คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Hey! Boy :: สับสน
ในเย็นวันนั้น หลังจากที่ชินอูกลับมาจากเดทที่สวนสนุก
“อา~ พรุ่งนี้มีนัดกับใครบ้างนะ”
“ชินอู”เดินผิวปากเข้ามาในบ้าน แล้วไล่รายชื่อนัดในวันพรุ่งนี้ที่ต้องไป จากนั้นก็นิ่งไปแล้วส่ายหัวเบาๆ “ไม่ไหวๆเยอะไปรึเปล่า ตัดๆออกไปบ้างก็น่าจะดี ปวดหัวชะมัดเลย”
ชินอูพูดกับตัวเอง ช่วงนี้สาวๆติดเค้าเป็นพัลวันจนเค้าถึงกับสับตารางแทบไม่ทัน ถ้ารถไฟชนกันทีมีตายอ่ะครับ =_=
ชินอูยังคงนั่งไล่รายชื่อไปเรื่อยๆ เครียดกับสาวๆในคอลเลคชั่นที่นับวันๆจะเพิ่มขึ้นๆ..เยอะเกินลิมิตจนชีวิตแทบจะหาไม่ (= =) จนไม่ทันได้สังเกตเห็นซานดึลที่นั่งรออยู่ในห้องรับแขกก่อนหน้านั้นแล้ว
“.......” ฮุ้ววววฮูวววว~ -3- คนมันหล่อทำไงได้ สาวๆติดเยอะมันก็เป็นเรื่องธรรมดา ~
“พี่ชินอู~”
“เห้ย!!!” =[]=
“(‘ ‘)” กระพริบตาปริบๆ
“อะไรของนายเนี่ยซานดึล มาตั้งแต่เมื่อไหร่ ไม่ให้สุ้มให้เสียงเลยนะ” ชินอูตบหน้าอกตัวเองเบาๆแล้วถอนหายใจ ซานดึลนั่นเอง...มาเงียบๆแบบนี้ก็นึกว่าเป็นผีสิครับ = =;
“ก็มาตั้งนานแล้วแหละ (. . )โทษทีนะฮะถ้าทำให้ตกใจ” ซานดึลพูดขอโทษชินอูที่ทำให้ตกใจด้วยสีหน้าสำนึกผิด ชินอูเมื่อเห็นหน้าใสๆนั้นหงอยลงก็รีบโบกไม้โบกให้เป็นเชิงตอบว่าไม่ถือโทษโกรธอะไร เฮ้ออออ~ ไม่ชอบเลยจริงๆเวลาเห็นเด็กคนนี้ทำหน้าหงอยเหงาเศร้าซึมเนี่ย
“ไม่เป็นไรหรอกซานดึล ^^ ว่าแต่...มีอะไรรึเปล่าเรา นึกยังไงถึงมาหาพี่ถึงที่บ้านเลย”
“ก็มีนิดหน่อยครับ”
“มีอะไรล่ะ”
“คือ...ผมอยากถามว่า”
“.....”
“ทำไมพี่ชินอูถึงได้มีแฟนอ่ะ”
= =’
“ถามอะไรของนายน่ะดึล มันเป็นเรื่องแปลกรึไงที่พี่จะมีแฟน
“ไม่ใช่นะฮะ ไม่ได้หมายความว่าแบบนั้น คือ...ผมแค่สงสัยน่ะ พี่มีแฟนได้ยังไงหรอ แล้วทำไมถึงมีเยอะจัง แล้วที่มีเยอะเนี่ยพี่ชอบพวกเค้าทุกคนเลยมั้ย แล้วชอบเท่ากันรึเปล่า ชอบมากแค่ไหน แล้วสรุปโดยรวมเลยนะ...เวลาชอบใครสักคนจะมีอาการยังไงหรอครับพี่ชินอู”
เดี๋ยวนะ...ซานดึลแร๊ปใส่ผม?? = =lll
ชินอูเกาหัวด้วยความงุนงงที่จู่ๆซานดึลก็บุกมาหาเค้าถึงบ้าน แล้วก็มาตั้งคำถามอะไรแปลกๆใส่เค้าซะจนเค้าตั้งตัวไม่ทัน
อาจจะสงสัยว่าชินอูเป็นอะไรกับซานดึล ชินอูเป็นเพื่อนบ้านของซานดึล ซึ่งบ้านของชินอูนั้นอยู่ข้างๆกับบ้านจินยอง ทั้ง 4 คน บาโร ซานดึล จินยอง และชินอูเป็นเพื่อนบ้านที่สนิทกันพอสมควร ซานดึลกับบาโรรักชินอูกับจินยองเหมือนว่าเป็นพี่ของตัวเองแท้ๆ และจินยองกับชินอูก็รักซานดึลและบาโรเหมือนเป็นน้องชายแท้ๆเช่นเดียวกัน เมื่อเวลาซานดึลหรือบาโรมีปัญหาอะไรก็จะมาปรึกษาชินอูเป็นประจำ รวมถึงครั้งนี้ก็ด้วย...ซานดึลของเค้ามีปัญหาอะไรกันนะ
“เอาแบบสรุป นายต้องการรู้ว่าเวลาชอบใครสักคนจะมีอาการยังไงใช่มั้ย?”
