ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ทางเลือก
“เธอทำอะไรกับรถของชั้น!!”ชายหนุ่มหน้าตาคุ้นหน้า ตะหวาดใส่หน้าชั้นใหญ่ เนื่องจากมันออกจะมืดไปนิด ทำให้ชั้นเห็นใบหน้าของชายคนนี้ไม่ถนัดนัก แต่ก็พอดูออกแหละ ว่าหน้าตาดี -- --
“ใครอยากจะทำกันเล่า ไม่เห็นสภาพชั้นเรอะไง”ชั้นรีบเถียงทันควัน เกลียดนัก ไอพวกไม่ให้เกียรติผู้หญิงเนี่ย
“เฮอะ ไม่มีวิธีหากิน จนต้องมาปล้นรถคนอื่นเนี่ยนะ ยัยกะโปโล”นายบ้า(แต่หน้าตาดี) ยังคงไม่ลดเสียงลง นี่มันตั้งใจจะทำให้ชั้น หูหนวกไปจริงๆเลยใช่มั้ย -*-
“ว่าไงนะ นายไม่มีสิทธิมาว่าชั้นนะ จะบอกให้ เนี่ยน่ะบ้านชั้น”ชั้นชี้ไปที่คฤหาสน์หลังใหญ่(?) “แค่กระจกรถแค่เนี้ย ชั้นจ่ายค่าเสียหายให้ก็ได้ย่ะ”ชั้นพูดแล้วยกมือขึ้นกอดอก
“อ้อ หรอ นอกจาก กะโปโล แล้วยังโกหกเก่งอีกนะ ยังบ๊อง”
“ว่าไงนะ!!!! -*- อีตาบ้า ก็ได้ นายเรียกค่าเสียหายเท่าไหร่บอกมาเลย”ชั้นเริ่มเดือดจนถึงขีดสุด ให้ตายสิ...... เดี๋ยวก่อน นี่ชั้นพูดอะไรออกไปเนี่ย *-* ตายแล้วว
“หึหึ เธอเป็นคนถามชั้นเองนะ คุณหนู ผมเรียกไม่แพงหรอก 2 ล้าน”
“หึ ดี........ฮ้าาาาาา 2 ล้าน จะบ้าเรอะ แค่กระจกรถบานเดียว 2 ล้านเนี่ยนะ”ชั้นแทบจะเข่าอ่อน เป็นที่รู้กันว่าของทุกอย่างชั้นต้องหาด้วยน้ำพักน้ำแรง แล้ว 2 ล้าน ชั้นจะหาจากที่ไหนล่ะ ทำยังไงดี ยัยมากิ ปากพาซวยจริงๆเลย 0..0 ไปขอคุณแม่จ๋าดีกว่า คุณแม่จ๋าจะว่าอะไรมั้ย ให้ตายเถอะ จะกลับคำก็ไม่ได้ ทำไงดีล่ะ...>.<
“ว่าไง ยัยโทรโข่ง บ้านใหญ่โตออกขนาดนั้น แค่ 2 ล้านจิ๊บจ๊อยอยู่แล้วน่า หรือว่า เธอ ไม่มีเงิน”
0.0; ทำไงดีล่ะ อึ๋ย ไม่ได้ๆ เราจะยอมแพ้ตาบ้านี่ไม่ได้เด็ดขาด
“ก็ได้ ชั้นจะไปเอามาให้”ว่าแล้ว ชั้นก็เดินตรงไปที่ประตูรั้วทันที แต่หมอนั่นกลับรั้งแขนชั้นไว้
“ให้ชั้นเข้าไปด้วยสิ”
“ว่าไงนะ -*- นายจะเอาอะไรอีกฮะ ตาบ้า!!”
