ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 2 : คู่อริ
.. .เส้นทางที่เลือกเดิน ดีบ้าง แย่บ้างสลับกันไป. ..
..แต่ถึงจะแย่จนหมดหนทางแค่ไหน..
.. .ไม่น่าเชื่อนะ ที่เราก็ยังคงก้าวต่อไปได้ โดยไม่ล้มลง. ..
..อาจจะเป็นเหตุผลของความตั้งใจจริง..
..........โรงเรียนหญิงล้วน..........
..................ฟูจิน...................
ตัวหนังสือสีทองเด่นอยู่บนหินอ่อนสีดำสนิท โรงเรียนหญิงล้วน ที่เด็กหญิงนาม ริโอะ จะต้องใช้ชีวิตร่วมกับมันตั้งแต่นี้ไปอีก 3 ปี ชีวิตเด็ก ไฮสคูลปีแรกอย่างเธอ
-คงจะมีอะไรสนุกกว่าแต่ก่อนนะ-
ทั้งที่ป้ายก็ออกเด่นหราชัดเจนขนาด มนุษย์ต่างดาวบนพลูโตยังเห็นได้ แต่ไม่รู้ทำไม โรงเรียนหญิงล้วนที่นี่ ยังรวบรวม ชายชาตรีจากโรงเรียนอื่นนับไม่ถ้วน ให้เดินผ่านไปผ่านมา หรือไม่ก็ยืนมันอยู่หน้าโรงเรียนงั้นเลย
-มันอาจจะเป็นเรื่องปกติของโรงเรียน หญิงล้วน-
เธอสรุปเอาในใจ ก่อนจะก้าวเท้าเข้าสู่บริเวณโรงเรียน ตลอดระยะเวลาที่เธอใช้ชีวิตมา เธอไม่เคยได้อยู่โรงเรียนหญิงล้วนมาก่อน เนื่องจากค่าเทอมที่แพงลิบลิ่ว แต่เนื่องจากเธอสอบได้คะแนนดีเด่น จึงได้ทุนมาเรียนโรงเรียนขึ้นชื่อของเกาะฮอกไกโด แห่งนี้
/ / / / / / / / / /
ณ เวลานี้ ประชากรทั้งโรงเรียน ก็เต็มไปด้วยเด็กหญิง ในชุดเสื้อเชิ้ตสีขาว หูกระต่ายสีเทาหม่น ทับด้วยสูทสีดำ และกระโปรงลายสก๊อตสีออกเทา เหมือนกันหมด ก็ไม่ต่างจากเธอเท่าไหร่นัก ที่จะต่างก็คงเป็นกระเป๋า ที่เธอเลือกจะใช้แบบสะพายข้าง กับคนอื่นที่ส่วนใหญ่จะเป็นกระเป๋าหิ้วมากกว่า
"ซายูกิ กรี๊ดดดดด ได้อยู่โรงเรียนเดียวกันด้วยย"
"ฮาระ ทางนี้ๆ"
"รัน เธอก็ได้หรอ ดีใจจัง"
เสียงคุยกันเซ็งเซ่ไปหมด ก็ไม่น่าแปลกใจมากนัก เพราะต่างคนก็ต่างทำใจที่จะมาเรียนที่ใหม่ ได้เจอกับสิ่งใหม่ๆ เพื่อนคนใหม่ สังคมแบบใหม่ แล้วเกิดมาเจอเพื่อนที่รู้จัก มันก็น่าดีใจนี่นาที่ไม่ต้องเผชิญอะไรตามลำพัง
-คงจะมีแต่เธอคนเดียวล่ะมั้ง-
ริโอะนึกถอนหายใจเบาๆ
"นานาฮาระซัง"
เสียงหนึ่งดังขึ้น จนเธอต้องรีบหันไปมอง และแล้ว ใบหน้าก็แต่งแต้มไปด้วยรอยยิ้มในทันที
"ฮานามิจิซัง เธอก็มาโรงเรียนนี้เหมือนกันหรอ"
"อื้ม ตอนแรกชั้นนึกว่าจะไม่มีเพื่อนซะแล้ว"
ริโอะยิ้มขันกับท่าทางโล่งอกของเพื่อน ด้วยความรู้สึกที่คงไม่ต่างกันเท่าไหร่นัก
"ริโอะ"
แล้วอีกเสียงก็ดังขึ้น
"ยูกิ"
คราวนี้น้ำเสียงของเจ้าของชื่อตื่นเต้นขึ้นมาในทันที แล้วในวินาทีทั้ง 2 ร่างก็โผเข้าหากัน
"มาเรียนนี่ทำไมไม่บอก จะได้มาพร้อมกัน"
"เรื่องไรชั้นจะบอกล่ะ กะแกล้งให้คนพูดมากอย่างเธอสงบซักพัก"
"อะไรกันฮะ ตื่นสายสิไม่ว่า"
"ว่าไงนะ"
"ชั้นว่าไปดูบอร์ดกันดีกว่า ว่าวันนี้ต้องทำไรมั่ง"
"เออ ก็ดี"
ฮานามิจิ ที่ยืนอยู่ไม่ไกลยิ้มน้อยๆ ก่อนจะหันหลังตั้งท่าจะเดินจากไป
"อะไรกัน มาเลยเธอด้วย จะไปไหน ไป เราไปดูกำหนดการของวันแรกด้วยกัน"
"แต่... .."