“อื้อ”
ซานดึลพยักหน้าตอบชินอูด้วยแววตาใสซื่อ
“วิสัชนา...เวลาชอบใครสักคนนะ นายจะไม่กล้ามองหน้าคนๆนั้น ไม่สิ ไม่ใช่ว่าไม่กล้ามองหน้า แต่ว่าพอมองแล้วมันจะใจเต้นแรงขึ้นมาจนนายต้องหลบสายตาเค้าเพราะทนมองหน้าเค้าไม่ไหว เวลาเค้าคุยกับนาย นายก็จะหน้าแดงใจเต้นแรง หัวใจจะสั่นๆหน้าจะร้อนวูบๆ นายจะรู้สึกอยากคุยกับเค้า อยากเห็นหน้าเค้าตลอดเวลา จะเป็นห่วงเค้าเวลาเค้าไม่สบาย จะคอยหึงเค้าเมื่อเวลาเค้าไปใกล้ชิดกับใครคนอื่นที่ไม่ใช่นาย”
“...หึง?”
“ใช่ หึง”
“หึง มันเป็นยังไงหรอพี่ชินอู”
“ก็... นายจะหงุดหงิดแบบไม่มีเหตุผล จะโกรธขึ้นมาซะเฉยๆ เวลาที่เค้าไปใกล้ชิดกับคนอื่น นายจะรู้สึกหวง ไม่อยากให้เค้าเข้าไปใกล้กับคนๆนั้น อยากจะดึงออกมาให้ห่างๆ อยากให้เค้ามองนาย ใกล้ชิดกับนายแค่คนเดียว นั่นแหละคือหึง”
“!!!”
ซานดึลถึงกับชะงักไป อาการที่พี่ชินอูพูดมาทั้งหมดนั่นเค้าเคยเป็นมาก่อน! เป็นเมื่อไม่กี่ชั่วโมงที่ผ่านมานี้เอง มะ..ไม่ใช่หรอก อาจจะไม่ใช่ก็ได้
“ถามไปทำไมกันซานดึล” มองด้วยความสงสัย
“คะ...คือ ผม”
“....”
“ผมว่า...ผมไม่แน่ใจกับตัวเองน่ะฮะพี่ชินอู”
“เล่าให้พี่ฟังได้มั้ย”
ซานดึลพยักหน้าเบาๆแล้วเริ่มเล่าเรื่องทั้งหมดให้ชินอูฟัง ชินอูได้แต่พยักหน้ารับฟังเรื่องราวต่างๆ แล้วสุดท้ายก็อมยิ้มกรุ้มกริ่มขึ้นมา
“อ้อออ...นายก็เลยสงสัยใช่มั้ยว่านายเป็นอะไร ทำไมถึงได้มีอาการแบบนั้นกับบาโร”
“อืมม”
“แล้วนายอยากรู้มั้ยล่ะว่านายเป็นอะไร พี่จะได้บอกให้”
“อื้อ ผมอยากรู้” ซานดึลพยักหน้าเบาๆ
“เอาตรงๆเลยนะ”
“......”
“นายชอบบาโรแล้วล่ะดึล”
“O_O!”
“ ^^”
“มะ...ไม่ใช่หรอก เป็นไปไม่ได้”
ซานดึลอึ้งไปด้วยความไม่เชื่อในสิ่งที่ชินอูพูดมา
“เป็นไปไม่ได้ยังไงล่ะ?”
