ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : โชคร้าย
“มากิ คือว่า....”
“ขอโทษทีนะ”พูดจบเด็กหญิงก็เดินออกมาทันที ด้วยสีหน้าที่ยังคงเย็นชา กับเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ เหมือนจะชินไปแล้วล่ะ ไอการมีคนมาสารภาพรักเนี่ย -- -- เบื่อจัง ไม่มีอะไรทำกันรึไงนะ ตาพวกว่างงาน!!! เด็กหญิงคิดในใจ
สวัสดีค่ะทุกคน ชั้นชื่ออาซากะ มากิ นะ เป็นผู้หญิงที่ ป้อบที่สุดในโรงเรียนเลยก็ว่าได้มั้ง ^/////^ ก็ช่วยไม่ได้หรอกนะ -...0 เกิดมามันก็เป็นอย่างนี้ไปแล้วนี่ ชั้นเป็นรองประธานนักเรียน แห่งโรงเรียน เอนดะ โรงเรียนชื่อดังของโตเกียว ที่ขึ้นชื่อว่า ถ้าไม่แน่จริง ก็อยู่ไม่ได้หรอก =..= เพราะโรงเรียนนี้ เป็นโรงเรียนของพวกคุณหนู ชาติตระกูลดีทั้งนั้น เพราะงั้นถึงไม่แปลกเท่าไหร่ ถ้าใครจะถือของมาเดินอวดกันตามสังคมแบบไฮโซ แต่ชั้นไม่ใช่อย่างนั้นหรอก เพราะของแต่ละชิ้นของชั้น ชั้นจำเป็นต้องหามาด้วยน้ำพักน้ำแรงของตัวเอง แต่ก็นะ ชั้นได้เงิน สัปดาห์ละ แสน เย็นนี่ ^o^ เพราะงั้น ชั้นถึงไม่ต้องห่วงอะไรเท่าไหร่หรอก เรื่องของเอามาอวดเนี่ย ชั้นแทบจะเป็นผู้นำของเรื่องพวกนี้เลยทีเดียว ^..^ แต่ก็น้า ไม่มีอะไรที่จะเปลี่ยนแปลงไปมั่งรึไงนะ นอกจากเรื่องบ้าๆที่เป็นกิจวัตรอย่างนี้ -- --* เบื่อจริงๆเลย
“มากิจัง”
“หือ??”
“นี่ รู้มั้ย วันนี้มีเด็กใหม่มาแหละ หน้าตาหล่อเลิศมัก”
“หรอ -o-* ”ชั้นพูดขึ้นอย่างไม่ใส่ใจเท่าไหร่
“ก็ใช่น่ะสิ ไปดูกันเถอะ”เพื่อนตัวดีระริกระรี้ใหญ่
“มะ....ว้ายยยยยย”แล้วชั้นก็ถูกลากจนตัวปลิว มุ่งหน้าตรงไปยังห้องพักครูทันที
--..--* เนื่องจากตอนนี้ หน้าห้องพักครู ยังคงเต็มไปด้วยนักเรียนหญิง ทั้งรุ่นใหญ่ รุ่นเล็กมาออ กันอยู่ จึงไม่สามารถทำให้ รองประธานนักเรียนอย่างชั้น และยายเพื่อนตัวดี แทรกตัวเข้าไปได้
“นี่ซาโอะ ชั้นกลับล่ะ”ชั้นทำท่าจะเดินออกทันที แต่มือข้างหนึ่ง ก็ยังถูกรั้งไว้เหมือนเดิม
“ออกมาแล้วมากิ ออกมาแล้ว 0///////0”ยายซาโอะแก้มแดงแป้ด จนชั้นต้องหันไปมองไอหนุ่มเด็กใหม่ที่ซาโอะพูดถึง.......