“ก็ ชั้นจะได้มั่นใจว่าเธอจะไม่เบี้ยวไง”หมอนั่นพูดพลางยิ้มอย่างน่าหมั่นไส้ -*- ถ้าชั้นเอาคืนได้นะ จาเอาให้ตายคาอุ้งตีนเล้ยยยย
“ก็ได้”แล้วชั้นก็สะบัดมือให้เป็นอิสระ แล้วเปิดประตูรั้วด้วยตัวเอง ก่อนจะเดินนำตาบ้านั่นเข้าไป
“ใหญ่ดีนี่ ดูจะคล่องนะ มาสังเกตการณ์นานเท่าไหร่แล้วล่ะ”
“เงียบไปเลย -*- ”ใจเย็นๆไว้มากิ อย่าพึ่งตอบโต้
“คุณหนู!!”มีเสียงหนึ่งดังขึ้นข้างหลังชั้น ชั้นรีบหันขวับไปมองทันที
“อ้าว โทชิ ทำไมวันนี้บ้านเงียบจังล่ะ”ชั้นถามหัวหน้าพ่อบ้าน แอบสะใจเล็กๆที่เห็นหมอนั่นจ้องตาไม่กระพริบ
“ออ คุณผู้หญิง กับ คุณผู้ชายพึ่งออกไปเมื่อครู่ครับ”โทชิพูด มันทำให้ชั้นเริ่มเหงื่อตก ไม่อยู่บ้านงั้นหรอ ตายแล้ว
“เอาเถอะ”แล้วชั้นก็ก้าวเข้าบ้านทันที ตามด้วยหมอนั่น “นั่งไหนก็นั่ง ชั้นจะไปเปลี่ยนเสื้อ”ชั้นพูดกระแทกใส่หมอนั่น แต่ตาบ้านั่นกลับยืนนิ่ง
“แล้วเงินชั้นล่ะ ชั้นไม่มีเวลามารอทั้งวันหรอกนะ”
“ไม่รอก็ไม่ต้องเอา”ชั้นพูดพร้อมกับจะเดินเลี่ยงไป แต่แล้ว
ปึง
“ว้ายยยยยย”ความรู้สึกที่รวดเร็วจนจับแทบไม่ทัน ทำให้ชั้นอึ้งไปพักใหญ่
“หมายความว่าเธอจะเบี้ยวชั้นอย่างนั้นหรอ”หมอนั่นยื่นหน้าเข้ามาจนห่างกันไม่กี่เซ็น มือข้างหนึ่งของชั้น ถูกตึงไว้กับกำแพงตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้
“ช.. ชั้น........ ถอยออกไปเดี๋ยวนี้นะ”ชั้นใช้มืออีกข้าง ดันหมอนั่นสุดแรงเกิด แต่ผลที่ได้ คือหมอนั่นไม่สะทกสะท้านซักนิด ไอบรรพบุรุษหิน.... หินงั้นหรอ ใช่จริงๆด้วย ไอบ้านี่มันนายซาคานิวะ ไอเด็กใหม่ขี้เก๊ก!!!
“เธอ.. จะว่าไปก็หน้าตาใช้ได้นะ..”หมอนั่นเริ่มมองชั้นด้วยสายตาส่อความหมายแปลกๆ
“อย่านะ!!!”พูดจบชั้นก็กระแทกส้นลงบนเท้าของหมอนั่นทันที
“โอ๊ยยยยยย ยัย..ยัยบ้า”หมอนั่นดูจะเจ็บปวดทรมานใช่ย่อย
“ช่วยไม่ได้ย่ะ รู้ไว้ซะ นายทำไรชั้นไม่ได้ร้อกกกก”ชั้นกอดอก พลางยิ้มอย่างสะใจ ^-^ เมื่อเห็นสีหน้า ของตาบ้า ตรงหน้า แล้วชั้นก็สะบัดหน้า ขึ้นห้องนอนไปทันที อย่างน้อย ชั้นก็จะอาบน้ำล้างไอโคลนบ้าๆนี่ออกไปจากร่างชั้นซักที -*-
ซ่า ซ่า ซ่า เสียงน้ำไหล พร้อมกับไอน้ำที่พวยพุ่ง อบอวลไปทั่วทั้งห้องน้ำ
