คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : บทนำ : ความทรงจำกับสัญญา
อาโลฮ่าเพื่อนๆทุกคน
ขอเฉลิมฉลองสำหรับตอนแรกของ "สัญญารัก"
ที่คนไม่เจียมบอดี้พยายามนำเสนอ อ่านแล้วรู้สึก
อย่างไรก็บอกกันหน่อยนะคะเพื่อนๆ
รักคนอ่านทุกคน
OLAN
27/04/07
........................................................................................................................................
“พี่ภาม พี่อยู่ไหนคะ“
เสียงใสของเด็กหญิงน้อยวัยสี่ขวบร้องเรียกพี่ชายที่หายไปอย่างตระหนก ขาน้อยๆวิ่งไปตามสวนสาธารณะกว้างอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย หน้านวลที่บัดนี้เต็มไปด้วยน้ำตาหันซ้ายขวาไม่มีหยุด ดั่งกลัวว่าถ้าพลาดแม้เพียงเซี้ยว คนที่หาอยู่จะหนีหายไป ผมเปียสองข้างเริ่มหลุดลุ่ยไม่เป็นระเบียบจากการวิ่ง
ขาน้อยๆที่วิ่งมาเป็นเวลานานเริ่มล้าจนสะดุดกับก้อนหินที่ระเกะระกะอยู่ที่พื้น เสียงใสเครือขึ้นอย่างห้ามอยู่กับความเจ็บปวดที่เกิดบริเวณเข่า
“พาย!“ เสียงเด็กชายที่ท่าทางเหนื่อยจากการวิ่งมาเป็นเวลานานดังขึ้นอย่างตกใจเมื่อเห็นภาพตรงหน้า
เด็กหญิงที่ได้ยินเสียงคนคุ้นเคยตะโกนเรียก หันใบหน้าที่เต็มไปด้วยน้ำตาอย่างยินดี เด็กหญิงที่ดันตัวขึ้นอย่างลำบากเพราะเข่าน้อยที่เจ็บจากการหกล้ม ก็ต้องเซลงไปที่พื้นอีกครั้งจนคนที่วิ่งเข้ามาหาต้องร้องเรียกอย่างตกใจอีกครั้ง
“พาย!“
“พี่ภาม“ เสียงใสเครือเรียกชื่อเด็กหนุ่มที่วิ่งเข้ามาประคองร่างตนไว้ก่อนที่มือน้อยของเด็กสาวจะโผเข้ากอดเด็กหนุ่มวัยไม่เกินสิบสองปีอย่างไม่สนใจอะไรอีกแล้ว
“พาย เป็นอะไรหรือเปล่า?” เสียงเด็กชายถามอย่างงห่วงใหญ่ เมื่อสังเกตน้องน้อยของเขา
“พี่ภามทิ้งพาย“ เสียงเครือไม่ตอบคำถาม แต่กลับพูดอย่างเสียใจที่พี่ชายหายไป
“พี่ไม่ได้ทิ้งพายนะครับ ใครกันที่ชวนพี่เล่นซ่อนหาแล้วหายไปเสียเอง” เสียงคนเป็นพี่พูดอย่างอ่อนใจ ก่อนที่จะถามต่ออย่างเป็นห่วงเมื่อเห็นแผลที่เข่าน้อย
“เจ็บไหมพาย?”
“เจ็บค่ะ พี่ภามอุ้มพายกลับบ้านนะคะ” เสียงใสของเด็กหญิงอู้อี้อยู่ในอ้อมกอดพี่ชายอย่างออดอ้อน
พี่ชายที่ได้แต่ส่ายหน้ากับความน่ารักที่ใครๆก็ต้องยอมของเด็กหญิง ก่อนที่จะดันน้องน้อยออกจากอ้อมอกเบาและหันหลังเป็นสัญญาณว่า...ให้ขี่หลัง
เด็กหญิงมองหน้าพี่ชายอย่างยินดี มือน้อยๆป้ายน้ำตาที่นองหน้าอย่างลวกๆก่อนจะกระโดดขึ้นหลังพี่ผู้เสียสละ เสียงใสที่ท่าจะเรียกขวัญกลับมาได้แล้วหลังจากเจอคนที่ตามหาเริ่มชวนคุยเหมือนปกติเช่นทุกครั้ง
“พี่ภามหายไปไหนมา”
“พี่ก็ตามหาพายสิครับ วันหลังไม่เล่นซ่อนหาแล้วดีกว่านะ” เด็กชายที่อุ้มเด็กหญิงพูดพลางถอนใจเมื่อคิดได้ว่าต้องโดนแม่ของเขาดุเพราะไม่ดูแลน้องให้ดี
“ไม่เอานะ พายจะเล่นกับพี่ภามอีก หรือพี่ภามไม่รักพายคะ” เด็กหญิงส่งเสียงอย่างไม่ยอมเมื่อได้ยินว่าพี่ชายจะไม่เล่นด้วยอีก
“รักสิครับ พี่มีน้องสาวคนเดียวนี่”เสียงเด็กชายตอบ
“แต่พี่ภามจะไม่เล่นกับพายแล้ว”
“แล้วถ้าวันหลังพี่หาพายไม่เจออีกล่ะ”
“เจอสิคะ ต้องเจอสิ งั้นพี่ภามสัญญากับพายนะคะ ว่าจะหาพายให้เจอ”
เด็กชายส่ายหน้ากับความดื้อรั้นของน้องน้อย ซึ่งคนบนหลังก็ดันใบหน้าของตนมาด้านหน้าอย่างไม่ยอมแพ้เมื่อยังไม่ได้คำตอบจากพี่ชาย
คนเป็นพี่หัวเราะน้อยๆกับความเอาจริงเอาจังของคนบนหลัง ก่อนที่จะตอบคำถามนั้นในที่สุด
“ครับ พี่สัญญา ไม่ว่าเมื่อไหร่ที่พายหายไป พี่จะตามหาพายจนเจอ “
ความคิดเห็น