อัจฉริยะน้อยตระกูลจ้าว

ตอนที่ 9 : อดีตที่เเสนเจ็บปวดของคนทั้งสาม

เมื่อทั้งสามร่างร่อนลงยังพื้น หวังอี้ฟาน พลันหันหลังเงยหน้ามองท้องฟ้า ในเเววตาเต็มไปด้วยความเศร้าโศกเมื่อตนย้อนนึกถึงความหลังขณะจ้าวลู่เเละหลานฉีเอ๋อร์มองดูเเผ่นหลังอันว่างเปล่าของนักพรตเฒ่าที่กำลังห่อเหี่ยว

ภายในส่วนลึกอารมณ์อันยากจะบอกกล่าวก็ปรากฏขึ้นมาอีกครั้ง ผ่านเเผ่นหลังนั้นชั่งเเลดูโดดเดี่ยวยากเกินทำความเข้าใจ หวังอี้ฟานสูดลมหายใจลึกก่อนจะค่อยๆหันกลับมาถามไถ่กับจ้าวลู่ด้วยสีหน้าจริงจังพลางเหลือบมองยังหลานฉีเอ๋อร์ 

" ลู่เอ๋อร์ยัยเฒ่าหมิ่นเอ๋อร์ได้บอกเจ้าหรือไม่ว่าสิ่งที่นางทำลงไปคือการดับวิญญาณของตัวนางลง "

จ้าวลู่ส่ายหน้าเป็นคำตอบเเต่ภายในใจใคร่อยากจะถามพยัคฆ์เหมันต์เช่นกันว่าท่านน้าหญิงทำเรื่องทั้งหมดนี้เพื่อสิ่งใด..เเล้วเหตุผลกลใดกัน...ที่ทำให้นางเลือกที่จะตายเเทนที่จะรักษาชีวิต เมื่อหวังอี้ฟานเห็นจ้าวลู่สะบัดหน้าเป็นคำตอบ นักพรตเฒ่าคล้ายจะรู้ในสิ่งที่เด็กน้อยวัยเลือดร้อนคิดอยู่ภายในเเต่ไม่มีความกล้ากล่าวถามออกมาเพราะเกรงว่าจะทำให้ตนรู้สึกไม่สบายใจกับคำถามนั้น

เเต่ทว่าหวังอี้ฟานกลับเอ่ยปากกล่าวคำเพื่อไขข้อข้องใจในจุดนั้นให้จ้าวลู่ในเวลาต่อมา

"มีสามสิ่งบนโลกที่เจ้าไม่สามารถทำความเข้าใจได้เกี่ยวกับสัตว์อสูรเผ่าพันธุ์อันเเสนดื้อรั้นและดุร้าย หนึ่งคือความภาคภูมิในสายเลือดเเก่นโลหิต ประการที่สองคือหัวใจที่เด็ดเดี่ยว ข้อที่สามคือความทะนงตนของเผ่าพันธุ์อสูรเทพ ทั้ง 5 " 

หวังอี้ฟานมองดูใบหน้าของจ้าวลู่ที่กำลังครุ่นคิดเพราะไม่เคยได้ยินเรื่องเหล่านี้มาก่อน

ครั้งต่อมาก็เอ่ยปากเล่าความถึงเรื่องราวของเผ่าพันธุ์อสูรเทพพยัคฆ์สวรรค์อันเป็นต้นกำเนิดของนาง

"หลานหลีหมิ่นนางคือหนึ่งในสมาชิกเผ่าพันธุ์อสูรเทพพยัคฆ์สวรรค์ที่ถูกขับไล่ออกมา..ไอ้ครั้งจะบอกว่านางไม่ได้เป็นสมาชิกของเผ่าอสูรเทพอีกเเล้วก็ว่าได้เเต่ด้วยความดื้นรั้นของนางที่ฝังลึกยันเเกนโลหิต จึงได้ลงเอยเช่นนี้เเละสาเหตุหลักก็เพราะตาเฒ่าเช่นข้า ในเส้นทางเเห่งชีวิตของคนเช่นข้านั้นได้ทำสิ่งผิดพลาดลงไปจนยากจะอภัยข้าเลือกจะละทิ้งนางเพื่อตำหนักสุดนภาหรืออีกในคือข้าเลือกท่านผู้นั้น มารดาของเจ้า "

จ้าวลู่รู้สึกตะหงิดตะหงิดเมื่อได้ยินคำว่าตำหนักสุดนภาขณะบ่นพึมพำออกมาอย่างไม่ได้ตั้งใจ