“ฮ้า ค่อยยังชั่วหน่อย”ชั้นก้าวเท้าออกมาจากอ่างอาบน้ำ ดึง เสื้อคลุมมาใส่ แล้วมัดเชือกให้กระชับ จากนั้น ชั้นก็ก้าวออกมาจากห้องน้ำ ด้วยท่าทีที่มีความสุข
“สบายใจจริงนะ”
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด ตาบ้า แกเข้ามาได้ยังง้ายยยย”ชั้นแทบจะคลั่งตาย เมื่อเห็นว่าอีตาโรคจิต มันมาอยู่ในห้องนอนชั้น
“อืม ประตูไม่ได้ล็อกนี่ นึกว่าตั้งใจให้ชั้นเข้ามาซะอีก”
“ออกไปเดี๋ยวนี้นะ”
โครมมมมมมมม
“เฮ่ย ไม่กลัวเสียของเลยเรอะ”หมอนั่นโวยวายใหญ่ เมื่อชั้นเหวี่ยง โคมไฟใส่
“เสียแค่นี้ ดีกว่าเสียอย่างอื่น ออกไปเดี๋ยวนี้เลยนะ อีตาโรคจิต”ชั้นตั้งท่าจะโยนแจกันใบหรูอีกใบ
“เฮ่ยๆๆ ไปแล้วๆ”แล้วหมอนั่นก็โกยอ้าวออกไปจากห้องของชั้นทันที
ปึง กริ๊ก
“ฮึ่ย-*- อย่าให้ถึงตาชั้นมั่งแล้วกัน”ชั้นบ่นใส่ประตูด้วยความเซงสุดๆ ก่อนจะตัดสินใจไปแต่งตัว
ตึงๆๆๆๆๆๆๆ
ผ่านไปไม่นาน เสียงชั้นกระแทกส้นเดินลงบันได เพื่อบ่งบอกอารมณ์ของชั้น ก็ดังสะท้านไปทั่ว
“นี่ ชั้นมีไรให้ดูแหละ”อีตาโรคจิตพูดขึ้น พร้อมกับยิ้มอย่างมีเลศนัย ชั้นชักใจไม่ดีแล้วสิ ชั้นจึงรีบเดินตรงไปหาหมอนั่นทันที
“อะไรอีกล่ะ”ชั้นถามด้วยเสียงที่ไม่พอใจ
“นี่ไง คาดว่า ไม่พ่อ หรือ แม่ของเธอเหลือทิ้งไว้ให้น่ะนะ”หมอนั่นยื่นกระดาษแผ่นสีขาวให้ชั้น ชั้นรับมันไว้ ทั้งที่สายตายังจดจ้องไปที่หมอนั่น เหมือนพยายามจับผิด “อ่านซี่”หมอนั่นพูดเสียงกวนโอ๊ย หนอยย -*-
ลูกรัก พ่อกับแม่ ต้องขอโทษด้วยนะจ๊ะ คือ บริษัทของคุณพ่อ มีปัญหากระทันหัน พ่อจำเป็นต้องไปที่อเมริกา แม่ก็ด้วย พ่อเลย จำเป็นต้องออกมาโดยไม่ได้บอกลูก แม่เค้าเป็นห่วงลูกมากนะ แต่ว่า งานทางนี้ก็สำคัญเหมือนกัน เพราะฉะนั้น ดูแลตัวเองดีดีนะลูก พ่อกับแม่อาจอยู่ ซัก 1 อาทิตย์ แล้วจะรีบกลับไป เชื่อฟังโทชิเค้านะลูก เป็นเด็กดีล่ะ พ่อกับ แม่ ของโทษจริงๆ แล้วเราจะรีบกลับไปนะจ๊ะ
ชั้นนิ่งไปนานเมื่ออ่านจดหมายนั่นจบ
“ว่าไง”หมอนั่นแสยะยิ้มให้ชั้นอย่างน่ารังเกียจ “เรื่องสัญญาที่ให้ไว้ล่ะ หรือว่า เธอจะผิดสัญญา”
“ไม่มีทาง”ชั้นตวาดขึ้นทันควัน
“ดี.. งั้นเธอจะทำยังไงล่ะ”
“ชั้น......”ชั้นคิดไม่ออกจริงๆว่าจะทำอะไรต่อไป 1 อาทิตย์ ที่พ่อกับแม่จะไม่อยู่ แล้วชั้น ชั้นจะหาเงินมาจากไหนล่ะ
“อืม ชั้นว่า ชั้นคิดวิธีดีดีออกแล้วล่ะ”หมอนั่นมองชั้นด้วยสายตาที่ไม่น่าไว้ใจ ชั้นเริ่มสั่นน้อยๆแล้วสิ
