คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ความสัมพันธ์ของเรา
1 ชั่วโมงผ่านไป
ชังมินค่อยๆลืมตาขึ้นมา ....นี่เค้าหลับไปตั้งแต่เมื่อไรเนี่ย แต่มันยังไม่น่าตกใจเท่าที่เค้านอนกอดแขนล่ำของยุนโฮอยู่ ในขณะที่ยุนโฮเองก็ฟุบหลับอยู่ข้างโซฟา....ใบหน้าของยุนโฮอยู่ห่างจากเค้าแค่คืบ
ชังมินรู้สึกถึงความแดงซ่านฉีดพ่นขึ้นมาตั้งแต่ปลายเท้าจนถึงหัว ก่อนจะสะดุ้งลุกขึ้นมานั่ง
“พี่ยุนโฮ!!ๆ เกิดอะไรขึ้นเนี่ย แล้วพี่เป็นอะไร” ชังมินเริ่มโวยวายอีก
ยุนโฮตื่นขึ้นมาอย่างงัวเงีย “เป็นบ้าอะไรอีกชังมิน” -.-++
“ก็ผมตื่นมาเห็นพี่...เอ่ออ..แล้วแขน...ผม..” ชังมินตะกุกตะกักหน้าแดง
“นายนอนละเมอน่ะ กอดแขนพี่ไว้แน่นเลย พี่กลัวนายจะตื่นก็เลย..”
“พะ..พอแล้วพี่ผมเข้าใจแล้ว....ผม..ขอโทษครับ” ชังมินหน้าแดงแล้วรีบวิ่งจู๊ดดเข้าห้องนอนไป ปล่อยให้ยุนโฮยืนงงเป็นหมีหลงทางอยู่ตรงนั้น หมียักษ์เกาหัว2แกรก
“วันนี้ปวดหัวจริงโว๊ย” หมียักษ์บ่นพรึมพรำก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไป
กว่าชังมินจะทำใจออกมาจากห้องก็บ่ายกว่าแล้ว เค้าเห็น ยุนโฮในชุดเสื้อสีดำตัวโปรด เตรียมตัวจะไปข้างนอก นั่งอยู่ที่โซฟาที่เกิดเหตุตัวเดิม....(จินเอาว่านั่งในท่าที่หล่อมากๆ)
.....พระเจ้าพี่เรานี่หล่อจริงๆเลย เราเป็นผู้ชายยังหวั่นไหวขนาดนี้ ไม่สงสัยเลยว่าทำไมผู้หญิงถึงหลงรักพี่ยุนโฮมากขนาดนี้........
พอรู้สึกตัวอีกทียุนโฮก็ลุกจากโซฟามายืนอยู่ตรงหน้าชังมินแล้ว... ชังมินถึงกับตกตะลึง
“พะ พี่ยุนโฮ จะไปแล้วเหรอครับ” ชังมินรีบเอ่ยปากถามแก้เขิน
“อือ..ก็รอนายอยู่เนี่ย ไปกันเถอะ” ยุนโฮไม่พูดเปล่า เค้าเอื้อมมือมาจับมือชังมินแล้วจูงไปด้วยกัน(เรียกว่าลากจะดีกว่า)
“พี่ยุนโฮจะไปไหน..พี่จะไปไหนครับ ” ถึงจะงงแต่ชังมินน้อยก็เดินตามยุนโฮต้อยๆ เพราะขัดขืนไปก็ไม่มีปะโยชน์ ถึงเค้าจะสูงกว่าแต่ก็ไม่มีแรงเยอะเหมือนยุนโฮหรอก
.......ว่าแต่ทำไมมือพี่ยุนโฮร้อนจัง....