ตำหนักนภา เพลงกระบี่นภา 

หวังอี้ฟานพยักหน้ายิ้มรับก่อนจะเอ่ยปากเท้าความหลัง

"ในพิภพสวรรค์ลู่เอ๋อร์เจ้ารู้หรือไม่ว่าตระกูลใดเป็นจ้าวปกครองตำหนักสุดนภา สำหรับตำหนักสุดนภานั้นคือ 1 ใน 4 กลุ่มอิทธิพลสูงสุด ของโลกเบื้องบน..หากไม่หมู่ตึกเเละวังทั้งหลาย ? "

คำถามของหวังอี้ฟานคล้ายดั่งเเสงไฟท่ามกลางสายฝนเด็กหนุ่มนัยตาทอประกายเเรงกล้าขณะหลานฉีเอ๋อร์ หมอบลงนอนฟังด้วยความสนใจใบหูน้อยๆรูปสามเหลี่ยมตั้งชูชันกระดิกเล็กน้อยจนยากจะสังเกตุเห็น เเม้นนางจะพึงเเรกเกิดเเต่ด้วยสองสายเลือดอสูรเทพที่ไหลเวียนอยู่ภายในร่างนางก็ทำให้นางมีสติปัญญาสูงส่งเเม้จะไม่เข้าใจคำพูดทั้งหมดเเต่ก็จดจำได้ทั้งหมดทุกถ้อยคำพูด

"ท่านปู่หมายถึง..." 

จ้าวลู่อยากจะพูดคำนั้นออกมาเเต่ก็ต้องหยุดปากกลืนลงคอเพราะตนใช้แซ่จ้าวเเต่ก็ไม่รู้ด้วยเหตุใดความรู้สึกที่มีต่อชื่อนี้กลับเต็มไปด้วยความเคียดแค้นฝังรากลึกเกินกว่าจะเอ่ยถึง หวังอี้ฟานอมยิ้มพยักหน้าก่อนชี้นิ้วไปยังบนท้องฟ้า

"ใช่เเล้วเจ้าคิดถูกลู่เอ๋อร์เเซ่จ้าวคือตระกูลของมารดาเจ้าส่วนคำว่าลู่คือตระกูลบิดาเจ้า ตระกูลจ้าวเเละลู่คือศัตรูที่ไม่อาจอยู่ร่วมโลกกันได้เเต่เมื่อ 15 ปีก่อน

ทั้งตระกูลจ้าวเเละลู่นั้นได้หันปลายคมดาบเข้าหากัน ภายในสงครามโลหิตล้างตระกูลอัจฉริยะชนมากมายจากทั้งสองฝ่ายต่างตกตายเป็นว่าเล่นราวดั่งใบไม้ร่วง เเต่สิ่งที่น่าอัศจรรย์ก็บังเกิดขึ้นท่ามกลางสนามรบ บุตรีผู้นำตระกูลจ้าวกับบุตรชายผู้นำตระกูลลู่กลับตกหลุมรักกัน เเละเเอบนัดพบกันทุกค่ำคืนในยามราตรีราวกับสนามรบนองโลหิตนั้นไร้ความหมายเมื่อความรักเบ่งบาน จนกระทั่ง "

จ้าวลู่เมื่อได้ฟังมาถึงจุดนี้ก็เริ่มจะเข้าใจอะไรมากขึ้นเเต่ก็ต้องสะดุ้งเฮือกเมื่อหวังอี้ฟาน พลันมีใบหน้าบิดเบี้ยวขึ้นมาเเถมนัยตายังเต็มไปด้วยความโกรธเเค้นชิงชังจนเห็นเส้นเลือดฝอยแข็งกระด้างราวกับอยากจะฉีกเลือดฉีกเนื้อคนในชื่อนั้น

"ไอ้นรกจ้าวซือถู มาพบเจอเรื่องนี้เข้าโดยบังเอิญคุณหนูใหญ่หรือประมุขน้อยในตอนนั้นจึงกลายเป็นเครื่องมือของตระกูลจ้าวใช้แผนการนารีพิฆาต ในวันนั้นข้าจำได้ดี ผืนป่านองโลหิตคล้ายดั่งหยาดน้ำฝน บิดาเจ้าลู่ไห่กวน ได้ต่อสู้กับอัจฉริยะชนนับร้อยจากตระกูลจ้าวเพียงลำพังจนสิ้นชีพต่อหน้าต่อตาข้าเเละมารดาเจ้า บิดาเจ้าท่านผู้นั้นต่อสู้อย่างสุดชีวิตเเต่ก็ดับสูญไปไม่หลงเหลืองเเม้เเต่เศษเสี้ยววิญญาณอมตะ อัจฉริยะชนตระกูลจ้าวกว่า สองในสามต่างตกตายจากฝ่ามือของบิดาเจ้า หลังจากนั้นคุณหนูใหญ่ก็ตั้งครรภ์ เมื่อเรื่องนี้เข้าถึงหูของผู้นำตระกูลลู่ สงครามก็ทวีความรุนแรงจนยากจะหยุดหยั้งตราบกระทั่ง ตระกูลหม่าเข้ามาแทรกแซง สงครามจึงยุติลงหลังจากนั้นข้าเเละคุณใหญ่หรือมารดาของเจ้าก็หลบหนีออกมาจากตำหนักสุดนภาขณะนางตั้งครรภ์เจ้าได้อ่อนๆ พวกเราร่อนเร่พเนจรจนกระทั้งมาถึงเผ่าอสูรเทพพยัคฆ์สวรรค์" 