“อะไร”ชั้นกระแทกเสียง
“เธอก็ต้อง..มาเป็นคนรับใช้ของชั้น...หึหึ ดีมั้ย”
“ฮ้าาาาาาาา... อีตาบ้า ให้ตายยังไงชั้นก็ไม่ยอมมีแกเป็นเจ้านายชั้นหรอก”ชั้นตะเบ็งเสียงลั่น
“งั้นเธอมีวิธีที่จะชดใช้ชั้นมั้ยล่ะ”
“ชั้น จะไปทำงานหาเงินมาใช้ให้ แล้วก็ นายเอาโน๊ตบุ๊คชั้นไปก่อนก็ได้ มันตกเครื่องละ 2 แสนเยน”ชั้นรีบหาข้ออ้างมากมายขึ้นมาทันที
“โทษทีนะ ชั้นไม่นิยมอย่างนั้นซะด้วยสิ ชั้นชอบอะไรที่มันเป็นชิ้นเป็นอันมากกว่า”หมอนั้นกระตุกยิ้มขึ้นมาหน่อยๆ .... หนอยยยยยย -*- ชั้น ชั้นอยากจะฆ่าไอหมอนี่จริงๆ “หรือว่า เธอสนใจจะทำอะไรที่มันคุ้มค่าและรวดเร็วกว่านั้น ภายใน 1 คืน”หมอนั่นมองชั้นด้วยสายตาแปลกๆอีกครั้ง
“กรี๊ดดดดดดดด ตาบ้า เงียบไปเลยนะ ไอโรคจิต!!!”
“โหยย ยัยเสียงสิบแปดหลอด จะโวยวายทำไมนักหนาเนี่ย ตกลงว่าไง อยากทำอะไรมากกว่ากันล่ะ”ฮึ่ย อีตาบ้า แกพูดเหมือนชั้นมีโอกาสเลือกได้อย่างนั้นแหละ -*- ไม่ไหวแล้ว ชั้น ชั้นจะฆ่ามันให้ได้เล้ยยยยยย!!!
“ว่าไง”
::+::-::+::-::+::-::+::-::+::-::+::-::+::-::+::-::+::-::+::-::+::-::+::-::+::
--[T]o [B]e [C]ontinue--
-- -- ยิ่งอ่านก็ยิ่งคิดว่า... \"แต่งมาได้ไงเนี่ย\" ฮะๆๆๆ ไม่น่าเชื่อตัวเองเลย ยังไงก็ฝากไว้ด้วยแล้วกันค่ะ ^^
“ใครอยากจะทำกันเล่า ไม่เห็นสภาพชั้นเรอะไง”ชั้นรีบเถียงทันควัน เกลียดนัก ไอพวกไม่ให้เกียรติผู้หญิงเนี่ย
“เฮอะ ไม่มีวิธีหากิน จนต้องมาปล้นรถคนอื่นเนี่ยนะ ยัยกะโปโล”นายบ้า(แต่หน้าตาดี) ยังคงไม่ลดเสียงลง นี่มันตั้งใจจะทำให้ชั้น หูหนวกไปจริงๆเลยใช่มั้ย -*-
“ว่าไงนะ นายไม่มีสิทธิมาว่าชั้นนะ จะบอกให้ เนี่ยน่ะบ้านชั้น”ชั้นชี้ไปที่คฤหาสน์หลังใหญ่(?) “แค่กระจกรถแค่เนี้ย ชั้นจ่ายค่าเสียหายให้ก็ได้ย่ะ”ชั้นพูดแล้วยกมือขึ้นกอดอก
“อ้อ หรอ นอกจาก กะโปโล แล้วยังโกหกเก่งอีกนะ ยังบ๊อง”
“ว่าไงนะ!!!! -*- อีตาบ้า ก็ได้ นายเรียกค่าเสียหายเท่าไหร่บอกมาเลย”ชั้นเริ่มเดือดจนถึงขีดสุด ให้ตายสิ...... เดี๋ยวก่อน นี่ชั้นพูดอะไรออกไปเนี่ย *-* ตายแล้วว
“หึหึ เธอเป็นคนถามชั้นเองนะ คุณหนู ผมเรียกไม่แพงหรอก 2 ล้าน”
