ถึงนายจะเป็นจอมวายร้ายแต่ฉันก็จะรักนาย

ลำดับตอนที่ #1 : วันแรกของการเรียน

   สวัสดีค่ะ ขอแนะนำตัวก่อนนะค่ะ ฉันชื่อ คุรัน สาวน้อยน่ารักน่ากอด เหมือนตุ๊กตา ตากลมๆ จมูกนิด ปากหน่อย ผมสีน้ำตาลเป็นเส้นตรง ยาวถึงกลางหลัง มีเชื้อญี่ปุ่นนิดหน่อย ตอนนี้ฉันกำลังจะไปโรงเรียน เดี๋ยวคงต้องขอตัวไปโรงเรียนแล้วล่ะคะ
     "คุณหนูค่ะ  ลงไปทานอาหารเช้าได้แล้วค่ะ" เสียงป้าเพียง แม่บ้านของฉัน
     "ค่ะ ป้าเพียง" ฉันตอบไป 
   ฉันลงมาทานอาหารเช้าพร้อมกับทุกคนในบ้านนั่นคือ ม๊า ป๊า พี่คิรัว พี่อาคุมิ  และฉันเราสามคนเรียนโรงเรียนเดียวกัน ทานอาหารเสร็จทุกคนต่างก็แยกย้ายกันไปทำงาน และโรงเรียน 
     "คุรัน คุรัน"เสียงยัยข้าวสวยเพื่อนซี้ฉันดังมาแต่ไกล 
     "อรุณสวัสดิ์จ๊ะข้าวสวย เจสซี่" ทั้งสองเป็นเพื่อนซี้ของฉันเองตั้งแต่สมัยอนุบาล
     "นี่ คุรันวันนี้ตอนเย็นไม่มีเรียน ไปกินไอติมกัน"เจสซี่ชวน
     "แหงอยู่แล้ว ก็รู้กันอยู่ว่างเมื่อไรแกเป็นอันกินทุกที แต่กินไอติมก็ดีเหมือนกันหน้าร้อนแบบนี้"ข้าวตอบรับ
     "เออแกอย่าลืมชวนพี่คิรัวกับพี่คุมิไปด้วยนะ"เจสซี่บอกแนให้ชวนพี่ๆไป
     "พี่คุมิฉันก็อยากชวนนะ แต่พี่คิรัวอ่ะดิ ไม่ค่อยอยากจะชวน"ฉันทำหน้าเซง เป็นที่รู้กันดีว่าพี่ชายคนนี้ชอบแกล้งน้องสาวอย่างฉันเป็นที่สุดอย่างคราวก่อนก็ทำฉันขายหน้ากลางห้าง ฉันไม่อยากจะคิดเลย เวลาอยู่ต่อหน้าสาวๆก็ทำเป็นสุภาพบุรุษ แต่ทำไมอยู่กับฉันถึงเป็นแบบนี้ ฉันไมเข้าใจพี่ชายตัวเองเลยจริงๆ
     "แกชวนพี่คิรัวมาเถอะน้าาาาา"ยัยเจสยังไม่ละความพยายาม
     "แกก็ช่วยเจสมันไปหน่อยสิคุรัน"ข้าวพูดเสริม
     "ช่วยพวกแก แล้วพวกแกช่วยฉันมั้ย"
     "ไม่ช่วย"สองเสียงขานรับ
     "งั้นไม่ชวนไปละ"ฉันพูดน้อยใจ
     "ไม่เป็นไรเดี๋ยวพวกเราไปชวนเอง ปะข้าว"แล้วพวกมันก็เดินไปหาพี่คิรัว โถ่ดูพวกมันทำแล้วยังงี้จะขอให้ฉันไปชวนทำไม เห้อ เพื่อนฉัน
     "พี่คิรัวค่ะ วันนี้พวกเราจะไปกินไอติมกัน พี่คิรัวไปมั้ยค่ะ"เจสถามพี่คิรัวที่มีสาวๆรายล้อมอยุ่ สาวๆทั้งหลายส่งสายตาอาฆาตมาทางพวกเราสองคน
     "ไปสิครับ ที่ไหนมีคุรัน ต้องมีคิรัวอยู่ที่นั่นสิครับ"พี่คิรัวตอบ
     "งั้น ตอนเที่ยงเจอกันที่ร้านค้าหน้าโรงเรียนนะคะ"ยัยเจสนัดสถานที่อย่างดี
     "ครับ"
     "งั้นพวกเราขอตัวไปชวนพี่คุมิก่อนนะคะ"
     "ครับ"
ระหว่างเดินไปหาพี่คุมิที่ห้องก็เจอกับเลดี้ แนนนี่  แพตตี้ ศัตรูของทั้งสามคน 
     "จะไปไหนกันยะพวกหลอน"ทั้งสามพูดพร้อมเดินมาดักทางพวกเราสองคน