เมื่อหวังอี้ฟานเล่าเรื่องมาถึงตอนนี้ใบหน้าก็อ่อนโยนลงหลายส่วน

"จะสวรรค์หรือนรกไม่เเน่ชัดข้าเเละคุณหนูใหญ่ก็ได้รับความช่วยเหลือจากยัยเฒ่าหลานหลีหมิ่นยัยน่าโง่นั่นนำภัยมาสู่ตนโดยเเท้เเม้นจะรู้เช่นนั้นจากการกระทำของตนกระนั่นนาง...นาง..."

เมื่อจ้าวลู่เห็นหวังอี้ฟานขบเขี้ยวเคี้ยวฟันหลานฉีเอ๋อร์ก็คำรามเสียงต่ำขณะจ้าวลู่เองก็เอ่ยปากเร่งเร้า

กรร....

"เช่นไรต่อท่านปู่..."

หวังอีฟานหันไปมองยังหลานฉีเอ๋อร์ด้วยสีหน้าจนใจก่อนจะเอ่ยปาก

"นางให้ที่หลบซ่อนกับพวกเราจนถึงท้ายที่สุดกระทั่งเจ้าเกิดมาได้ไม่กี่วัน จ้าวซือถูก็นำพรรคพวกมาพบเจอจนได้อนิจจายัยเฒ่าหลานหลีหมิ่นใช้ฐานะประมุขน้อยของนางในเผ่าอสูรเทพพยัคฆ์สวรรค์เพื่อปกป้องพวกเราเอาไว้จนเป็นที่มาของโศกนาฏกรรมครั้งใหญ่สงครามระหว่างตระกูลจ้าวกับเผ่าอสูรเทพพยัคฆ์สวรรค์เกิดขึ้น เเละมีสัตว์อสูรมากมายที่ต้องตกตายเป็นเครื่องสังเวยเพียงเพราะตัวข้าเป็นต้นเหตุ " 

โฮก...

หลานฉีเอ๋อร์คำรามเสียงดังเมื่อฟังมาถึงตอนนี้หวังอี้ฟานอมยิ้มพลางทอดถอนหายใจก่อนจะเอ่ยปากอีกครั้งด้วยใบหน้าอ่อนโยนเปื้อนรอยยิ้ม

"เพราะนางหลงรักข้า สุดท้ายเผ่ามังกรก็เข้ามาช่วยเหลือเเลกกับเงื่อนไขอันน่ารังเกียจคือหลานหลีหมิ่นนางต้องเเต่งงานกับประมุขน้อยเผ่ามังกร เเม้นเรื่องจะมาถึงขนาดนี้เเล้วสุดท้ายนางก็กัดฟันยอมตกลงเพื่อความปลอดภัยของตัวข้าเเลกกับการเเต่งงานที่ปราศจากความรักจึงบังเกิดขึ้น เมื่อตระกูลจ้าวรู้ถึงเรื่องนี้ก็เลยยอมถอยหลังให้หนึ่งก้าวพร้อมยื่นคำขาดว่า ต้องส่งตัวคุณหนูใหญ่กลับคืนตระกูลจ้าวภายในสองเดือนไม่เช่นนั้นก็จะมีสงครามล้างผลาญเช่นเดิม สุดท้ายคุณหนูใหญ่ก็ยอมตกลงเเละทิ้งเจ้าไว้กับข้าที่เผ่าอสูรเทพพยัคฆ์สวรรค์ การเเต่งงานระหว่างสองเผ่าพันธุ์อสูรเทพเกิดในอีกสามเดือนต่อมา ข้าจำได้ดีหลานหลีหมิ่นในวันนั้นนางมองข้าด้วยสายตาตำหนิ เพราะนางยอมทำทุกอย่างเพื่อข้าเพื่อคนที่นางรักเเต่ข้ากลับ.."