“หึ ดี........ฮ้าาาาาา 2 ล้าน จะบ้าเรอะ แค่กระจกรถบานเดียว 2 ล้านเนี่ยนะ”ชั้นแทบจะเข่าอ่อน เป็นที่รู้กันว่าของทุกอย่างชั้นต้องหาด้วยน้ำพักน้ำแรง แล้ว 2 ล้าน ชั้นจะหาจากที่ไหนล่ะ ทำยังไงดี ยัยมากิ ปากพาซวยจริงๆเลย 0..0 ไปขอคุณแม่จ๋าดีกว่า คุณแม่จ๋าจะว่าอะไรมั้ย ให้ตายเถอะ จะกลับคำก็ไม่ได้ ทำไงดีล่ะ...>.<
“ว่าไง ยัยโทรโข่ง บ้านใหญ่โตออกขนาดนั้น แค่ 2 ล้านจิ๊บจ๊อยอยู่แล้วน่า หรือว่า เธอ ไม่มีเงิน”
0.0; ทำไงดีล่ะ อึ๋ย ไม่ได้ๆ เราจะยอมแพ้ตาบ้านี่ไม่ได้เด็ดขาด
“ก็ได้ ชั้นจะไปเอามาให้”ว่าแล้ว ชั้นก็เดินตรงไปที่ประตูรั้วทันที แต่หมอนั่นกลับรั้งแขนชั้นไว้
“ให้ชั้นเข้าไปด้วยสิ”
“ว่าไงนะ -*- นายจะเอาอะไรอีกฮะ ตาบ้า!!”
“ก็ ชั้นจะได้มั่นใจว่าเธอจะไม่เบี้ยวไง”หมอนั่นพูดพลางยิ้มอย่างน่าหมั่นไส้ -*- ถ้าชั้นเอาคืนได้นะ จาเอาให้ตายคาอุ้งตีนเล้ยยยย
“ก็ได้”แล้วชั้นก็สะบัดมือให้เป็นอิสระ แล้วเปิดประตูรั้วด้วยตัวเอง ก่อนจะเดินนำตาบ้านั่นเข้าไป
“ใหญ่ดีนี่ ดูจะคล่องนะ มาสังเกตการณ์นานเท่าไหร่แล้วล่ะ”
“เงียบไปเลย -*- ”ใจเย็นๆไว้มากิ อย่าพึ่งตอบโต้
“คุณหนู!!”มีเสียงหนึ่งดังขึ้นข้างหลังชั้น ชั้นรีบหันขวับไปมองทันที
“อ้าว โทชิ ทำไมวันนี้บ้านเงียบจังล่ะ”ชั้นถามหัวหน้าพ่อบ้าน แอบสะใจเล็กๆที่เห็นหมอนั่นจ้องตาไม่กระพริบ
“ออ คุณผู้หญิง กับ คุณผู้ชายพึ่งออกไปเมื่อครู่ครับ”โทชิพูด มันทำให้ชั้นเริ่มเหงื่อตก ไม่อยู่บ้านงั้นหรอ ตายแล้ว
“เอาเถอะ”แล้วชั้นก็ก้าวเข้าบ้านทันที ตามด้วยหมอนั่น “นั่งไหนก็นั่ง ชั้นจะไปเปลี่ยนเสื้อ”ชั้นพูดกระแทกใส่หมอนั่น แต่ตาบ้านั่นกลับยืนนิ่ง
“แล้วเงินชั้นล่ะ ชั้นไม่มีเวลามารอทั้งวันหรอกนะ”
“ไม่รอก็ไม่ต้องเอา”ชั้นพูดพร้อมกับจะเดินเลี่ยงไป แต่แล้ว
ปึง
“ว้ายยยยยย”ความรู้สึกที่รวดเร็วจนจับแทบไม่ทัน ทำให้ชั้นอึ้งไปพักใหญ่
“หมายความว่าเธอจะเบี้ยวชั้นอย่างนั้นหรอ”หมอนั่นยื่นหน้าเข้ามาจนห่างกันไม่กี่เซ็น มือข้างหนึ่งของชั้น ถูกตึงไว้กับกำแพงตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้
“ช.. ชั้น........ ถอยออกไปเดี๋ยวนี้นะ”ชั้นใช้มืออีกข้าง ดันหมอนั่นสุดแรงเกิด แต่ผลที่ได้ คือหมอนั่นไม่สะทกสะท้านซักนิด ไอบรรพบุรุษหิน.... หินงั้นหรอ ใช่จริงๆด้วย ไอบ้านี่มันนายซาคานิวะ ไอเด็กใหม่ขี้เก๊ก!!!