"ไม่ต้องมาต่งมาแต่เลย ยังไงตอนนี้ก็มีแต่เรา 3 คนแล้วนี่ จริงมั้ย"
ริโอะพูดพลางยิ้มร่า ก่อนลากเพื่อน 2 คนให้เดินตามไป
/ / / / / / / / / /
กำหนดการของวันนี้ก็ไม่มีอะไรนอกจากขึ้นหอประชุม เพื่อฟังกฏเกณฑ์ต่างๆเพิ่มเติมหลังจากการปฐมนิเทศครั้งที่แล้ว แต่งตั้งประธานประจำรุ่น รองประธาน และกรรมการ จากนั้นก็ลุ้นว่าจะได้อยู่ห้องไหน ตึกไหน แยกย้าย เข้าห้องเรียน จากนั้นก็จะเริ่มการเรียนการสอนโดยปกติ เพียงแต่ว่า ชั่วโมงแรกของวันนี้ จะมีชั่วโมงโฮมรูมจำเป็นเพื่อทำความรู้จักกันในห้องเสียก่อน กำหนดการของวันนี้ก็มีเท่านี้
"จะว่าไป ฟูจินนี่ใหญ่กว่าเอรินที่พวกเราเคยอยู่เยอะมากเลยแฮะ"
"จะไม่ให้ใหญ่กว่าได้ไง ก็โรงเรียนเดียวเล่นรวบทั้ง ม.ต้น กับไฮสคูลไว้อย่างเนี้ย"
ริโอะพูดจบจิ้มไส้กรอกใส่ปาก
"ชั้นไปดูมาแล้วแหละ ฝั่งม.ต้น"
ฮานามิจิพูดขึ้น
"จิงดิ เป็นไงมั่งง่ะ"
"แต่เค้าห้ามเด็กไฮสคูลไปฝั่งเด็กม.ต้นนี่นา"
ยูกิถามขึ้น เพราะคำพูดนั้นทำให้ริโอะเลิกสนใจจานอาหารตรงหน้า เธอเงยหน้าขึ้นสบตาเพื่อน เจ้าของรายการแหกกฎตั้งแต่วันแรกของการเข้าเรียน
"ก็ ชั้นหลงทางนี่นา ก็เลยถือโอกาสเดินดูซะเลย"
เป็นคำแก้ตัวที่ไม่เหมือนคนรู้สึกสำนึกผิดซักนิด ริโอะคิดในใจ อย่างน้อย เธอก็นึกไม่ถึงว่า คนที่ดูสงบเสงี่ยมอย่างฮานามิจิ จะกล้าทำเรื่องแบบนี้ อย่างน้อย เมื่อตอน ปีที่แล้ว เด็กผู้หญิงตรงหน้าเธอคนนี้ ก็เป็นถึงประธานรุ่นที่เคร่งเครียดที่สุดในชั้นปีก็ว่าได้
"แล้วเป็นไงมั่งล่ะ"
ริโอะถามขึ้น
"ชั้นอาจยังไม่คุ้นชินก็ได้มั้ง กับการที่มีเด็กผู้หญิงเดินด้วยกัน แล้วก็ทำท่ากระหนุงกระหนิงอย่างกะเป็นแฟนกันงั้นแหละ"
คำพูดอธิบายที่ชวนให้ผู้ฟังขนลุกซู่ อาจจะไม่คุ้นชินสำหรับฮานามิจิ แต่สำหรับเธอ ไม่ขอคุ้นชินดีกว่า
"ไม่เอาอ่ะ ไม่ขอชินดีกว่า"
ยูกิส่ายหน้าดิกๆ ริโอะยิ้มถูกใจกับคำพูดเพื่อน
"เฮ่ย ไอพวกเด็กใหม่อย่ามาทำวางท่า"
เสียงโวยวายดังขึ้นหลังจากบทสนทนาชวนหวาดเสียวพึ่งจบไป ริโอกับยูกิชะเง้อคอมอง ในขณะที่ฮานามิจิต้องเบี่ยงตัวดูเนื่องจากนั่งหันหลังอยู่
"ชั้นจะซื้อก่อน มีปัญหามั้ย"
เสียงชวนหาเรื่องไม่น่าฟังของผู้หญิง 3 คน ไม่ไกลนัก กำลังเรียกสายตาจากคนทั้งโรงอาหารได้อย่างไม่ยาก
"ไม่นึกว่าหนีมาโรงเรียนหญิงล้วนยังต้องเจอพวกชอบวางท่าใหญ่โต"
ยูกิพูดพลางส่ายหน้า ก่อนจะหันมาสนใจจานไส้กรอกตรงหน้าต่อ
"รุ่นเดียวกับพวกเราด้วยมั้งน่ะ"
ริโอะพูดยิ้มๆ ส่วนเพื่อนๆสองคนก็สบตากันเป็นนัยๆว่า ลางไม่ดีชัดๆ
ซ่า
-กรี๊ดดดด-
เสียงสงครามมันเล่นเอาแบบไม่จบง่ายๆ เมื่อมิโซะซุบที่วางอยู่ใกล้มือคนวางท่า ราดใส่คนที่ตนหาเรื่อง เสียงร้องโหยหวนเกิดขึ้นในทันที ในขณะที่ใบหน้าผู้ก่อความผิดยังยิ้มเยาะแบบสะใจ
"ไม่ธรรมดาแล้วมั้ง"
ฮานามิจิออกความคิดเห็น ในขณะที่เพื่อน 2 คนเห็นด้วยอย่างสุดๆ
"ไปกันเถอะ ขืนอยู่ค่อ คงได้คันไม้คันมือทำอะไรลงไปแน่ๆ โดยเฉพาะ...."
