ตอนที่ 29 : Special II : Wake Him Up
Truth or Dare
(Special : II)
Wake Him Up
ส่วนมากคนที่ตอบสนองต่อนาฬิกาปลุกเป็นคนแรกคือพี่เต ...แต่ไม่ใช่ทุกครั้ง
บางวันผมตื่นก่อนเขา ได้มีโอกาสจ้องใบหน้าหล่อเหลาใต้แดดอ่อนยามเช้า
นาฬิกาปลุกยังไม่ดัง และผมมีวิธีปลุกที่น่าสนใจกว่านั้น
ปลายจมูกคลอเคลียปลายจมูก
ริมฝีปากก่อกวนริมฝีปาก
ผละมองคนขี้เซาที่นิ่งสนิทก่อนจูบซ้ำ ลามเรื่อยมาถึงปลายคาง ไรหนวดจางๆ ชวนจั๊กจี้เมื่อไล้ริมฝีปากแผ่วเบา
หยอกเย้าบนใบหน้าสักพักจึงลากผ่านลำคอ กดจูบลูกกระเดือก ไหปลาร้า หัวไหล่เปลือยเปล่า แกล้งงับกล้ามแขนเบาๆ
ในที่สุดได้ยินเสียงหัวเราะในลำคอเมื่อริมฝีปากจรดลงตำแหน่งที่ผมโปรดปราน จุดเริ่มรอยแผลเป็นกลางแผ่นอกกว้าง
“ตื่นหรือยัง” เสียงหัวเราะทุ้มไม่ตอบคำถาม เปลือกตาบางเปิดสบตาผมคล้ายตำหนิก่อนปิดลงอีกครั้ง
ราวยินยอมให้กระทำตามใจ
ผมยิ้ม ก้มลงลากริมฝีปากสำรวจรอยแผลเก่าอีกครั้ง จูบต่อริมฝีปากจากหน้าอกถึงหน้าท้องสวยที่หดเกร็งก่อนผ่อนจนได้ยินเสียงลมหายใจหนัก
จังหวะหายใจสะดุดอีกครั้งเมื่อคมฟันกัดลงที่ขอบกางเกงพลางดึงมันลงต่ำ
ปลดปล่อยความแข็งขึงชูชันเป็นอิสระ
“ตื่นแล้ว” ตอบคำถามตัวเองเจือหัวเราะ
กอบประคองตัวตนคนรักไว้ในฝ่ามือ ค่อยๆ ลงน้ำหนักปลุกปั้นจนราคะคลั่ง ก่อนครอบริมฝีปากลงไป ดูดดุนลิ้นไล้เรื่อยจากส่วนปลาย เชื่องช้า ทีละน้อย กระทั่งกลืนกินทั้งหมดไว้ แทรกลึกถึงลำคอ
“คุณพิชญ์” เสียงแหบพร่าเรียกชื่อ
“เงยหน้าสิ” ออกคำสั่ง พลางเอื้อมมือบีบคางบังคับ มุมปากบางยกยิ้มพอใจเมื่อเห็นทุกการกระทำในสายตา
ฝ่ามือเลื่อนลูบกรอบหน้าแกล้งไล้วนกดแก้มที่อวบอูมด้วยรูปร่างแก่นกายที่คับแน่นอยู่ภายใน
เสียงครางต่ำสลับกับลมหายใจหนักขณะลูบไล้ใบหูหยอกเย้า เร่งให้ขยับด้วยจังหวะคุ้นเคยปลุกเร้า นิ้วเรียวเกลี่ยเส้นผมที่ยาวปรกสะเปะสะปะไม่ให้เกะกะใบหน้า จดจ้องทุกการขยับรูดรั้ง
“อืม...เด็กดี” นานพอจะทำให้ริมฝีปากชาเจ่อ น้ำตาเอ่อคลอจากความอึดอัดในโพรงปาก ความแข็งขึงแทรกเข้าออกทวีรุนแรงจนแทบคลั่ง
ตอบรับน้ำหนักที่ขยำเส้นผมในจังหวะสุดท้ายด้วยริมฝีปากที่กดลงจนสุดความยาวอีกครั้ง โอบรับทั้งหมดไว้ด้วยความร้อนฉ่ำชื้นในโพรงปาก
เติมชื้นฉ่ำด้วยทะเลกามที่ทะลักจนสำลักจึงคายตัวตนของเขาเป็นอิสระอีกครั้ง ปล่อยให้ฉีดพ่นละเลงลงใบหน้า ขณะไล้เลียรสราคะข้นขาวที่รดเปรอะขอบปาก
เมื่อสัตว์ร้ายสงบจึงเงยหน้าสบสีรัตติกาลอีกครั้ง ยิ้มพอใจเมื่อเห็นดวงตาคมตื่นเต็มตา
“อรุณสวัสดิ์ครับ”
“หึ...”
หลังจากนี้ นาฬิกาปลุกคงไม่จำเป็น
------------------------------------------------------
ถ้าไม่ซนคงไม่ใช่ยัยพิชญ์ 5555
//ถ้าโดนแบนรบกวนหาอ่านทางช่องทางอื่นนะคะ ;-;
ขอบคุณมากค่า
#เกมท้ารัก
-Martian-
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ

ซซนแบบนี้ยิ่งรักนะคะ เติมความกระปรี้กระเปร่าให้เช้าทุกเช้า จะจดจำไว้ทำค่าาาา อิอิ5555555555 (สามีเราโชคดีแน่ ถ้าชายชอบอ่ะนะ)