“เธอ.. จะว่าไปก็หน้าตาใช้ได้นะ..”หมอนั่นเริ่มมองชั้นด้วยสายตาส่อความหมายแปลกๆ
“อย่านะ!!!”พูดจบชั้นก็กระแทกส้นลงบนเท้าของหมอนั่นทันที
“โอ๊ยยยยยย ยัย..ยัยบ้า”หมอนั่นดูจะเจ็บปวดทรมานใช่ย่อย
“ช่วยไม่ได้ย่ะ รู้ไว้ซะ นายทำไรชั้นไม่ได้ร้อกกกก”ชั้นกอดอก พลางยิ้มอย่างสะใจ ^-^ เมื่อเห็นสีหน้า ของตาบ้า ตรงหน้า แล้วชั้นก็สะบัดหน้า ขึ้นห้องนอนไปทันที อย่างน้อย ชั้นก็จะอาบน้ำล้างไอโคลนบ้าๆนี่ออกไปจากร่างชั้นซักที -*-
ซ่า ซ่า ซ่า เสียงน้ำไหล พร้อมกับไอน้ำที่พวยพุ่ง อบอวลไปทั่วทั้งห้องน้ำ
“ฮ้า ค่อยยังชั่วหน่อย”ชั้นก้าวเท้าออกมาจากอ่างอาบน้ำ ดึง เสื้อคลุมมาใส่ แล้วมัดเชือกให้กระชับ จากนั้น ชั้นก็ก้าวออกมาจากห้องน้ำ ด้วยท่าทีที่มีความสุข
“สบายใจจริงนะ”
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด ตาบ้า แกเข้ามาได้ยังง้ายยยย”ชั้นแทบจะคลั่งตาย เมื่อเห็นว่าอีตาโรคจิต มันมาอยู่ในห้องนอนชั้น
“อืม ประตูไม่ได้ล็อกนี่ นึกว่าตั้งใจให้ชั้นเข้ามาซะอีก”
“ออกไปเดี๋ยวนี้นะ”
โครมมมมมมมม
“เฮ่ย ไม่กลัวเสียของเลยเรอะ”หมอนั่นโวยวายใหญ่ เมื่อชั้นเหวี่ยง โคมไฟใส่
“เสียแค่นี้ ดีกว่าเสียอย่างอื่น ออกไปเดี๋ยวนี้เลยนะ อีตาโรคจิต”ชั้นตั้งท่าจะโยนแจกันใบหรูอีกใบ
“เฮ่ยๆๆ ไปแล้วๆ”แล้วหมอนั่นก็โกยอ้าวออกไปจากห้องของชั้นทันที
ปึง กริ๊ก
“ฮึ่ย-*- อย่าให้ถึงตาชั้นมั่งแล้วกัน”ชั้นบ่นใส่ประตูด้วยความเซงสุดๆ ก่อนจะตัดสินใจไปแต่งตัว
ตึงๆๆๆๆๆๆๆ
ผ่านไปไม่นาน เสียงชั้นกระแทกส้นเดินลงบันได เพื่อบ่งบอกอารมณ์ของชั้น ก็ดังสะท้านไปทั่ว
“นี่ ชั้นมีไรให้ดูแหละ”อีตาโรคจิตพูดขึ้น พร้อมกับยิ้มอย่างมีเลศนัย ชั้นชักใจไม่ดีแล้วสิ ชั้นจึงรีบเดินตรงไปหาหมอนั่นทันที
“อะไรอีกล่ะ”ชั้นถามด้วยเสียงที่ไม่พอใจ
“นี่ไง คาดว่า ไม่พ่อ หรือ แม่ของเธอเหลือทิ้งไว้ให้น่ะนะ”หมอนั่นยื่นกระดาษแผ่นสีขาวให้ชั้น ชั้นรับมันไว้ ทั้งที่สายตายังจดจ้องไปที่หมอนั่น เหมือนพยายามจับผิด “อ่านซี่”หมอนั่นพูดเสียงกวนโอ๊ย หนอยย -*-