ยูกิกำลังจะหันไปหาเพื่อนซี้ตัวดีที่ชื่อริโอะ แต่เจ้าของชื่อกลับไม่รอให้เพื่อนต้องเสนอความคิดเห็น เธอก็เดินลิ่วไปที่ต้นเหตุเรียบร้อยแล้ว
"ยูกิซัง นานาฮาระซังไปทำอะไร"
ฮานามิจิถามทั้งที่สายตายังจดจ้องไปที่เพื่อนตัวดีของเธอ เหมือนจะรู้คำตอบอยู่แล้ว
"นิสัยส่วนตัวยัยนั่นน่ะ ห้ามใครลอกเลียนแบบ"
ยูกิส่ายหัวอย่างเหนื่อยใจ
"คิดว่าใหญ่มาจากไหน เอาของกินมาเล่นโยนรับกัน ฮะ"
เสียงเจื้อยแจ้วของเพื่อนปากดีกำลังหาเรื่องกลุ่มเด็กหญิงกลุ่มนั้น ท่ามกลางสายตาประชาชีที่จะออกแนวสงสารจับใจ
"ก็ใหญ่พอจะไล่เธอออกจากโรงเรียนได้ก็แล้วกัน"
เสียงที่ดังไม่แพ้กันมาจากปากของหญิงหัวโจกกลุ่ม
"งั้นมาเล่นกันอีกซักรอบเป็นไง"
ริโอะยิ้มขันนิดๆ ก่อนจะเดินตรงไปที่ร้านขายซูชิ ก้มหน้าทำท่าเหมือนขอโทษขอโพยอะไรซักอย่าง
"อย่างน้อย ชั้นก็ไม่นิยมเล่นของซื้อของขาย"
เธอพูดจบก็คว้าโถสีน้ำตาลเข้มมาหนึ่งโถ ก็จะสาดโครมใส่เจ้าตัวคนวางท่าโต ท่ามกลางความตื่นตกใจของคนเกือบทั้งโรงอาหาร เมื่อบุคคลสำคัญเนื้อตัวเต็มไปด้วยน้ำสีน้ำตาลเข้ม สภาพของคนถูกสาดน้ำสงกรานต์ในฤดูใบไม้ร่วง เรียกเสียงหัวเราะให้ดังระงมได้อย่างไม่ยากเย็น
-กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด-
/ / / / / / / / / /
เพราะเหตุการณ์เมื่อตอนเช้า เป็นเหตุให้กำหนดการต้องเปลี่ยนใหม่หมด สำหรับเด็กสาว 3 คนจากโรงเรียนมัธยมต้นเอริน ที่มาถึงวันแรกก็สร้างชื่อเสียงที่แสนดีให้กับโรงเรียนซะแล้ว นอกจากนั้น อีก 3 สาวคู่กรณีที่หัวโจก บัดนี้กลายเป็นปลาราดซอส และยังมีอีกคน ที่ตอนนี้ แขนพันผ้าพันแผลที่เกิดจากน้ำร้อนลวก
"ไหนลองเล่ามาซิ"
น้ำเสียงที่ฟังดูมีอำนาจแต่แฝงความอบอุ่นอย่างน่าประหลาด ทำให้ทั้งห้องเงียบสนิทไปพักใหญ่
"หนูไม่ผิด"
คนชอบวางท่าเริ่มเถียงขึ้น
"เห็นสภาพของหนูก็พอจะรู้แล้ว"
"งั้นหรอ อืม งั้นชั้นขอฟังจากเด็กใหม่อีก 4 คนด้วยซิ"
"คุณพ่อ"
เสียงเด็กหญิงตวาดขึ้นอย่างเด็กเอาแต่ใจ เท่านั้นแหละ ความหวังอันน้อยนิดของ เด็กใหม่ทั้ง 4 คนก็แทบจะถูกเด็ดออกจากหัว พ่อ ลูกกัน โอย สวรรค์คงหัวเราะเยาะ ที่คนอย่างริโอะดันไปหาเรื่องเอากับลูกอาจารย์ใหญ่ตั้งแต่วันแรกของการเปิดภาคเรียน เพื่อนอีก 2 คนส่งสายตามามองเธอราวกับว่า เก่งนี่ หาเรื่องได้ถูกคนจริงๆ ซึ่งนั่นก็ทำให้เธอก้มหน้าลงนิ่ง เหมือนรับความผิดจริง
"เล่ามาสิ เพราะชั้นไม่เชื่อลูกชั้นหรอก"
เท่านั้นแหละ ใบหน้าของทุกคนก็เริ่มส่งประกายรอยยิ้มให้กัน ก่อนที่ทั้งห้องจะระเบิดไปด้วยเสียงอันแหลมเฟี้ยวของลูกสาวผอ. แล้วก็หยุดลงเมื่อ คุณพ่อผู้แสนดีสั่งให้คุณเธอนอนพักอยู่บ้าน 3 วันโดยไม่ต้องมาแตะโรงเรียนในช่วงนั้น จากนั้น กลุ่มของริโอะจึงได้ไขข้อข้องใจได้สะดวกขึ้น เวลาผ่านไปไม่นาน ทั้งกลุ่มก็ได้อนุญาตให้เด็กหญิงทั้ง 4 คน ออกจากห้องได้ แต่ก่อนจะออก ก็ดันมีเสียงที่ทำให้ริโอะถึงกับกลืนไม่เข้า คายไม่ออก
"นานาฮาระ ซังใช่มั้ย"
"ค่ะ"
"ฝากด้วยนะ"
-ฝากด้วยนะ ไอคำพูดแบบนี้มันหมายความว่ายังไง คงไม่ได้หมายความว่า เธอจะต้องดูแลยัยปลาราดซอสนั่นหรอกนะ-
ริโอะ เดินมาสมทบกับเพื่อนหลังจากฟังบัญชาจากสวรรค์เรียบร้อยแล้ว
"เป็นไง คุณพ่อท่านว่าไงมั้ง"
"ป้าว ชั้นไม่อยากจะสนใจเท่าไร"
ริโอะพูดกลั้วหัวเราะ เหมือนพยายามลบเรื่องเสียวไส้เมื่อกี๊ซะมากกว่า
"ไปประชุมกัน เถ้ออออ อาจจะพอทันบ้าง"
"แล้วฮานามิจิล่ะ"
"ยัยนั่นหวังตำแหน่งประธานรุ่นน่ะสิ ก็เลยบอกว่าจะไปดูลาดเลา คู่ต่อสู้"
"ชั้นละนึกไม่ออกเลย ว่าถ้าฮานามิจิเกิดเป็นประธานรุ่นที่นี่จริงจะเป็นไง"
"เธอก็คงได้ขึ้นไปเป็นผู้พิทักษ์สันติราษฎร์มั้ง"
ริโอะเงียบไปพักใหญ่ ก่อนจะหัวเราะพรืด แบบถูกใจ
"แล้วจะไปทันมั้ยเนี่ย"
"เอ่อ ขอบโทษค่ะ"
"หือ?"