หวังอี้ฟานกล่าวด้วยความรู้สึกผิดต่อนาง

"ข้ากลับไม่มีความกล้ามากพอที่จะหยุดคุณหนูใหญ่เอาไว้เฉกเช่นเดียวกับนาง หลังจากนั้นไม่นานประมาณสองเดือน ทั่วพิภพสวรรค์ก็ได้ทราบข่าวงานเเต่งภายในตระกูลจ้าว ระหว่างคุณหนูใหญ่เเละจ้าวซือถู จนข้าอดรนทนไม่ได้เลยขาดสติตะบึงตะบันโดยไม่รักชีวิตบุกเดียวเข้าไปขัดขวางงานเเต่งจนมีสภาพเฉกเช่นในปัจจุบันเพราะน้ำมือของจ้าวซือถู ทักษะเพลิงทมิฬชั่งร้ายกาจยิ่งนักจนถึงตอนนี้ก็จนปัญญาจะเเก้ไขทำได้เพียงสะกดมันเอาไว้ไม่ให้กัดกร่อนจิตวิญญาณเพิ่มเติม ขณะข้าหนีตายสุดชีวิตเเละมีจ้าวซือถูติดตามไล่หลังมา หลานหลีหมิ่นที่กำลังตั้งครรภ์อ่อนๆอยู่ก็ปรากฏตัวช่วยข้าไว้นางใช้ร่างกายรับทักษะเพลิงทมิฬของจ้าวซือถูเเทนข้า เเต่เหตุการณ์นี้ก็ไม่ได้เป็นเช่นนั้นนานนักสมาชิกเผ่ามังกรก็ปรากฏตัวออกมาช่วยเหลือข้าเเละหลานหลีหมิ่นเอาไว้ หลังจากนั้น ข้าก็พาเจ้ามายังพิภพกึ่งกลาง ส่วนหลานหลีหมิ่นก็ถูกเนรเทศเเละไม่รู้ด้วยเหตุผลกลใดนางจึงไม่บอกกับผู้ใดว่ากำลังตั้งครรภ์บุตรของประมุขน้อยเผ่ามังกร หากข้าเดาไม่ผิดที่หลานฉีเอ๋อร์ยังรอดมาได้จนถึงทุกวันนี้คงเป็นเพราะนางใช้พลังชีวิตของตัวเองประคองครรภ์เอาไว้ สวรรค์ชั่งโหดร้ายยิ่งนักคนชั่วช้ากลับได้ดีคนดีกลับตกอับ ลิขิตฟ้านั้นยากฝืน" 

หวังอี้ฟานเมื่อปลดปล่อยความในใจออกไปทั้งหมดก็ราวกับยกภูเขาออกจากอก ทั้งจ้าวลู่เเละหลานฉีเอ๋อร์ต่างมีดวงตาเเดงกล่ำก่อนจะหลั่งน้ำตาออกมา เเต่ทว่าเเม้จะร่ำไห้เเต่ภายในกลับโหมกระพือด้วยไฟโทษะ 

"ท่านปู่มารดาข้ามีชื่อว่าอันใดรึ "

หวังอี้ฟานเงยหน้ามองท้องฟ้าก่อนจะตะโกนชื่อนั้นที่เก็บซ่อนไว้ในส่วนลึกของจิตใจมานานเเสนนานตลอด13 ปี จนดังลั่นพสุธาสนั่นนภากาดเเผ่กลิ่นอายคุกคามขอบเขตศักดิ์สิทธิ์ขั้นปลายสุด 

"นางชื่อ จ้าวหยิงหยิง...!" 

ข้อมูลเสริมที่ใช้ในเรื่อง 

ระดับการบ่มเพาะ จะเเบ่งเป็น ต้น กลาง ปลาย เเละปลายสุด

ระดับขอบเขตพลังฟ้าดิน 

1 ก่อเกิด

2 สร้างกายาหรือกายา

3 ก่อวิญญาณหรือวิญญาณ

4 ศักดิ์สิทธิ์ (เลือดเนื้อเริ่มหลอมรวมกับฟ้าดิน)

5 นิพพาน (หลุดพ้นจากกายมนุษย์สมบูรณ์ เเละเปิดประตูสู่การเป็นเซียน)

6 ครึ่งเทพ (ครึ่งก้าวก่อนกลายเป็นเซียน)

7 เซียน (ระดับสูงสุดหลุดพ้นพันธนาการอยู่เหนือใต้ล่า ของโลกสามภพ)