“คนนี้น่ะหรอ”ชั้นพูดด้วยความรู้สึกไม่ชอบหน้าขึ้นมาทันที ไอนี่เนี่ยนะ ไม่เถียงหรอกว่าหน้าตาดี แต่อย่างว่า ไอท่าทางกวนประสาท กับสายตาหยาดเยิ้มเนี่ย ไม่ถูกชะตาซักนิด -- --* เหมือนมีลางมาบอกว่า ชั้นต้องตกกระป๋องแน่ๆ T.T ให้ตายเถอะ อย่าได้เกิดเรื่องอย่างนั้นเลยนะ
“อ้ะ นั่นอาซากะ ใช่มั้ยจ๊ะ”อาจารย์พูดขึ้น *-* พูดทำม้ายยยยยยย....เสียงสนทนาเริ่มดังขึ้นมาทันที เมื่อคนหยิ่งระดับโลกอย่างชั้น มาดูนักเรียนชาย เด็กใหม่ แงงงง ประวัติของชั้น เสื่อมเสียโม้ดดด....
“ค ค่ะ”ชั้นตอบรับด้วยท่าทีที่พยายามจะไม่สะทกสะท้านใดใดทั้งสิ้น
“หนูว่างรึเปล่าจ๊ะ อาจารย์จะให้ช่วยพาเด็กใหม่ไปที่ห้องเรียนหน่อยน่ะ”อาจารย์พูดด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม ผิดกับ บรรยากาศถมึงทึงรอบตัว -- -- แล้วชั้นควรจะตอบไงล่ะ แต่เอาเถอะ ไม่ต้องคิดมากเลย
“ไม่..โอ๊ย”ฉับพลันที่ชั้นจะตอบปฏิเสธ ก็มีของแข็งทุบเข้าที่หลังชั้นอย่างจัง
“มากิ ว่างอยู่แล้วค่ะอาจารย์ ถ้าเพื่อความรู้สึกดีดี ที่เด็กนักเรียนใหม่จะมีต่อโรงเรียน รองประธานนักเรียน ก็ย่อมต้องช่วยเหลืออยู่แล้วจริงมั้ยจ๊ะ มากิจัง”ยัยซาโอะหันมาแยกเขี้ยวให้ชั้นใหญ่ ไม่น่าถามเลยยัยบ้าเอ๊ย ถ้าชั้นตอบไม่ ชั้นคงตายไม่สวยแน่
“จะ”= =;; ชั้นตอบกลับไป เสียงฮือฮา ดังขึ้นอีก หมดกันล่ะ ฟอร์มที่อุตส่าห์วางยายเพื่อนตัวดี -- --** จำไว้เลยน้า
“ขอบใจมากจะ อาซากะจัง เอาล่ะ ซาคานิวะคุง คนๆนี้ชื่อ อาซากะ มากิ เป็นรองประธานนักเรียน ตั้งแต่นี้ต่อไป เค้าจะเป็นคนดูแลเธอนะจ๊ะ”อาจารย์หันไปพูดกับนายหิน ในขณะเดียวกับที่ชั้นกำลังหันไปเขม่นกับซาโอะ ทำให้ชั้นไม่ได้ยินประโยคนั้นจากอาจารย์ ชั้นคงผิดจริงๆล่ะ ที่ไม่ได้ยิน.......
และแล้ว วันที่แสนทรมาน ก็ได้ผ่านพ้นไปอีกวันหนึ่ง ชั้นกำลังย่างก้าวไปตามทางกลับบ้าน ด้วยความ ดีใจนิดๆ ที่หลุดรอดออกมาจาก ไอหล่อลากดิน นั่น อยู่กับหมอนั่นแล้วเซ็งชะมัด ทำเท่ห์ต่อหน้าสาวๆอยู่ได้ ถึงจะหล่อก็เถอะ ขี้เก๊กชะมัด เฮ่ย!!! ถ้าพรุ่งนี้ต้องเจอหมอนั่นอีก มีหวังชั้นต้องผูกคอตายแน่ๆ
บรื้นนนนนนนนนนนนนนน
“ว้ายยยยยยยย”มือทั้ง 2 ข้างของชั้น รวบกระโปรงสั้นจิ้ด ไว้อย่างรวดเร็ว ก่อนจะมองซ้าย มองขวาเพื่อสำรวจผู้คนรอบตัว --- ---** หนอยยย อย่าให้รู้นะ ไอบ้าว่าเป็นใคร แม่จะสับด้วยอีโต้เล้ยยย ชั้นโกรธสุดๆ ทำไมนะ วันนี้ถึงได้โชคร้ายอยู่เรื่อยให้ตายเถอะ แล้วไง จะมีอะไรอีกมั้ย ถ้ามีก็รีบมาเลย ก่อนชั้นจะอารมณ์ดี....เท่านั้นแหละ ...............
