คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ผมรักพี่..แล้วพี่ล่ะ??
Part4
เช้าวันรุ่งขึ้น... ^o^
“ชังมินๆ........” ยุนโฮลืมตาตื่นขึ้นมาเห็นชังมินฟุ๊บหลับอยู่ข้างเตียง
ชังมินรู้สึกตัวตื่นเมื่อได้ยินเสียงเรียกอันแผ่วเบาใกล้ๆ
“พี่ยุนโฮ เป็นยังไงบ้างครับ” ชังมินถามยุนโฮอย่างเป็นห่วงพร้อมยิ้มให้อย่างอ่อนโยน
“อืม ดีขึ้นมากแล้ว ต้องขอบใจชังมินนะ ^__^” ยุนโฮตอบพร้อมเอื้อมมือไปขยี้หัวน้องเล็กอย่างเอ็นดู
“ปั่ก!! โอ๊ยย!!” ชังมินตั้งใจจะตีมือของยุนโฮที่ขยี้หัวตัวเองอยู่ แต่ยุนโฮรู้ทันชักมืออกไปเสียก่อน
ผลก็คือชังมินตีหัวตัวเอง -_- +
“พี่ยุนโฮแกล้งผมอีกแล้วนะ ไม่เอาละผมไปทำอะไรให้พี่ทานดีกว่า พี่จะได้กินยาด้วย” ว่าแล้วชังมินก็ลุกเดินออกไป มือก็ยังลูบหัวตัวเองอยู่
ยุนโฮ à “ทำอะไรให้กินเหรอ!!? O[]O!! ” ว่าแล้วยุนโฮจึงขยับตัวลุกขึ้นแล้วเดินออกจากห้องไปที่ตู้เก็บยา .......................
...............
…...
“อ๊า! นี่ไง..เจอแล้ว ยาแก้ท้องเสีย” ยุนโฮรีบกินยา แล้วรีบเดินเข้าไปในห้องก่อนที่ชังมินจะออกมาเห็น
10นาทีผ่านไป ชังมินเข้ามาในห้องพร้อมชามใบโตส่งกลิ่นหอมที่คุ้นเคยและส่งให้ยุนโฮ
ยุนโฮรับชามใบใหญ่มาไว้ในมือ แล้วก้มลงมอง (-_-)(_ _)(*o*)
“มะ มาม่า นี่นายต้มมาม่าให้คนป่วยทานเหรอเนี่ยนะ ”
…………..
…….
“กะ ก็ ผมทำอย่างอื่นไม่เป็นนี่ ” ชังมินตอบอย่างเขินอายพร้อมเอานิ้วชี้จิ้มกัน
“ทำเป็นอย่างเดียวแต่อร่อยน่า กินๆเข้าไปเถอะ Believe Me!!”
“กินก็ได้ นี่เห็นว่าเป็นชังมินนะนี่ ^__^” (สบายใจได้กินยากันไว้แล้ว)
...........หลังจากินมาม่าที่ชังมินทำให้และยา ไม่นานยุนโฮก็หลับไปอีก.............
………………………………
…………………
………….
“แจ.. แจ...จุง แจจุง อย่า ไป..เลยนะ”
ชังมินเงยหน้าขึ้นจากหนังสือ เมื่อได้ยินเสียงของคนที่นอนอยู่บนเตียง
“พี่ยุนโฮ ..รักพี่แจมากสินะครับ ไม่ว่าพี่จะหลับหรือตื่น พี่ก็ยังคงรักพี่แจ” ชังมินพูดพร้อมกับมองยุนโฮที่ยังคงหลับสนิท แววตาเริ่มสั่นระริก น้ำตากำลังจะไหล.............
“แจจุง..มา...ที ” ยุนโฮยังคงละมอต่อไป
ก่อนที่น้ำตาจะไหลออกมา ชังมินรีบเดินออกมาจากห้องนอน ห้องที่ยุนโฮยังคงละเมอเรียกชื่อแจจุง
ชังมินเดินไปเปิดเครื่องเล่นเพลง แล้วเปิดเสียงให้ดัง
“~เก็บไว้มานาน เก็บไว้ข้างเดียว และก็รู้ว่ามันไม่ควรถ้าพูดไป ก็รู้ตัวดี เป็นได้แค่นี้ก็ดีตั้งเท่าไร อย่าคิดอะไรไปเกินกว่านี้เลย~ ” (น่าน!! แมกซ์ดงบังชินกิฟังลิเดีย)
เพียงแค่ประโยคแรกของเพลง ชังมินก็ทรุดตัวลงกับพื้น ทนไม่ไว้แล้ว ชังมินร้องไห้โฮ ออกมาอย่างน่าสงสาร
“ผมรักพี่ ผมอยู่ข้างๆพี่ตลอดทำไมพี่ไม่มองเห็นผมบ้าง ฮือๆๆๆๆ”
“~ไม่รู้ใจเธอ จะคิดยังไง รู้แค่ใจมันมีแต่คำว่ารักเธอ ไม่ขออะไร แค่ขอให้รู้ว่าคนใกล้ๆเธอ แอบรักเธอจนหมดหัวใจ~”
“ผมรักพี่ พี่ยุนโฮ ได้ยินผมไม๊ ” ชังมินสะอื้นจะตัวโยน
ตึง!!
