เรื่องน่ากลัวในบ้านตัวเอง

เนื้อเรื่อง

ในวันที่ 11 มีนาคม ตอน 7 โมง กว่าๆ เกือบจะ 8 โมงแล้ว เราได้ยินเสียงโทรศัพท์ ก็เลยตื่นขึ้นมา จากปกติที่เป็นคนตื่นเที่ยงๆ 

" ฮัลโหล .... "

" ใครหรอ "  เราถามด้วยความงัวเงีย

" นี่น้าเอง โอเล่ ... ลงมาหาน้าที่หน้าบ้านหน่อย "

" ตอนนี้โอเล่ไม่ได้อยู่บ้าน "

" อ่าวหรอ ..... งั้นโอเล่มารับไอแฝดด้วย น้ารออยู่หน้าบ้าน "

" จ้ะ ๆ เดี๋ยวโอเล่ไป " เราเลยหันไปหาน้องเราที่หลับอยู่ข้างๆ

" ไวท์ ไปรับน้องด้วย น้าเอ๋รออยู่หน้าบ้านอ้ะ "

เราโบ้ยให้น้องเราไปรับไอแฝดที่อีกบ้านนึง จากนั้นเราจึงนอนต่อ

ประมาณ 11 โมง เราก็ตื่น เพื่อจะลงมาอาบน้ำแต่กลับเห็นไวท์นั่งอยู่ข้างล่าง

" ไวท์ ไอหนึ่ง ไอสองอ่ะ " เราถามด้วยความสงสัย

" ไวท์บอกให้มันรออยู่ที่บ้าน ไวท์กลับมาเอาเสื้อผ้า "

" เออๆ งั้นรอเล่ด้วย เดี๋ยวเล่กลับบ้านด้วย "

  จากนั้นเราก็ไปอาบน้ำแล้วก็ซ้อนมอไซต์ไวท์กลับบ้าน

พอมาถึงบ้านเราก็เลยรีบไปเปิดคอมเพื่อจะได้ต่อเน็ต ซักพักนึงก็นึกขึ้นได้ว่าจะไปโรบินสัน รัตนาธิเบศ เลยถอดเสื้อตัวเองแล้วนุ่งผ้าเช็ดตัวแทน  เราก้มลงไปเอาที่รีดผ้าใต้บันได แต่ต้องสะดุ้งหัวชนเพดานข้างฝาที่ห้องใต้บันได เพราะได้ยินเสียง ตึ่ง ตั้ง ตึ่ง ตั้ง !!!! ตรงบันไดหน้าห้องนอน เราก็นึกว่า เสียงไอแฝดมันวิ่งเล่นกัน เราก็เลยหยุดดูเผื่อว่ามันจะวิ่งลงมา จะได้ด่ามัน แต่กลับไม่ใช่อย่างที่คิดเพราะไอแฝดมันไม่ได้วิ่งลงมา อันที่จริงแล้วมันสองคนจะเป็นคนที่เสียงดังตามนิสัยของเด็ก แต่ตอนที่เราได้ยินมันเป็นแค่เสียงเหมือนคนวิ่งลงบันไดแบบลงส้นเพื่อจะให้เกิดเสียงดัง  เรารู้สึกผิดสังเกต ตอนแรกก็ยังไม่คิดอะไร เราเลยมารีดผ้าต่อเพื่อจะได้ไปโรบินสัน

วันที่ 12 มี.ค. ในตอนเย็นๆ หน่อยเราก็มานั่งคุยกันกับแตมส์และไวท์

อยู่ดีดีไวท์มันก็พูดขึ้นมาว่า วันนี้กลับบ้านรู้สึกเหมือนมีอะไรแปลกๆอยู่ในบ้าน เราก็ถามมันไปว่ามีอะไร มันก็บอกว่าตอนที่มันอาบน้ำอยู่เหมือนมีคนเดินอยู่ในบ้านทั้งชั้นล่างและชั้นบน และที่ชวนขนหัวลุกที่สุดคือเหมือนมีคนยืนอยู่หน้าประตูห้องน้ำ ด้วยความที่มันสงสัย มันเลยมองลอดลงไปตรงช่องประตูห้องน้ำ แต่ไม่มีอะไร มันเลยรีบอาบน้ำอย่างว่องไวเพื่อจะได้ออกมาหาเราที่อยู่อีกบ้านนึง