ซ่า ซ่า ซ่า ฝนเจ้ากรรมก็ตกลงมาทันที
-- * -- ทำไมต้องเกิดกับชั้นด้วยนะ ให้ตายเถอะ ชั้นเตะน้ำข้างทางด้วยความรู้สึก โกรธสุดๆ ก่อนจะเดินตากฝนต่อไป
ในที่สุด บ้านหลังน้อย(ที่ไม่น้อย) ก็ปรากฏอยู่ตรงหน้าชั้น ในที่สุด ก็ถึงบ้านแล้วววว ^o^ คิดถึงจังเลย เตียงนุ่มๆ อาหาร อร่อยๆ รอชั้นก่อนนะ มากิจังสุดสวยมาแล้ว .>.< ชั้นรีบวิ่งตรงจะเข้าบ้านทันที แต่แล้ว..
พรืดดดดดดดดดดด
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด”
โครมมมมม
ร่างทั้งร่างของชั้น พุ่งไปด้านหน้าทันทีพร้อมกับ กระเป๋าใบโตที่เต็มไปด้วยของสารพัดชนิดของชั้น ลอยคว้างไปกลางอากาศ ก่อนจะล่วงลงมาสู่พื้นดิน แต่มันไม่ใช่พื้นจริงๆนี่สิ.
เพล้งงงงง ป๋อออ ป๋ออ ป๋อออ (เสียงสัญญาณกันโขมย)
เสียงกระจกแตกพร้อมกับหน้าต่างรถคันหรู ที่ละเอียดเป็นชิ้นๆ ชั้นค่อยๆเงยหน้ามองดูผลงานของกระเป๋าใบหรูของชั้น *-* ชั้นไม่น่าพกโน๊ตบุ๊คไปโรงเรียนเล้ย แล้วจะทำยังไงเนี่ย ชั้นลุกขึ้นยืนช้าๆ ด้วยสภาพที่เนื้อตัวยังเปรอะเปลื้อนไปด้วยโคลน ถ้ามีคนที่โรงเรียนมาเห็นชั้นในสภาพแบบนี้ต้องแย่แน่ๆเลย @o@ ชั้นต้องทำไงเนี่ย เสียงสัญญาณกันขโมยยังคงดังไม่หยุดหย่อน ตายแน่ๆ ชั้นต้องตายแน่ๆเลย มากิ เธอต้องทำยังไงล่ะทีนี้
“เกิดอะไรขึ้น!!!”น้ำเสียงที่เต็มไปด้วยโทสะที่พลุ่งพล่านดังขึ้น พาให้ชั้นเรียกสติกลับมาได้อย่างไม่ยาก ตายแล้ว เจ้าของรถมาแล้ว ทำไงดีล่ะเนี่ย โน๊ตบุ๊คของช้านนนน **-** ชั้นตั้งท่าจะวิ่งหนี แต่แล้วทันใดนั้นเอง เงาตะคุ่มของเจ้าขอรถก็ปรากฏตัวขึ้น....