“ไปกินข้าวไง นี่บ่ายแล้วนะ ไม่หิวเหรอ ^__^”
(…)(…)(…)
“ไหนบอกจะกลับบ้านตอนบ่ายไงครับ”
“อืม.. แม่พี่โทรมาบอกว่าจะไปบ้านลุงที่นัมชุน ไม่มีใครอยู่บ้านไม่ต้องกลับไป” ตอนนี้ยุนโฮไม่ได้จูงมือชังมินแล้ว แต่เปลี่ยนเดินกอดคอแทน (สงสารน้องมินคงหนักแย่ ก็แขนหมีนี่นา -_- )
ยุนโฮพาชังมินเข้ามาในร้านอาหารแห่งนึง “Violet’s World” พวกเค้าสั่งอาหารไปแล้ว ระหว่างที่รอ
เสียงสนทนาของโต๊ะข้าง
“พี่จินยองฮะทานสิฮะ เด๋วผมป้อน อ๊ามมม น่ารักจริงๆพี่จินยองของผม” เด็กหนุ่มขยั้นขยอคนที่นั่งอยู่ข้างๆ
(^_^)(^o^)(^O^)
“ง่ำๆ จีฮุนเองก็ทานเยอะๆสิ ป้อนแต่พี่ มามะ นี่ไงผัดไทของโปรดของจีฮุนไง”
ชายเตี้ยล่ำเริ่มป้อนอาหารเด็กหนุ่มบ้าง
“อ้ามมมมมม ของที่พี่จินยองป้อนเนี่ยอร่อยทุกอย่างเลย อย่างนี้พี่จินยองของมาป้อนผมทุกวันน๊า”
เด็กหนุ่มร่างใหญ่เริ่มอ้อน...
“จีฮุนบ้า!!..ทานเยอะๆนะคืนนี้ต้องซ้อมเต้นกับพี่จนตี2เลยนะ” ^3^
อีกฝ่ายแสร้งทำหน้าหักดุใส่เด็กหนุ่มร่างใหญ่
“ได้เลยพี่ โดยเฉพาะท่าฝนตก กระดกบั้น ผมจะเต้นให้พี่ดูทั้งชีวิตเลย” ^0^
“จีฮุนก็ บ้า!ๆๆๆๆ ปึ๊ก!!ๆๆๆ อายคนเค้าบ้าสิ”(น่าจะอายตั้งนานแล้วนะ -_-!!)
คนร่างเตี้ยทุบแขนอีกฝ่ายอย่างบ้าคลั่งแก้เขิน ...
................
ชังมินนั่งมองโต๊ะข้างๆป้อนอาหารให้กันอย่างน่ารักน่าถีบ ตาไม่กระพริบ
“ชังมินๆ ไปมองเค้ามากเด๋วเค้าก็ตื้บเอาหรอก คนที่ชื่อจีฮุนนั่นกล้ามใหญ่ไม่ใช่เล่นนะ (ตอนเฮียแกแดนซ์บนเวที...สุดยอด!!!)” ยุนโฮเตือนชังมินด้วยความเป็นห่วง(หรือกลัวตัวเองจะโดนตื้บไปด้วยก็ไม่รู้)
“ผมกำลังคิดถึงความสัมพันธ์แปลกๆบนโลกนี้น่ะครับ” ชังมินตอบมาโดยที่ตายังมองที่คู่รักโต๊ะข้างๆ
“ความสัมพันธ์แบบไหน ชายกับชายเหรอที่ว่าแปลก” ยุนโฮถามออกไป แว่บนึงที่แววตาของเค้าสั่นไหว
“ไม่หรอกครับ ความรักไม่จำกัดเพศหรอก ไม่ว่าจะเป็นชายกับชาย หญิงกับหญิง หญิงกับชาย ผมก็เห็นว่ามันเป็นเรื่องธรรมดา ถ้าคนเราจะรักกัน มันเป็นสิ่งที่สวยงามครับ”
ชังมินตอบยุนโฮและส่งสายตายิ้มละไม ^__^
ยุนโฮเริ่มใจชื้น แต่ก็ยังอดสงสัยไม่ได้
“แล้วความสัมพันธ์แบบไหนล่ะที่ว่าแปลก??”
“ก็ความสัมพันธ์ระหว่างข้าวต้มมัดกับมันเทศไงครับ ” ชังมินตอบพร้อมกับเหลือบไปมองที่คู่รักโต๊ะข้างๆ
(-- ) ....(-_-)a ??
ยุนโฮ à (-[]-)!!
.................................
แนะนำแขกรับเชิญค่า..... ^_^
มีรูปมาให้ดู บางคนสงสัยว่า พี่จินยองคือใคร???
คนซ้ายสุดปาร์คจินยองเป็น เจ้าของค่าย JYPE
แล้วก็เป็นโปรดิวซ์เซอร์ให้พีจังด้วยค่า คนขวาคงไม่ต้องบอก
ชองจีฮุน หรือ พีจัง หรือเรน นั่นเอง (หลายชื่อจริงวุ๊ย!!~)
มันเทศ...................................................................ข้าวต้มมัด
ความคิดเห็น