ทั้งคู่หันมองต้นเสียง แล้วพวกเธอก็พบกับเด็กหญิงที่ริโอะเข้าไปช่วยไว้
"ขอบคุณมากนะคะ"
เธอโค้งลงต่ำ จนทั้งริโอะและยูกิตกใจ
"เฮ่ย ไม่ต้องขนาดนั้นหรอกมั้ง"
ยูกิพูดขึ้น แต่เธอคนเดิมก็ยังคงไม่ยอมเงยหน้า
"ชั้นไม่ได้จะช่วยเธอซักหน่อย ก.."
คำพูดของริโอะถูกกลืนลงคอหมด เมื่อศอกขวากระทุ้งเข้าที่ชายโครงอย่างจัง ตามด้วยสายตาดุดุ จากเพื่อนซี้
"เอาเป็นว่า . ... .เธอติดราเม็งชั้นชามนึงละกัน"
ริโอะเปลี่ยนคำพูดทันที เด็กหญิงเงยหน้าขึ้นในที่สุด พร้อมกับรอยยิ้มกว้าง
"ค่ะ ขอบคุณมากนะคะ"
แล้วเธอก็วิ่งไปทันที
"ยัยยูกิ เธอกะทำให้ชั้นต้องกินข้าวเช้าใหม่เลยใช่มั้ย ดีชั้นไม่สำลักของเมื่อเช้าออกมาหมด"
"แต่ก็ดีแล้วนี่"
"เฮอะ อย่างน้อย ชั้นก็ยังมีเรื่องต้องเสียวอีกเยอะ"
ยูกิทำหน้าไม่เข้าใจกับสิ่งที่ริโอะพูด แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร
/ / / / / / / / / /
ในที่สุดการประชุมก็จบลง พร้อมกับตำแหน่งต่างๆ ที่ถูกคัดเลือกเรียบร้อย แต่ที่แน่ๆ ตำแหน่งประธานรุ่น ก็ตกเป็นของ ฮานามิจิ อย่างไม่น่าเชื่อ ยูกิพยายามอย่างมาก ที่จะรู้วิธีของฮานามิจิ แต่คุณประธานรุ่นก็ไม่ยอมเอ่ยปากอะไรซักคำ จนในที่สุด ยูกิก็ยอมแพ้ ส่วนริโอะ เธอยังคงทำหน้าบอกความระแวงน้อยๆ เมื่อทั้ง 3 คนเข้าใกล้บอร์ดใหญ่ ที่ประกาศรายชื่อของทุกคน
"ไรเนี่ย อย่างกะมีตลาดนัด sale 50%"
ยูกิบ่นทันทีที่เดินมาถึง ทั้งที่อาจารย์ก็บอกอย่างดิบดีแล้วว่า บอร์ดรายชื่อนี้ ถูกกระจายไปทั่วโรงเรียน แต่ดูเหมือนมันจะไม่ช่วยให้มดปลวกที่รุมแทะบอร์ดโรงเรียนพวกนี้ลดจำนวนลงเลยแม้แต่น้อย
"เอาไง"
ฮานามิจิถาม
"เราก็แทรกเข้าไปเลยซี่"
ริโอะพูดพลางฉีกยิ้ม ก่อนคุณเธอจะค่อยๆแทรกตัวเข้าไปในกลุ่มชน ส่วนเพื่อนทั้งสอง ก็ได้แต่มองหน้ากัน ก่อนจะแทรกตัวตามเข้าไป
--End Chapter 2--
อิอิ ฝากไว้ด้วนะคะ พึ่งปั่นเสร็จหมาดๆ ฮิฮิ
เรื่องราวของวันแรกยังไม่จบลงเท่านี้
จะมีเรื่องยุ่งๆอีกมั้ย
ทั้งกลุ่มจาได้อยู่ห้องเดียวกันรึเปล่า
คู่อริของทั้งคู่จะสร้างเรื่องป่วนๆอีกมั้ย
แล้วเรื่องความทรงจำนั้นล่ะ
อย่าลืมติดตามตอนต่อไปด้วยนะคะ (^o^v)
~~l-l.i.l<.a.l2.u.~~
..แต่ถึงจะแย่จนหมดหนทางแค่ไหน..