ทำไม....... ม่ายน้~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~า
::+::-::+::-::+::-::+::-::+::-::+::-::+::-::+::-::+::-::+::-::+::-::+::-::+::-::+::-::+::
= [T]o [B]e [C]ontinue =
อ่า พอดี ต้องเปลี่ยนเนื้อเรื่องเล็กน้อย มันคือเรื่องเดียวกับ [O]nce น่ะแหละค่ะ แต่พอจะเปลี่ยนเนื้อเรื่อง ก็เลยจำเป็นต้องเปลี่ยนใหม่หมดเลย เอาเป็นว่า ยังไงก็ฝากไว้อีกทีแล้วกันนะคะ ขอบคุณค่ะ ^O^
“ขอโทษทีนะ”พูดจบเด็กหญิงก็เดินออกมาทันที ด้วยสีหน้าที่ยังคงเย็นชา กับเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ เหมือนจะชินไปแล้วล่ะ ไอการมีคนมาสารภาพรักเนี่ย -- -- เบื่อจัง ไม่มีอะไรทำกันรึไงนะ ตาพวกว่างงาน!!! เด็กหญิงคิดในใจ
สวัสดีค่ะทุกคน ชั้นชื่ออาซากะ มากิ นะ เป็นผู้หญิงที่ ป้อบที่สุดในโรงเรียนเลยก็ว่าได้มั้ง ^/////^ ก็ช่วยไม่ได้หรอกนะ -...0 เกิดมามันก็เป็นอย่างนี้ไปแล้วนี่ ชั้นเป็นรองประธานนักเรียน แห่งโรงเรียน เอนดะ โรงเรียนชื่อดังของโตเกียว ที่ขึ้นชื่อว่า ถ้าไม่แน่จริง ก็อยู่ไม่ได้หรอก =..= เพราะโรงเรียนนี้ เป็นโรงเรียนของพวกคุณหนู ชาติตระกูลดีทั้งนั้น เพราะงั้นถึงไม่แปลกเท่าไหร่ ถ้าใครจะถือของมาเดินอวดกันตามสังคมแบบไฮโซ แต่ชั้นไม่ใช่อย่างนั้นหรอก เพราะของแต่ละชิ้นของชั้น ชั้นจำเป็นต้องหามาด้วยน้ำพักน้ำแรงของตัวเอง แต่ก็นะ ชั้นได้เงิน สัปดาห์ละ แสน เย็นนี่ ^o^ เพราะงั้น ชั้นถึงไม่ต้องห่วงอะไรเท่าไหร่หรอก เรื่องของเอามาอวดเนี่ย ชั้นแทบจะเป็นผู้นำของเรื่องพวกนี้เลยทีเดียว ^..^ แต่ก็น้า ไม่มีอะไรที่จะเปลี่ยนแปลงไปมั่งรึไงนะ นอกจากเรื่องบ้าๆที่เป็นกิจวัตรอย่างนี้ -- --* เบื่อจริงๆเลย
“มากิจัง”
“หือ??”
“นี่ รู้มั้ย วันนี้มีเด็กใหม่มาแหละ หน้าตาหล่อเลิศมัก”
“หรอ -o-* ”ชั้นพูดขึ้นอย่างไม่ใส่ใจเท่าไหร่
“ก็ใช่น่ะสิ ไปดูกันเถอะ”เพื่อนตัวดีระริกระรี้ใหญ่
“มะ....ว้ายยยยยย”แล้วชั้นก็ถูกลากจนตัวปลิว มุ่งหน้าตรงไปยังห้องพักครูทันที
--..--* เนื่องจากตอนนี้ หน้าห้องพักครู ยังคงเต็มไปด้วยนักเรียนหญิง ทั้งรุ่นใหญ่ รุ่นเล็กมาออ กันอยู่ จึงไม่สามารถทำให้ รองประธานนักเรียนอย่างชั้น และยายเพื่อนตัวดี แทรกตัวเข้าไปได้
“นี่ซาโอะ ชั้นกลับล่ะ”ชั้นทำท่าจะเดินออกทันที แต่มือข้างหนึ่ง ก็ยังถูกรั้งไว้เหมือนเดิม
“ออกมาแล้วมากิ ออกมาแล้ว 0///////0”ยายซาโอะแก้มแดงแป้ด จนชั้นต้องหันไปมองไอหนุ่มเด็กใหม่ที่ซาโอะพูดถึง.......