ประมาณทุ่มกว่าๆเราก็คุยกะน้องๆ อีกเรื่องที่เกิดขึ้นในบ้าน แล้วไวท์มันก็เล่าให้ฟังอีกว่าแม่ก็เคยเจอเหมือนกัน ไวท์มันเล่าว่า

เมื่อตอนวันที่ 7 มีนา แม่และน้าเค้านั่งกินเบียร์กันอยู่หน้าบ้าน และพอดีเพื่อนบ้านที่อยู่ข้างๆเค้าก็กลับมาพอดี แม่ก็เลยชวนกันมากินเบียร์ด้วยกัน พอดึกๆเค้าก็แยกกันกลับบ้านแต่ตอนประมาณเที่ยงคืนกว่าๆแม่ยังไม่ง่วงก็เลยลงมาออนเอ็มแก้เซ็ง ซักพักแม่ก็ได้ยินเสียงคนเคาะประตู "ก๊อก ก๊อก ก๊อก" แม่ก็นึกในใจว่าไอเด็กข้างบ้านนี้มันชักลามปรามและชวนมากินเบียร์ด้วยหน่อยเดียว แม่ก็เลยเดินไปเปิดประตูห้นาบ้าน แต่ก็ไม่มีใคร เดินไปดูประตูหลัง แต่ก็ไม่มีใครอีกเหมือนกัน แม่ก็เลยเริ่มกลัวๆเลยรีบปิดไฟขึ้นนอนเลย

ไวท์มันเล่าให้ฟังอีกเรื่องนึงว่า

ตอนประมาณตี1ตี2 ไวท์มันลงมาออนเอ็ม ความจริงมันกะจะเล่นโต้รุ่งเลยด้วยซ้ำแต่ต้องชะงักเพราะว่าอยู่ดีดี มันรู้สึกว่ามีกลิ่นธูปลอยมา ทั้งๆที่บ้านไม่มีห้องพระและไม่เคยจุดธูป ถ้าจะว่าไปเป็นบ้านข้างๆมันก็คงแปลกเพราะดึกป่านนี้ใครจะมานั่งไหว้พระกันถูกต้องไหม?

และเมื่อวันไหนก็ไม่รู้แหละตอนนั้นมีไปรษณีย์มาส่งที่บ้าน นายไปรษณีย์เค้าก็บอกว่าวันนั้นมาส่งจดหมายที่บ้าน

แล้วเค้าก็นึกว่ามีคนอยู่เค้าก็เลยกดกริ่งเรียก แต่ก็ไม่มีใครยอมออกมาทั้งที่เห็นมีคนนั่งอยู่ที่เก้าอี้หน้าคอมส์

รุ่งอีกวันนายไปรษณีย์เค้าก็เจอแม่เค้าก็ถามว่าเมื่อวานก็มาส่งจดหมายแต่ไม่มีคนออกมาเซ็นรับ เค้ากดกริ่งเรียกอยู่ตั้งนาน แต่แม่ก็บอกไปว่าเมื่อวานไม่มีใครอยู่บ้านเลย แต่นายไปรษณีย์เค้าบอกว่าเค้าเห็นจริงๆว่ามีคนอยู่ แม่ก็เลยงงแล้วก็เดินเข้าบ้านมาเลย เพราะนึกว่าอีตานี่หน้าท่าจะประสาท

ปล.เรื่องราวที่เล่ามาทั้งหมดเป็นความจริงอย่างมาก เพราะนั่งพิมพ์ไปก็นั่งขนลุกไป ถ้าคุณไม่ได้เจอจริงๆก็คงไม่รู้หรอกว่ามันน่ากลัวแค่ไหน บรื๊อๆ

ปลล. มาเล่าให้ฟังเฉยๆ มันอาจไม่น่ากลัวเท่าไหร่สำหรับคนที่ไม่ได้เจอจริงๆ แต่น่ากลัวสำหรับเรามาก ถ้าใครมีประสบการณ์แบบนี้ ก็เอามาเล่าสู่กันฟังบ้างนะ