.. .ไม่น่าเชื่อนะ ที่เราก็ยังคงก้าวต่อไปได้ โดยไม่ล้มลง. ..
..อาจจะเป็นเหตุผลของความตั้งใจจริง..
..........โรงเรียนหญิงล้วน..........
..................ฟูจิน...................
ตัวหนังสือสีทองเด่นอยู่บนหินอ่อนสีดำสนิท โรงเรียนหญิงล้วน ที่เด็กหญิงนาม ริโอะ จะต้องใช้ชีวิตร่วมกับมันตั้งแต่นี้ไปอีก 3 ปี ชีวิตเด็ก ไฮสคูลปีแรกอย่างเธอ
-คงจะมีอะไรสนุกกว่าแต่ก่อนนะ-
ทั้งที่ป้ายก็ออกเด่นหราชัดเจนขนาด มนุษย์ต่างดาวบนพลูโตยังเห็นได้ แต่ไม่รู้ทำไม โรงเรียนหญิงล้วนที่นี่ ยังรวบรวม ชายชาตรีจากโรงเรียนอื่นนับไม่ถ้วน ให้เดินผ่านไปผ่านมา หรือไม่ก็ยืนมันอยู่หน้าโรงเรียนงั้นเลย
-มันอาจจะเป็นเรื่องปกติของโรงเรียน หญิงล้วน-
เธอสรุปเอาในใจ ก่อนจะก้าวเท้าเข้าสู่บริเวณโรงเรียน ตลอดระยะเวลาที่เธอใช้ชีวิตมา เธอไม่เคยได้อยู่โรงเรียนหญิงล้วนมาก่อน เนื่องจากค่าเทอมที่แพงลิบลิ่ว แต่เนื่องจากเธอสอบได้คะแนนดีเด่น จึงได้ทุนมาเรียนโรงเรียนขึ้นชื่อของเกาะฮอกไกโด แห่งนี้
/ / / / / / / / / /
ณ เวลานี้ ประชากรทั้งโรงเรียน ก็เต็มไปด้วยเด็กหญิง ในชุดเสื้อเชิ้ตสีขาว หูกระต่ายสีเทาหม่น ทับด้วยสูทสีดำ และกระโปรงลายสก๊อตสีออกเทา เหมือนกันหมด ก็ไม่ต่างจากเธอเท่าไหร่นัก ที่จะต่างก็คงเป็นกระเป๋า ที่เธอเลือกจะใช้แบบสะพายข้าง กับคนอื่นที่ส่วนใหญ่จะเป็นกระเป๋าหิ้วมากกว่า
"ซายูกิ กรี๊ดดดดด ได้อยู่โรงเรียนเดียวกันด้วยย"
"ฮาระ ทางนี้ๆ"
"รัน เธอก็ได้หรอ ดีใจจัง"
เสียงคุยกันเซ็งเซ่ไปหมด ก็ไม่น่าแปลกใจมากนัก เพราะต่างคนก็ต่างทำใจที่จะมาเรียนที่ใหม่ ได้เจอกับสิ่งใหม่ๆ เพื่อนคนใหม่ สังคมแบบใหม่ แล้วเกิดมาเจอเพื่อนที่รู้จัก มันก็น่าดีใจนี่นาที่ไม่ต้องเผชิญอะไรตามลำพัง
-คงจะมีแต่เธอคนเดียวล่ะมั้ง-
ริโอะนึกถอนหายใจเบาๆ
"นานาฮาระซัง"
เสียงหนึ่งดังขึ้น จนเธอต้องรีบหันไปมอง และแล้ว ใบหน้าก็แต่งแต้มไปด้วยรอยยิ้มในทันที
"ฮานามิจิซัง เธอก็มาโรงเรียนนี้เหมือนกันหรอ"
"อื้ม ตอนแรกชั้นนึกว่าจะไม่มีเพื่อนซะแล้ว"
ริโอะยิ้มขันกับท่าทางโล่งอกของเพื่อน ด้วยความรู้สึกที่คงไม่ต่างกันเท่าไหร่นัก
"ริโอะ"
แล้วอีกเสียงก็ดังขึ้น
"ยูกิ"
คราวนี้น้ำเสียงของเจ้าของชื่อตื่นเต้นขึ้นมาในทันที แล้วในวินาทีทั้ง 2 ร่างก็โผเข้าหากัน
"มาเรียนนี่ทำไมไม่บอก จะได้มาพร้อมกัน"
"เรื่องไรชั้นจะบอกล่ะ กะแกล้งให้คนพูดมากอย่างเธอสงบซักพัก"
"อะไรกันฮะ ตื่นสายสิไม่ว่า"
"ว่าไงนะ"
"ชั้นว่าไปดูบอร์ดกันดีกว่า ว่าวันนี้ต้องทำไรมั่ง"
"เออ ก็ดี"
ฮานามิจิ ที่ยืนอยู่ไม่ไกลยิ้มน้อยๆ ก่อนจะหันหลังตั้งท่าจะเดินจากไป
"อะไรกัน มาเลยเธอด้วย จะไปไหน ไป เราไปดูกำหนดการของวันแรกด้วยกัน"
"แต่... .."