“คนนี้น่ะหรอ”ชั้นพูดด้วยความรู้สึกไม่ชอบหน้าขึ้นมาทันที ไอนี่เนี่ยนะ ไม่เถียงหรอกว่าหน้าตาดี แต่อย่างว่า ไอท่าทางกวนประสาท กับสายตาหยาดเยิ้มเนี่ย ไม่ถูกชะตาซักนิด -- --* เหมือนมีลางมาบอกว่า ชั้นต้องตกกระป๋องแน่ๆ T.T ให้ตายเถอะ อย่าได้เกิดเรื่องอย่างนั้นเลยนะ
“อ้ะ นั่นอาซากะ ใช่มั้ยจ๊ะ”อาจารย์พูดขึ้น *-* พูดทำม้ายยยยยยย....เสียงสนทนาเริ่มดังขึ้นมาทันที เมื่อคนหยิ่งระดับโลกอย่างชั้น มาดูนักเรียนชาย เด็กใหม่ แงงงง ประวัติของชั้น เสื่อมเสียโม้ดดด....
“ค ค่ะ”ชั้นตอบรับด้วยท่าทีที่พยายามจะไม่สะทกสะท้านใดใดทั้งสิ้น
“หนูว่างรึเปล่าจ๊ะ อาจารย์จะให้ช่วยพาเด็กใหม่ไปที่ห้องเรียนหน่อยน่ะ”อาจารย์พูดด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม ผิดกับ บรรยากาศถมึงทึงรอบตัว -- -- แล้วชั้นควรจะตอบไงล่ะ แต่เอาเถอะ ไม่ต้องคิดมากเลย
“ไม่..โอ๊ย”ฉับพลันที่ชั้นจะตอบปฏิเสธ ก็มีของแข็งทุบเข้าที่หลังชั้นอย่างจัง
“มากิ ว่างอยู่แล้วค่ะอาจารย์ ถ้าเพื่อความรู้สึกดีดี ที่เด็กนักเรียนใหม่จะมีต่อโรงเรียน รองประธานนักเรียน ก็ย่อมต้องช่วยเหลืออยู่แล้วจริงมั้ยจ๊ะ มากิจัง”ยัยซาโอะหันมาแยกเขี้ยวให้ชั้นใหญ่ ไม่น่าถามเลยยัยบ้าเอ๊ย ถ้าชั้นตอบไม่ ชั้นคงตายไม่สวยแน่
“จะ”= =;; ชั้นตอบกลับไป เสียงฮือฮา ดังขึ้นอีก หมดกันล่ะ ฟอร์มที่อุตส่าห์วางยายเพื่อนตัวดี -- --** จำไว้เลยน้า
“ขอบใจมากจะ อาซากะจัง เอาล่ะ ซาคานิวะคุง คนๆนี้ชื่อ อาซากะ มากิ เป็นรองประธานนักเรียน ตั้งแต่นี้ต่อไป เค้าจะเป็นคนดูแลเธอนะจ๊ะ”อาจารย์หันไปพูดกับนายหิน ในขณะเดียวกับที่ชั้นกำลังหันไปเขม่นกับซาโอะ ทำให้ชั้นไม่ได้ยินประโยคนั้นจากอาจารย์ ชั้นคงผิดจริงๆล่ะ ที่ไม่ได้ยิน.......
และแล้ว วันที่แสนทรมาน ก็ได้ผ่านพ้นไปอีกวันหนึ่ง ชั้นกำลังย่างก้าวไปตามทางกลับบ้าน ด้วยความ ดีใจนิดๆ ที่หลุดรอดออกมาจาก ไอหล่อลากดิน นั่น อยู่กับหมอนั่นแล้วเซ็งชะมัด ทำเท่ห์ต่อหน้าสาวๆอยู่ได้ ถึงจะหล่อก็เถอะ ขี้เก๊กชะมัด เฮ่ย!!! ถ้าพรุ่งนี้ต้องเจอหมอนั่นอีก มีหวังชั้นต้องผูกคอตายแน่ๆ
บรื้นนนนนนนนนนนนนนน
“ว้ายยยยยยยย”มือทั้ง 2 ข้างของชั้น รวบกระโปรงสั้นจิ้ด ไว้อย่างรวดเร็ว ก่อนจะมองซ้าย มองขวาเพื่อสำรวจผู้คนรอบตัว --- ---** หนอยยย อย่าให้รู้นะ ไอบ้าว่าเป็นใคร แม่จะสับด้วยอีโต้เล้ยยย ชั้นโกรธสุดๆ ทำไมนะ วันนี้ถึงได้โชคร้ายอยู่เรื่อยให้ตายเถอะ แล้วไง จะมีอะไรอีกมั้ย ถ้ามีก็รีบมาเลย ก่อนชั้นจะอารมณ์ดี....เท่านั้นแหละ ...............