“ก็บาโรเป็นเพื่อนของผมนะ ผมจะไปคิดแบบนั้นกับบาโรได้ยังไงกัน”
“อ้ออออ แล้วยังไง”
“แล้วก็..ก็ผมเป็นเพื่อนสนิทของบาโรอ่ะ ผมจะชอบบาโรได้ยังไง ” ซานดึลเบะปาก ชินอูที่เห็นท่าทางของซานดึลแบบนั้นแล้วก็อดที่จะอมยิ้มไม่ได้ ใสซื่อจริงๆนะเด็กคนนี้
“มันไม่ใช่เรื่องผิดซะหน่อยนะที่นายจะชอบบาโรน่ะ เรื่องแบบนี้ก็มีถมเถไปไอ้เพื่อนรักเพื่อนรักเนี่ย”
“เพื่อนรักเพื่อนรัก” ซานดึลหันมามองชินอูด้วยไม่เข้าใจในความหมายของคำพูดนั้น
“เพื่อน – รัก – เพื่อนรัก กรณีของนายกับบาโรไง เพื่อนรักที่คบกันมานาน”
“ตะ...แต่ว่า มันจะใช่แบบนั้นจริงๆหรอครับพี่ชินอู มันอาจจะไม่ใช่ก็ได้นะ อาจจะเป็นอาการแค่หวงเพื่อนสนิทเฉยๆก็ได้”
“....”
“ต้องใช่แน่ๆเลย ผมว่าผมแค่หวงบาโรเฉยๆ ก็ผมสนิทกับบาโรมาตั้งนานนี่นา ก็ต้องหวงเพื่อนเป็นธรรมดา ผมไม่ได้ชอบบาโรหรอก ไม่มีทาง!”
ซานดึลพูดอย่างสับสน ชินอูได้แต่มองอยู่เงียบๆ เมื่อเห็นซานดึลไม่ยอมรับความจริงแบบนี้ เค้าก็ต้องหาทางทำให้เด็กใสซื่อคนนี้ยอมรับความจริงและซื่อตรงกับใจตัวเอง
“งั้น..นายก็พิสูจน์ซะสิว่านายไม่ได้ชอบบาโรจริงๆ”
“เอ๋.. พิสูจน์?”
“ใช่ พิสูจน์ซะ ถ้านายไม่ได้ชอบบาโรจริงๆ นายก็ต้องไปหาแฟนมายืนยันความบริสุทธิ์ใจกับฉันให้ได้ ฉันถึงจะยอมเชื่อว่านายไม่ได้ชอบบาโรจริงๆ”
“........”
ซานดึลถึงกับนิ่งไปเมื่อได้ยินแบบนี้
ไม่น่า ไม่ได้ชอบ ยังไงก็ไม่ได้ชอบอ่ะ TT’ บาโรเป็นเพื่อนเรานะ จะชอบได้ยังไงกัน ง่า~ทำไมผมถึงได้สับสนแบบเน้!
“ตกลง งั้นผมจะไปหาแฟนมาเพื่อมายืนยันความบริสุทธิ์ใจของผม ว่าผมไม่ได้คิดอะไรเกินเลยกับบาโรไปมากกว่าเพื่อนสนิท”
พูดจบซานดึลก็ลุกออกไปด้วยท่าทีสับสน ชินอูได้แต่มองตามหลังไปอย่างใช้ความคิด
อืมม..แบบนี้สิเข้าแผน J
บาโรเดินยิ้มอย่างมีความสุขขณะที่กำลังจะเดินเข้าบ้าน หลังจากที่ออกไปทำงานพิเศษข้างนอกมาทั้งวัน วันนี้ทั้งวันคนร่างสูงคนนี้เอาแต่คิดถึงเรื่องเมื่อวาน..เมื่อวานที่คนตัวเล็กหึงเค้า เมื่อวานที่อาการของคนตัวเล็กทำให้ใจเค้าสั่นอย่างช่วยไม่ได้ เหมือนว่าเค้าก็พอจะมีหวังขึ้นมาบ้างแล้วล่ะนะ
แต่ก็ต้องเป็นอันชะงักไป เมื่อเห็นซานดึลกำลังยืนจับมือกับผู้หญิงคนหนึ่งอยู่ที่หน้าบ้าน พลางยิ้มอย่างสดใสให้กับผู้หญิงคนนั้น ผู้หญิงคนนั้นก็เขินซานดึลอย่างเห็นได้ชัด อะไรน่ะ...