"ไม่ต้องมาต่งมาแต่เลย ยังไงตอนนี้ก็มีแต่เรา 3 คนแล้วนี่ จริงมั้ย"
ริโอะพูดพลางยิ้มร่า ก่อนลากเพื่อน 2 คนให้เดินตามไป
/ / / / / / / / / /
กำหนดการของวันนี้ก็ไม่มีอะไรนอกจากขึ้นหอประชุม เพื่อฟังกฏเกณฑ์ต่างๆเพิ่มเติมหลังจากการปฐมนิเทศครั้งที่แล้ว แต่งตั้งประธานประจำรุ่น รองประธาน และกรรมการ จากนั้นก็ลุ้นว่าจะได้อยู่ห้องไหน ตึกไหน แยกย้าย เข้าห้องเรียน จากนั้นก็จะเริ่มการเรียนการสอนโดยปกติ เพียงแต่ว่า ชั่วโมงแรกของวันนี้ จะมีชั่วโมงโฮมรูมจำเป็นเพื่อทำความรู้จักกันในห้องเสียก่อน กำหนดการของวันนี้ก็มีเท่านี้
"จะว่าไป ฟูจินนี่ใหญ่กว่าเอรินที่พวกเราเคยอยู่เยอะมากเลยแฮะ"
"จะไม่ให้ใหญ่กว่าได้ไง ก็โรงเรียนเดียวเล่นรวบทั้ง ม.ต้น กับไฮสคูลไว้อย่างเนี้ย"
ริโอะพูดจบจิ้มไส้กรอกใส่ปาก
"ชั้นไปดูมาแล้วแหละ ฝั่งม.ต้น"
ฮานามิจิพูดขึ้น
"จิงดิ เป็นไงมั่งง่ะ"
"แต่เค้าห้ามเด็กไฮสคูลไปฝั่งเด็กม.ต้นนี่นา"
ยูกิถามขึ้น เพราะคำพูดนั้นทำให้ริโอะเลิกสนใจจานอาหารตรงหน้า เธอเงยหน้าขึ้นสบตาเพื่อน เจ้าของรายการแหกกฎตั้งแต่วันแรกของการเข้าเรียน
"ก็ ชั้นหลงทางนี่นา ก็เลยถือโอกาสเดินดูซะเลย"
เป็นคำแก้ตัวที่ไม่เหมือนคนรู้สึกสำนึกผิดซักนิด ริโอะคิดในใจ อย่างน้อย เธอก็นึกไม่ถึงว่า คนที่ดูสงบเสงี่ยมอย่างฮานามิจิ จะกล้าทำเรื่องแบบนี้ อย่างน้อย เมื่อตอน ปีที่แล้ว เด็กผู้หญิงตรงหน้าเธอคนนี้ ก็เป็นถึงประธานรุ่นที่เคร่งเครียดที่สุดในชั้นปีก็ว่าได้
"แล้วเป็นไงมั่งล่ะ"
ริโอะถามขึ้น
"ชั้นอาจยังไม่คุ้นชินก็ได้มั้ง กับการที่มีเด็กผู้หญิงเดินด้วยกัน แล้วก็ทำท่ากระหนุงกระหนิงอย่างกะเป็นแฟนกันงั้นแหละ"
คำพูดอธิบายที่ชวนให้ผู้ฟังขนลุกซู่ อาจจะไม่คุ้นชินสำหรับฮานามิจิ แต่สำหรับเธอ ไม่ขอคุ้นชินดีกว่า
"ไม่เอาอ่ะ ไม่ขอชินดีกว่า"
ยูกิส่ายหน้าดิกๆ ริโอะยิ้มถูกใจกับคำพูดเพื่อน
"เฮ่ย ไอพวกเด็กใหม่อย่ามาทำวางท่า"
เสียงโวยวายดังขึ้นหลังจากบทสนทนาชวนหวาดเสียวพึ่งจบไป ริโอกับยูกิชะเง้อคอมอง ในขณะที่ฮานามิจิต้องเบี่ยงตัวดูเนื่องจากนั่งหันหลังอยู่
"ชั้นจะซื้อก่อน มีปัญหามั้ย"
เสียงชวนหาเรื่องไม่น่าฟังของผู้หญิง 3 คน ไม่ไกลนัก กำลังเรียกสายตาจากคนทั้งโรงอาหารได้อย่างไม่ยาก
"ไม่นึกว่าหนีมาโรงเรียนหญิงล้วนยังต้องเจอพวกชอบวางท่าใหญ่โต"
ยูกิพูดพลางส่ายหน้า ก่อนจะหันมาสนใจจานไส้กรอกตรงหน้าต่อ
"รุ่นเดียวกับพวกเราด้วยมั้งน่ะ"
ริโอะพูดยิ้มๆ ส่วนเพื่อนๆสองคนก็สบตากันเป็นนัยๆว่า ลางไม่ดีชัดๆ
ซ่า
-กรี๊ดดดด-
เสียงสงครามมันเล่นเอาแบบไม่จบง่ายๆ เมื่อมิโซะซุบที่วางอยู่ใกล้มือคนวางท่า ราดใส่คนที่ตนหาเรื่อง เสียงร้องโหยหวนเกิดขึ้นในทันที ในขณะที่ใบหน้าผู้ก่อความผิดยังยิ้มเยาะแบบสะใจ
"ไม่ธรรมดาแล้วมั้ง"
ฮานามิจิออกความคิดเห็น ในขณะที่เพื่อน 2 คนเห็นด้วยอย่างสุดๆ
"ไปกันเถอะ ขืนอยู่ค่อ คงได้คันไม้คันมือทำอะไรลงไปแน่ๆ โดยเฉพาะ...."