ลูกรัก พ่อกับแม่ ต้องขอโทษด้วยนะจ๊ะ คือ บริษัทของคุณพ่อ มีปัญหากระทันหัน พ่อจำเป็นต้องไปที่อเมริกา แม่ก็ด้วย พ่อเลย จำเป็นต้องออกมาโดยไม่ได้บอกลูก แม่เค้าเป็นห่วงลูกมากนะ แต่ว่า งานทางนี้ก็สำคัญเหมือนกัน เพราะฉะนั้น ดูแลตัวเองดีดีนะลูก พ่อกับแม่อาจอยู่ ซัก 1 อาทิตย์ แล้วจะรีบกลับไป เชื่อฟังโทชิเค้านะลูก เป็นเด็กดีล่ะ พ่อกับ แม่ ของโทษจริงๆ แล้วเราจะรีบกลับไปนะจ๊ะ
ชั้นนิ่งไปนานเมื่ออ่านจดหมายนั่นจบ
“ว่าไง”หมอนั่นแสยะยิ้มให้ชั้นอย่างน่ารังเกียจ “เรื่องสัญญาที่ให้ไว้ล่ะ หรือว่า เธอจะผิดสัญญา”
“ไม่มีทาง”ชั้นตวาดขึ้นทันควัน
“ดี.. งั้นเธอจะทำยังไงล่ะ”
“ชั้น......”ชั้นคิดไม่ออกจริงๆว่าจะทำอะไรต่อไป 1 อาทิตย์ ที่พ่อกับแม่จะไม่อยู่ แล้วชั้น ชั้นจะหาเงินมาจากไหนล่ะ
“อืม ชั้นว่า ชั้นคิดวิธีดีดีออกแล้วล่ะ”หมอนั่นมองชั้นด้วยสายตาที่ไม่น่าไว้ใจ ชั้นเริ่มสั่นน้อยๆแล้วสิ
“อะไร”ชั้นกระแทกเสียง
“เธอก็ต้อง..มาเป็นคนรับใช้ของชั้น...หึหึ ดีมั้ย”
“ฮ้าาาาาาาา... อีตาบ้า ให้ตายยังไงชั้นก็ไม่ยอมมีแกเป็นเจ้านายชั้นหรอก”ชั้นตะเบ็งเสียงลั่น
“งั้นเธอมีวิธีที่จะชดใช้ชั้นมั้ยล่ะ”
“ชั้น จะไปทำงานหาเงินมาใช้ให้ แล้วก็ นายเอาโน๊ตบุ๊คชั้นไปก่อนก็ได้ มันตกเครื่องละ 2 แสนเยน”ชั้นรีบหาข้ออ้างมากมายขึ้นมาทันที
“โทษทีนะ ชั้นไม่นิยมอย่างนั้นซะด้วยสิ ชั้นชอบอะไรที่มันเป็นชิ้นเป็นอันมากกว่า”หมอนั้นกระตุกยิ้มขึ้นมาหน่อยๆ .... หนอยยยยยย -*- ชั้น ชั้นอยากจะฆ่าไอหมอนี่จริงๆ “หรือว่า เธอสนใจจะทำอะไรที่มันคุ้มค่าและรวดเร็วกว่านั้น ภายใน 1 คืน”หมอนั่นมองชั้นด้วยสายตาแปลกๆอีกครั้ง
“กรี๊ดดดดดดดด ตาบ้า เงียบไปเลยนะ ไอโรคจิต!!!”
“โหยย ยัยเสียงสิบแปดหลอด จะโวยวายทำไมนักหนาเนี่ย ตกลงว่าไง อยากทำอะไรมากกว่ากันล่ะ”ฮึ่ย อีตาบ้า แกพูดเหมือนชั้นมีโอกาสเลือกได้อย่างนั้นแหละ -*- ไม่ไหวแล้ว ชั้น ชั้นจะฆ่ามันให้ได้เล้ยยยยยย!!!
“ว่าไง”
::+::-::+::-::+::-::+::-::+::-::+::-::+::-::+::-::+::-::+::-::+::-::+::-::+::
--[T]o [B]e [C]ontinue--
-- -- ยิ่งอ่านก็ยิ่งคิดว่า... \"แต่งมาได้ไงเนี่ย\" ฮะๆๆๆ ไม่น่าเชื่อตัวเองเลย ยังไงก็ฝากไว้ด้วยแล้วกันค่ะ ^^
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น