คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : พี่หมียุนเป็นอะไรไปอ่ะ!!!
Part 3
หลังจากทานข้าวเสร็จ(เรียกว่ายัดจะดีกว่า) ยุนโฮกับชังมินก็จูงมือกันกลับบ้าน(ทำไมต้องจูงด้วย)
วันนี้ยุนโฮไม่ค่อยพูดมากเหมือนปกติ ทานก็น้อย(แค่ข้าวผัด3จาน **) ชังมินรู้สึกได้ว่ายุนโฮแปลกไป แต่ก็ไม่ได้ถามอะไร
“ชังมินเด๋วพี่ขอนอนหน่อยนะ ถ้าหิวก็เข้ามาปลุกละกัน พี่จะพาไปกิน” ยุนโฮบอกชังมินด้วยสีหน้าเหนื่อยๆ
…….ไม่ว่าอย่างไรยุนโฮก็ยังห่วงว่าน้องเล็กผู้เปรียบเสมือนตู้เย็น60 Qจะกินไม่อิ่มอยู่ดี...............
ยุนโฮ à กลัวมันจะไปแทะประตูห้องอ่ะเด่ะ
“แล้ว...” ไม่ทันที่ชังมินจะถามต่อยุนโฮปิดประตูห้องนอนไปแล้ว
“กินแล้วก็นอนเด๋วก็กลายเป็นหมีควายหรอก” ชังมินบ่นพรึมพรำ พร้อมกับเดินไปที่ห้องทำงาน
“วันนี้เจ้าโลมาไม่อยู่ จะเล่นเกมส์ให้หนำใจเลย” กริ๊ก!! (เสียงเปิดคอม)
หลายชั่วโมงผ่านไป ชังมินละสายตาจาหน้าคอม เค้าเป็นเซียน INTERNET คนนึงเลยทีเดียว
หลังจากที่เล่นเกมส์และดาวน์โหลดวีดีโอ...มาได้หลายเรื่องแล้วนั้น พอรู้สึกตัวอีกทีตะวันก็ตกดินแล้ว
“เล่นคอมทีไรลืมเวลาทุกทีสิเรา...กี่โมงแล้วเนี่ย!! หิวข้าว...” ชังมินเดินออกมาจากห้องทำงานตั้งใจจะไปที่หาอะไรกินจากตู้เย็น
“3 ทุ่ม!! ตายห่ะ ดึกขนาดนี้แล้วเหรอเนี่ย ” ชังมินดูนาฬิการูปดงบังชินกิสุดหล่อ แล้วตกใจ(ไม่ได้ตกใจหน้าตัวเอง แต่ตกใจที่เค้าเล่นคอมจนดึกขนาดนี้แล้ว)
“มอเตอร์ไซค์ฮ่าง มอเตอร์ไซค์ฮ่าง ทางลูกรัง ~ ” เสียงโทรศัพท์ของยุนโฮดังขึ้น (ต๋าย!! ใช้เพลงนี้ฤา)
“เบอร์พี่แจนี่นา....พี่ยุนโฮคร๊าบบ! โทรโข่งครับ” ชังมินเดินไปที่หน้าห้องนอนพร้อมตะโกนเรียก
………….(เงียบ...ไม่มีสัญญาณตอบรับจาเลขหมายที่ท่านเรียก)
“ฝุ่นเกาะเกรอะกรัง จับตัวจนหัวแดง ~” โทรศัพท์ยังคงดังต่อไป
“พี่ยุนโฮ ซงฮเยคโย โทรมาหา” ………………(แน่นอนว่าไม่จริง)
…………...
“ไอ้พี่หมียักษ์ยุน”(เรียกแบบนี้มันต้องได้ผลสิ)แต่
...........(เงียบ)
ชังมินทนไม่ไหว จึงเปิดประตูเข้าไป ผัวะ!!
ภายในห้องมืดสนิทเพราะยุนโฮคงไม่ได้ตื่นขึ้นมาเปิดไฟ ชังมินคลำหาสวิทซ์ไฟ แล้วกดเปิด
“พี่ยุนโฮ!!ๆๆๆ อ๊ะ!!” ชังมินยืนอยู่ปลายเตียงแล้วตะโกนเรียกหัวหน้าชื่อวงของเค้า
ยุนโฮ งัวเงียตื่นขึ้นมาด้วยหน้าแดงก่ำ แล้วพูดออกมาด้วยเสียงแหบแห้ง
“อ้าวชังมินหิวแล้วเหรอ รอพี่ก่อนนะพี่...” ยุนโฮโซซัดโซเซเดินเข้าไปหาชังมิน แล้วล้มคล่อมชังมินจนล้มไปบนเตียงของมิคกี้ที่อยู่อีกด้าน
“พี่ยุนโฮ!!??” ดูเหมือนว่ายุนโฮจะหมดสติไปแล้ว …ชังมินตกใจจนลืมโทรศัพท์ไปเลย
“ตายแล้วตัวร้อนจี๋เลย” ชังมินโอบยุนโฮเอาไว้ก่อนที่จะพลิกให้หงายขึ้น
ชังมินรีบคลานออกมาแล้ววิ่งเข้าหายเข้าไปในครัว ก่อนจะวิ่งออกมาพร้อมกะละมังและผ้าขนหนู
“พี่ยุนโฮครับ กินยานะครับ ” แต่ยุนโฮไม่ตอบสนองอะไรเลย ชังมินลังเลอยู่ครู่หนึ่งก่อนตัดสินใจใส่ยาเข้าไปในปากของยุนโฮ ทั้งอย่างนั้น แล้วนำแก้วน้ำมาจรดปากของตัวเอง ชังมินก้มลงปากประกบปาก ชังมินค่อยๆส่งน้ำเข้าไปในปากของยุนโฮ
ปลายลิ้นกวาดไปเพื่อให้ยาไหลลงไปในคอพร้อมน้ำ ทั้งที่ยังไม่ได้สติแต่ปลายลิ้นของยุนโฮกลับตอบสนองชังมินเป็นอย่างดี
“ฮึ อืออ!!” เสียงของยุนโฮครางออกมาพรอมกับยาที่ไหลลงไปในคอ *0* ชังมินจึงได้ถอนปากออกไป
จากนั้นชังมินถอดเสื้อของยุนโฮออก ถึงแม้จะไม่ได้สัมผัสกับร่างกายของยุนโฮโดยตรงขณะที่เช็ดตัวให้นั้น แต่หน้าอก(ใหญ่)ขาวเนียน กล้ามท้องที่ขยับขึ้นลงตามจังหวะการหอบหายใจ ยามที่เค้าลูบไล้ส่วนต่างๆอย่างแผ่วเบาเพื่อเช็ดตัวนั้น ก็ทำให้คนที่เช็ดตัวให้จิตใจไม่อยู่กับตัวได้เหมือนกัน
เจ้าตัวเองก็ดูเหมือนจะขัดใจอยู่เหมือนกันที่ถูกลูบๆคลำอยู่แบบนี้ จึงส่งเสียงครางพร้อมหายใจแรงๆออกมาเป็นระยะๆ
คืนนั้นชังมินเฝ้าดูแลยุนโฮอยู่ทั้งคืน................จนเช้า(ป้อนยาแบบนั้นทุก4ชั่วโมงด้วย อ๊ากกกก!!)
…………………………..
…………………
ความคิดเห็น