ยูกิกำลังจะหันไปหาเพื่อนซี้ตัวดีที่ชื่อริโอะ แต่เจ้าของชื่อกลับไม่รอให้เพื่อนต้องเสนอความคิดเห็น เธอก็เดินลิ่วไปที่ต้นเหตุเรียบร้อยแล้ว
"ยูกิซัง นานาฮาระซังไปทำอะไร"
ฮานามิจิถามทั้งที่สายตายังจดจ้องไปที่เพื่อนตัวดีของเธอ เหมือนจะรู้คำตอบอยู่แล้ว
"นิสัยส่วนตัวยัยนั่นน่ะ ห้ามใครลอกเลียนแบบ"
ยูกิส่ายหัวอย่างเหนื่อยใจ
"คิดว่าใหญ่มาจากไหน เอาของกินมาเล่นโยนรับกัน ฮะ"
เสียงเจื้อยแจ้วของเพื่อนปากดีกำลังหาเรื่องกลุ่มเด็กหญิงกลุ่มนั้น ท่ามกลางสายตาประชาชีที่จะออกแนวสงสารจับใจ
"ก็ใหญ่พอจะไล่เธอออกจากโรงเรียนได้ก็แล้วกัน"
เสียงที่ดังไม่แพ้กันมาจากปากของหญิงหัวโจกกลุ่ม
"งั้นมาเล่นกันอีกซักรอบเป็นไง"
ริโอะยิ้มขันนิดๆ ก่อนจะเดินตรงไปที่ร้านขายซูชิ ก้มหน้าทำท่าเหมือนขอโทษขอโพยอะไรซักอย่าง
"อย่างน้อย ชั้นก็ไม่นิยมเล่นของซื้อของขาย"
เธอพูดจบก็คว้าโถสีน้ำตาลเข้มมาหนึ่งโถ ก็จะสาดโครมใส่เจ้าตัวคนวางท่าโต ท่ามกลางความตื่นตกใจของคนเกือบทั้งโรงอาหาร เมื่อบุคคลสำคัญเนื้อตัวเต็มไปด้วยน้ำสีน้ำตาลเข้ม สภาพของคนถูกสาดน้ำสงกรานต์ในฤดูใบไม้ร่วง เรียกเสียงหัวเราะให้ดังระงมได้อย่างไม่ยากเย็น
-กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด-
/ / / / / / / / / /
เพราะเหตุการณ์เมื่อตอนเช้า เป็นเหตุให้กำหนดการต้องเปลี่ยนใหม่หมด สำหรับเด็กสาว 3 คนจากโรงเรียนมัธยมต้นเอริน ที่มาถึงวันแรกก็สร้างชื่อเสียงที่แสนดีให้กับโรงเรียนซะแล้ว นอกจากนั้น อีก 3 สาวคู่กรณีที่หัวโจก บัดนี้กลายเป็นปลาราดซอส และยังมีอีกคน ที่ตอนนี้ แขนพันผ้าพันแผลที่เกิดจากน้ำร้อนลวก
"ไหนลองเล่ามาซิ"
น้ำเสียงที่ฟังดูมีอำนาจแต่แฝงความอบอุ่นอย่างน่าประหลาด ทำให้ทั้งห้องเงียบสนิทไปพักใหญ่
"หนูไม่ผิด"
คนชอบวางท่าเริ่มเถียงขึ้น
"เห็นสภาพของหนูก็พอจะรู้แล้ว"
"งั้นหรอ อืม งั้นชั้นขอฟังจากเด็กใหม่อีก 4 คนด้วยซิ"
"คุณพ่อ"
เสียงเด็กหญิงตวาดขึ้นอย่างเด็กเอาแต่ใจ เท่านั้นแหละ ความหวังอันน้อยนิดของ เด็กใหม่ทั้ง 4 คนก็แทบจะถูกเด็ดออกจากหัว พ่อ ลูกกัน โอย สวรรค์คงหัวเราะเยาะ ที่คนอย่างริโอะดันไปหาเรื่องเอากับลูกอาจารย์ใหญ่ตั้งแต่วันแรกของการเปิดภาคเรียน เพื่อนอีก 2 คนส่งสายตามามองเธอราวกับว่า เก่งนี่ หาเรื่องได้ถูกคนจริงๆ ซึ่งนั่นก็ทำให้เธอก้มหน้าลงนิ่ง เหมือนรับความผิดจริง
"เล่ามาสิ เพราะชั้นไม่เชื่อลูกชั้นหรอก"
เท่านั้นแหละ ใบหน้าของทุกคนก็เริ่มส่งประกายรอยยิ้มให้กัน ก่อนที่ทั้งห้องจะระเบิดไปด้วยเสียงอันแหลมเฟี้ยวของลูกสาวผอ. แล้วก็หยุดลงเมื่อ คุณพ่อผู้แสนดีสั่งให้คุณเธอนอนพักอยู่บ้าน 3 วันโดยไม่ต้องมาแตะโรงเรียนในช่วงนั้น จากนั้น กลุ่มของริโอะจึงได้ไขข้อข้องใจได้สะดวกขึ้น เวลาผ่านไปไม่นาน ทั้งกลุ่มก็ได้อนุญาตให้เด็กหญิงทั้ง 4 คน ออกจากห้องได้ แต่ก่อนจะออก ก็ดันมีเสียงที่ทำให้ริโอะถึงกับกลืนไม่เข้า คายไม่ออก
"นานาฮาระ ซังใช่มั้ย"
"ค่ะ"
"ฝากด้วยนะ"
-ฝากด้วยนะ ไอคำพูดแบบนี้มันหมายความว่ายังไง คงไม่ได้หมายความว่า เธอจะต้องดูแลยัยปลาราดซอสนั่นหรอกนะ-
ริโอะ เดินมาสมทบกับเพื่อนหลังจากฟังบัญชาจากสวรรค์เรียบร้อยแล้ว
"เป็นไง คุณพ่อท่านว่าไงมั้ง"
"ป้าว ชั้นไม่อยากจะสนใจเท่าไร"
ริโอะพูดกลั้วหัวเราะ เหมือนพยายามลบเรื่องเสียวไส้เมื่อกี๊ซะมากกว่า
"ไปประชุมกัน เถ้ออออ อาจจะพอทันบ้าง"
"แล้วฮานามิจิล่ะ"
"ยัยนั่นหวังตำแหน่งประธานรุ่นน่ะสิ ก็เลยบอกว่าจะไปดูลาดเลา คู่ต่อสู้"
"ชั้นละนึกไม่ออกเลย ว่าถ้าฮานามิจิเกิดเป็นประธานรุ่นที่นี่จริงจะเป็นไง"
"เธอก็คงได้ขึ้นไปเป็นผู้พิทักษ์สันติราษฎร์มั้ง"
ริโอะเงียบไปพักใหญ่ ก่อนจะหัวเราะพรืด แบบถูกใจ
"แล้วจะไปทันมั้ยเนี่ย"
"เอ่อ ขอบโทษค่ะ"
"หือ?"