ซ่า ซ่า ซ่า ฝนเจ้ากรรมก็ตกลงมาทันที
-- * -- ทำไมต้องเกิดกับชั้นด้วยนะ ให้ตายเถอะ ชั้นเตะน้ำข้างทางด้วยความรู้สึก โกรธสุดๆ ก่อนจะเดินตากฝนต่อไป
ในที่สุด บ้านหลังน้อย(ที่ไม่น้อย) ก็ปรากฏอยู่ตรงหน้าชั้น ในที่สุด ก็ถึงบ้านแล้วววว ^o^ คิดถึงจังเลย เตียงนุ่มๆ อาหาร อร่อยๆ รอชั้นก่อนนะ มากิจังสุดสวยมาแล้ว .>.< ชั้นรีบวิ่งตรงจะเข้าบ้านทันที แต่แล้ว..
พรืดดดดดดดดดดด
“กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด”
โครมมมมม
ร่างทั้งร่างของชั้น พุ่งไปด้านหน้าทันทีพร้อมกับ กระเป๋าใบโตที่เต็มไปด้วยของสารพัดชนิดของชั้น ลอยคว้างไปกลางอากาศ ก่อนจะล่วงลงมาสู่พื้นดิน แต่มันไม่ใช่พื้นจริงๆนี่สิ.
เพล้งงงงง ป๋อออ ป๋ออ ป๋อออ (เสียงสัญญาณกันโขมย)
เสียงกระจกแตกพร้อมกับหน้าต่างรถคันหรู ที่ละเอียดเป็นชิ้นๆ ชั้นค่อยๆเงยหน้ามองดูผลงานของกระเป๋าใบหรูของชั้น *-* ชั้นไม่น่าพกโน๊ตบุ๊คไปโรงเรียนเล้ย แล้วจะทำยังไงเนี่ย ชั้นลุกขึ้นยืนช้าๆ ด้วยสภาพที่เนื้อตัวยังเปรอะเปลื้อนไปด้วยโคลน ถ้ามีคนที่โรงเรียนมาเห็นชั้นในสภาพแบบนี้ต้องแย่แน่ๆเลย @o@ ชั้นต้องทำไงเนี่ย เสียงสัญญาณกันขโมยยังคงดังไม่หยุดหย่อน ตายแน่ๆ ชั้นต้องตายแน่ๆเลย มากิ เธอต้องทำยังไงล่ะทีนี้
“เกิดอะไรขึ้น!!!”น้ำเสียงที่เต็มไปด้วยโทสะที่พลุ่งพล่านดังขึ้น พาให้ชั้นเรียกสติกลับมาได้อย่างไม่ยาก ตายแล้ว เจ้าของรถมาแล้ว ทำไงดีล่ะเนี่ย โน๊ตบุ๊คของช้านนนน **-** ชั้นตั้งท่าจะวิ่งหนี แต่แล้วทันใดนั้นเอง เงาตะคุ่มของเจ้าขอรถก็ปรากฏตัวขึ้น....
ทำไม....... ม่ายน้~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~า
::+::-::+::-::+::-::+::-::+::-::+::-::+::-::+::-::+::-::+::-::+::-::+::-::+::-::+::-::+::
= [T]o [B]e [C]ontinue =
อ่า พอดี ต้องเปลี่ยนเนื้อเรื่องเล็กน้อย มันคือเรื่องเดียวกับ [O]nce น่ะแหละค่ะ แต่พอจะเปลี่ยนเนื้อเรื่อง ก็เลยจำเป็นต้องเปลี่ยนใหม่หมดเลย เอาเป็นว่า ยังไงก็ฝากไว้อีกทีแล้วกันนะคะ ขอบคุณค่ะ ^O^
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น