“ให้ไปส่งที่บ้านมั้ยครับ”
“มะ...ไม่ต้องดีกว่า พี่ซานดึลเข้าไปพักผ่อนเถอะ วันนี้ท่าทางพี่จะเหนื่อยนะคะ >///<”
“ไม่มากเท่าไหร่หรอก ก็แค่ไปเดทกันไม่กี่ชั่วโมง พี่ไม่เหนื่อยหรอกน่า”
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ พี่เข้าไปพักผ่อนเถอะ”
“เอางั้นหรออ” ซานดึลถามพลางชะโงกใบหน้าใสๆนั้นเข้าใกล้ๆ เพราะเธอพูดเบาซะจนซานดึลแทบไม่ได้ยิน จึงต้องเงี่ยหูเข้าไปฟังใกล้ๆ
“อะ...อื้อออ >////<”
“งั้น ไว้วันหลังเราไปเดทกันอีกนะครับ กลับบ้านดีๆนะ ^^”
“ค่ะ >////<” เมื่อคุยเสร็จแล้วก็ถอยห่างออกมา ผู้หญิงคนนั้นก็พยักหน้าเขินๆแล้วก็ฉวยโอกาสตอนที่ซานดึลไม่ทันตั้งตัวเข้ามาหอมแก้มซานดึลเบาๆ แล้วรีบวิ่งหนีไป
-[]-
ซานดึลหน้าเหวอด้วยความตกใจ
“อะไรของเค้ากันนะ” เกาหัวกำลังจะเปิดประตูเข้าบ้านด้วยความงุนงง แต่ก็ต้องหยุดชะงักเมื่อมีมือมาดึงข้อมือเขาไว้ซะก่อน
“ใครน่ะ”
เป็นบาโรนั่นเองที่มาดึงเขาไว้ ซานดึลถึงกับอึ้งไปนิดหน่อยที่บาโรมายืนอยู่ตรงนี้ งั้นก็แสดงว่าบาโรก็ต้องเห็นเหตุการณ์เมื่อกี้แล้วล่ะสิ O_O
“อะ...เอ่อ คือ”
“ฉันถามว่าใคร!”
ซานดึลสะดุ้งด้วยความตกใจกับเสียงตะคอกของบาโร
“กะ...ก็รุ่นน้องที่โรงเรียน”
“แล้วทำไมถึงต้องจูบกันด้วย ทำไมต้องทำแบบนั้น!!!” บาโรตะคอกใส่ซานดึลด้วยความโมโห
เมื่อกี้นี้ตอนทีซานดึลชะโงกหน้าเข้าไปใกล้ๆเพื่อฟังเสียงของเธอให้ชัดๆ เพราะเธอพูดเสียงเบามากจนแทบไม่ได้ยิน.. จากมุมที่บาโรยืนอยู่นั้น มันเหมือนกับว่าซานดึลยื่นใบหน้าเข้าไปจูบเธอ ทั้งๆที่ความจริงแล้วมันไม่มีอะไรเลยด้วยซ้ำ
“จูบ? ใครจูบกับใคร?”
“อย่ามาเฉไฉ ฉันเห็นหมดแล้วที่นายจูบเธอน่ะ เนี่ยหรอรุ่นน้อง? เป็นรุ่นน้องต้องจูบกันด้วยหรอ?!!”
“นายอย่ามาไร้เหตุผลกับฉันนะบาโร!” ซานดึลก็เริ่มขึ้นเสียงใส่บ้างเมื่ออีกคนไม่มีเหตุผล
“ไร้เหตุผลตรงไหน ใครกันแน่ที่ไร้เหตุผล! จูบกับรุ่นน้อง หึ! ”
“ฉันไม่ได้จูบซะหน่อย นายไปเอาอะไรมาพูด”
“เอาความจริงมาพูดไง โกหกกันเห็นๆ ถ้าจะโกหกกันน่ะขอให้มันเนียนๆกว่านี้ได้มั้ย ไม่สมกับเป็นนายเลยนะ”
ซานดึลถึงกับหมดความอดทนเมื่อบาโรพูดกับเค้าด้วยถอยคำเหล่านี้ แบบนี้มันดูถูกกันชัดๆว่าเค้าเป็นคนขี้โกหก ได้! ในเมื่อเห็นว่าเค้าเป็นคนขี้โกหก เค้าก็จะโกหกให้ดู!!!