ทั้งคู่หันมองต้นเสียง แล้วพวกเธอก็พบกับเด็กหญิงที่ริโอะเข้าไปช่วยไว้
"ขอบคุณมากนะคะ"
เธอโค้งลงต่ำ จนทั้งริโอะและยูกิตกใจ
"เฮ่ย ไม่ต้องขนาดนั้นหรอกมั้ง"
ยูกิพูดขึ้น แต่เธอคนเดิมก็ยังคงไม่ยอมเงยหน้า
"ชั้นไม่ได้จะช่วยเธอซักหน่อย ก.."
คำพูดของริโอะถูกกลืนลงคอหมด เมื่อศอกขวากระทุ้งเข้าที่ชายโครงอย่างจัง ตามด้วยสายตาดุดุ จากเพื่อนซี้
"เอาเป็นว่า . ... .เธอติดราเม็งชั้นชามนึงละกัน"
ริโอะเปลี่ยนคำพูดทันที เด็กหญิงเงยหน้าขึ้นในที่สุด พร้อมกับรอยยิ้มกว้าง
"ค่ะ ขอบคุณมากนะคะ"
แล้วเธอก็วิ่งไปทันที
"ยัยยูกิ เธอกะทำให้ชั้นต้องกินข้าวเช้าใหม่เลยใช่มั้ย ดีชั้นไม่สำลักของเมื่อเช้าออกมาหมด"
"แต่ก็ดีแล้วนี่"
"เฮอะ อย่างน้อย ชั้นก็ยังมีเรื่องต้องเสียวอีกเยอะ"
ยูกิทำหน้าไม่เข้าใจกับสิ่งที่ริโอะพูด แต่ก็ไม่ได้ว่าอะไร
/ / / / / / / / / /
ในที่สุดการประชุมก็จบลง พร้อมกับตำแหน่งต่างๆ ที่ถูกคัดเลือกเรียบร้อย แต่ที่แน่ๆ ตำแหน่งประธานรุ่น ก็ตกเป็นของ ฮานามิจิ อย่างไม่น่าเชื่อ ยูกิพยายามอย่างมาก ที่จะรู้วิธีของฮานามิจิ แต่คุณประธานรุ่นก็ไม่ยอมเอ่ยปากอะไรซักคำ จนในที่สุด ยูกิก็ยอมแพ้ ส่วนริโอะ เธอยังคงทำหน้าบอกความระแวงน้อยๆ เมื่อทั้ง 3 คนเข้าใกล้บอร์ดใหญ่ ที่ประกาศรายชื่อของทุกคน
"ไรเนี่ย อย่างกะมีตลาดนัด sale 50%"
ยูกิบ่นทันทีที่เดินมาถึง ทั้งที่อาจารย์ก็บอกอย่างดิบดีแล้วว่า บอร์ดรายชื่อนี้ ถูกกระจายไปทั่วโรงเรียน แต่ดูเหมือนมันจะไม่ช่วยให้มดปลวกที่รุมแทะบอร์ดโรงเรียนพวกนี้ลดจำนวนลงเลยแม้แต่น้อย
"เอาไง"
ฮานามิจิถาม
"เราก็แทรกเข้าไปเลยซี่"
ริโอะพูดพลางฉีกยิ้ม ก่อนคุณเธอจะค่อยๆแทรกตัวเข้าไปในกลุ่มชน ส่วนเพื่อนทั้งสอง ก็ได้แต่มองหน้ากัน ก่อนจะแทรกตัวตามเข้าไป
--End Chapter 2--
อิอิ ฝากไว้ด้วนะคะ พึ่งปั่นเสร็จหมาดๆ ฮิฮิ
เรื่องราวของวันแรกยังไม่จบลงเท่านี้
จะมีเรื่องยุ่งๆอีกมั้ย
ทั้งกลุ่มจาได้อยู่ห้องเดียวกันรึเปล่า
คู่อริของทั้งคู่จะสร้างเรื่องป่วนๆอีกมั้ย
แล้วเรื่องความทรงจำนั้นล่ะ
อย่าลืมติดตามตอนต่อไปด้วยนะคะ (^o^v)
~~l-l.i.l<.a.l2.u.~~
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น