     "ฉันจะไปไหนก็เรื่องของฉันเธอเกี่ยวไรด้วย"เจสสี่ตอบอย่างงุดหงิด กลัวจะไปไม่ทันพี่คุมิเข้าเรียน
     "หลบไป"ข้าวพูดขึ้น
     "ถ้าไม่หลบแล้วจะมีอะไรมั้ย"แนนนี่พูดขึ้น
     พลั่ก ข้าวผลักแนนี่กระเด็นทำให้เปิดทางสะดวก เพราะพวกที่เหลือวิ่งไปดูแนนนี่
     "ปะ เจสเสียเวลากะพวกนี้ น่าเบื่อจริง"ข้าวรีบดึงมือเจสให้เดินไป
     "โอ้ย"ข้าวร้องเสียงหลง
     "แกจะไปไหน แกทำฉันแกต้องโดน"แนนนี่ลุกขึ้นมาได้วิ่งเข้ามากระชากผมข้าวอย่างแรง
     "ปล่อยฉันนะ/ปล่อยเพื่อนฉันนะ"
     "อย่างพวกแกจะทำไรพวกฉันได้"เลดี้พูดขึ้น
     "พวกน้องทำอะไรกันค่ะ"พี่คุมิเดินเข้ามา พี่คุมิดำรงตำแหน่งคณะกรรมการนักเรียนที่สวยที่สุดในสภานักเรียน
     "ป่าวค่ะ เห็นผมของข้าวยุ่งนะค่ะ เลยจะจัดให้ตรง"เลดี้พูดขึ้น
     "หรอค่ะ เท่าที่พี่เห็น พวกน้องกำลังกระชากผมของน้องข้าวอยู่นะคะ"พี่คุมิสวนทันที
     "ทางที่ดีพี่ว่าน้องรีบไปเข้าเรียนดีกว่านะค่ะ เลทมา10กว่านนาทีแล้วนะค่ะ"
     "ค่ะ พวกหนูจะรีบไปเดี๋ยวนี้เลยค่ะ"
     "หวังว่าน้องคงจะเข้าห้องเรียนนะคะ"
     "พี่คุมิ"ข้าวเรียก
     "แล้วข้าวกับเจสมาทำไรตรงนี้ไม่ไปเรียนหรือไง"
     "ก็กำลังจะไปหาพี่คุมิอะคะ"เจสตอบ
     "แล้วหาพี่มีเรื่องไรหรอ"
     "คือจะชวนไปกินไอติมอ่ะคะ"ข้าวเป็นคนชวนบ้าง
     "ได้จ๊ะ แต่ตอนนี้เด็กดีต้องรีบไปเข้าเรียนนะคะ"
     "ค่ะ/ค่าาา"
   วิชาแรกเป็นวิชาคณิต ฉันไม่เก่งเอาซะเลยวิชานี้ แต่ก็ต้องจำใจเรียนอาจารย์ก็สั่งการบ้านได้ทุกวี่ทุกวันไม่เบื่อบ้างหรือไง นั่งคิดอะไรเพลินก็มีเสียงดังมาจากหน้าห้อง
     "นางสาวฐิติกานต์ ไหนบอกหน่อยสิข้อนี้ตอบอะไร"เสียงอาจารย์ดังมา
   ฉันยืนขึ้นพร้อมคิดเอ่อ มันง่ายไปไหมอาจารย์ สองยกกำลังสองคูณด้วยสี่บวกแปดหารสอง
      "ค่ะ สองยกกำลังสองเท่ากับสี่คูณด้วยสี่เท่ากับสิบหกบวกแปดเท่ากับยี่สิบสี่หารสองเท่ากับสิบสองค่ะอาจารย์"ฉันตอบเสร็จแล้วนั่งลง
      "ดีมากอย่างน้อยเธอก็ยังทำโจทย์เด็กประถมเป็น"อาจารย์พูดเหมือนด่าฉันเลยอ่ะ
      "อ๊อดดดดด    อ๊อดดดดด"
   เป็นอะไรที่ฉันดีใจมากมายหมดคาบซะที เฮ้อออ  อับอายตั้งแต่วันแรกเลยฉัน ผ่านไปสองนาทีอาจารย์สังคมก็เข้า โอ้ยจะเร็วอะไรขนาดนั้น
      "วันนี้นะค่ะเราจะเรียนกันเรื่องหน้าที่พลเมือง พลเมืองหมายถึงประชาชนทุกคน"แล้วอาจารย์ก็พูดๆทั้งคาบจนหมดเวลา
      "นักเรียนเอาล่ะค่ะไว้วันหลังเราจะมาเรียนกันต่อนะค่ะ"อาจารย์พูดจบก็เดินออกจากห้องไปอย่างรวดเร็วนี่สินะที่เขาเรียกกันว่า "มาไวไปไว"เหอะๆ