“แล้วจะทำไมล่ะ ฉันยอมรับก็ได้ว่านั่นน่ะไม่ใช่รุ่นน้องหรอก”
“.....”
“นั่นน่ะแฟนฉันเอง จะจูบกันก็ไม่ใช่เรื่องแปลกไม่ใช่หรอ”
“….!!!”
ที่จริงแล้วรุ่นน้องคนนั้นแอบชอบซานดึลอยู่ ซึ่งซานดึลก็รู้ และเพราะคำพูดของชินอูเมื่อวานเค้าจึงลองคุยกับรุ่นน้องคนนั้นดู เพื่อหวังจะสานต่อความสัมพันธ์ แต่ยังที่ไม่ทันจะได้สานต่อ ก็มาเกิดเหตุการณ์นี้เข้าซะก่อน
“ทำไมนายทำแบบนี้ซานดึล!!”
“ฉันทำอะไร”
“ก็....”
“......”
“นายมัน...โถ่เว้ย!!!”
บาโรหันไปเตะถังขยะที่อยู่ข้างๆอย่างแรงเพื่อหวังระบายอารมณ์ ซานดึลถึงกับสะดุ้งเฮือกด้วยความตกใจ
“อย่ามาพาลแถวนี้นะบาโร ไม่อายคนอื่นเค้าบ้างรึไง”
“อายทำไม ไม่เห็นจะมีอะไรต้องอาย ทีนายยืนจูบกับคนอื่นนายยังไม่เห็นจะอายเลย!”
“นั่นมันเรื่องของฉัน”
“งั้นนี่มันก็เรื่องของฉันเหมือนกัน!”
“งั้นจะไปไหนก็ไปเลยไป !!”
“ฉันไปแน่ไม่ต้องห่วง ไม่น่าเชื่อนะ..เห็นใสซื่อแบบนี้ก็โกหกเก่งเหมือนกันนี่ ชักสงสัยแล้วว่าที่ผ่านมา ใสซื่อจริงๆ..หรือว่านั่นก็เป็นเรื่องโกหกอีกเหมือนกัน”
“บาโร!!!!!”
“ทำไม? แค่นี้ถึงกับต้องเสียงดังใส่ พูดแทงใจดำล่ะสิ”
“นายไปไกลๆฉันเลยนะ!!!
“บอกแล้วไงว่าไปแน่ๆไม่ต้องไล่ ฉันก็ไม่อยากจะยืนมองหน้านายให้มันนานไปกว่านี้หรอกนะ เหม็นขี้หน้าคนชอบโกหก ปั้นน้ำเป็นตัวเก่งจริงๆ”
“นายไม่ต้องมาว่าฉันหรอก ฉันมันก็ป็นแบบนี้มาตั้งนานแล้ว นายนั่นแหละที่ไม่รู้ธาตุแท้ของฉันเอง เป็นไง?? โดนฉันหลอก สะใจดีมั้ยล่ะ!”
“.....!!!”
“.......”
“หึ! ฉันไม่น่ามองนายผิดไปเลย”
“ฉันก็เหมือนกัน ไม่น่ามองคนผิดเลย”
“งั้นต่อจากนี้ นายช่วยไปไกลๆหน้าฉันได้มั้ย ไม่ต้องมาให้ฉันเห็นหน้าอีกก็ดี!”
“หึ...ฉันทำอยู่แล้ว ไม่ต้องบอก” ซานดึลเหยียดยิ้มให้กับคนตรงหน้าแล้วเดินเข้าบ้านไปโดยไม่เหลียวหลังกลับมามองแม้แต่นิด
บาโรได้แต่ยืนกำหมัดแน่น ทำไมกันนะ...
ทั้งๆที่มันกำลังจะได้สวยแล้วเชียว ทำไมอยู่ดีๆซานดึลถึงได้ทำแบบนี้...
เรื่องทั้งหมดที่ผ่านมา เค้าคงจะคิดไปเองสินะ...ว่าซานดึลก็พอจะมีใจให้กับเค้าบ้าง ทั้งๆที่เรื่องจริงแล้ว ซานดึลไม่ได้คิดอะไรกับเค้าเลยสักนิด...
...ไม่อยากให้เรื่องมันเป็นแบบนี้เลย
♥เม้นนนๆๆ ไม่เม้นหนูจะแต่งให้เมนทั้ง 4 ตายตอนจบ -..- ♥
ความคิดเห็น