ชังมินชะงัก เมื่อได้ยินเสียงดังจากในห้องนอน “พี่ยุนโฮ!!”
เมื่อชังมินเปิดประตูเข้าไปก็พบยุนโฮนอนอยู่กับพื้น o[]o
“พี่ยุนโฮ!! เป็นอะไร ทำใจดีๆนะครับ” ชังมินพยายามจะประคองยุนโฮให้ลุกขึ้น
“หมับ!!” “โอ๊ะ!!” ชังมินรู้สึกถึงอ้อมแขนที่โอบเข้ามาอย่างกะทันหัน กลับกลายเป็นว่าคนพยายามช่วยประคองเข้าไปอยู่อ้อมแขนของคนถูกประคองเสียเอง
“พี่ยุนโฮ !! อะไรครับเนี่ย” เมื่อชังมินมองไปกลับเห็นแค่แววตาเจ้าเล่ห์ของหมี ยุนโฮ
“ร้องไห้ทำไม??” ยุนโฮถามและกอดชังมินแน่นขึ้น
“ผม..ผม...” ชังมินไม่สามารถตอบยุนโฮได้...ยุนโฮใช้ปลายนิ้วเช็ดน้ำตาที่ไหลอาบแก้มของชังมินอย่างอ่อนโยน
“ชังมินรักพี่เหรอ??..” ยุนโฮพูดออกมา ชังมินอ้าปากค้าง โอ๊ว!! โนว!!
“รู้สึกอย่างไรกับพี่ ก็บอกพี่สิ ไปตะโกนใส่วิทยุอย่างนั้นมันจะได้อะไร หือ..” ยุนโฮพูดยื่นหน้าเข้ามาใกล้ชังมิน
“ผมรู้ว่าพี่รักพี่แจ พี่มองผมเป็นแค่น้อง” น้ำตาเริ่มเรื้อขึ้นมาใน 2 ตาโตอีกครั้ง....
“คิดเอาเองล่ะสิ พี่กะไอ้แจเนี่ยนะ” ยุนโฮสวนคำขึ้นมาทันที -_-+
“พี่ไม่ต้องมาหลอกผม ก็พี่ละเมอถึงแต่พี่แจจุง” ชังมินเริ่มโวยวายขึ้นอีก -_-+++
..............ชังมินเริ่มฉุน เค้าไม่ชอบให้ใครมาเล่นกับความรู้สึกของเค้าอย่างนี้.......................
“ละเมอถึงไอ้แจ!!.....อ๊ะ นึกออกแล้ว” *0* หมีพูดพลางทุบอกเหมือนดีใจที่ได้รังผึ้ง
“นั่นไง...พี่ก็รู้ว่าผมคิดยังไงกับพี่ พี่ยังมาล้อผมเล่นแบบนี้ ผมไม่สนุกด้วยหรอกนะ”
“ฟังก่อนสิ ชังมิน”
ชังมิน à( -_-) เมิน...
“พี่จำได้ว่าฝันเห็นเจ้าแจมันแย่งชุดนอนแฮมทาโร่กับชังมินอยู่อ่ะ” ยุนโฮเริ่มเล่า
ชังมิน *0*??
“แล้วทีนี่พี่เลยเข้าไปห้าม แจจุง อย่า แกล้ง ชังมินสิ”
“แต่แจจุงกลับแย่งชุดนอนชังมินแล้ววิ่งหนีไป พี่เลยตะโกนด่ามันว่า เออ ไปไกลๆตีนเลยนะ”
ชังมิน à (0[]0)!! (เข้าใจผิดอย่างแรง)
“แล้วที่พี่เรียกหาพี่แจจุงมาทีล่ะครับ!!?” ชังมินยังไม่หายข้องใจ
“อ๋อ..พี่บอกว่า แจจุง มาให้กรูถีบทีดิน่ะ”
ชังมิน à (*[]*)’’’’(นี่หรือความฝันของยุโฮ....)
ชังมินนั่งเอียงคอคิดในอ้อมแขนของยุนโฮ .... ‘จะเชื่อดีไม๊นะ’
จุ๊บ!! ยุนโฮใช้จังหวะที่ชังมินกำลังเผลอขโมยจูบชังมิน
“พี่ยุนโฮ!! -*- ”
---------------------------------------
ตอนหน้าจะมีการผสมข้ามสายพันธุ์นะคะ หมีอ้วนกะเป็ดยักษ์ หึหึหึ
ชอบแบบไหนก็เมนต์กันมานะคะ เดี๋ยวจะแต่งมาให้ ^_^
ความคิดเห็น