๊กแล้วบินจากไป
แซมส่งสัญญาณอะไรบางอย่างให้ไซม่อนทางสายตา แล้วทันใดนั้น..
โผละ! หิมะจากทั้งสองคนลอยไปทั่วศาลา ทำเอาแพทริคหงายหลัง
“ฮ่าฮ่า สงครามครั้งที่สอง!!!”ไซม่อนพูด
“เริ่มแล้ว!!!!”แซมต่อ
แล้วสงครามก็เริ่มอีกครั้ง ทุกคนปากันมั่วชั่วไปหมด มีอยู่ครั้งหรือสองครั้งที่หิมะเลยออกไปนอกสวน โดยที่ไม่รู้ว่าใครรับกรรมนั้นไป
ไซม่อนบรรจงสร้างหิมะขึ้นมาลูกหนึ่ง แน่นอนว่ามันไม่ได้ยากอะไร เขาก็แค่นึกถึงหิมะ แล้วอากาศรอบตัวก็รวมตัวกันเป็นหิมะในมือของเขา นี่ล่ะลูกบอลพิเศษ ไซม่อนอันมันแน่นเต็มที่ เพื่อเหยื่อเคราะห์ร้ายโดยเฉพาะ
แพทริคกำลังวุ่นกับการตอบโต้กลับซาราห์อยู่ เสร็จฉันล่ะ!
ไซม่อนก้าวเท้าไปข้างหน้าหนึ่งก้าว ยืดแขนไปด้านหลังเต็มที่ แล้วเขาก็ออกแรงเหวี่ยงเต็มเหนี่ยว....
และราวกับเห็นภาพช้า ขณะที่ไซม่อนกำลังเขวี้ยงไป ลูกบอลของแซมก็ทำเอาแพทริคล้มไปซะก่อน แล้วก็ โพละ! ลูกบอลใครคนหนึ่งที่กำลังเข้ามาในสวน
ฉับพลันทุกคนก็หยุดนิ่งอย่างพร้อมใจกันอีกครั้ง โอ๊ะ!...โอ เอาแล้วสิ ไซม่อนคิดในใจ
ใครบางคนที่โดนลูกบอลหิมะนั้นยังคงยืนนิ่ง ใบหน้ายังเต็มไปด้วยหิมะ แต่ไซม่อนก็รู้ดีว่าเขาคือใคร
“อ่า...เอ่อออ....”
ราชาปัดหิมะออกจากใบหน้า มหาดเล็กสองคนต่างช่วยกันปัดหิมะออกเป็นพัลวัน
ทุกคนต่างยืนตกตะลึง แพทริครีบคุกเข่าลงทันที
รา(หรือปะป๊าของพวกเรา) เดินเข้ามาด้วยท่าทางเยียบเย็น ใบหน้านั้นมิได้แสดงอารมณ์ใดๆ ซึ่งสำหรับไซม่อนแล้ว ถ้าพ่อของเขาทำสีหน้าโกรธขึ้งแล้วคงจะน่ากลัวน้อยกว่านี้
ราชาเดินผ่านทุกคนมาหยุดตรงหน้าไซม่อน มือข้างหนึ่งของเขาไขว้หลังเอาไว้
ไซม่อนรู้สึกกระสับกระส่าย เขาต้องโดยเทศน์ชุดใหญ่แน่ๆ
“อืมม....สวนนี่เป็นฝีมือของลูกใช่ไหม?”ราชาถามพลางมองไปรอบๆสวนด้วยสีหน้าเรียบเฉย
“อะ เออ จะว่าไปก็ใช่ แต่... คือ ...มัน”ไซม่อนพูดตะกุกตะกักและก็ชะงักไป พี่น้องของเขาทำสีหน้าประมาณว่า ไม่น่าเลยไซม่อน โถ่! แล้วทันใดนั้นราชาก็ยิ้มกว้างเป็นรอยยิ้มที่ดูอบอุ่น
“ให้มันได้อย่างนี้สิลูกพ่อ!...เจ้าคงจะโตพอแล้วล่ะ เวทย์มนต์ของเจ้าก็แกร่งขึ้นแล้ว...และก็นี่!! ฮะฮ่า!!” ราชาเอาหิมะกองโตโปะหัวไซม่อน ที่แท้พ่อก็ซ่อนหิมะไว้ข้างหลังนี่เอง
ราชาหัวเราะจนเครากระเพื่อมพลางถอยออกจากไซม่อน “เจ้าพลาดแล้วไอ้หนู!”เขาปั้นหิมะขึ้นมาอีก
“โอ้โห...พ่อเราเจ๋งแฮะ”แซมพูดข้างๆเบา
และแล้วสงครามครั้งที่สองก็เริ่มจริงๆ โดยที่พระราชาบังคับทุกคน ซึ่งรวมถึงมหาดเล็กและลอร์ดแพโทรว์(พ่อของแพทริค)ให้อยู่ข้างพระองค์
วกเด็กๆไม่คิดว่าเคยสนุกมากกว่านี้มาก่อน ปกติพวกเขาจะใช้เวลาไปกับการเรียนและการทำงานหรือฝึกนู่นนี่เพื่อที่จะปกครองเมืองต่อไป ดังนั้นก็ถือว่าเป็นสวรรค์เลยทีเดียว
แล้วสวรรค์ก็ไม่เคยคงอยู่ได้นาน
ขณะที่พวกเขาเล่นกันไปเรื่อยๆจนเลยเวลาอาหารเช้า คนรับใช้สองสามคนมาตามทุกคนรวมถึงพระราชาให้ไปทานอาหาร แต่ก็ถูกไล่ด้วยบอลหิมะทุกครั้งไป
ดังนั้นราชินีจึงมาตามทุกคนด้วยตนเอง ทันทีที่เห็นนาง พระราชาก็สงบเสงี่ยมและเคร่งขรึมเช่นเคย ทั้งๆที่หิมะยังติดเต็มตัว
ราชินีกวาดตามองไปรอบๆสวนและพวกเขาทุกคน ไซม่อนสาบานได้เลยกว่าที่แม่มองเขา แม่ได้ส่งสายตาอาฆาตที่สงวนไว้ให้เขากับแซมโดยเฉพาะมาให้
“ไปรวมกันในห้องอาหารเถอะ ข้ามีเรื่องอะไรจะพูดด้วย”
ทุกคนต่างมองหน้ากันเลิ่กลั่กสุดท้ายซาราห์ก็พาน้องๆไปยังห้องอาหาร ส่วนข้าราชบริพารที่เหลือเดินตามกันไปเป็นขบวน
ความคิดเห็น